Ik werk ook in de zorg. Ik werk bij een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. In onze woning wonen nu 5 clienten (normaal 6) met een ernstige verstandelijke beperking. Alle 5 zijn ze qua verzorging volledig afhankelijk van ons. Ze kunnen (bijna) niets zelf. 3 van de 5 zijn 24 u p/d afhankelijk van incontinentie-materiaal wat wij verzorgen. Toch hebben ze regelmatig een ongelukje en zitten dan helemaal onder. Daarnaast vertonen ze allemaal gedragsproblematiek waaronder rumineren (heel de dag door alles onder kotsen),smeren met ontlasting,tuffen,alles ondersmeren met speeksel,dwanghandelingen,agressief gedrag en ga zo maar door. Verder hebben we allerlei andere taken zoals administratief werk,de was moet gedaan worden,telefoontjes,rapportage,zorgen voor het eten en drinken,de medicatie uitzetten/uitgeven,bestellen van brood/boodschappen/medicijnen/kantoorspullen enz enz. Dan nog de hele dag door dweilen omdat er overal braaksel,tuf of urine ligt. De werkdruk is erg hoog. Ik merk dat ik gewoon op de automatische piloot ga als ik aan het werk ben,lopende band werk. Tijd voor de clienten is er niet. Je parkeert ze bij de tv of ze lopen zelf wat rond en je werkt gewoon je lijstje af. Rennen om op tijd klaar te zijn!
Als ik de verhalen lees dan denk ik heel eerlijk: waarom kies je er voor om in de zorg te gaan werken. Er zal vast ook iets zijn wat wel mooi is. Maar door tijd tekort ( en geld ) is het waarschijnlijk het meest zware beroep van Nederland. Zou een persoonlijk assistent ( gratis: dus vrijwillig) per medewerker niet iets kunnen zijn? Die klussen op zich kan nemen waar de medewerker echt niet de tijd voor heeft? (natuurlijk de klussen waar je geen specifieke verzorgende of pedagogische kennis voor nodig hebt)
Werken in de zorg doe je met je hart en je gevoel.Mede daarom doet het me pijn als ik de bewoners niet de zorg kan geven waar ze gewoon recht op hebben!!!Ik doe mijn best maar het takenpakket is gewoonweg veel te breed geworden dat je bordje gewoon dagelijks veel te vol ligt om alles af te kunnen maken.Laat staan de aandacht en de extra tijd die sommigen nodig hebben. Binnen het team heerst hetzelfde gevoel,en met elkaar blijven we er ondanks alles steeds weer naar streven om iedereen de zorg te geven waar ze recht op hebben.Bij mijn collega's heerst precies hetzelfde gevoel,en met elkaar hebben we het er dan ook vaak over.Gelukkig gebeuren er ook nog steeds ook leuke dingen,en die houden ons op de been!! Als iedereen de zorg uit gaat lopen wordt het helemaal onhoudbaar.En eerlijk gezegd is het nog steeds het voldane gevoel en het gevoel mensen te kunnen helpen waarom ik nog steeds in de zorg werk!!
Waarom ik in de zorg werk.. Ik heb een onwijs leuk team collega's, ik werk met een leuke doelgroep en daar doe je het voor. Vorige week nog beklag gedaan bij mijn leidingevende dat ik voor bepaalde taken geen tijd heb.. ( eerst de verzorging van de clienten en de begleiding die daar bij komt kijken, dan de rapportage/ verslaglegging en medicatie en daarna tijd voor andere dingen) Zegt ze doodleuk. Dan moet je tijd maken! Volgens mij kwam het stoom uit mijn oren!
WIj hebben hiervoor iemand in dienst.. Die verzorgt een groot gedeelte van de was en de appartementen van de clienten.. elke 3 weken wordt 1 appartment grondig gedaan. De rest moeten wij doen. Even een overzichtje wat we zoal in een dienst moeten doen: 15.30 beginnen, rapportage en overdracht lezen. 15.45. komen de eerste clienten. Die begeleid je naar hun appartement, kijkt in de agenda's naar evt afspraken etc. 16.15 iedereen is thuis. 16.15.. En dan, of boodschappen halen, een apartement schoonmaken, bezoek huisarts/pedicure oi.d 17.00 koken ( gezamelijk) medicatie uitzetten 17.45 eten afruimen en schoonmaken Clienten aansturen voor een moment voor henzelf. 18.30 uur 1 op 1 begeleiding met een client.. fietsen, wandelen, binnen activiteit.. Meestal schrijf ik dan al een deel rapportage omdat ik er anders niet aan toe kom. 19.30 de andere clienten begeleiden , was verzorgen, helpen met douchen. ( 2stuks) 20.00 als we tijd hebben snel koffie, rapportage schrijven. 20.30 Clienten begeleiden met was verzorgen, helpen met douchen ( 2 stuks) 21.00 einde dienst ( als ik een late draai) Als ik slaap heb: 21.00 medicatie verzorgen, overige clienten naar bed begeleiden.. evt nog strijken/ tafels dekken, broodverzorgen. 22.00 iedereen heeft medicatie gehad en ligt op bed.. Vaak is er dan nog wel administratie wat gedaan moet worden.. Ondersteunings plannen schrijven.. begeleidingstylen aanpassen, dagprogramma's maken. 23.00 einde dienst..
hai ladies! veel herkenning! Mijn respect voor degenen die in verpleeghuizen, begeleidwonen projecten etc werken!! Ik werk op een afdeling in het ziekenhuis. Bij ons is het soms vreselijk druk! (6 acute opnames in een avonddienst, doodzieke mensen, grof bezoek (!), acute situaties) soms ook weer wat rustiger. Waar ik voornamelijk van baal is dat er, terwijl de complexiteit van de zorg hoger wordt (wij hebben nu soms mensen liggen die 5 jaar geleden op IC gelegen zouden hebben in die situatie) steeds weer extra taken op het bordje van de verpleegkundige worden geschoven. SOmmige taken zijn best leuk of interessant, maar andere dingen verdwijnen niet, dus het kan er gewoon niet bij. Tegenwoordig moeten wij bijv zelf de hele aanvraag voor het CIZ gaan invullen / regelen. Daar waren in het zkh twee apart aangestelde verpleegkundigen voor. Nou is het helemaal niet erg, maar het neemt dus zo drie kwartier in beslag!! Waar haal je die tijd vandaan?? De doorstroom naar verpleeghuizen stagneert, waardoor er veel "verkeerde bedpatienten" liggen en de rest komt daar gewoon nog bij! Vroeger hadden we een interimafdeling, waar mensen dan konden wachten tot er plek was in het vphuis, ideaal, een veel huiselijker situatie, huiskamer etc. Maar helaas opgeheven....
@ Noor....(even off-topic) ik zie aan je banner dat we redelijk een zelfde smaak wat betreft namen hebben Kwebbel
Ik werk ook in de zorg, op een revalidatie afdeling. Naast de fysio-logo en ergotherapie besteden wij dus ook veel tijd aan de revalidatie van de patienten. Alles wat we doen valt onder revalidatie, dus zoiets als naar het toilet gaan is voor ons heel normaal. Maar als je een nieuwe heup hebt, een CVA hebt gehad kan dit een hele opgave zijn! Bij ons is het doel dus: Zoveel mogelijk zelf doen onder begeleiding van ons. Dit om uiteindelijk weer terug te gaan naar je woning, zowel je eigen huis, aanleunwoning noem maar op. Ondanks dat de patienten max 6 maanden bij ons zijn, zijn we heel intensief met ze bezig en is de band al vlug heel close! Ik vind het prachtig om te zien hoe de meeste patienten enorm opknappen! Het kan erg chaotich zijn, veel wisseling van patienten. Na je vakantie is het niet vreemd als de helft van de patienten nieuw zijn! Dit houd het spannend om het zo maar uit te leggen, geen dag is hetzelfde en we moeten roeien met de riemen die we hebben. Soms is het hollen soms is het stilstaan...... Het valt niet altijd mee als je weer eens minder tijd hebt gehad voor je patienten. Maar als je dan hoort dat het merendeel van de patienten tegen te tijd dat ze klaar zijn met de revalidatie, met tranen in hun ogen zeggen hoe dankbaar ze ons zijn en dat ze ons gaan missen en het liefst bij ons zouden willen blijven! Dan ben ik trots en heel erg blij dat o.a. ik er voor heb gezorgd dat de patienten weer op de been zijn! Op het moment is er een oudere dame bij ons, ze heeft weinig tot geen familie en is dus enorm eenzaam. Ze geniet ervan als je bijvoorbeeld in de avond even bij haar op bed komt zitten om een praatje te maken. Laats zei ze zelfs, kom maar ik schuif wel op (met een grote lach op haar gezicht) Dus hup ik kwam er bij liggen en vond het geweldig. Wat ik hier mee bedoel te zeggen is, het zijn vaak de kleine dingen die het doen! XXX
Noor... dat zeg je heel mooi.. De taken die we extra krijgen zijn vaak wel erg leuk en interessant maar er schuift niets op.. Het komt bovenop wat je al moet doen en daar heb je amper de tijd voor. Bailey.. En de kleine dingen maken het werk zo mooi.. Ik werk in een begeleid wonen project.. Clienten zo zelfstandig mogelijk laten worden. Ik ben dan ook onwijs trots dat een client waar ik persoonlijk begeleider van ben december dit jaar zelfstandig gaat wonen. Is ons harde werk niet voor " niets" geweest! Maar ook de knuffel die je krijgt als je na een weekje vrij weer op je werkt komt. Als een client vraagt wie er slaapdienst heeft en ik zeg. Ik blijf slapen dat er een JOeppie komt! Geweldig toch!!
oeewwzz hier vraag je ons wat... Er is zo veel dat beter kan... Ik woon in belgië, ben 2 jaar afgestudeerd, werk bijna 1 jaar in de zorg (woonzorgcentrum voor oudere bewoners) wat beter kan: 1)meer personeel (!!!!), is echt nodig, ik werkte nog maar 2 maand en had al 20!!!! overuren ik begrijp dat personeel geld kost (veel geld), maar door te weinig personeel te aanvaarden, gaat de zorg en kwaliteit van de zorg sterk achteruit heb gedurende 9 maand op een dementenafdeling gewerkt, waar savonds maar 3 mensen avondienst hebben, met meer dan 15 bed of rolstoelgebonden personen en dan nog 40 anderen die een of andere vorm van hulp nodig hadden Je dienst begon rond 17 u en om 20.30 uur had je gedaan , maar in die tijd moet je: opdienen, afruimen, mensen helpen eten geven, mensen in bed stoppen, inleggers verversen, medicatie delen, boeken aftekenen,... . Ook is er dan een probleem als er iemand ziek valt, dan voel je je nog rotter, want als jij niet kunt werken, moet er iemand die bvb eens 3 uur hoeft te werken, jou shift overnemen, of er is helkemaal niemand en de collegas die wel werken, zitten met de miserie 2) ik mag eig niet klagen over het loon, als je puur kijkt naar het bedrag (1300 euro) en 100 euro aan maaltijdcheques maar bedenk dat we 1 weekend op 2 werken, fulltime, zaterdagprestaties zijn echt niet veel! en ook de zondags niet (laat dit weg en het scheelt zo'n 150 euro in een maand als je kijkt naar wat bvb het poetspersoneel verdient, die werkt van 8-17 uur, (1200 euro fulltime), geen weekends, alle feestdagenb thuis, dan werken wij ergggg veeel voor ons 'bescheiden' loon overuren kunnen niet uitbetaald worden, ze worden teruggegeven op dagen dat het uitkomt (omwille va,n het personeelstekort) vakanties moeten erg vroeg op voorhand worden aangevraagd, juist omdat er altijd mensen moeten werken (duh de mensen wassen zz niet he), wat maakt dat er nog minder personeel is in bvb de grote vakanties en als er dan iemand ziek valt... Moet ik doorgaan? EN TOCH DOE IK HET GRAAG maar idd, de kwaliteit van de zorg kan fel verbeterd worden, gewoon door meer personeel en hoe krijg je meere personeel? Maak de job aantrekkelijker hoe? betere werlkuren en werkomstandigheden beter loon naar prestaties en in plaats van 1 weekend op 2, misschcien 1 weekend op 3? zo hebben wij ook nog een sociaal leven, zijn we minder vermoeid, en minder vermoeide werknemers, zijn betere werknemers die minder ziek zijn, en dus minder kosten! (en zo, na al dit gezegd zijnde , ik ga toch verder studeren voor verpleegster )
oja, begrijp me niet verkeerd, wij doen osn uiterste best, maar er is gewoob geen tijd voor extra aandacht voor de bewoners, soms zelfs niet eens voor basisbehoeften als een gesprekje of gewoob de nagels knippen soms, tijdens de stageperiodes wel,n dan kunnen stagairs dat bvb eens doen ,gaan ze eens naar buiten ofzo maar soms staat bvb een vast personeelslid samen om een middagdienst te draaien, alleenb met 2 stagairs (niet tegen de stagairs hoor,integendeel), maar ze moigen dan bvb niet alleeb mensen uit bed halen,moeten bij alles toezicht krijgen, zeg mij nu eens hoe je dan: alle mensen uit bed moet hale, medicatie zetten, koffie delen en insuline geven, als je de hele tijd als een waakhond achter de stagairs moet lopen? Je kan je toch niet in 2 delen?
en door dit werk te doen, kom ik ook op persoonlijk vlak soms echt in tijdnood, het is geen makkelijke job om te combineren met bvb een gezin, kinderen,familie... .
hoi sitara, triest om te horen dan onze zuiderburen het net zo erg hebben! (je kunt trouwens nog een half uur je berichtje wijzigen, zo hoef je niet steeds een nieuwe post te plaatsen!) @ll, heb nog eens zitten denken. Bij ons zou een vrijwilliger echt wel fijn zijn. Om eens met de "makkelijkere"cliënten (vreselijk om zo het onderscheid te maken, maar de laatste tijd is dit wel aan de orde) een spelletje te doen, of als extra handen bij een uitstapje. Of eens lekker voor ons koken. Met de meiden tutten, stoeien met de jongen, knutselen, troetelen... ohoh, wat mis ik dat nu... en waarom ik voor dit werk gekozen heb? Tja, ik ben hbo-verpleegkundige en kon op mijn laatste ziekenhuis afdeling mijn draai niet vinden, dus heb de switch gemaakt. Om eens echt leuk werk te doen. De afgelopen jaren heb ik nooit het idee gehad dat ik moest werken, het was wel druk, maar ook genoeg "leuke"dingen. maar de afgelopen maanden is het echt zwaar. En waarom ik het nog doe? omdat onze meest gedragsboeiende cliënt na het schoppen/slaan/vechten een arm om je heen slaat en zegt dat hij het óók niet wil, maar niet anders kan. Omdat een andere cliënt (van buitenlandse komaf en vanuit familie (??) erg weinig begrip en interesse in hem) glom van trots toen ik hem had overtuigd dat niemand te oud is voor taart op zijn verjaardag! Zijn vader had hem dat verteld en een feestje zat er thuis ook niet meer in. Ik ga mijn aller-aller mooiste taart voor hem maken! Toen we vroegen wat hij wou kiezen voor verjaardagseten zei hij dat hij niks hoefde, want Taliaa maakte al taart voor hem. Lief toch?? Omdat ze de keet afbreken als ze horen dat we pannenkoeken eten, omdat ze zo heerlijk leuk zijn! en eerlijk. (op een bepaalde manier). Ik ben laatst behoorlijk geslagen en geschopt door die cliënt en toen het "klaar" was vroeg hij of mee ging buitenspelen. hoe leuk is dat??? Omdat ik rete goed ben in mijn werk. Omdat ik mag werken met kinderen en jongeren die door hun megaongelukkige achtergrond zo gruwelijk verpest zijn en niet meer thuis kunnen wonen. Ja, ik heb leuk werk. het verdient geen drol en met mijn 20 urige werkweek werk ik evengoed 2 volle weekenden per maand... ach ja, soms vergeet ik dat eventjes...
bij ons (gehandicaptenzorg) moet er zoveel buiten de zorg om gedaan worden en dat is eigenlijk bijna net zo belangrijk als de zorg zelf. Want als ik niet goed rapporteer wat er die ochtend gebeurt kan de avonddienst niet naar behoren functioneren. (rapporteren van 12 cliënten kost minsten een half uur) Als het draaiboek niet up to date is worden en fouten gemaakt door Flexers. (alleen als in het dagprogramma verandert wekelijks wel iets) Medicatie word wekelijks in blisters geleverd, deze moeten gecheckt worden, in de bakken gedaan worden, lijsten verwisseld worden en de medicatie die niet in blisters zitten moeten uitgezet worden (minstens een uur werk) Het maken van IOP, behandelplannen, evaluaties, M-of-M formulieren, Fobo formulieren, aanvragen schoenen, clubjes, uitstapjes, kleding kopen enz Dan de kop en kont wassingen en douchebeurten, die staan in het dagprogramma dus daar is "tijd" voor. Maar dingen zoals oren schoonmaken, nagels knippen, haren verven, kamers opruimen, knutselen enz mag je blij zijn als er een stagiaire op de groep is Al vind ik dat stagiaires vaak te veel doen! Ze draaien volledig mee in de groep. Bij ons mogen sommige stagiaires (ligt aan opleiding en schooljaar) ook medicatie geven en alleen op pad met cliënten. Als je dan een "goeie" stagiaire hebt dan ben je zooo blij. Wij hebben er 3, 1 toppertje, maar die doet zoveel echt teveel en 2 van die halve die nog geen boterham kunnen smeren. Dan heb je dus die dag een " extra cliënt" We proberen extra dingen te doen maar het is erg lastig
Waarom ik in de gehandicaptenzorg werk? Omdat ik het heerlijk vind om voor mensen te zorgen. Omdat ik een sterk intuitiegevoel heb, zodat ik meestal weet hoe ik iemand kan helpen. *een client die heel erg ziek is (ws. gaat sterven) mij vraagt of hij lastig is, en ik zeg dat ik hem juist een hele lieve man vind, en hij mij met een hele grote glimlach mijn hand pakt. * Omdat ik het een uitdaging vind om door observatie en aandacht mensen goed te leren kennen.(en hier ook goed in ben) *om van collega's te horen dat bewoners naar me vragen als ik er niet ben! *Omdat ik het fijn vind om te zorgen dat mensen met een handicap er piccobello uitzien en lekker ruiken, om zo aan hun eigenwaarde te werken! * Om te compenseren wat ze allemaal voor nare dingen meegamaakt hebben. En wat er veranderen moet in de zorg? * we moeten als begeleiders zakelijker worden naar het managment toe!!! want, we blijven toch langer? het werk wordt toch gedaan? we kunnen toch met minimale bezetting draaien??? Hun (willen)niet zien dat we ons in alle bochten wringen om de cliënten een zo goed mogelijk leven te geven, dus wat zeuren we dan
Wij hadden laatst een collega langdurig in de ziektewet (hernia) en zij moest therapeutisch komen werken. (ze heeft nu ook een andere baan, ze mag niet meer in de zorg staan) Het afgelopen jaar heeft zij heel veel van de administratieve taken overgenomen van onze afdeling. En het hele zaakje liep als een trein. Zij werkte 20 uur per week en het scheelde zo ontzettend veel meer tijd op de afdeling omdat je gewoon op je gemak iemand naar het toilet kunt brengen ipv van dat je staat te denken aan wat je allemaal nog moet uitwerken. Wij hadden als afdeling al aangegeven dat we erg blij waren met haar en hadden de vraag neergelegd of ze niet kon blijven als afdelingssecretaresse. (of iets in die geest, we hadden wel een paar leuke namen verzonnen. ) Maar dat mocht niet, want je mag uren uit de zorg niet inzetten om een secretaresse van te betalen... Ja, Hallo?! Wat zit ik dan daar te doen achter die pc? Of wij als verzorgenden iedere keer een klein beetje kunnen doen of zij in haar eentje kan ineens doorwerken, dat scheelt nogal! En als ik dan meer tijd kan besteden aan mijn bewoners, dan teken ik ervoor! Op zich zijn vrijwilligers wel een idee, maar zie ze maar eens te vinden. De meeste mensen willen gewoon betaald worden als ze mijn werk overnemen en ik geef ze geen ongelijk. Ik denk eerlijk gezegd, dat we van het idee af moeten dat we met bewoners kunnen gaan wandelen en boodschappen doen. Heel eerlijk gezegd is de gemiddelde verzorgende of verpleegkundige daar gewoon te duur voor. Bij ons in huis kan het nog omdat wij een visuele indicatie hebben en dus meer geld krijgen, maar ook bij ons moet er voor dit soort dingen steeds vaker een beroep op familie gedaan worden. Ook familie moet hun denkbeeld bijstellen, als je soms hoort wat ze van ons verwachten, dat is gewoon niet normaal. En dan heb ik het er niet over dat ik iemand 20x naar de wc moet helpen, omdat moeder een blaasontsteking heeft, dat doe ik met liefde en plezier. (ècht waar!) Maar er zijn dagen dat ik 20 keer heen en weer zit te bellen tussen familie en ziekenhuis omdat ze te beroerd zijn om zelf te bellen voor een afspraak.