Op het kinderdagverblijf zien ze een heel ander kind (2.4jaar) Overeenkomsten met thuis: -slechte eter -logopedie voor onduidelijk spreken -kan grenzen op zoeken, neemt de ruimte die hij krijgt. -gaat graag eigen gang -gaat graag 'ontdekken' - kan goed alleen spelen, maar maakt ooknauwelijks contact met andere kinderen. - kent alle getallen t/m 10 door elkaar, kent alle kleuren, lichaamsdelen en enkele vormen. - houdt van knutselen,kleuren, buiten zijn, dieren, puzzelen, auto's, klimmen en glijden. Verschillen: kinderdagverblijf: -kijkt je niet aan -luistert niet als je zijn naam zegt/roept - is vlak, lacht niet - loopt weg van de groep om alleen elders te spelen - luistert niet, niet gevoelig voor straf. -doet vaak herhaaldelijk dingen die niet mogen thuis: -moet nieuwe regels echt leren, maar luistert dan goed. 1blik van mama kan dan al genoeg zijn. -maakt weinig contact met kinderen, wel makkelijker met volwassenen die interesse in hem tonen. -speelt graag spelletjes met pap/mam -heel vrolijk! Schaterlachen! -zingt en danst -raakt niet overstuur van veranderingen -kan drammerig zijn als hij zin wil hebben -reageert doorgaans op zn naam (soms oostindisch doof) -oma past ook 1x per week op. Herkent signalen kinderdagverblijf ook niet.. nu wil het kinderdagverblijf een pedagogisch onderzoek. Dat hebben wij dus afgewezen omdat we onze zoon niet herkennen in (al) hun signalen. Maar nu dus de vraag: waarom is ons kind zo anders op het kinderdagverblijf? Vanwege zijn spraakachterstand kan hij niet vertellen hoe hij het daar vindt. Kan mijn kind zichzelf wel zijn en wordt hij wel voldoende gezien en ook nog positief benadert? Uit een gesprek met het kinderdagverblijf werd ik niet veel wijzer van. Maar, wat nu? Hoe nu verder?
Een kinderdagverblijf is natuurlijk een andere situatie dan thuis of bij opa of oma. Een kind krijgt daar niet constant aandacht, moet wachten en delen met andere kinderen, het is er druk, veel geluiden, veel prikkels. Zijn er vaste leidsters op de groep? Zijn dit hechtingsfiguren voor hem? Voelt hij zich veilig denk je? Als hij een taalachterstand heeft, kan ik me voorstellen dat het in die situatie lastig is om zichzelf duidelijk te maken. Wellicht heeft hij door dat hij met negatief gedrag wel de aandacht van de leidsters krijgt? Sommige dingen die je noemt lijken een verschil van interpretatie. Zij zeggen dat hij hij niet goed luistert, jij zegt dat hij drammerig is en aan nieuwe regels moet wennen. Zij zeggen dat hij weg loopt van de groep kinderen, jij zegt dat hij weinig contact maakt met kinderen. Ik herken, als leidster, wel dat kinderen anders zijn op de groep dan dat ze thuis zijn. Het kan wel lastig zijn als ouders dan niet willen zien hoe hun kind is op de opvang, omdat je er dan ook weinig mee kan doen. Ik zou zelf wel een observatie laten doen zodat je een duidelijk beeld hebt van hoe je zoontje is op de groep. Hieruit kunnen duidelijke handvatten komen voor de leidsters.
vaste groep met vaste juffen. Hij geeft vaak aan niet naar het kinderdagverblijf te willen ("vandaag gaan we bij de jufrouw en de kindjes spelen -> nee! schudt met hoofd en herhaalt "nee" een paar keer) Eenmaal daar huilt hij nooit bij afscheid en gaat hij meteen spelen. Wel heel blij met ophalen en wil dan direct naar huis. Hij wil dan ook niet dat ik nog even blijf kletsen met een juf of andere ouder. Hij zwaait dan zelf naar de juffen en kindjes en zegt gedag. Dan moeten we volgens hem ook meteen gaan. Hij zegt dan ook vaak "huis! huis!" Wij zijn niet tegen hulp in de situatie, ze mogen best iemand laten meekijken die tips kan geven. Maar ze willen dat wij zelf hulp regelen via de huisarts. De huisarts zegt dat deze hulp dan m.n. voor ons is als ouders. Maar wij hebben thuis geen problemen met hem. Omdat wij ouders geen hulpvraag hebben (maar alleen het kinderdagverblijf) heeft verwijzen via huisarts geen zin (zo zegt huisarts)
Tegenwoordig is er ook hulpverlening mogelijk op het kdv, ik zou de vraag voorleggen bij het centrum Jeugd&Gezin. Zij kunnen mogelijk een pedagogisch medewerker (met specialisme) mee laten kijken op de groep en adviezen geven aan de leidsters. Verder is er volgens mij altijd een orthopedagoge beschikbaar op een kdv, ik zou een gesprek vragen met hem/haar en hen laten observeren op het kdv en eventueel thuis. Een groeps situatie is echt heel anders dan thuis. Ik zie vaak, vanwege werk, dat er te lang wordt gewacht met ondersteuning inzetten. Vaak omdat ouders het thuis niet herkennen. Toch is het belangrijk dat er duidelijk wordt of hij zich inderdaad anders gedraagt en wat hij nodig heeft zodat het beter gaat op het kdv. Wel super fijn dat hij het thuis zo goed doet, met jullie sturing.
Mijn gevoel bij dit stukje is eerder dat hij zich wellicht door zn spraakachterstand niet begrepen voelt op het kdv en daardoor extremer gedrag vertoont. Ik krijg hier heel erg het idee bij dat je kindje het niet naar zijn zin heeft daar en zich niet fijn voelt. En vooral voor kinderen met een achterstand in iets is dat heel vervelend. Om aan de achterstand te kunnen werken moet een kind nl optimaal in zijn vel zitten en in een vertrouwde situatie zijn. Ik zou vragen of ze video observaties doen of daar een pedagoog voor laten komen zodat jij je kindje daar bezig kunt zien. En ik zou sterk overwegen om aan andere opvang te denken.
Ik sluit me hier bij aan, Ik herken het bovenstaande bij mijn neefje. Hij is van nature een onzeker kindje en erg afhankelijk van de aanwezigheid van zijn ouders + heeft een spraakachterstand. Daar naast valt mij op dat diverse bevindingen van kdv behoorlijk aansluiten met jullie bevindingen, alleen verwoord jij het anders. Het kan best dat hij zich op veel punten hetzelfde gedraagt op kdv als thuis, alleen is de interpretatie anders. Bijv het luisteren, grenzen opzoeken en contact met kinderen. Deze punten vallen op een kdv veel meer op, omdat het kind geen onverdeelde aandacht krijgt en dus minder ruimte om zijn eigen gang te gaan EN hij constant tussen andere kinderen is. Er zijn relatief weinig volwassenen om de hele tijd aandacht van te krijgen, en dan valt het veel sneller op dat hij ' geen contact maakt'. Uit he verhaal lees ik namelijk dat hij bijna alleen maar met volwassenen contact maakt en speelt.
Maar dan is stoppen bij deze opvang toch niet direct de beste oplossing? Hij kan bij een andere opvang tegen dezelfde dingen aan lopen en straks op school ook. Ik zou juist gaan kijken hoe hij zich beter op zijn gemak kan voelen en wat de leidsters kunnen doen om hem beter te begeleiden.
ligt er maar aan waar dat onbegrepen voelen vandaan komt, het hoeft nl niet zo te zijn dat dit op een ander kdv of een andere gastouder ook zo is. Misschien hier toevallig leidsters die hier minder goed mee omgaan, geen ervaring mee hebben. Of puur het gevoel van dit jongetje bij deze mensen.
bedankt voor jullie reacties! Vandaag weer op het kinderdagverblijf geweest. Hij had weer slecht geluisterd maar verder was het "ok". de eigenaresse (kleinschalig KDV) gaf aan dat het "niet luisteren" en "niet gevoelig zijn voor consequenties" voor hen het meest vervelend is. We hebben nu afgesproken dat ze een filmopname gaan maken zodat we samen kunnen kijken hoe hij reageert en hoe dat ze hem benaderen/corrigeren. Daarbij heb ik wel duidelijk gezegd dat ik dan niet alleen hem in beeld wil zien, maar ook benieuwd ben naar hun manier van benaderen en wat ze dan zeggen. Zo kunnen we in ieder geval afstemmen of wij als ouders hem op dezelfde manier benaderen, maar dat hij anders reageert, of dat ze hem heel anders benaderen en dat hij dus daarom ook anders reageert... ben benieuwd!
Ik werk zelf bij een grote ( de grootste!) kinderopvangorganisatie, en het valt me op dat wij in dit soort situaties toch wel heel anders handelen! Ik vind je uitspraak "is voor hen het meest lastig" echt heel erg! Daar gaat het helemaal niet om, wat voor de leidsters lastig is: het gaat om je zoontje!!Ik hoop toch echt dat dit niet zo tegen je gezegd is, want dan krijg ik plaatsvervangende schaamte!! Dit is ons werk, zorgen voor kinderen!! Ook voor kinderen die iets meer van ons vragen dan "gemiddeld". Als er bij ons vragen zijn rondom een kindje dan zullen we altijd in overleg gaan. Eerst intern, dus team en manager. Komen we er zelf niet uit, dan vragen we of ouders het goed vinden om verder te kijken. We kunnen dan een eigen pedagogisch coach vragen om begeleiding. Dit kan observatie zijn, of aanschuiven bij een teamoverleg, of video begeleiding. De insteek van dit alles is altijd dat wij, als volwassen en professionele leidsters, hulp nodig hebben om ons gedrag aan te passen aan het kind!! We willen dus geen hulp om het kind te diagnosticeren oid, daar is een kind in die leeftijd nog veel te jong voor en totaal niet onze expertise. Het is dus in eerste instantie ook niet relevant waarom er hulp nodig is. Wel geven we ouders soms tips, bv fysiotherapeut of logopedist even mee laten denken, huisarts, CJG of kinderarts bij grotere vragen/problemen enz. Doordat we een grote organisatie zijn, hebben we gelukkig op dit soort gebieden veel kennis en expertise in huis. Ik vind het altijd heel jammer om te lezen dat ouders door kinderopvangorganisaties het gevoel hebben meteen een hoek ingedrukt te worden omdat " er iets mis is met het kind". Dit is echt niet de bedoeling. Ga in gesprek met je KDV leidsters. Kijk samen wat jouw zoontje in zijn benadering nodig heeft en ik vind dat de leidsters daarbij eerst naar hun eigen handelen moeten kijken. Pas als alles geprobeerd is en het verbetert niet, dan verdere stappen!
Oh ja, het kan echt heel goed dat je zoontje anders is op KDV dan thuis. Het is een andere omgeving, het vraagt wat anders dan thuis. Daarbij kijken de leidsters ook met een andere bril: hopelijk een professionele bril met kennis van zaken van ontwikkeling van kinderen. Thuis, als moeder, zie je soms de zaken daarom "anders".
Bedankt voor je reactie, dit steunt me echt enorm! Daarbij heb ik nog niet verteld dat ik zelf een kleuterjuf ben met 10jaar ervaring en dusook genoeg probleemgevallen heb meegemaakt, maar dat ik mijn eigen zoon thuis zo echt niet ervaar! Misschien ben ik ook strenger of consequenter of whatever. Ik weet dat ik naar mijn eigen kind altijd met een gekleurde bril zal kijken, en dat ik altijd kritisch zal kijken naar hoe een ander het met hem doet (al dan niet bewust). Toch blijf ik inderdaad vinden dat hulp bij hun deskundigheidsbevordering de eerste stap voor hem moet zijn... ... en heb ook wel het idee dat ze me een kritische of lastige ouder vinden.. maargoed dan ben ik dat maar, als je als moeder niet opkomt voor je eigen kind, wie dan nog wel
Natuurlijk, het gaat er altijd om hoe je als pedagogisch medewerkers een kind het beste kan begeleiden. Daar moet een observatie voor dienen, niet om te bevestigen dat het een "lastig" kind is. Als je die indruk krijgt van het kinderdagverblijf, dan lijkt mij dat heel vervelend. Als je denkt dat de verhoudingen zo scheef zijn dat zij jouw zoontje en jou alleen maar als lastig zien en het probleem bij jou leggen, dan is een andere opvang misschien toch niet zo'n gek idee. Maar misschien kun je hierin een goede keuze maken na de video observatie?