De mensen die eigenlijk overbodig zijn worden niet ontslagen, omdat dat de mensen zijn die mogen bepalen wie ontslagen moet worden. Die ontslaan zichzelf natuurlijk nooit. Tenzij je het hele apparaat eens flink door een interim laat opschonen in een reorganisatie.
Ik werk in een verzorgingshuis -Teamleiders die niet opgeleidt zijn en zomaar wat doen(geen wonder dat iedereen zich dan tegen je keert) - Bij ons zijn ze heel erg aan het bezuinigen op personeel met hakf jaar/jaarcontracten omdat er veelkamers legstaan ivm de verhuizing over een paar maanden.(gelukkig heb ik een vast contract) - De sfeer mag wel eens verbeterd worden. - En de tijd met bewoners is er bijna niet je moet zoveel regelen dat dat er vaak inschiet. Bij mijn werk werken ze veel met Ciz indicaties en die moeten goed bij gehouden worden. En sinds 1 januari geldt de ZZP regel
Op de psychiatrische afdeling van 'mijn' ziekenhuis hebben we dringend behoefte aan: * Een goede leidinggevende (ik heb in ruim vier jaar nog nooit een functioneringsgesprek gehad, bijvoorbeeld) * Een betere doorstroom naar woonzorg (er zitten mensen al langer dan twee jaar op onze afdeling, terwijl we acute psychiatrie heten te zijn) * Meer inspraak in wanneer mensen wel of niet kunnen doorstromen van de IC naar onze afdeling (we krijgen soms knetterpsychotische mensen die medicatie weigeren, alleen omdat er op de IC ruimte nodig is) * Een beter behandelaanbod (meer vaktherapeuten) * Geld om de mensen te resocialiseren (zonder een strippenkaart kom je nergens in de stad, bijvoorbeeld) * Minder managers, meer mensen op de werkvloer * Een afdelingssecretaresse voor al het oneigenlijke werk dat wij nu moeten doen (zorgadministratie, telefoontjes, correspondentie etc) * Meer waardering voor het gecompliceerde, zware en verantwoordelijke werk dat we doen (ja, daar bedoel ik salaris mee) Oh, de zorg kan veel beter. Maar dat vergt een cultuuromslag waarbij het beleid gebaseerd gaat worden op wat er op de werkvloer gebeurt in plaats van wat er in de hoofden van bestuurders en managers gebeurt. Op de werkelijke situatie in plaats van op een ideaalbeeld dat niet bestaat.
Ik moet zeggen dat het bij ons wel redelijk goed geregeld word/is. Onze interim manager gaat eruit per 1 feb (afgrijselijk duur, al is het een hele leuke vent en heeft hij de boel even flink op zijn kop gezet, met goed resultaat) en daar komt iemand voor in de plaats die gewoon een normaal salaris krijgt. Van het geld dat over is word nieuw personeel aangenomen. Wat beter kan: *Minder tijd kwijt zijn aan administratieve dingen en dus meer tijd aan zorg kunnen besteden. *Meer vooruitstrevendheid. Dus niet met alle macht vast blijven houden aan hoe het vroeger ging, maar ook eens kijken naar nieuwere inzichten. *Meer begeleiding voor leerlingen. Wij zijn een soort van vangnet instelling voor leerlingen die het ergens anders niet redden. Vaak zijn dit mensen die om wat voor reden dan ook (lichamelijke beperking, verstandelijke beperking) wat meer begeleiding nodig hebben, en daar is vaak de tijd niet voor. Wat erg jammer is, want ook deze leerlingen kunnen het leren, ze hebben alleen wat meer tijd nodig. En waar ik me heel erg aan erger: Familie die moeder 1x per week zien (als je geluk hebt) en dan bij ons gaan lopen klagen omdat moeder allerlei dingen verteld die niet waar zijn. En ons dan niet de kans geven om uit te leggen hoe moeder is, en dat ze het ook allemaal niet meer zo goed weet. Wij zien moeder 24/7 en ons geloven ze niet "want wij kennen haar niet" Hallo! ze woont hier al 8 jaar... Maar ja, ik geloof dat je aan dat laatste weinig kunt doen... Edit: O ja, ik hoef niet zo nodig meer salaris (al zou dat soms wel eluk zijn), laat ze dat geld maar in de zorg steken. Al ligt dat heel veel aan het soort werk wat je doet. Nu werk ik in een verzorgingshuis voor blinde en slechtziende ouderen en dat is echt geen zwaar werk. Bij ons ligt de nadruk meer op begeleiding dan op zorg. (al is dat ook langzaam aan het veranderen) Ik heb ook op een revalidatieafdeling gewerkt in een verpleeghuis en dat is echt veel zwaarder werk, dus daar zou je ook meer voor moeten krijgen, vind ik.
meer uuren! meer personeel doordat je zoweinig personeel heb moet je veel meer werk verzetten.. hierdoor is er weinig tijd over voor de client zelf en meer respeckt voor invallers! ben zelf heel lang invaller geweest en mensen deeden altijd alsof ik echt een extratje was.. terwijl ik soms beter en hoger gestudeert had als vaste personeel
Minder productiedruk. Ik werkte in de psychiatrie (niet in de verpleging) en moest gemiddeld 6 face-to-face contacten "scoren" per dag. Komen er altijd 2 niet op hun afspraak, dus dan moet je er 8 inplannen. En je hebt nog je vergaderingen die tijd kosten, dus moet je op andere dagen nog meer productie leveren. In mijn setting had ik voor een goed gesprek 1 uur nodig. Na het gesprek moest ik het invoeren in het electronisch patienten dossier. epd is op zich goed, maar vroeger schreef ik tijdens het gesprek iets op en deed dat in het dossier, kan nu niet meer. En na het gesprek nog vanalles regelen met externen voor de cliënt. Kan dus niet. Dan moet je terug naar gesprekjes van een half uur om je productie te halen, en daarin krijg je nooit dezelfde diepgang. Dan kun je vragen hoe het met de katten gaat en dan is de volgende weer aan de beurt. En mensen voor een gesprekje wat net zo goed even telefonisch had gekunt naar het kantoor laten komen, want dan verdien je 2x zo veel. Of mensen op laten draven die eigenlijk niet echt gesprekken meer nodig hadden, maar aangezien er zich dan even geen nieuwe clienten hadden aangemeld moest je toch je productie zien te halen (in de zomer b.v.). Ik ben daardoor de zorg uit gegaan, ik kon niet meer de kwaliteit bieden die ik gewend was van voor de DBCs.
Wat ik het belangrijkste vind wat beter zou kunnen, is dat de mensen die alleen op kantoor werken maar wel de beslissingen nemen beter moeten luisteren naar de mensen die wel écht op de groep werken. Sommige dingen worden wel leuk besloten vanachter een bureau maar zijn in de praktijk gewoon niet uitvoerbaar.
Ik werk ook in verpleeghuis (wat ook nogal omstreden is is vaak in het nieuws geweest) en vind er niks goed aan. Alleen de bewoners zijn het waar je het voor doet! *Familie die niet mee wil werken bij mensen die agressief zijn (andere woonplek/medicatie) *Familie die zich té veel bemoeit met de zorg *Famielie die niks overheeft voor vader/moeder *Managers die zelf ook niet weten wat ze doen *Meer respect voor uitzendkrachten *Leukere werksfeer *2 mensen op een huisje (bij kleinschalig wonen) en ga zo maar door
Wat Agatha daar zegt is bij ons ook wel een beetje... Wij hebben bijvoorbeeld 2 mensen die eigenlijk verpleeguiszorg moeten krijgen (zzp10, voor wie het iets zegt ) maar ze blijven bij ons omdat dat zo leuk is voor de productie... Brengt geld op hè? Het feit dat wij onszelf voorbij hollen omdat toch iedereen op een beetje normale tijd geholpen wil worden is dan ineens niet meer relevant... In principe is de regel bij ons in huis (ik weet niet of dit voor elk verzorgingshuis geld) dat iemand door 1 persoon verzorgd moet kunnen worden. (uitzonderingen daar gelaten, als het maar tijdelijk is ) Maar als het puntje bij het paaltje komt moet iemand die alleen echt niet te verzorgen is (en wat in de toekomst niet beter word) toch maar blijven omdat dat geld opbrengt...