werken in de zorg, tot het einde volgehouden?

Bij de eerste heb ik het volgehouden tot ik in week 34 zat.Nu met deze zwangerschap heb ik niet of nauwelijks gewerkt.Eerst omdat mijn manager het te gevaarlijk vond (vanwege agressie) toen moest er een nieuwe werk plek gevonden worden en moest ik ingewerkt worden maar dat was allemaal eind vorig jaar dus veel feestdagen en ik had nog vakantie dagen die ik had opgenomen.En heb toen een paar dagen gewerkt maar moest toen late diensten slaapdiensten en een vroege dienst achter elkaar draaien en dat trok ik niet vanwege de harde buiken en andere diensten kon ik niet draaien.dus ik ben vanwege harde buiken in week 14 therapeutisch gaan werken.Dus kon mijn eigen diensten bepalen en mijn taken bepalen.Sinds een paar weken kon ik dat zelfs ook niet meer aan vanwege dreigende vroeggeboorte....8)

Je hebt het zelf niet in de hand hoe je lichaam reageerd het kan natuurlijk allemaal best meevallen maar mijn tweede zwangerschap is behoorlijk tegen gevallen....Je moet gewoon goed luisteren naar je lichaam!!

 

ik werk niet in de zorg maar op kdv ( beide zwangerschappen op baby groep dus hele dag door tillen ) en heb het beide keren niet tot me verlof volgehouden om hele dagen te werken. Bij de oudste ging ik 8 wkn van te voren met verlof ( 2 wkn vakantie die had ik voor me verlof gepland en moet ik openemen omdat ik dacht tot 4 wkn van te voren te werken en dan 2 wkn op te nemen ) dus intotaal 8 wkn ervoor., maar werkte daarvoor al halve dagen. Bij de jongste werkte ik al vrij snel halve dagen omdat deze zwangerschap veel zwaarder was en ik snel last had van me banden en harde buiken. Daar kwam bij dat ik tot bijna 20 wkn beroerd was.......maar mijn ervaring is dat bij ons zelden iem het tot 6 wkn hele dagen blijft werken......

 

Ik werk met meervoudig gehandicapten en ben met 19-20 weken halve diensten gaan werken omdat ik te veel last had van harde buiken. Met ongeveer 28 weken ben ik helemaal gestopt omdat ik toen werd opgenomen met bloedverlies en de gyneacoloog dat toen adviseerde.

 

eerste zwangerschap met 12 weken naar een andere groep gegaan vanwege agressie. Daarna gewerkt tot 36 weken.

Nu zit ik al in de ziektewet. Ik werk wel maar alleen therapeutisch, dus administratief en lichte taken zoals medicatie, eten voorbereiden enz.

 

Ik werk als verpleegkundige in een algemeen ziekenhuis. Ik heb bij de 1e tot 26 weken gewerkt. Toen kreeg ik pijnlijke harde buiken die regelmatig kwamen. Nu ben ik ruim 26 weken zwanger en ga ik andere taken doen omdat ik ook nu weer veel pijnlijke harde buiken heb.

 

Ik ben werkzaam als verpleegkundige op een kraamafdeling en de verloskamers.
Ik heb wel tot aan de 34 weken gewerkt. Wel op het laatst i.o.m collega's wat 'lichter' werk.


Kwebbel

 

Ik werk als verzorgende IG in een verzorgingshuis (16 uur) en ik heb met mijn 2de zwangerschap tot 36 weken gewerkt. Ik heb ook al die tijd alle diensten gewerkt, alleen geen nachtdiensten. Niet omdat ik het niet had gekund, maar meer omdat ik dan alleen sta met een slaapwacht en dat is een helpende. Mocht er iets met mij gebeuren is zij alleen en dat mag niet. Jitte is 1 week voor de UD geboren, dus ik had net 3 weken verlof.

Bij mijn 1ste zwangerschap werkte ik in een verpleeghuis op een revalidatie afdeling voor 32 uur. Daar heb ik alleen vroege diensten gewerkt omdat men er vrij strikt in was dat onregelmatigheid niet mocht. Maar dat vond ik veel zwaarder omdat dat ook betekende dat ik dus alle dagen dat ik moest werken om 5.30 mijn bed uit moest. Dat heeft er zeker aan bij gedragen dat ik met 5 maanden voor 50% de ziektewet inging. Het werk was te zwaar en de vroege diensten braken me op. Uiteindelijk ben ik die 50% therapeutisch gaan werken, med delen, helpen met eten geven, cliënten waarbij alleen begeleiding nodig was verzorgen, administratieve taken enz. Daardoor moest ik 6 weken van te voren met verlof, maar dat was toch al de gewoonte op deze afdeling, gewoon omdat het zwaar werk is. Jelle is trouwens 1 dag na de UD geboren, dus ik heb ten volle kunnen genieten van 6 weken niks doen... Nesteldrang uitgezonderd...

 

ik ben begeleider op een manege waar verstandelijk gehandicapten werken. Ik heb beide keren 6 weken van te voren verlof genomen en heb tot die tijd iets minder zwaar getild (aan het eind geen stro- of hooibalen meer) maar verder heb ik goede en gezonde zwangerschappen gehad zonder kwalen

 

Ik heb tot de 35e week gewerkt en ben toen met verlof gegaan. Wel was er enige verandering in mijn werkzaamheden en mocht ik niet meer op bepaalde groepen staan ivm risico op agressie.
Heb toen met name op een resocialisatieafdeling gewerkt, waar deze kans een stuk kleiner is.
Verder hoefde ik geen nachtdiensten te draaien en ook geen laat-vroeg.

Heb het dus eigenlijk volgehouden tot op het eind en ben gestopt toen ik mijn leerlingperiode had afgerond (ik ben op het eind van mijn zwangerschap afgestudeerd als vpk)

Nu heb ik in mijn werk nauwelijks te maken met lichamelijk zwaar werk, dus misschien is het dan ook wel langer vol te houden. Kan me voorstellen dat wanneer je veel moet tillen e.d. het al snel erg zwaar kan worden.

 

ik heb tot week 22 gewerkt
maar dat kwam meer door mijn complicaties (bloedverlies )en mocht niet meer werken van de gyneacoloog,

 

Ik werk in een verpleeghuis en heb bij m'n vorige zwangerschap tot 26 weken aan het bed gestaan. Toen ivm bekkenklachten tot week 34 op kantoor gezeten.

Nu had ik eigenlijk vandaag m'n laatste werkdag, maar ivm griep vanmorgen ziek gemeld.
Deze keer heb ik het wel tot (bijna) 34 weken volgehouden, maar werk ook wat minder uren dan voorheen. Was dus iets beter vol te houden dit keer.
Maar ik had er ook niet aan moeten denken om nog 1 dag langer te moeten werken, blehh..

 

ik werk als evvér in een VZ huis en ik werkt 28 uur,ben sinds 2 weken halve dagen gaan werken door bekken klachten,
ik wil 2 dgn in de week gaan werken,en ik 1 avond ik de week de 24 uur, ik krijg hier veel scheve gezichten door, door mijn collega's, vinden jullie dit ook raar?
terwijl er zo veel vrouwen een kantoor baan hebben en wel 32 uur blijven werken, ik ben hier nu echt onzeker door geworden

 

ik werk ook als verpleegkundige, doe de wachtdienst draaien in de avond(thuiszorg)....bij de eerste zwangerschap gestopt met 9 weken ivm aanhoudend bloedverlies...uiteindelijk met 32 weken al bevallen, en lag ik met 25-26 weken al in het ziekenhuis, heb daar gelegen tot aan de bevalling....

deze zwangerschap ook al in de ziektewet, alleen doe ik nu enkele uurtjes per week licht werk, maar heb deze week harde buiken gehad, dus ga deze week niet...
ben gisteren ook begonnen met medicatie, en moet volgende week naar de arbo arts....zal er gewoon uitblijven ivm de vroeggeboorte van zoonlief, en het advies van de gyn.

voel me van de ene kant schuldig, maar alles draait nu gewoon om die kleine spruit in mijn buik....

 

Ik heb tot 31 weken gewerkt. Ik werk als verpleegkundige op een SEH. Aan het einde was het echt te zwaar, helemaal bij drukke diensten. Lichte werkzaamheden doen kun je slecht afspreken op de afdeling, als het druk is is het goed druk en lukt het niet om een stapje minder te doen.

 

Ik werk ook in de zorg. Ik heb tot 36 weken volledig fulltime (36 uur) gewerkt. Wel alleen dagdiensten (8.00-16.30/8.30-17.00). Tot 20 weken erg misselijk geweest, met overgeven, de hele dag door. Wel gewoon gewerkt, omdat ik het niet vond dat ik het kon maken om thuis te blijven..(!!??). Achteraf natuurlijk stom geweest. Aan het einde van de zwangerschap ging het juis heel goed. Misselijkheid was een stuk minder, en onze meid was ingedaald en ik was dan ook een stuk minder benauwd. Ik had best nog langer door kunnen werken, maar dat mocht niet...
Bij mij op het werk hangt trouwens een goede sfeer tov zwangere collega's. Je wordt veel geholpen bij tillen ed, dus dat helpt natuurlijk wel mee!

 

Ik ben rond 24 weken ofzo voor 50% de ziektewet in gegaan.. Ik werkte als ziekenverzorgende in thuiszorg, t vele bukwerk bij de douche-beurten werd me te zwaar..
De avondroute was op dat moment goed te doen en die heb ik tot mn verlof half juni vol gehouden..

 

fijn deze topic te lezen, ik twijfel op het moment heel erg wat te doen, ik werk als ziekenverzorgende in de avond en wekenden in de thuiszorg, ik heb bij week 16 2 zware clienten laten vervangen door lichtere, wij werken zelfstandig een route in de wijk vandaar en deze mensen wogen ruim 115 kilo en die moest je echt op bed tillen-draaien.

nu merk ik dat ik thuis nog maar lsecht uit de voeten kan en twijfel om te stoppen, temeer omdat wij nie echt de optie hebben alleen lichte clienten te helpen omdat je zelfstandig werkt.
Ik vraag mij ok af hoe aderen dat doen, iemand helpen met douchen in een super klein badkamertje, of iemad volledig op bed de adl geven...ik kan niet eens meer over het bed leunen.
Ik merk wel dat mijn collegas bang zijn dat ik eerder moet stoppen omdat re niemand geregeld is om mij te vervangen en zij dus mijn diensten moeten opvangen, beetje raar maar ik kan het niet helpen dat de organisatie geen vrvang zoekt.....

 

Mij werd gevraagd wat ik wél nog kon doen... M'n manager had liever dat ik op "halve kracht" toch deel van t team uit bleef maken dan dat ik door-ploeterde tot t helemaal niet meer ging..

Misschien kun je een lijstje maken van cliënten waar t werken nog wel lukt en dan samen met je manager/planner kijken of t mogelijk is routes aan te passen.. Wanneer dat te veel gedoe is ( wat ik me wel voor kan stellen) kun je in overleg ander werk doen ( bijvoorbeeld wat op kantoor..) of wat ze mij hebben laten doen evaluaties bij cliënten thuis afnemen, ook van andere teams..

Zijn daar geen opties voor.. dan rest de ziektewet.. jij hebt iig dan wel aan gegeven wel te willen werken...

bij welke organisatie werk jij? ( gewoon ff nieuwsgierig naar...)

 

Ik heb gewerkt tot 34 weken. Wel de eerste 17 weken therapeutisch gewerkt, daarna weer volledig 32 uur/week. Wel heb ik werk gedaan waarbij ik niet de hele dag hoefde te lopen en te staan, maar ook af en toe kon zitten. Van mijn collegae mocht ik niet meer tillen zodra heb bekend was dat ik zwanger was (dus met 7 weken zeg maar...).