Ben nu al n maand aan n cursus bezig. En het bevalt eigenlijk prima. Hele week studeren op n hoofdstuk. En aan t eind n herhalings les met vragen. En dan even bekijken wat er nog niet in zit en dan een toets. En telkens krijg ik dan een 8 of 8,1 of 8,7 ofzo. Mooi toch? Gaat goed heh?! Mja nou fantastisch... Maar telkens als ik mn cijfer krijg ben ik boos op mezelf. De cursus begint rustig aan voor me want ik weet al redelijk veel van de onderwerpen af. Zoals bvb HTML. HTML is gesneden koek voor me... Al ben ik n tijdje in Dreamweaver bezig geweest dus moest even weer in het zelf schrijven van de taal komen. En dan zou t weer prima gaan. Dus ik doe mn toets en.... een 8. WEER een 8!?! ik had n 10 of iig 9 moeten hebben! En dan ga ik mezelf straffen want kom op zeg als je dit al niet goed kan hoe moet t dan dalijk met de onderwerpen waar je nog niks van weet? Gevolgd door nog meer van dit soort gedachtes. En dus heb ik gister zitten huilen....omdat ik n 8 heb en geen 9 of 10. Als mn kinderen thuis komen met een 6 of 7 dan ben ik trots. Als ze een 8 halen dan zeg ik zie je wel dat dat koppie er goed op zit! Komt helemaal goed met jou! Vooral bij mn oudste die de school aan t bewijzen is dat hij echt havo materiaal is (was schooladvies maar er waren teveel aanmeldingen en gezien zn problematiek hebben ze hem in VMBO gezet) Maar ook met de middelste want die heeft me een paar dromen over banen waar je akelig van wordt. En zou het uiteraard ENORM fijn vinden als hij dat kan gaan doen of iig iets in die richting. 10 binnen slepen? Dan sta ik bijna klaar om een feestje te vieren. Zo trots ben ik dan op ze! En nu haal ik zelf niks als 8en... En ben ik boos op mezelf? Tegen mn kinderen zeg ik altijd zolang je maar je best doet en leert vind ik t prima. Al krijg je eens n slecht cijfer. Of "maar" een 5,5. Voeldoende = voldoende. En als ik dan klaar ben met boos zijn omdat t geen 9 of 10 is. Ben ik weer boos omdat ik niet blij ben met die 8. En waarschijnlijk hielp de opmerking van mn vader (degene die me als kind altijd vertelde dat ik niks kan, niks zal worden en dat er gewoon weg niks van me terecht zou komen) ook niet erg mee. Hij had uit interesse wel gevraagd naar mn studie maar zoals altijd was t duidelijk dat t hem niet zo heel erg boeide. Later bij het weg gaan zei hij tegen mn oudste "goed je best doen!" Dus ik zo van ja dat doet hij hoor op school. Heeft zelfs een 10 voor gym (wat voor ons onhandige hansje heel wat is...ben ik rete trots op dat hij dat gehaald heeft. EN dat hij elke dag 10 km fietst in zn uppie...hadden we echt nooit verwacht). "ja" zegt mn vader, "dat is beter als je moeder...n 10" Misschien niet zo bedoeld....maar ik denk dat jullie wel weten hoe dat ondertussen dan aan voelt. En dan dus gister weer "maar" n 8... Kan iemand me even een klap geven zodat ik op reset spring en gewoon trots kan zijn op mn 4 x 8? Voel me gewoon schuldig tegenover mn man want bij hem komt t niet vanzelf en hij moet ERG blokken op cursussen. Terwijl ik er tot dusver even doorheen "fiets" en een 8 haal. Zal ook nog wel anders worden hoe verder ik kom in mijn cursus. Maar toch...
Zo, je hebt ff lekker kunnen spuien! Ik snap het wel hoor, je hebt hoge verwachtingen en die zijn ook gebaseerd op t feit dat je er al ervaring mee hebt. Maar de manier waarop je er nu mee bezig bent werkt alleen maar averechts, niet waar? Probeer toch maar gewoon blij te zijn met je 8ten! (en wacht maar straks komen er misschien onderwerpen waarbij je denkt: neeeeee, had ik maar een 8 haha!) Stop je schuldig te voelen, gebruik je teleurstelling hooguit als een motivatie en verder wees trots op die 8! Succes, Sas!
Wat super knap dat je een cursus volgt naast de zorg van je kids, huishouden e.d.! Ik vind echt dat je trots op je zelf kunt zijn dat je naast al die andere dingen in het leven ook nog zulke goede cijfers haalt! Keep up the good work!
Ja, wat Suzanne ook al zegt: je hebt kids, je hebt 'n huishouden, je hebt genoeg te doen, maar je doet er wél een cursus bij en haalt nog zulke cijfers ook!!Tuurlijk zijn negens en tienen leuk, maar 't gaat erom dat je 't háált, lijkt me!! Ik vind 't in elk geval ontzettend knap van je en ik denk dat je gewoon wat 'gewend' bent geraakt aan 't halen van achten..
Mja dat t er om gaat dat ik t haal weet ik. Mn man zegt ook al haal ik t papiertje met allemaal 6e. Het gaat erom dat ik dat papiertje haal. Maar voor mij is deze cursus veel meer als alleen maar n diploma halen. Ik kan eindelijk na 15 jaar n cursus doen (klinkt veel maar heb enorm veel mee gemaakt in die 15 jaar...nouja in mn hele leven eigenlijk waar door t niet kon) Ik weet eindelijk wat ik wil worden. Ik kan EINDELIJK laten zien dat ik t wel kan (en ja dat is naar mn vader, ex en andere klojo's die me neer praatte maar VOORAL naar mezelf) En dan ben ik niet meer "de vrouw van..." Of "dat huisvrouwtje" of "de moeder van..." Nouja weet niet of iemand hier wat van snapt eigenlijk. Maar t lucht iig op om n onsamenhangent verhaal ergens neer te kunnen plempen Mn vriendin zei dat t een soort ondermeining van mezelf is ofzo. Nouja... het zit me nu weer niet meer ZO dwars...op naar de volgende 8 maar weer
Ik snap het wel... zo steek in zelf ook in elkaar... Maar weet je... ik heb op een gegeven moment tegen mezelf gezegt dat het niet belangrijk is dat ik alleen maar 9-ens en 10-en haal. Het belangrijkste is dat je het snapt!!!! Dat je snapt waar je mee bezig bent! Dat is zóveel belangrijker. (voorbeeld van een vriendin van mij: stampt alleen maar het lasmateriaal in haar koppie, maar weet werkelijk waar niet waar ze het over heeft... ) Da's toch ook stom? En daarbij doe je het allemaal maar mooi even naast je gezin en andere verantwoordelijkheden!!! Meid, petje af!!!! Je mag trots op jezelf zijn!
Ik snap 't heel erg goed... Ik heb mede door mijn ziekte totaal geen studie af kunnen ronden, waardoor ik toch enigszins een minder leuk zelfbeeld wat dat betreft heb opgelopen... Ondertussen zit ik op de fotovakschool en ik moet en ik zal dat diploma halen; niet vanwege 't diploma, maar omdat ik voor mijzelf en de hele wereld wil bewijzen dat ik ook wat kan! Inderdaad, méér zijn dan alleen maar echtgenote en mamma, laten zien dat je wel degelijk in staat bent tot meer dan het huishouden draaiende houden!
DANKJEWEL! Als nou een van mn ouders dat eens zou zeggen Minyaweth je hebt gelijk hoor. Het is nuttiger te weten waar t over gaat ipv domweg dingen uit je kop leren (probeer ik mn oudste ook te vertellen als hij weer eens n moeilijke woorden lijst heeft...) Maarja...ik snap t allemaal. En sommige vragen kan je links om of rechts om...en ga ik altijd net links om als ik rechts om gemoeten had.. Als je begrijpt wat ik bedoel. En Mijkeltje, ja idd. Ik kan verdorie meer. Ben geen "dom" huisvrouwtje. Wel n huisvrouwtje maar wel eentje met n behoorlijk IQ. En ben in t verleden zo vaak genegeert als men hoorde dat ik niet werkte en "maar" huisvrouw was. Alsof ik dan te dom ben om een gesprek mee aan te knopen zeg.. Gister waren we bij iemand die vertelde dat hij een eigen internet shop had en ja als je wil kan je (bij n caravan) hier n aansluiting voor internet laten aanleggen en blabla.. Heel interesant deed hij. En toen zei mn man (IT-er) Ja dat zou wel moeten eigenlijk want ik ben IT manager en mn vrouw hier is Webmaster. GOD wat voelde dat goed! Alsof ik ineens een gelijke was. Echt enorm stom want ben er geen ander mens door uiteraard. Maar je zag hem inbinden zo van oh...dan hou ik verder mn mond maar over het internet gebeuren. Ben t nog wel niet maar vooruit