Goed gedaan! De eerste stap gezet. Zou nu voor de 2e gaan. Mocht je voor september zwanger zijn dan kan je de opleiding uitstellen. Mocht het nog enkele jaren duren (hoop het niet voor je) dan heb je in elk geval een start gemaakt en wie weet al een halve opleiding erop zitten. Informeer hoe en wat wanneer je een tijd lang uitvalt. Hoeft niet alleen door zwangerschap te komen hè, je kan ook ziek worden of een vervelend ongeluk krijgen. Zoek alles goed uit, voor de opleiding en qua opvang (die heb je toch nodig voor je kind). Je kan niet alles voor zijn of voorkomen maar wel goed voorbereid zijn. Succes!
Waarschijnlijk hebben we met zwangerschap hulp nodig van de gynaecoloog. Ivm pcos. Heb december spiraal al laten verwijderen ( toen was er nog geen sprake van eventuele opleiding) maar tot op heden nog niet ongesteld of zwanger. Dus zal waarschijnlijk net als met de eerste een ziekenhuis verhaal gaan worden.
Beide dingen zijn niet te plannen. Je kunt niet plannen wanneer je zwanger wordt (zeker in de MMM niet) en je kunt ook niet plannen wanneer je wordt toegelaten tot een opleidingstraject of een nieuwe baan vindt. Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten: kinderwens waarbij MMM nodig was en de wens om van baan te wisselen waardoor ik mijn vaste contract moest opzeggen. Begonnen met Clomid, maar toen kwam een mooie vacature online. Daarop gereageerd en toen bleek dat Clomid niet voldoende was en ik IUI moest doen. Ook wij zaten in de situatie dat we het op 1 inkomen konden redden dus ik ben met de baan begonnen en toen ik gewend was gelijk met IUI verder. Toen bleek dat ICSI nodig was en die poging hebben we gedaan toen mijn jaarcontract bijna afliep. Wat bleek? Ik kreeg een vast contract en kwam er in dezelfde week achter dat ik zwanger was van de ICSI poging. Alles is dus vanzelf goed gekomen. Durven jullie erop te vertrouwen dat alles vanzelf goed komt? Ik geloof erin dat dingen gaan zoals ze moeten gaan. Plannen is in deze situaties heel lastig. Stel je gaat voor een kind en je zet je carrière stil, dan mis je misschien een mooie opleiding/baan. En als je aan een opleiding begint en je kinderwens aan de kant zet, dan mis je daarmee ook iedere maand een kans...
Ja ik geloof dat ook. Dat als de situatie rijp is dat de dingen vanzelf naar je toe komen. Alleen moet je het wel willen zien. Mijn man is meer van het plannen. Die houd niet van onzekerheid en zeker niet het risico op financiële onzekerheid.
Ik heb in dezelfde situatie gezeten. Twee keer Toen ik van de oudste zwanger was had ik me net aangemeld voor de VIG opleiding, werken en leren. Dit zelf afgezegd want dat leek me nogal pittig met een kleintje. Oudste is anderhalf, ik ben weer aan het solliciteren. Aangenomen voor een VIG werkplek! Zwanger... De opleiding heb ik uitgesteld tot na mijn verlof. Voelt wel beter, mijn kindjes hebben een mooi leeftijdsverschil en ik kan straks in 1 ruk door met leren. Maar, ik heb er nooit op zitten wachten. Het heeft vier jaar geduurd voor ik zwanger was van de oudste, ik had eerder moeten beginnen aan een opleiding. Ik had dan klaar kunnen zijn voor de zwangerschap Je kinderwens is nooit te plannen, een opleiding in principe wel. Al ben je afhankelijk van een werkgever natuurlijk...
Wat ik trouwens lees, je bent beweegingsagoog. Beweegcoach worden in de ouderenzorg? daar hebben we twee van in dienst dat is zo leuk. Ik heb de VIG opleiding gedaan, in de tweede werd ik zwanger van m'n eerste en lag er snel uit op de werkvloer. Theorie tweede en derde jaar afgemaakt, maar ik moest wel heel hard trekken om praktijk nog binnen de tijd af te ronden. Ik had 20 uur werken en 4 uur vergoeding van school. Wel vanaf begin bbl. Je zal alle diensten moeten kunnen draaien, geluk was dat ik in de thuiszorg geen nachten hoefde te doen. Het is en blijft een mooi beroep. Dus als je het echt wil, moet je het gewoon doen. Er zijn momenteel veel tekorten in de zorg. Dus je kunt zo aan de slag. Elke leeftijd heeft z'n voor en tegens. Kun je het thuis regelen dan zou je er voor kunnen gaan. Weeg alles af. Ik doe nu met 3 kleine kinderen bachelor management in de zorg (3e meid tijdens deze opleiding geboren.) Is ook aanpoten en ja ik loop ook vertraging op, nou en.... Het is allemaal mogelijk waar een wil is, is een weg.
Ik ben een beetje on de beweegrichting geduwd. Ik had eigenlijk weinig keus. Door een stoornis in mijn tienerjaren moest ik zo veel bewegen om die stoornis de baas te blijven dat een andere opleiding icm zo veel sporten en bewegen gewoon niet mogelijk was. Daarom ben ik een sportopleiding gaan doen. En binnen die sportopleiding was bewegingsagoog het meest wat richting de zorg lag. Maar ik ben van mezelf helemaal niet zo'n sportief type. Ja 1x per week naar de sportschool en Dakar eindigt het wel zo'n beetje haha. En daarbij dat ik 4 jaar geleden geslaagd ben maar nooit in dat vak gewerkt heb dus totaal geen ervaring heb opgedaan. En ik zie mezelf toch niet echt in dat vak werken.. omdat ik dus niet echt sportief ben van mezelf. En ik word al moe als ik aan lesvoorbereidinen maken denk. Haha
Ik vind denk ik de optie nu eerst tot VIG en ondertussen gewoon gaan proberen voor een kindje wel een goed idee. Dan kun je ook het vak in de praktijk al proeven zonder dat je hier meteen voor jaren aan vast zit ivm langdurige opleiding. Het VIG traject is kortdurend toch? Of vergis ik me daar nu in? De basis heb je dan al in elk geval, en van daaruit kun je verder kijken. Zelf was ik jaren geleden begonnen aan 1 jarig hbo opleiding, met t oog op de wens voor een 2e binnen afzienbare tijd wilde ik me niet voor 4 jaar vastleggen voor volledig bachelor. Gaandeweg vond ik het studeren eigenlijk zó leuk dat de wens om door te studeren groter werd dan de kinderwens. Inmiddels zijn we 4 jaar verder, heb ik vanwege vertragingen (pauze ingelast vanwege nieuwe baan, vervolgens bij weer een nieuwe baan opnieuw opgepakt en na t afronden van alle modules overspannen geraakt) de opleiding nog niet afgerond. Toen ik eindelijk uit mn overspannenheid kwam raakte ik (semi onverwachts) zwanger, dus de opleiding ligt nog steeds stil. Ik heb er 0,0 motivatie verder voor over om t nog af te maken al moet ik alleen nog afstuderen. (Mede door “complicaties” in de zwangerschap).ik heb gewoon behoefte aan rust ..ik heb ook geen vertrouwen in mijn huidige werkgever dat ik daar mn afstuderen rond krijg en voorzien van alle bewijsstukken die nodig zijn. Ik ben dus nu bezig met het stopzetten van de opleiding...maar nu dwaal ik af. Mijn punt is dat sommige wensen gaandeweg kunnen veranderen, en dan pas je je gewoon weer aan... Als ik je een advies mag geven zou ik kijken naar kortdurende trajecten (van max een jaar). Dan kun je proeven hoe het werk in de praktijk is, maar ook hoe je een studiebelasting naast je gezin en huishouden ervaart. En dan neem ik aan dat de studiebelasting van een VIG traject kleiner is dan van een verpleegkundige traject, maar wellicht is het goed vergelijkbaar met elkaar. Misschien vind je het teveel, dan is het slechts een jaar afzien maar werk je wel alvast in het veld waar je in wilt komen. Dan heb je even tijd om je volledig te focussen op je gezin en hopelijk een zwangerschap binnen afzienbare tijd en de baby Als t dan thuis weer in rustiger vaarwater komt kun je verder studeren. Ik denk dat dit je het beste van 2 opties geeft Je verlaat je huidige werk en blijft daar niet nog jaren tegenaan schoppen. Je kunt gewoon je kinderwens najagen én je kunt dus een (kortdurende) opleiding doen als stap 1.
Moeilijke situatie. Hier zat ik ook te denken om een opleiding erbij te doen, ik heb geweldig werk maar wil me verbreden voor als mijn dochter naar school gaat en ik wat meer kan gaan werken. Maar voordat ik iets in gang kon zetten werd ik zwanger ( zijn al heel lang bezig voor nr2 ). Het loopt soms ook zo anders dan je hebt geplant. En ik kan je zeggen dat kinderen voor mij dan toch wel weer belangrijker zijn dan het werken aan mijzelf en een opleiding. Hier word dus de opleiding uitgesteld naar als dochter en nr 2 op school zitten. Ik wil niet bouwen aan mijzelf ten koste van mijn kindjes, die gun ik eerst alle liefde van mama, en een veilige basis. Als ze naar school gaan word je zelf alweer een stukje flexibeler en heb je weer iets meer tijd over. Maar dat is natuurlijk maar net wat je zelf vind. Ik kan ontzettend genieten van kindjes en dat is me het allermeest waard!
Daarom niet wachten, wie weet hoe lang het duurt. Denk dat overal wel een mouw aan te passen is. Ja, grote kans dat je wat vertraging oploopt maar daar kan je op anticiperen. Pittig zal het sowieso worden maar als je echt wil, het thuis kan regelen en het leuk vindt gaat het je lukken.
Nou ij heb nu even woorden met mijn man. Is even een no-go om er over te praten op het moment.. heel handig.. Hij zegt: je bent altijd zo impulsief en als je iets in je hoofd hebt moet het altijd meteen. Ja... is ook wel zo. Maar we moeten er toch over praten.. hoe en wat. Financieel. Hoe we de aandacht voor onze zoon gaan verdelen. Of we eerst een 2e nemen en opleiding uitstellen. Of eerst opleiding en kind uitstellen. Of allebei tegelijk doen.. Maar nee. Meneer wil het er niet over hebben.. Ik ben met een hele kwaaie kop gaan sporten. Met de woorden: ik donder op hier. Je zoekt het maar uit.. kan toch niet praten met je.. stel je voor dat je je vrijheid moet inperken zodat ik me ook eens kan ontwikkelen en een goede baan kan vinden. Nee joh.. Ik blijf wel tot mn pensioen in dat stomme zwembad werken... Dus even mn frustratie er uit gewekt in de sportschool en voor vanavond maar even laten rusten. Mijn man voelt zich voor het blok gezet dat hij moet kiezen... hij wil wel een 2e kind. Maar nog niet zo snel. Maar als er 6 of 7 jaar verschil tussen zot hoeft het voor hem ook niet meer. En een kind krijgen tijdens de opleiding lijkt hem ook geen goed idee.. Maar op de vraag: wat wil je dan? Heeft hij geen antwoord.. Wat moet je daar nou mee...
Ik zou er eerst met je gezin uit willen komen. Zo te horen staat je man er niet volkomen achter. En je gezin is toch het belangrijkst waarvoor je het doet toch? En wie weet komt hij er over 1/2 maand wel op terug dat hij het toch bespreekbaar wil maken! Sterkte met je keuzes!
Ja. Misschien wil ik ook te snel. Als het aan mij ligt maken we nu een keuze. Ik ben ook wel impulsief. Maar zoals ik impulsief ben. Denk mijn man dat hem allemaal vanzelf wel komt aanwaaien. En dat botst soms nogal.
Zet alles eens op papier want eerder zei je dat je man ook onregelmatig werkt dit is al een minpunt in de combinatie met jou toekomstige werk. Ik zou dit soort dingen eerst allemaal gaan bekijken hoe je dat wilt gaan doen. En dan nog eens met je man praten. Je kan dit alleen maar doen als iedereen er 100% achter staat anders gaat het je niet lukken. Hopelijk komen jullie er samen uit.
Wat ik in je berichten lees is dat jij gewoon een opleiding wil doen en dat je man er (nog)niet achter staat. Het is echt enorm belangrijk dat je partner achter je keuze staat. Als jij een opleiding gaat doen, dan heeft dat ook een behoorlijk effect op hem. Jij bent meer afwezig door andere werktijden, meer uren, naar school, je moet huiswerk maken, druk in je hoofd enz. Dat vraagt van jullie beiden best veel en dat moeten jullie er beide in willen en, nog belangrijker, in kunnen investeren (op dit moment). Hoe langer de opleiding duurt hoe meer dit van jullie beide vraagt. Dan lees ik ook dat jullie een kinderwens hebben voor in de nabije toekomst. Niet voor nu, maar ook niet voor over (bijv)3 jaar. Dat hij de mmm, zwangerschap en baby niet ziet zitten tijdens de opleiding, daar is natuurlijk wel wat voor te zeggen. Optimaal is het niet om 2 van zulke intensieve veranderingen tegelijkertijd aan te gaan. Jij lijkt er nu vrij makkelijk over te denken(wat ik wel begrijp gezien je impulsiviteit) en verwacht een keuze van je man. Een verwachting die niet echt realitisch is gezien jouw omschrijving van hem. Ik begrijp dus best dat hij zich voor het blok gezet voelt. Dat jij je niet gehoord, belangrijk en serieus genomen voelt vind ik oprecht vervelend voor je. Wellicht heeft het wat meer tijd nodig. Wat betreft opleidingen.... Je hebt de VIG opleiding verkort 2 of 1 jaar. De eisen zijn bij elke werkgever/school anders. Wellicht kan je bij meerder zorgorganisaties in je omgeving informeren. 1 of 2 jaar zou, denk ik, een uitkomst zijn voor jullie situatie. Wil je na wat jaren ervaring en een 2de kind alsnog voor verpleegkunde gaan, dan kan dit verkort in 2.5jaar geloof ik. Ik zou je willen adviseren om eerst eens te informeren bij zorgorganisaties in je omgeving, naar de verschillende opleidingsmogelijkheden. Aan de hand van die informatie nog eens voor jezelf bekijken, met je man in gedachten, wat voor plan van aanpak goed voor jullie zou kunnen werken. Daarna nog eens met je man in gesprek gaan. Geef hem in dat gesprek dan ook de ruimte om zijn bezwaren kenbaar te maken en met hem te kijken waarom dit bezwaren voor hem zijn. En of jullie hier nog wat mee kunnen doen. Succes
Bij osn was het zo de eerste 10 weken alleen school en daarna wel werken. Je kreeg dan wel een kleine vergoeding.
Krijg je niet betaald als je naar school gaat. Je kan dit bespreken bij je toekomstige werkgever dat je echt salaris nodig hebt. Je bent toch niet de eerste met dit probleem. Overal zijn er mensen te kort. Of het te veel voor je word is moeilijk in te schatten. Kan je goed plannen? Heb je tijd om aan je huiswerk te zitten zonder kleine in de buurt? Leer je makkelijk? Kan je prioriteiten stellen? Moet je alles terug betalen als je het niet haalt of optijd klaar bent? Je zou je zwangerschap wens kunnen bespreken. Succes met je keuze!
Ik zou het wel eerst even allemaal goed op een rijtje zetten. Het gaat wel tijd en inspanning kosten en dus moet je man daar ook achter staan. Ik zou die keuze zeker niet impulsief maken. Succes
Mijn zus doet ook een opleiding tot verpleegkundige. Precies hetzelfde en 3 jaar opleiding. Ze is 12 jaar bezig geweest om zwanger te worden, Dit lukte maar niet en nadat ik kinderen had gekregen werd de wens zou sterk dat ze een icsi traject in zijn gegaan. Inmiddels is ze al 14 maanden mama van een dochtertje. Haar opleiding was geen probleem. Het duurde alleen allemaal wat langer. Ze moest ook met 28 weken stoppen ivm verkorte baarmoedermond. Ze is toen de ziektewet ingegaan maar nog wel naar school geweest. Volgens mij uiteindelijk 4 maanden vertraging. Ze studeert dit jaar af. Een zwangerschap valt niet te plannen. Je weet nooit hoelang het duurt. Ik zeg altijd waar een wil is is een weg. Kleine kinderen met kinderopvang is prima te doen icm een opleiding, Zelf heb ik rechten gedaan. In 2014 eerste kind gekregen en eind 2015 een opleiding gedaan. In 2016 een kind gekregen en eind dit jaar weer een opleiding van 15 maanden afgerond. 3 dagen werken en 1 dag school. Soms nam ik een vrije dag als ze naar het kdv gingen om te leren of opdrachten te maken. Ik werd voor gek verklaard dat ik een zware opleiding naast mijn baan deed. Maar ik zei toen dat mijn kdv flexibeler was dan school. De oudste zit nu op school en het lijkt me nu veel lastiger om te combineren.
We hebben een keuze gemaakt. We gaan eerst voor een 2e. Zwanger zijn en een peuter en een opleiding doen dat is niet te combineren voor mij. Kwa stressniveau. We gaan eerst voor een 2e kind. Ik wacht tot maart of ik überhaupt ongesteld wordt ivm pcos. En dan ga ik naar de gynaecoloog. Als ik nu eerst nog een opleiding zou doen en dan pas een 2e zit er 6 of 7 jaar tussen de kinderen. Dat vinden wij te veel. Ik be blij dat de keuze gemaakt is. Ondertussen blijf ik door solliciteren in een baan waar ik voor geleerd heb.