Als ik later het geluk mag hebben van een kindje, blijf ik wel werken, al is het maar een paar uur. Het is wel afleiding en even ontsnappen aan alles.
ik wil dus niet heel de da thuis zijn bij me kids en werd er zelfs een beetje deprie van. sinds ik 12 tot 16 uur per week werk ben ik een totaal andere moeder en voel me er gewoon erg prettig bij. heb bijna 1 jaar mogen ervaren hoe het is om thuismoeder te zijn en nee thanks ik wordt gek van het binnen zitten, elke dag het zelfde te doen. genieten van me dochter doe ik nu ook veel meer. de tijd die we nu samen zijn zitten we in de speeltuin, in het zwembad of bouwen samen blokken etc. toen ik nog huismoeder was deed ik dit ook wel maar een stuk minder want ja zag er toch al heel de dag. ik geniet nu dus meer intens van me dochter maar had het in het begin wel moeilijk hoor toen ik weer ging werken. iemand anders ging me kind opvoeden etc en daar zag ik erg tegen op. ik heb er nooit spijt van gehad dat ik weer ben gaan werken maar zoals ik eerder zij fultime werken is niks voor mijn nu ik kids heb. ik wil intens van me kinderen genieten en heb gelukkig de keus van wel werken of niet werken en of ik dit ful of partime wil doen. ik maak trouwens kamers schoon in een hotel omdat dit beter past bij de opvoeding van me dochter maar heb papieren spw3 kinderopvang. ik heb du stoch gekozen voor ,me dochter ook al werk ik en niet voor me carriere
Ik denk dat ik een beetje te heftig gereageerd heb.. Nu ik dit allemaal teruglees is het misschien veel leuker om juist de overeenkomsten te zien van behoeftes van ons als moeders dan tegen elkaar te gaan beginnen, want het heeft zo weinig nut.. Ik heb er niet zo veel moeite mee dat moeders 1 of 2 dagen werken omdat ze ook nog behoeftes hebben naast het moederschap.. Alleen ik vind het erg lastig dat het zo lijkt dat tegenwoordig iedere moeder maar moet werken omdat het anders een beetje nutteloos thuis zit, en ik vind dat tbm's juist erg hard werken omdat zij ook een stukje van hun leven loslaten voor hun kids. Nou heb ik een goed sociaal leven, alleen dat is dan vaak of in de avonduren of mét kindje erbij.. Het was niet mijn bedoeling om een ontzettende discussie te maken, alleen ik vind het soms erg moeilijk te begrijpen..
ik zou willen blijven werken omdat ik gek ga worden om altijd thuis te zitten. Ook al zou ik steeds leuke dingen doen. Dat gaat vervelen. Ik word binnenkort werkloos en de kans op een baan zit er nu even niet in helaas, dus ga ww aanvragen. En ik heb er helemaal geen zin in. Ik werk liever dan dat ik (ook al is het nog betaald) een paar maanden thuis moet zitten
Ik ben thuisblijfmoeder op dit moment en wij kunnen het financieel op 1 salaris redden, maar wij hebben dan ook lage woonkosten wat weer scheelt. Ik vind huismoeder ook een baan hoor! ...voor het ontbijt zorgen, wasjes draaien en opvouwen,stofzuigen&dweilen,afstoffen, eten koken,afwassen,schone bedden,wc&toilet schoonmaken,ramen wassen, opruimen. pampers verschonen,kindjes wassen etc.. En dan gaan we ook nog wel eens te wandelen ergens op bezoek oid Ik heb er elke dag wel een dagtaak aan nu vooral met 2 kids! de tijden dat de kids slapen is voor mij zelf dan zit ik op de pc of kijk ik tv of lees een boek oid. dus verveel me eigenlijk nooit. Wel zorg ik dat ik ook wat tijd voor me zelf heb zonder kids bijv. eens weekends opstap ofzo of eens de stad in oid. Ik zou opzich wel wilen werken maar ik ga me dan zo schuldig voelen tegenover mijn kids dat die naar een opvang moeten zonder dat het echt nodig is. Ik zit wel eens te denken om gastouder te worden dan ben ik ook gewoon met de kids thuis, en hebben we wat extra centen altijd mooi meegenomen.
ik wil wel werken, maar niet na drie maanden al.. wil zon kleintje echt nog niet naar de opvang brengen, omdat ik het graag zelf wil doen (en geen oma's in de buurt). Na een half jaar tot een jaar ongeveer wil ik wel gaan werken/opleiding. We kunnen goed rondkomen met 1 loon maar ik denk dat ik me zou gaan vervelen, nutteloos voelen op den duur.
Ben het er mee eens dat huismoeder zijn heel zwaar is, het is niet niets de hele tijd zo'n kleintje om je heen hoor, vooral als het ook nog eens zo'n pittige tante is als die van mij..die telt rustig voor twee Maar toch, die dingen die jij opnoemde babylover, zoals wasjes draaien, afstoffen, opruimen, eten koken, kortom het huishouden, dat zijn dingen die ik naast mijn baan (werk nog niet maar hoop z.s.m.) ook gewoon moet blijven doen, net zoals pampers verschonen, ontbijt klaar maken, badjes enz enz. Het nadeel is alleen dat ik dat allemaal na het werk moet doen, dus dat is wel balen! Ook ik ga af en toe lekker HELEMAAL ALLEEN de stad in, oh heerlijk is dat! Kan van die paar uurtjes voor mezelf echt ontzettend genieten, lekker rondsnuffelen zonder dat de kleine draak alles wil pakken, niet stil kan zitten, opgetild wil worden, aan kleiding zit te trekken, een poepluier heeft, wilt eten, wilt drinken, moe is. Gewoon me, myself and i op zo'n moment! En tegen de tijd dat ik weer naar huis ga kan ik niet wachten om haar eens lekker bij me te pakken en heerlijk te knuffelen. Daarom wil ik ook blijven werken, heb die tijd voor mezelf gewoon écht nodig, zodat ik voor mijn dochtertje een leuke, gezellige moeder kan zijn die tevreden is over haar rol in de maatschappij én thuis ipv een 'chagerijnig wijf' (want dat zou ik echt zijn) die met een ontevreden gevoel thuis zit. Ik wil gewoon graag een beetje van allebei en gelukkig leven we in een tijd waarin het allemaal maar mogelijk is
Ik zou niet stoppen met werken. Ik heb diploma's die ik graag wil benutten en bovendien vind ik het ook nog eens leuk om te werken. Verder vind ik het belangrijk om mijn kind(eren) op te voeden met het idee dat je samen verantwoordelijk bent voor zowel huishouden als inkomen, daar voelen wij ons prettig bij. En verder... lieve moeders der Nederlanden en omstreken, laten we nou eens solidair worden met elkaar in plaats van lijnrecht tegenover elkaar te gaan staan!
Aan de ene kant denk ik dat ik zou stoppen. Maar ja, aan de andere kant... Misschien ook wel lekker om toch maar 1 dagje te gaan werken. Dan ben je toch de deur uit en niet alleen mama.
Hallo Ik ben een parttime werkende mama van 5 kinderen. Werk 2 dagen /week, zo 7 uur/dag.Omdat mij vriend een vrachtwagen chauffeur is en 4-5 dagen per week weg is met zijn truck, heb ik alles op mij schouder zitten, dus huishouden, verzorging, boodschappen, kleine klusjes rondom huis, etc.Toch ga ik graag naar mij werk. Ik heb DAT nodig om me helemaal goed, gelukkig en nuttig te voelen. Ik heb een GROOT RESPECT voor thuisblijvende mama. Ik zou dat niet kunnen, heb contact met mensen nodig, even weg van de pampers, rond slingerende speelgoed etc... maar dat niet betekend dat ik niet van mij kinderen houd. Om goed te kunnen functioneren (als moeder & partner) heb ik ook stukje voor mij zelf nodig, en dat geeft me mij werk buiten huis. Als ik paar dagen thuis zit, voel ik me gewoon gestrest en depri, en daar gaat het niet om. Ik vind belangrijker dat mij kinderen een werkende en gelukkig moeder hebben, dan huiszittende en chagrijnige mama. Ook al zou thuisblijven (goed) betaald zijn door de overheid - dus een gewone salaris (en dat verdienen Thuisblijfmama`s echt en van harte) zou ik toch gaan werken. Ik heb dat gewoon nodig. Groetjes! Sima
Dat heeft iedereen natuurlijk, ongeacht of je wel of niet werkt. Verschil daarin is dat mensen die er voor gekozen hebben erbij te werken, dit in veel minder tijdsbestek moeten doen (voor of na het werk) of er minder tijd voor hebben dan zij die thuisblijven. Ik doe alles op mijn gemak omdat ik me niet hoef te haasten, maar toen ik nog werkte was ik van 's ochtends tot 's avonds druk druk druk, ik was pas tegen 21.00 uur klaar dan nog ff rustig zitten en alweer naar bed om vervolgens om half 7 mijn bed alweer uit te moeten. Ik vond het in ieder geval niks, en vroeg mezelf toen ook af waarom ik het deed. Dus ja een jaar na de geboorte van mijn oudste besloten om thuis te blijven, ik was de hele dag maar aan het stressen,druk druk druk, voor mij werkte dat in ieder geval niet. Ik kon dan wel mijn kleine meenemen, maar ik kon hem niet de aandacht geven (en krijgen) die ik wilde, en dat is voor mij de voornaamste reden geweest om te stoppen met werken (wat gelukkig kon en nog steeds kan) Ik sta net als elke werkende moeder dusdanig in de maatschappij dat ik toch echt niet achtergebleven ben wat leren betreft, ik doe zeg maar aan self education heb mezelf verder ontwikkeld en ik denk dat dat iets is wat wel belangrijk is als je besluit thuis bij de kinderen te blijven. Dat je niet alleen maar met wasjes en het huishouden bezig bent, maar ook zorgt dat je bij de tijd blijft met alles wat er in de wereld gebeurt, veranderd e.d. dat mocht je besluiten weer te gaan werken je op de hoogte bent van alle veranderingen die er in de tussenliggende periode zijn geweest.
jeetje wat een discussie weer. Vrouwen moeten blij zijn dat ze een keuze hebben. Daar ging het toch om? Een keuze hebben? Dus doe lekker wat bij je past en waar je gelukkig van word . Oordelen wat voor een ander (zijn/haar gezin) het beste is kan niet want iedereen is anders en heeft andere behoeftes.. Ik ben in elk geval erg dankbaar dat ik de keuze heb
Als we het financieel zouden redden, zou ik helemaal stoppen met werken tot de kids naar de basisschool gaan. Ik zie Sem 3 dagen in de week niet en ik vind het vreselijk!
Om hier nog even op te reageren: ik heb zeven jaar gestudeerd deels op kosten van de maatschappij en ik ben daarbij (ik ben gezegend) ook nog gesponsord door mijn ouders. Ik ben nu twee jaar aan het werk. Ik vind niet dat ik nu zomaar kan stoppen met werken nadat er zo in mij geinvesteerd is. Bovendien zit ik in de wetenschap, dus er wordt nog steeds in mij geinvesteerd door de belastingbetaler. En dat gaat om kennis die heel snel veroudert. Als ik er een paar jaar uit ga kan ik niet meer terug naar de universiteit. Maar goed. De discussie is weer lekker op gang hierzo. Een vraagje: waarom heeft niemand het hier over de rol van de mannen? Ik ben als kind namelijk opgevoed door beide ouders. Mijn vader en mijn moeder werkten allebei drie dagen en we hadden een dag oppas. Eerst mijn oma en later een lieve jonge meid. En nu wij ouders zijn, is mijn vriend ook een dag in de week thuis. Ik werk zelf drie dagen en onze zoon gaat twee dagen naar het kinderdagverblijf. Als hij iets ouder is, neemt mijn vader waarschijnlijk een dagje over. Er wordt hier maar vanuit gegaan dat als je je kind de normen en waarden van thuis wilt meegeven voor meer dan de helft van de week, de moeder thuis moet blijven. En om nog even aan te sluiten bij de voorgaande discussie over forumleden die blij zijn dat hun moeder thuis was. Nou ik was heel erg blij dat mijn moeder werkte. In de jaren 80 was mijn moeder een van de weinige moeders in de klas die een goede baan had en daarmee is zij een groot voorbeeld geweest voor mij en mijn zusje. Ik ben daar altijd heel erg trots op geweest. En nu alleen maar meer als ik zie hoe erg moeders van vriendinnen van mij worstelen met hun identiteit. Allemaal vrouwen die dachten na de kinderen wel eens met een carriere te beginnen en de inhaalslag lang niet allemaal konden maken. Veel van hen hebben ook spijt dat ze niet eerder zijn gaan werken, want dan hadden ze waarschijnlijk verder kunnen komen. Nu is dit wel een andere generatie (deze vrouwen zijn erg vroeg aan kinderen begonnen en zijn in die tijd weinig met hun eigen wensen bezig geweest), maar ik denk dat het goed is dat je je ook als vrouw sterk ontwikkelt, helemaal als je dochters hebt. Maar ook als voorbeeld naar je zoon toe. En om nog maar eens te benadrukken: dat betekent dus niet dat je niet ook thuis kan zijn. Naar mijn idee kan het allebei. Het is dan alleen wel handig als de mannen ook een beetje mee-emanciperen en het goede voorbeeld geven.
Ik zou stoppen met werken totdat de kinderen naar school zouden gaan denk ik. Wel zou ik er iets naast willen doen...misschien iets van vrijwilligerswerk. Of gewoon bij mijn werk van nu wat extra handen gratis bieden. Werk in de gehandicapten zorg dus komen altijd handen te kort als we bijv een uitstapje willen gaan doen. Maar ja helaas zal ik echt wel moeten blijven werken. Ach ik werk maar 20 uur dus dat is ook wel weer te overzien. Nu ik thuis zit met verlof en ik me soms echt verveel mis ik mijn werk en collega's toch ook wel. Je hebt toch even andere klets met hun...
waarom voelt iedereen zo de drang zich te verantwoorden tegenover anderen? je leest wel 'ieder zijn keus en dit is de mijne' maar vervolgens barst er een hele discussie los over het verantwoorden van de keuze en volgen er talloze voorbeelden van de eigen thuissituatie als kind. stop ermee, het is goed zoals het voor jou is. je hoeft je tegenover niemand te verantwoorden.
Ik heb heel de discussie niet gelezen want heb geen zin om dan weer de kriebels te krijgen en me er in te mengen ;o) De vraag was: zou je stoppen met werken als het kon? Mijn antwoord is; JA. In theorie zou ik nu kunnen stoppen met werken, mijn vriend zijn inkomen zou voldoende kunnen zijn. Alleen kies ik er nu voor om na de bevalling 3 dagen te blijven werken omdat ik mijn kindje financieel dan iets meer kan bieden. Zou mijn vriend nou echt promotie maken ofzo, tja dan stop ik en kan ik doen wat mijn moeder vroeger voor mij heeft gedaan: full-time mama zijn. Kunnen stoppen en kunnen stoppen zijn in ons geval dus nog 2 verschillende dingen haha.
Ik stop op pagina 5 maar met leze, voel de ene trap na de andere trap... Ik voed mijn kind wel zelf op, maar werk ook. De personen die voor mijn kind zorgen, zoek ik zelf uit. Als deze mensen dingen doen met mijn kind die me niet aanstaan, dan zeg ik daar wat van. Wij als ouders bepalen de opvoeding. Ik ben van mening dat ik mijn kind al mijn waarden en normen doorgeef, daarvoor hoef ik niet dagelijk thuis te zijn. Ik geef ook nog eens het goede voorbeeld, want de investering die de maatschappij in mij gedaan heeft (studiefinanciering, subsidies voor onderwijs = belastinggeld) geef ik op deze manier terug aan de maatschappij. Ik betaal belasting en lever een bijdrage. Deze waarde staat bij mij heel hoog op het waarden en normenlijstje. Ik vind niet werken verspilling van subsidiegeld en onderwijs. Niet aardig gezegd, maar ik las dan ook een boel onaardige dingen
Als we het zouden redden, zou ik zeker de eerste paar jaar thuis willen blijven. Wel zou ik thuis mijn coachingsvak uit blijven oefenen (ook om geen 'gat' in mijn CV te krijgen), maar dan in mijn eigen tijd en tempo. Ik zou dan in elk geval mijn 'dayjob' wel een tijdje stop zetten! Lijkt me heerlijk om een tijd fulltime te kunnen genieten van het moeder zijn!