Werken (zorg) tijdens Corona

Klopt, hebben wij ook. Een aantal invalkrachten die vaak bij ons werken en dus alles weten qua reilen en zeilen. Ze werken graag bij ons en we hebben specifiek hun steeds terug gevraagd. Ze horen bijna gewoon bij ons team en we kunnen onze cliënten met een gerust hart bij hun "achterlaten".

 

Klopt maar jij bent ook belangrijk en je privé leven! Op deze manier hou je het in stand want jullie lossen het toch wel op.
Ik snap je echt hoor want je voelt je verantwoordelijk maar dit gaat ten koste van jezelf.

 

Ik lees even dit topic en ik wil vooral zeggen dat ik je een ontzettend lieve en betrokken zorgmedewerker vindt. Wat onwijs fijn dat jij er bent en dit werk doet!

Je hebt een enorm verantwoordelijkheidsgevoel en ik begrijp helemaal dat nee zeggen niet zo makkelijk voor je is. Ik hoop wel dat je op tijd wel nee zegt zodat je nog wel lang dit werk kan blijven doen en niet zelf onderuit gaat. Ik hoop dat het snel wat rustiger voor je wordt en je de balans weer kunt vinden.

 

En nu wat verder gelezen en heel veel liefde voor alle zorgmedewerkers hier! Echt respect dat jullie het maar doen!

 

Als je geen nee gaat zeggen dan ben je straks overwerkt en dan lig je er ook langdurig uit.
Je kan niet alles op je schouders nemen, daar heeft op dr lange termijn niemand wat aan.

Op korte termijn wel, want rust op de groep en structuur.
Maar als je langdurig uitvalt is dat helemaal weg ipv af en toe een dag of 2 dagen.

Je zorghart is groot, maar ga aub op jezelf passen. Deze toestanden zijn nog lang niet voorbij.

Ik heb in de loop der jaren geleerd nee te zeggen. Maar daarvoor heb ik eerst overspannen thuis moeten zitten.
Voorkom dat, want helemaal de oude word je daarna nooit weer.

 

Ik lees veel van collega's in quarantaine door kinderen met corona.

Bij ons mag je gewoon werken als er binnen je gezin corona is.
Het is een essentieel beroep en dan zijn de regels toch anders?

 

Ik werk in het ziekenhuis op een (covid)verpleegafdeling, maar inmiddels al langer thuis dan dat ik heb gewerkt in de hele periode met covid door verlof en ziekte.

Ik wil je toch echt adviseren "gewoon" nee te zeggen. Er is een mooie uitspraak die ik kreeg van de geestelijk verzorger vanuit mijn werk. Je kan pas goed voor een ander zorgen als je goed voor jezelf zorgt.
Dat is ook oprecht zo, want wat hebben jouw bewoners nou aan een overspannen begeleiding?
Ik heb ook in de gehandicaptenzorg zorg gewerkt en daar zei ik ook altijd ja. Zodra je nee gaat zeggen moet het bestuur even achter zijn oren krabben en nadenken over andere oplossingen. Ze weten dat medewerkers toch wel ja zeggen dus zien ze geen noodzaak om een goede en blijvende oplossing te vinden.
Het interesseert ze gewoonweg niks hoe jij je voelt zolang je maar komt werken.

En dan als laatste wil ik je dit nog meegeven. Je moet net zolang herstellen van een burnout als dat je erover deed om hem te krijgen. Dat kunnen echt maanden tot jaren zijn! Wees zuinig op jezelf en succes!

 

Had vanmorgen niet veel tijd verder om te reageren.

Respect voor jullie dat je toch allemaal je best doen om de zorgte verlenen die nodig is.

Het geen nee kunnen zeggen is zo herkenbaar.

Werk zelf op een afdeling met bewoners met dementie en ook veel uitval.
Op dit moment 4 collega's ziek, 1met zwangerschapsverlof en 2 50% ziek waaronder ik zelf nog.

In de app met openstaande diensten komt dagelijks leven langs van tekorten en dan vooral de avond en dag, omdat je daar geen poppetjes kan missen.
Overdag ook eigenlijk niet maar dan is het net even beter op te vangen omdat je dan met 6 poppetjes in de zorg begint en op iedere groep een woonassistent hebt.

Ik ben nog 50% ziek maar ben wel bijna 100% aanwezig op de werkvloer en vanaf half februari is het de bedoeling dat ik weer 100% ga werken.

Maar merk zelf ook dat ik alweer over mijn grenzen heen ga omdat, je de collega's wil helpen en de bewoners niet in de steek wil laten.
Een avonddienst met z'n drieën is namelijk eigenlijk geen optie ivm ee erge onrust en agressie op de afdeling.

Afgelopen vrijdag stond men normaal.gezien ook met z'n drieën ipv vier poppetjes in de zorg.
Er waren 2 helpende plus, en een leerling via (nog 50% ziek en die werkte van 17 uur tot 21 uur ipb 15.30 tot 23.00).
Dit kan gewoon echt niet.
Zelf al 2 dagen gewerkt en 2 dagen overleg en vergadering online gehad, en totaal op.
Maar toch aan het werk gegaan omdat er echt niemand was en dit gewoon echt niet kan.
Gelukkig daarom vanavond wel vrij gekregen omdat ik het anders echt niet vol hou.

Het is gewoon voor alle mensen in de zorg extra buffelen helaas.
Maar dit zal niet alleen in de zorg spelen,maar ook in de minder essentiële takken.
Maar daar is de impact minder groot omdat het daar niet direct om mensenlevens gaat.

 

Heel herkenbaar helaas. Ik vind het altijd moeilijk om nee te moeten zeggen maar tegelijk denk ik, of ik val uit door corona of ik val uit met een burnout. Grenzen aangeven is niks mis mee.
Onze zorgvragers zien ook liever dezelfde gezichten maar dat is toch geen reden om me een burnout te werken. Als ik fouten ga maken door de vermoeidheid, zijn we verder van huis.
Het is gewoon een ellendige tijd nu.

 

Ik heb een kantoorfunctie in de gehandicaptenzorg. Kantoorpersoneel wordt nu ook ingezet om op de wooncentra bij te springen. Dan niet voor verzorging maar wel om te koken, wandelen en spelletjes te doen.

 

Maar dat quarantaine door huisgenoten hoeft niet meer wanneer nodig en haalbaar? Dus misschien valt daar nog wat te winnen?

 

Wij moeten gewoon werken zolang wij negatief zijn (en een gezinslid positief)