Ik was bewust thuisblijfmama toen de kleine geboren werd. Toen we een jaar later gingen scheiden had ik die luxe niet meer. Nu werk ik parttime (2 halve en 1 hele dag) en ik vind t heerlijk. Ik heb niet de ambitie (of de noodzaak) om fulltime te werken en vind dit een prima compromis.
Ik snap ook nooit dat mensen zich kunnen vervelen met kleine kinderen thuis. Mijn moeder was huisvrouw en die heb ik nog nooit een minuut af zien vragen wat ze kon doen of zich verveelde. Ik heb genoeg te doen hoor thuis, vind het vaak nog drukker dan dat ik werk, 2 kinderen en een hond, voor ik kinderen had, had ik ook al genoeg te doen op een vrije dag en dat is nu alleen maar meer geworden. Ik werk graag voor de afwisseling, om met wat anders bezig te zijn, maar niet tegen de verveling.
Er is inderdaad zat te doen in huis (er zijn huisvrouwen die naar mijn mening een kei zijn in het verzinnen van klussen die niet eens nodig zijn ), maar ook al zou ik dat allemaal doen, ik zou nog het idee hebben dat de muren op me afkwamen. Ik vind het gewoon totaal geen voldoening geven om mijn tijd te besteden aan het huishouden. Vreselijk zelfs. Zou er alleen maar ontzettend depressief van worden. Alleen het uitstapje naar de supermarkt vind ik leuk, maar ook dat had ik wel gezien na een paar maanden verlof.
Saaaaai *gaap* Dat is dus de reden waarom sommige vrouwen thuisblijven niet zien zitten We zijn niet allemaal hetzelfde, en niet iedereen haalt dus uit het fulltime thuisblijven genoeg voldoening. Mijn buurvrouwen werken trouwens ook allemaal. Behalve die ene vrouw die met pensioen is, maar daar ga ik niet graag koffie mee drinken.
Dat was ook de reden waarom ik mijn eigen ervaring vertelde, omdat ik vermoed dat zij het ook zo bedoelde maar het net niet helemaal lekker had opgeschreven (Ik doe het zelf namelijk ook wel eens zonder dat ik het door heb; iets als een feit presenteren terwijl je het eigenlijk over jezelf hebt)
Het zijn ook maar een paar voorbeeldjes die ik op noem, er zijn zat andere dingen die je kunt gaan doen .. wees creatief .. Als je al met een instelling er tegen aan kijkt dat je je gaat vervelen dan ga je je idd vervelen maar nogmaals er is genoeg te doen .. Maar ieder zijn ding natuurlijk
Ik vind het heerlijk om een paar dagen te werken. Even eruit en mijn aandacht richten op mijn werk. De rest van de week ben ik lekker thuis en doe leuke dingen met de kinderen en het hh. Zo vind ik het prima maar ieder moet doen waar zij zich het prettigst bij voelt. Is er overigens ook een studie geweest dat werkende vaders de kinderen schaadt? Mijn man zou ook wel huisman willen worden maar ja er moet ook brood op de plank komen.
Ik noem het balans vinden. Het gemis van mezelf ontplooien had ik extreem! Ik heb het ook best erg gevonden, maar kon gewoon geen voldoening halen uit het huishouden en alleen mijn dochtertje. Ik heb genoeg vriendinnen, hobby's en kon overal koffie drinken. Maar ik had daar echt geen zin meer in. SM vondt dat echt vreemd en zei altijd: kijk eens naar je mooie dochter. DUH! Dat wist ik maar al te goed. Totdat mijn man het voor me opnam en ook wist dat ik totaal niet hetzelfde was als zijn moeder. haha. Ze had de behoeft niet om te werken. Positief vindt ik dat ze nu kan oppassen op mijn meiden als ik ga werken. Zo hebben ze wat tijd met oma en krijgt ze er ook heel veel van mee. Goed opgelost dus. Ieder moet doen waar ze gelukkig van wordt. Wat Chantal benoemt vindt ik knap dat ze wel creatief genoeg is om haar hele dag in te plannen zodat ze zich vermaakt. Ik weet niet hoe het komt maar het lukt me echt niet.
Als ik de keus had om wel of niet te werken, zou ik ook werken. En niet minder uren dan ik nu doe (32). Ik geniet er namelijk erg van en ik zou ook echt een stuk minder leuk zijn voor mijn dochter als ik niet zou werken.