denk dat het prima te doen is hoor, je werkt toch om je kind een goed leven te kunnen geven... als de mogelijkheid er was om te stoppen met werken en thuis te blijven bij je kindje dan had je dat waarschijnlijk wel gedaan... ik heb 2 dochters en kan thuisblijven bij ze.. maar als wij er niet goed voorstonden dan zou ik echt wel gaan werken om mijn kinderen alles te kunnen geven wat ze nodig hebben.. laat ze maar lekker lullen joh gewoon doen wat jullie willen...! en een creche is ook weer een voordeel he, ze leren al van jongs af aan samen te spelen en te delen en allerlei liedjes en knutselwerkjes enzo.. hartstikke leuk toch!!
Haha die mora Nu moet ik denken aan een uitspraak die iemand tegen me deed die haar kind dus wel 5 dagen naar het KDV brengt. "Zo leert ze tenminste lekker van zich af bijten". Is dat nou nodig als je een kindje bent tussen de 0/2 jaar vraag ik me dan af?! Ik ben van mening van niet.. Verder zei iemand dat "ze er niet slechter van worden". Persoonlijk ben ik van mening dat ze (zeker tot ze peuterspeelzaal-leeftijd bereikt hebben) nergens beter af zijn als bij papa of mama. Op een gegeven moment weten die kindjes natuurlijk ook niet beter, maar wat mij betreft is "gewenning" aan een KDV niet het bewijs dat het goed is voor ze. Maar zoals al eerder gezegd, soms is de situatie nou eenmaal niet zo dat een ouder thuis kan blijven. Persoonlijk was dat voor mij het criterium waaraan voldaan moest zijn voor ik zwanger werd. Dat we van 1 salaris konden rondkomen bedoel ik..
kan het niet meer met je eens zijn en natuurlijk zijn er uitzonderingen (waaronder single mama's) mensen die ECHT het geld nodig hebben (en dus niet voor 2e auto's, groot huis, vakanties, merkkleding e.d. maar puur voor te leven) dan lijkt me het moeilijk genoeg om je kindje te moeten achterlaten bij een KDV terwijl je niet anders kan, maar als je de keuze en vrijheid hebt snap ik niet dat mensen niet even genieten van hun kids ze zijn maar zo even klein. EN nergens zijn ze beter af als bij papa en/of mama, een KDV is een goede vervanging voor als het niet anders kan maar zou het niet beter willen noemen.. Als je echt niet anders kan/wil moet je een goede balans vinden tussen het thuis zijn en werken zodat je kindje je nog wel een keertje ziet (want als je echt fulltime werkt zie je ze alleen rond etenstijd, badtijd en dan gaan ze dus in bed, zie je ze hooguit 1-2 uur per dag... waarvan in die periode nog heel veel gedaan moet worden, ik ken iemand die houd haar kids langer op omdat ze ze anders n iet ziet (omdat ze moet werken) vind ik echt not done maar goed, haar leven en haar kids..
Ja hier ook bewust gekozen voor dan maar even minder luxe. Maar ik ben zelf ook geen mens dat geleefd kan worden. Ik ben daar veel te dromerig voor. Ik heb dus veel tijd voor mezelf nodig en met kleine kinderen gaat dat moeilijker. Dus door nu eerst een baan te schrappen krijg ik meer rust en kan ik een betere moeder zijn voor onze kinderen.
Vriend werkt nu nog 4 dagen in de week, hij heeft 1 dag ouderschapsverlof (onbetaald) tot februari. Ik werk nu 24 uur per week, en ga over een maand of negen 28 uur werken. Zoontje gaat nu 1 dag in de week naar de creche, en vanaf februari 2 dagen. Dat is voor mij de max. Vind het nu al vreselijk om hem daar te brengen, hoewel hij het prima naar zijn zin heeft. Omdat ik onregelmatig werk, waaronder ook de weekenden kunnen we het zo oplossen. Vind mijn werk erg leuk, maar als het financieel zou kunnen zou ik maar 2 dagen in de week gaan werken. Vind de dagen met mijn zoontje heerlijk! Maar denk wel dat werken me een leuke mama maakt. Ben dan zo blij als ik weer met hem thuis ben!
natuurlijk zijn kinderen beter af bij hun ouders, en ik heb nooit gezegd dat het kdv beter was wel dat ze er echt niet slechter van worden. Het is een goede alternatief als je ze niet zelf kan opvangen, en niet iedereen zit in de positie om thuis te blijven. Er wordt te snel gezegd dat mensen dit doen voor luxe, maar ik denk dat de meesten wel moeten werken, je kan niet in iemands portemonnaie kijken
Ik vind dat ieder het voor zich moet bepalen. ik wil zowieso niet 100% afhankelijk zijn van mijn man. Stel dat er eens wat gebeuren gaat (zeg niet dat het gebeuren gaat, maar je weet het maar nooit) dan heb ik wat om op terug te vallen. Bovendien vind ik het prettig om mezelf te kunnen ontplooien. Moet er niet aan denken om fulltime mama te zijn, ik heb dit 2.5 jaar gedaan en dat begon vreselijk te knagen. Vijf dagen vind ik niet verkeerd, sommigen moeten. Sommigen kiezen ervoor. vind het nogal wat om voor deze mensen te bepalen wat zij moeten doen. Er zitten nu eenmaal ook vrouwen tussen wie echt wat hebben geleerd, onmisbaar zijn, of niet anders willen. Dit geeft ons/mij niet het recht voor hen te bepalen om aan kinderen te beginnen ja of nee. Laat iedereen doen wat ze zelf fijn vinden. Het ene gezin is de andere niet.. en hoe je het ook wend of keert. Commentaar is er altijd! Dus voor de TS. Go for it.
Mijn moeder was vroeger ook afhankelijk van het inkomen van mijn vader. Maar toen hij overleed kon ze het prima redden. Je krijgt een pensioen, uitkeringen et cetera. De eerste jaren hoef je ook niet te werken. En als je alles goed hebt geregeld kun je ook gewoon in je huis blijven wonen ( levensverzekering)
ik werk nu ongeveer 32 per week me vriend gewoon fulitime ik werk nu wel erg raar soms werk ik 7 dagen achter elkaar en dan heb ik opeens weer 5 dagen vrij. beveiliging. we zijn nog geen ouders maar als dat wel zo is dan zou ik graag toch 32 uur willen blijven werken. maar dan echt 4 dagen per week. heb zowie zo nachten en avond veel dus dat gaat denk wel goed komen.
Tsja, ik denk zelf dat aan beide kanten voor en nadelen zitten. Mijn zusje was bijvoorbeeld heel erg zo van "mijn kind, daar komt niemand aan". Ze was altijd thuis voor haar dochter en gaf het absoluut niet uit handen. Moet zeggen dat mijn nichtje dan ook echt een krengetje is hoor. Ze moet weinig van anderen hebben. Tuurlijk wil je er zelf voor je kinderen zijn, maar ik vind dat een andere omgeving voor een kind ook erg belangrijk is om zich goed te ontwikkelen. Ik werk dan, en vind dat voor mezelf en mijn gezin belangrijk. Esmee gaat dan naar mijn moeder, die nog twee oppaskinderen heeft en mijn schoonmoeder. Esmee vind het het helemaal super, maar dan kan je het zelf ook makkelijker los laten. Een kinderopvang zou ik ook wel wat meer moeite mee hebben denk ik. Ik heb zelf wel in de kinderopvang stage gelopen. Heb wel gezien hoe het gaat, hoe makkelijk ouders kunnen zijn. Soms heb je ook geen keuze. Dan moet je beide gewoon werken. Zonder mijn inkomen zouden we het allemaal echt NET redden. Mijn inkomen is voor leuke dingen, kleren, uitjes, vakanties, en gewoon de extra dingen. Als ik niet zou werken en we zouden net rond kunnen komen, maar nooit iets extra's kunnen doen zou ik echt niet happy zijn hoor. Dan zou ik Esmee niets extra's kunnen bieden. Ik denk dat in veel gezinnen een dubbel inkomen in deze tijd gewoon wel moet! Toen ik klein was werkte mijn vader, mijn moeder was thuis voor mij en mijn zusjes. We konden dan echt nooit extra dingen doen. Op vakantie gingen we nooit, uitstapjes waren er zelden bij, uit eten ben ik nooit geweest vroeger. Maar in die tijd was het ook wel anders denk ik. Ik heb het wel gemist!! Ik probeer dus Esmee deze dingen wel te bieden, maar dan zijn inkomsten gewoon belangrijk. Meid, je moet doen waar jij jezelf goed bij voelt. Als het voor jou goed voelt moet je gewoon volledig gaan werken. Iedereen maakt gewoon bewust een eigen keuze, ieder heeft zijn eigen waarden en normen. Niemand anders kan en mag voor jou bepalen wat jij wilt en of je dan wel kinderen moet nemen of niet. Ieder voed zijn eigen kind op zijn eigen manier op.
ja, dat is hier ook goed geregeld. maar bijvoorbeeld bij een scheiding . Ik zeg niet dat het gebeuren gaat ,maar ik zie het dan niet zitten om helemaal onder aan de ladder te gaan beginnen.
Ik persoonlijk zou er niet aan moeten denken om fulltime te werken, ook al zou dat financieel moeten. Maar wat is moeten? Ik ben blij dat ik niet in die situatie zit, aan de andere kant, ik ben tevreden met wat ik heb, ik hoef niet ieder jaar op vakantie,en hang niet in de kroeg en rook niet, heb geen abonnementen op clubs of tijdschriften. Kortom mijn prioriteiten liggen anders. Ik vind het fijn om te werken maar ik zou het mezelf altijd kwalijk nemen als ik teveel van mijn kinderen zou missen, bovendien kan je het nooit meer overdoen als ze zo klein zijn,dan hebben ze je juist zo hard nodig.
Allebei vijf dagen werken lijkt me helemaal niets. Ik werk 3 a 4 dagen, net hoe het uit komt. Mijn man werkt full time. Ik zou niet meer of minder willen werken. Thuisblijven met je kindjes lijkt me ook heel mooi, maar niets voor mij. Vind het fijn om te werken, heb leuke collega's en Lena vindt het KDV ook geweldig. Verder hebben wij totaal geen luxe levensstijl, maar we wonen wel in een fijn huis en rijden in een fijne auto. Thuis blijven voor de kinderen zou bij ons ook niet kunnen, maar zo lang het niet voelt als 'moeten' werken is het ook helemaal niet erg vind ik. Ga volgende week weer twee ochtenden bijspringen, heerlijk. Ik schuif Eskil onder het bureau, weer even terug in de 'echte' wereld. Zoals het nu geregeld is, gaan de kindjes 3 dagen in de week naar het KDV en is mijn moeder er een dag (bij ons thuis) om op te passen. En soms werk ik dus 4, soms 3 dagen. Vind het een mooie balans.
Op dit moment ben ik wegens omstandigheden heel veel thuis. Mijn zoontje mag niet naar het kdv en ik ben op zoek naar een gastouder. Ik vind het echt vreselijk. Ik hou heel veel van hem, maar ik merk van mezelf dat ik minder kan hebben. Ik raak gefrustreerd door het feit dat ik intellectueel zo weinig uitdaging krijg. Ik ben soms ook echt blij als ik even weg ben en mijn zoontje bij zijn vader is of als opa/oma op komt passen. Vijf dagen naar het kdv vind ik weer het andere uiterste maar mijn ideaal zou eigenlijk zijn allebei 4 dagen. Dan kan je allebei een carriere opbouwen en hoef je maar 3 dagen opvang te regelen.
Na de geboorte van Mayron ben ik 24 uur gaan werken, simpelweg omdat ik er geen goed gevoel bij had om hem elke dag naar het kdv te brengen. Hij gaat nu 3 dagen en dat is voor mij de limiet. Ik vind 5 dagen wel erg veel maar als je het geld echt niet kan missen vind ik het volkomen begrijplijk. Maar als je het echt doet voor de luxe, nee. Mijn dochter is bijna 17. Ik ken mensen die toen hun kinderen elke dag naar de opvang hebben gebracht en die nu toegeven wel erg veel gemist te hebben van hun kinderen. Dus mijn mening: Als je het echt neit kan missen snap ik het, als je het alleen maar doet voor luxe dingen .... nee ...
Nou wij zitten hier in de luxe positie dat we allebei wisseldiensten werken en dit aardig naar elkaars rooster kunnen aanpassen. Dus werk ik parttime en paps fulltime. Maar ik vind wel zolang het financieel haalbaar is het niet leuk om mijn kleine 5 dagen naar de crèche te brengen. Maar dat is wel erg persoonlijk, vind ik. Vind het heerlijk om thuis bij mijn kleine te zijn en moet er niet aan denken dat er in een boekje van leidsters haar eerste stapjes staan....
Mijn man werkt 40 uur p.w. en ik 24 uur p.w. Voorheen ( voor de kinderen) 32 uur. Ik denk dat het ook niet "goed" voor kinderen. Goed vind ik ook niet het juiste woord, maar in het kader van binding lijkt het niet goed als zo'n kleintje zijn ouders alleen even 's avonds meemaakt en in het weekend. Het is een keuze idd.. Ik geniet zoals het is. Manlief haalt de kinderen al rond 16.00 uur van het kdv op de dagen dat ik werk en is nog een deel van de middag en avond samen met ze. Ik ben vaak rond 18.00 thuis en heb nog kort met de jongste en nog een uurtje met de oudste. Succes met je keuze! p.s. iets wat even helemaal losstaat van alles, wat mij overkomen is, is dat ik (zeker bij de eerste) niet meer wilde werken en alleen bij mijn meissie wilde zijn. Van te voren plannen hoe het werk eruit moet zien is moeilijk, want de liefde voor je kind neemt de overhand en wie weet zal je je keuze baseren op basis van je emoties i.p.v. je rationale. Ik had in ieder geval binnen een week ouderschapsverlof geregeld en meteen bij het kdv terug gegaan van vier naar drie dagen.. Succes met jullie beslissing in ieder geval!
Allereerst, de keuze waar jij/jullie je goed bij voelen zal voor jullie werken. Kinderen zijn flexibel hoor, en wennen gauw aan wat in jullie situatie normaal is. Zelf ben ik wel minder gaan werken. Wij hebben in overleg besloten dat we 2 dagen opvang genoeg vinden. De overige dagen willen we het zelf doen. In eerste instantie werkte ik 3 dagen, manlief 5, waarvan 1 thuis. Vanaf komend jaar werkt manlief 5 dagen op zaak en ik 2 (ouderschapsverlof) Ik merk dat mijn kinderen het geweldig vinden om naar de oppas (gastouder) te gaan, maar dat na 2 dagen het ook fijn is weer thuis te zijn. Nu denk ik wel dat het ook mee speelt hoe de opvang is. Bij ons gaat het geweldig bij de gastouder, en dat is zowel voor de kids als voor ons fijn. Meer werken dan 3 dagen zou ik niet willen, ik wil (maar dat is mijn gevoel en mening) wel voor het merendeel mama zijn ipv werkende vrouw. Maar nogmaals, das mijn gevoel. Echter hele dagen alleen maar thuis lijkt me ook niet wat. Soms is het best prettig om nog even op een ander niveau te functioneren Wat ik wel merk om me heen, is dat voor veel meiden 3 dagen toch wel het maximum is dat ze willen werken of hun kleintje(s) naar de opvang te brengen. Voor zover ik advies kan geven: als je werken leuk vind, blijf dat doen. Maar wel in de hoeveelheid dat t voor jou acceptabel is voor de opvang. En dit geldt natuurlijk ook als werken noodzakelijk is (financieel) En uiteraard als je baan/functie/bedrijf dit toelaat. Succes met kiezen!