Na een jaar lang met een enorme kinderwens rond te hebben gelopen, zei mijn vriend na onze vakantie dat ik wel kon stoppen met de pil. Dolgelukkig ben ik dus 3 weken geleden gestopt om het erop te gaan wagen. Nu heb ik het al een aantal jaren niet erg meer naar mijn zin op mijn werk. Ik werk 32 uur (4 dagen) en de laatste tijd met steeds meer tegenzin. Ik ben hier al vaker tegenaan gelopen de afgelopen 3 jaar maar van baan wisselen was toen geen optie vanwege het kopen van ons huis en mijn vriend die zijn baan kwijtgeraakt was. Nu is alles stabiel en kon ik dus op zoek naar een andere baan en dat heb ik ook gedaan. Ik ben vorige week op gesprek geweest bij een beginnend bedrijf en alhoewel ik nog niet aangenomen ben heb ik er wel een enorm goed gevoel over. Ik zal dan hun eerste werkneemster zijn. Het is echt een droombaan en ik ben sinds tijden niet zo enthousiast geweest over werk. Mijn kinderwens blijft, maar ik zie mijzelf niet over een paar maanden al tegen mijn huidige werkgevers zeggen dat ik een kindje verwacht. Naast dat ik zoiets niet zou durven vind ik het ook niet fair omdat mijn werkzaamheden tegen die tijd niet makkelijk overgenomen kunnen worden (behalve dan door de eigenaren zelf). Het zal de eerste maanden ook echt even zoeken worden naar mijn taken binnen het bedrijf. Alles is nog nieuw voor iedereen. Mijn vriend zegt: we gaan ervoor! Voor de baan én het kindje en we zien wel waar het schip strand en hoe ze er dan op reageren. Ik durf het niet aan en had bedacht om de kinderwens misschien een maandje of 4 á 5 uit te stellen. Maar tegelijkertijd doet het zeer dat ik mijn wens weer moet uitstellen, net nu mijn vriend aangegeven heeft er ook aan toe te zijn. Blijven bij mijn huidige baan is geen optie, het is té stressvol en ik ben er niet gelukkig. Ik zal hoe dan ook op zoek gaan naar een andere baan als deze het niet word. Wat zouden jullie doen?
Ik zou zelf inderdaad wel gaan voor die droomjob als je aangenomen wordt. Mij lijkt het dan ook niet evident om te groeien in die job, het bedrijf eigenlijk mee op te starten en tegelijk zwanger te zijn. Als je de job hebt, zou ik zelf dus minstens een half jaar wachten en kijken hoe het loopt in je job. Je kan immers een droomzwangerschap hebben zonder enig kwaaltje, bevallen en 3 maand later terugkomen. Maar je kan evengoed moeten platliggen, al heel vroeg moeten stoppen, ... en misschien nadien ook nog last hebben waardoor je niet meer volledig kan terugkomen. Of je kindje zo graag zien dat je hem eens hij / zij geboren is geen 4 dagen wil achterlaten. Als je partner nu kinderen wil, dan wil die dat over een half jaar eens zo graag .
Als het echt je droombaan is, dan krijg je die kans niet zomaar nog een keer. Als je hier ook die 32 uur in 4 dagen kunt werken kun je dat prima met een kindje en kinderopvang etc. combineren. (werk zelf ook zoveel en vind het heerlijk) Echter zou ik wel een halfjaar wachten, en dan pas echt voor het kindje gaan. Daar is ook niets mis mee hoor, je kunt dan nu lekker gaan uitvogelen hoe je cyclus is, dan weet je over een half jaar precies wanneer jullie "moeten" klussen om een grotere kans op succes te hebben. Succes, hopelijk kan je partner nog even wachten...
Ik denk dat je leeftijd hier ook een rol in speelt. Ben je nog jong dan zou ik ook even wachten, een maandje of 6 om te zien hoe het meevalt. Ben je wat ouder en voel je je biologische klok tikken dan zou ik niet wachten. Ben zelf ook wat ouder en velen van mijn collega's en vrienden die ook gewacht hebben hebben er nu spijt van.
Zelf ben ik meer iemand van je vriend zn instelling maar dat is hierin misschien njet zo handig. Ik zou sowieso voor de baan gaan. Verder kun je een zwangerschap niet plannen en dat maakt t wat lastig met dit soort dingen. Ik heb zelf bijna 1,5 jaar 'ontpilt' voordat wij voor een baby gingen (niet bewust hoor, ik wilde gewoon graag van die hormoontroep af op dat moment) en ik heb dat zelf wel fijn gevonden. Even weer je cyclus op zn natuurlijke beloop laten, die hormonen je lichaam uit.. ik was daarna dan ook in no time zwanger maar dat kan toeval zijn. Wat dat betreft zou ik dus zeggen, laat je lichaam lekker ern half jaartje ontpillen en ga bij die baan aan de slag. Daarna zou ik zelf wel zo'n beetje voor een baby willen gaan want je kunt ook zo nog een half jaar verder zijn voor je zwanger bent. Succes!
Dankjewel voor jullie reacties. Als het een groter bedrijf zou zijn had ik er wellicht anders tegenover gestaan, maar nu kunnen ze het helemaal niet opvangen als ik er even uit lig. Het is wel lastig, ik heb echt een jaar lang tegen het onderwerp kinderen aangehikt omdat ik wel wou maar mijn vriend niet. Nu wil hij en krabbel ik een beetje terug vanwege mijn baan. Mijn vriend begrijpt het wel en staat volledig achter mij, daar hoef ik gelukkig niet bang voor te zijn. Het is meer dat ik bang ben dat als ik straks wacht dat het dan misschien nog heel lang duurt. Mijn moeder was onvruchtbaar (niet 100% bleek uiteindelijk) en alhoewel dat niet erfelijk is ben ik wel al erg lang bang dat mij hetzelfde lot te wachten staat. Ik ben trouwens 27, niet dat mijn biologische klok nou heel hard tikt maar ik wil wel erg graag! Ik ben trouwens uitgenodigd voor een tweede gesprek! Morgen mag ik weer langskomen en ik ben erg benieuwd!
Ik heb de baan! Ik ben zo ontzettend blij! Ik krijg eerst een half jaar contract en bij verlenging direct een vast contract. Tevens gaven ze zelf aan dat als ik ooit kindjes wilden ze dit begrepen, dat het bij het leven hoort en dat ik dan uiteraard minder kan gaan werken. Voor nu ga ik weer 40 uur werken, waar ik tevreden mee ben. En ik stel mijn kinderwens maar even uit, wel jammer maar ik weet dat ik hier ook heel blij van ga worden!
Oh dat klinkt heel goed. Ik zou denk ik ook even wachten. Kun je gelijk kijken hoe je cyclus in elkaar steekt en er straks vol voor gaan. Top! Veel suc6 en plezier.
Gefeliciteerd! En na het eerste half jaar kun je dan beslissen om voor een kindje te gaan! Veel succes!
Heel herkenbaar! Maar werk/carrière is ook belangrijk! Ik had al heel jong mijn kinderwens en had vroeger altijd het voornemen rond mn 25ste mn eerste te krijgen. Tot die ene baan.. maar dat gaat ook helemaal vanzelf! Als je er eenmaal aan de slag bent en je motivatie is hoog wil je zelf ook met kids wachten!kIk heb bijna 4 jaar zoiets gehad van, ik vind het nog wel prima zo! En toen ik eenmaal besloot met de pil te stoppen viel het bedrijf helaas een half jaar later uitelkaar maar.. na lang wikken en wegen ondanks slechte arbeidsmarkt etc. Wel besloten wel van de pil te blijven..Ik heb dinds juni een soort van tussen baan.. en je merkt gelijk dat die motivatie lager is en dat dat de uitstel van je kinderwens niet waard is. Een toffe baan is het wachten waard! (Op alle fronten) Ik hoop zelf na mn zwangerschap ook weer zo'n passie job te vinden, want dat is ook echt wel wat waard! Succes met je nieuwe job!
Ik heb in eenzelfde soort situatie gezeten, net 3 maanden aan het proberen en toen kon ik de werkplek waar ik het totaal niet meer naar mijn zin heb inwisselen voor een nieuwe uitdaging... Ik heb het 'babymaakproces' een half jaar op pauze gezet. In juli hebben we weer op 'play' gedrukt . M.i. zijn 6 maanden genoeg om je draai te vinden en te overzien mbt tot de kinderwens. Ik wens je heel veel succes
Ik vind niet dat je een kinderwens moet uitstellen. Wie zegt dat je meteen zwanger raakt? Bij mij duurde het 13 maanden. En iedereen om mij heen leek van de lucht zwanger te worden zo irritant.
Dikke proficiat! Ik zou alvast ook een halfjaar wachten (hoe moeilijk het misschien ook is) met de kinderwens. Al is het maar om te wachten op je vast contract. Zonder vast contract heb je zelfs geen recht op uitkering tijdens je zwangerschap of kunnen ze je meteen ontslaan, dacht ik? Heel erg veel succes en veel plezier met je nieuwe baan!
Lastig zeg, lees dat je zelf al hebt besloten... Houd er wel rekening mee dat als het nu je droombaan is, het waarschijnlijk over een half jaar ook nog zo is Ik begrijp wat je bedoelt, wat ik nu doe is misschien niet mijn droombaan, maar wat heb ik toch ontzettend leuk werk!! Ik loop nu tegen een ander probleem aan... Ik moet binnenkort stoppen met werken en ik wil nog niet.... Voel me zo goed, dat ik baal van de wet haha Veel plezier met je nieuwe baan, hoop dat het alles is wat je hoopt. En echt, als je tussen de 25 en 35 bent houd een werkgever er echt wel rekening mee dat de kans dat je in de komende jaren zwanger raakt, vrij groot is.
Ik ben nu net begonnen bij mijn nieuwe baan en ik heb het er erg naar mijn zin! Maar het zit me steeds meer dwars dat ik deze keuze heb moeten maken. De baan is geweldig, begrijp me niet verkeerd, maar het feit dat ik mijn wens op hold moet zetten doet me soms zo'n verdriet, ook al is het maar voor een paar maanden. Zeker omdat we afgelopen week ook te horen hebben gekregen dat een stelletje uit de vriendengroep een kleintje verwachten. Ook ben ik bang dat het heel lang duurt voordat ik eenmaal zwanger ben, precies wat josephinevh zegt. We hebben daarom besloten om het niet een half jaar uit te stellen maar drie maanden. Ik ben dan wel bang dat het meteen raak is en ik meteen na het tekenen van mijn vaste contract de mededeling moet doen dat ik zwanger ben. Ik heb het gevoel dat het sowieso nooit goed uitkomt bij een werkgever. Of je er nou net werkt of wat langer... Lastig al die keuzes..
Ik ga morgen ook bij mijn nieuwe baan beginnen... Maar wij zetten niks inhold wij zijn al 3 jaar bezig voor een 2de... Dus waarom zou ik nu snel zwangers zijn En dan zien we het vanzelf wel... Ik zou zeggen gewoon allebei doen!! Je merkt vanzelf wanneer je zwanger bent...
Dit topic doet me denken aan een opmerking die een collega een keer tijdens de lunchpauze maakte. Ze vond het maar vreemd dat een nieuwe collega van ons bijna direct zwanger was nadat ze gestart was met haar nieuwe functie. Op dat moment werkte ik 2 jaar op die afdeling en was ik al ruim 2,5 jaar aan het proberen zwanger te worden. Ik vond het zo'n rare opmerking van die collega! Je weet inderdaad nooit hoe lang het duurt voordat je zwanger wordt, ik ben dan ook blij dat ik niet onze kinderwens 'on hold' heb gezet vanwege mijn nieuwe functie. Want wanneer is het dan wel een goed moment? Doe vooral wat voor jou goed voelt, en praat erover met je man/vriend... Hopelijk pakt het voor jullie uiteindelijk goed uit!
Ik ben begin januari in een nieuwe baan begonnen terwijl we toen al ruim een half jaar bezig waren voor een brusje. Heb dat toen niet on hold gezet, duurde daarna ook nog bijna vijf maanden voor ik weer zwanger was en nu goed.