15 weken zwanger, en erge twijfel! Gaan voor volledige ziektewet of toch niet?

Hallo allemaal!

Een tijd geleden heb ik hier een bericht gepost met het feit dat mijn contract niet verlengd wordt in juli en zeer waarschijnlijk eerder eruit lig dan noodzakelijk. Dit kwam door herplaatsbare ambtenaren.

Nu is dit laatste van de baan, ze gooien me er niet eerder uit dan die juli. Prima natuurlijk!

Nu is er een geheel ander probleem wat ik in het kort zal proberen uit te leggen!

In september ben ik finaal ingestort, echt van de een op de andere dag. Hoe dit komt? Waarschijnlijk door de start die ons zoontje gehad heeft. keizersnede stuitliggen, na 2 dagen mochten we naar huis, na 1 week thuis met spoed doorgestuurd naar het ziekenhuis omdat hij niet wilde drinken en erg grauw zag, uitslag: vernauwde aorta! met 14 dagen heeft hij een operatie ondergaan en al met al hebben we ruim 3 weken op en neer naar Leiden LUMC gereden. Nu gaat het geweldig met hem, lekker ventje met een stoer litteken! Maar wel een zeer heftige tijd was het wat ik in september nog geen plekje had gegeven.

De druk om mijn werk werd groter omdat ik een cursus had, en die druk werd me uiteindelijk teveel. Heb eerst 2 weken volledig thuis gezeten en ben daarna weer rustig aan het werk gegaan. In oktober kwam ik erachter dat het probleem niet alleen met mijn kind te maken heeft, maar dat het duidelijk met mijn chef te maken heeft. Ze is nog jong (29 jaar) heeft het inlevingsvermogen van een gebraden kip, kan zich totaal niet verplaatsen in andere mensen.

Eind oktober kwam ik erachter dat ik zwanger was van een 2e kindje, was niet gepland, maar zeker zeer welkom. Misschien was het niet het meest ideale moment om zwanger te raken van een 2e, maar zeker nu we er aan gewend zijn zijn we er erg blij mee. 1,5 week later vertelde ik het mijn chef (die bleek het allang te weten via 1 van de 1e medewerksters, fijn!) Ze reageerde te overdreven enthousiast, nepper dan dat kon niet! Maargoed, ze vond het leuk voor ons.

Sindsdien is ze anders gaan doen. Elke 2 weken hebben we een voortgangsgesprek en vraagt ze hoe het met me gaat. Vraagt of ik niet extra wil werken, danwel op een andere dag extra wil komen. Nee is nee bij mij, mijn herstel gaat voor, ik wil weer goed in mijn vel zitten. Maatschappelijk werk is sinds kort afgesloten omdat het met mij weer echt beter gaat! Maar besef heel goed dat ik er echt nog niet ben!

Mijn chef verwacht dingen van mij (zoals extra werken, extra werkzaamheden verrichten) die ik niet waar kan maken. Ik wil rustig aan mijn uren opbouwen zonder dat ik weer een grote terugval zal krijgen. Hier ben ik heel streng in, ik bepaal zelf wel hoe snel ik mijn uren wil opbouwen, alles voor mijn herstel.

In december kreeg ik dus te horen dat mijn contract niet verlengd zou worden in juli. Sindsdien is mijn motivatie 0,0. Cheffie probeert alles uit me te krijgen wat er nog uit valt te krijgen zodat zijzelf er een goed gevoel aan over zal houden (tenminste zo komt het op mij over) Ik zal hoe dan ook weer de volle 24 uur gaan werken die ik normaal ook werkte. Als het aan haar had gelegen dan had ik 2 maanden geleden alweer 24 uur gewerkt!

Nu ben ik gister bij de bedrijfsarts geweest omdat het me weer teveel werd. Cheffie is deze week nog op vakantie. Heb het hele verhaal aan haar verteld hoe ze doet en dat mijn chef er niet aan wilt dat ik een probleem heb met haar. Dat wordt met een handgebaar weg gewuifd! Want het ligt volgens haar niet aan haar, maar nog steeds aan mijn zoontje. Ze zal hoe dan ook niet veranderen! Ze heeft me aangeraden om niet meer dan 6 uur te gaan werken op een dag.

Zondagavond de avond voor ik weer moet werken sta ik te janken dat ik weer moet werken, maandagochtend word ik jankend wakker omdat ik mezelf uit mijn bed moet slepen. Ik kan niet meer, ben gewoon op.

Nu ik sinds gister weet dat ik maar max. 6 uur mag werken valt er wel een soort last van mijn schouders, maar gisteravond stortte ik weer in. Zat te janken als een klein kind. Ik ga die 6 uur op een dag niet trekken tot 23 mei (dan begint mijn verlof). Mijn chef zorgt ervoor dat ik niet kan genieten van mijn zwangerschap. Heb gisteravond met harde buiken in bed gelegen, dit duurde tot een uur of 3, daarna ben ik uiteindelijk in slaap gevallen. Heb vanmorgen de VK gebeld en in korte lijnen uitgelegd wat er speelt. HEt eerste wat ze zei: meld jij je morgen maar eens ziek. Breng urine weg zodat we zeker weten dat die harde buiken geen blaasontsteking is, en bel nadat je de uitslag hebt weer terug!

Het feit dat ik morgen nu dus vrij ben voelt goed aan. Ben meteen ontspannen en heb veel minder last van die harde buiken. Dat zegt dus al dat het met mijn werk te maken heeft (en dat terwijl deze week mijn cheffie er nog niet is).

Dit hele probleem zal hoe dan ook blijven bestaan als ik blijf werken. Ik MOET dan naar mijn werk, en dat maak niet uit of dit voor 3 uur is of voor 6 uur. Ik voel me er niet goed bij.

Iedereen om me heen zegt tegen me: Meid, kies voor jezelf, je kindje en je gezinnetje. Je draagt een kindje bij je en trouwens wat heb je uberhaupt te verliezen, je contract wordt toch niet verlengd!

Daar hebben ze gelijk in, maar die keuze is zo moeilijk om te maken, vooral omdat ik zulke lieve collega's heb (die allemaal zeggen, kies voor jezelf, dat werk ligt er toch wel, en zal blijven liggen ook).

Wat zouden jullie doen? Zoals iedereen zegt voor jezelf kiezen, of toch voor een aantal uur blijven werken en je zelf het "probleem" dus zelf op gaat zoeken?

Vind het zo moeilijk

 

Oei, is toch nog een erg lang verhaal geworden hihi.

 

Thnx allemaal.

Heb vanmorgen mezelf op blaasontsteking laten testen, dit was niet het geval! Wist ik ook wel dat dat niet de harde buiken zou veroorzaken! Weet heel erg goed hoe blaasontsteking voelt! Zat wel lichtelijk eiwit in mijn urine, maar was ook niet erg!

Heb met deze uitslag de vk gebeld. Die kunnen alleen niets voor me op papier zetten zodat mijn cheffie kan zien: oke, die gaat dus minder werken, of stoppen met werken! Daarvoor moest ik bij mijn huisarts zijn. Afijn, de huisarts weer gebeld voor een afspraak! Morgen 10.10 uur heb ik hem.

Ik zal pleiten voor stoppen met werken. Hopelijk schrijft hij dan een briefje wat ik aan cheffie kan laten zien dat het beter is als ik helemaal stop. Hopelijk ziet cheffie dan in dat het over en uit is en gaat ze ermee akkoord! Maar dat laatste betwijfel ik nog!

Gaat allemaal wel goedkomen! Thnx allemaal!

 

Ik ben afgelopen maandag bij de arbo arts geweest, die adviseerde me om niet meer dan 6 uur te werken per dag. Maar die 6 uur ga ik niet trekken kom ik nu tot de ontdekking.

Daardoor heb ik nu die harde buiken, heb me vandaag op advies van de VK ziek gemeld. Moet kijken wat die rust met me doet en kijken of de harde buiken minder worden. Het is zeker wel minder dan afgelopen maandag avond, toen heb ik tot 3 uur wakker gelegen omdat de harde buiken elke keer weer kwamen.

Maar ik ben van mening dat een huisarts een nog beter advies kan geven dan een arbo arts. Een huisarts weet toch je verleden en kan beter inschatten wat je wel of niet aan kan(lijkt mij). Als ik dan met die brief naar de arbo arts gaat (en ik kan goed met haar praten hoor!) denk ik dat ook zei wel akkoord zal gaan met wat mijn huisarts zal zeggen!