Hoi allemaal, Ik wil graag na mijn verlof 3 dagen werken en 2 dagen ouderschapsverlof opnemen. Mijn baas vindt 3 dagen te weinig en wil dat ik 4 dagen ga werken. Dit wil ik pertinent niet en heb dus mijn goede wil getoond door 3,5 aan te bieden (1 avond). Hij zou me deze week antwoord geven hierop. Nu ben ik alleen vreselijk aan het twijfelen of ik dit wel wil. Ik moet eigenlijk wel, want het contract van mijn man loopt half februari af en hij heeft nog geen nieuwe baan, laat staan een vast contract. We wilden altijd dat ik zoveel mogelijk thuis voor de kids ging zorgen indien mogelijk en dat kan dus helaas (nog) niet. Het ene moment denk ik dat ik die 3,5 dag wel overleef, het andere moment raak ik echt in de stress... Herkennen jullie dit?
Ik herken het zeker! Toen ik na mijn bevalling weer aan het werk ging, ging ik terug van 32 naar 24 uur, maar die 24 uur waren nog wel verspreid over 4 dagen (2 heel, 2 half). Voor mijn gevoel was ik nog steeds 4 dagen aan het werk (en 4 dagen aan het racen naar kdv, boodschappen, huis etc.) Inmiddels ben ik thuisblijfmoeder, en ik kan nu al uitkijken naar de periode na de geboorte straks. Niet de 'stress' van vorige keer (aftellen tot ik weer aan het werk moest, oefenen met de fles, wennen op het kdv enz.) Ik ben heel erg blij dat wij ons deze luxe kunnen veroorloven trouwens.
Dat lijkt me ook heerlijk ja! Denk ook wel dat het enerzijds door mijn hormonen komt en anderzijds door de verwachting die ik altijd heb gehad. ALs mijn man een vaste baan heeft, dan verdient hij zat waardoor ik thuis kan blijven, maar het is met zijn graad moeilijker dan gedacht om een vaste baan te vinden...ook sneu voor hem, want hij heeft er zolang voor gestudeerd en gewerkt. Eigenlijk wil ik ook al jaren weg bij deze baan, maar eerst kon het niet omdat ik alleen was. Toen ik mijn man leerde kennen was hij nog aan het promoveren, dus ook geen vetpot. Daarna waren we volop bezig met zwanger worden en omdat dat niet goed ging, ben ik daar ook blijven plakken...eigenlijk wil ik dus niets liever dan daar weg, maar ja, helaas...
ik zag ook op tegen 3 dagen van huis zijn. Maar in de praktijk vielen drie dagen nog wel mee. 4 zou ik echt te veel vinden. Inmiddels ben ik fulltime thuis (boventallig op mijn werk) en dat heeft zo zijn voor en nadelen...
Als je man straks geen werk heeft, kun je wel willen dat jij thuis de zorg voor de kinderen op je neemt, maar dat is gewoon niet reëel. Iemand moet voor het inkomen zorgen, en blijkbaar ben jij dat nu. Is vast vervelend als je je dit vooraf anders had voorgesteld, maar het is niet anders. Zelf ben ik altijd 4 dagen per week blijven werken (nu wel met heel veel flexibiliteit), en ik heb daar geen moeite mee. Nou is dat voor iedereen anders; de een wordt er ongelukkig van om de zorg voor haar kinderen met een ander te delen en de ander niet. Als je het werk zelf niet leuk vindt, zou je natuurlijk ook naar ander werk kunnen zoeken.... Dan behoud je in elk geval je financiële zelfstandigheid. En als je wat in je mars hebt, is er altijd leuker werk te vinden.
Dank je wel voor je reactie. Dit is echter nu het probleem...ik kan geen ander werk zoeken, juist omdat je geen zekerheid hebt. Genoeg werkervaring en een goede opleiding, dat staat hier los van, maar als ik een baan aanneem, dan is het tijdelijk, terwijl ik nu een contract voor onbepaalde tijd heb. En natuurlijk zal ik blijven werken als mijn man geen werk heeft, ook dat lijkt me logisch. Het geld komt niet binnenvliegen, maar het gaat er meer om dat ik dat dus niet had gewild. Inmiddels na veel gezeik op mijn werk 3 dagen overeengekomen en 2 dagen OV, maar eerst zien dat mijn baas de overeenkomst tekent...