Ik ben nu 30 weken zwanger, nog vier weekjes te gaan. Ik hoop dat ik dan even echt tot rust kan komen. Ondertussen is mij verteld dat ik waarschijnlijk opnieuw naar een (andere) bedrijfsarts moet voor een 2nd opinion. Ik hoop dat deze 4 weken voorbij vliegen......
Dankjewel voor het meedenken. Ik wil liever gewoon weg bij het bedrijf. Ik heb wel rechtsbijstand, maar dit gaat mij gewoon veel energie kosten en dan weet ik niet eens of ik een kans van slagen heb. Ik hooooooop dat ik fit ben na de bevalling zodat ik op zoek kan gaan naar iets anders...
Wat vreselijk naar dat je antidepressiva slikt... Wat kan iemand toch een impact hebben hè? Ik snap helemaal dat je nu vooral weg wilt van dit bedrijf en van deze man. Maar probeer alles wat met je werk te maken heeft, de komende maanden op afstand te houden. Laat inderdaad je man bellen dat je nu behoefte hebt aan rust en dat je weken na de bevalling zelf contact zult zoeken. Van wie komt dat verzoek tot een second opinion? Hopelijk voel je je na de bevalling en aan het eind van je verlof sterker en dan zou ik toch proberen er nog iets uit te halen hoor. Het kost je gewoon serieus veel geld om gewoon ontslag te nemen! Nogmaals, nu alleen focussen op jezelf en je kleine. En over maaaaaaaaaaaaanden komt je werk aan de beurt. Hou je goed en ik hoop echt dat de pillen hun werk doen en dat je tot rust komt. En die werkgever van je onder geen beding in je huis laten. Is 'ie nou helemaal betoeterd! Sterkte!
Ik heb net dit hele topic gelezen, ik viel zowat van mijn stoel door de openingspost. Wat een ongelooflijke h*fters bij de bedrijf. Ik wens jou heel veel sterkte en ook heel veel rust toe. Kan jouw partner ze niet 'afpoeieren' zodat jij niet continu met al die vragen geconfronteerd wordt?
Jeetje, Fayselly, wat een verhaal! Onvoorstelbaar dat er werkgevers zijn die zó met hun mensen omgaan, te gek voor woorden. Zwangerschapsdiscriminatie komt helaas wel vaker voor, maar dat het deze vormen van pesterij en intimidatie aanneemt, is krankzinnig! Alle dames voor mij hebben je al waanzinnig goede tips gegeven om hiermee om te gaan. Ik kan daar niks aan toevoegen. Ik wil je alleen het volgende meegeven: waarschijnlijk heb je op dit moment totaal geen zin, puf en behoefte om nog meer energie te steken in je werkgever. En terecht, deze tijd is voor jou en je kindje. Maar het zou zonde zijn als je na je verlof alleen ontslag nam en het daarbij liet. Emotioneel is dat misschien wat je het liefst wil, er zo snel mogelijk vanaf zijn, maar dat brengt je in een erg moeilijke positie, want dan heb je helemaal niks. Je werkgever heeft je in zo'n nare situatie gebracht, daarvoor mag je op zijn minst gecompenseerd worden. Ik hoop dat je iemand in je nabije omgeving hebt die, als de tijd er rijp voor is, eens samen met jou wil kijken wat de rechten en plichten van jou en je werkgever zijn en welke stappen je het beste kunt ondernemen om te krijgen waar je recht op hebt, zonder dat je jezelf daarin verliest. Ik wens je enorm veel sterkte en succes met jezelf terugvinden. Oh, en ik wens je een dikke middelvinger om op te steken naar je werkgever, telkens als hij je weer lastig valt!