hier om me heen heb ik geen neutrale visie op mn ´probleem´, omdat alle mensen dichtbij me staan. daarom even jullie mening graag over het volgende, ik zit erg in dubio... er is erg veel gebeurt tussen onze hele familie, en ook tussen oma en ons. daar ben ik overheen gestapt, en toch sinds mn vorige zwangerschap af en toe bij dr op de koffie gegaan, later met kindje, dr eerste achterkleinkindje. maar nu begint oma weer behoorlijk kwetsende uitspraken en opmerkingen te maken over mn ouders en broer. ik ben heel erg hecht met mn ouders en broer, dus dit raakt me. zo heeft ze mn ouders tijdens een koffievisite voor de voeten gegooit dat ze nooit een hechte band met mn broer en ik heeft kunnen opbouwen omdat mn moeder ons altijd tegen 7uur daar weghaalde omdat we in bad en naar bed moesten (moeder is van de rust en regelmaat, zie er geen kwaad in, doe t net zo) wij woonden naast opa en oma in t zelfde huis, de tussendeur was altijd open, en ik (en mn broer ook) weet niet beter of oma las voor, we gingen fietsen, elke week wel een keer daar eten etc... en toen kwam 2 weken terug wel het toppunt wat mij betreft, ze zei dat mn broer op de foto die ze hangen heeft, leek op hitler..... deze opmerking heeft ze vaker gemaakt, want een neefje kwam helemaal geschokt hetzelfde vertellen dat oma dat gezegd had.... oma is 83, woont op zichzelf, is absoluut niet dement of achterlijk rijdt auto, fietst, kaart, smst. ik heb haar in een telefoongesprek hierop aangesproken, dat ik er niet overheen kan stappen en erg gekwetst ben, waarop zij aangaf dat ze de ernst van die opmerking niet inzag, en t wel mee vond vallen. ook de opmerking over mn moeder, nam ze niet terug, ze meende het echt, en had t toendertijd ook tegen opa gezegd... wat moet ik nou? gewoon eroverheen stappen en weer vrolijk op de koffie gaan? ben bang dat ik dat niet kan, het voelt alsof ik mn familie verloochen. hoe zouden jullie dit kunnen accepteren, of hoe zouden jullie ermee omgaan? ben er erg verdrietig onder....
persoonlijk zou ik er overheen stappen ,het is je oma haar mening en die deelt ze, ik zou niet weten wat jij ermee moet, je zou wel aan oma kunnen vertellen dat je haar respecteerd maar dat je liever geen kwetsende dingen over je ouders of broer wilt horen, maar zie niet in hoe jij jou familie zou verloochenen het is je oma en die heeft een bepaalde mening zou er niet te zwaar aan tillen ondanks dat ik merk dat je heel gevoelig bent jij hebt een andere mening als oma en dat mag
Nee, ik zou dit niet accepteren. Je hoeft verre van alles te pikken, ook niet wat iemand van 83 zegt. Respect moet van beide kanten komen, dus niet alleen van jou! Zelf heb ik ook al lange tijd geen contact meer met mijn oma. We kregen tijdens een diner op Moederdag notabene een woordenwisseling en mijn oma wilde me een klap geven (ja echt!) gezegd dat ze vooral moet doen wat ze niet laten kan, maar dat ik niet weet wat ik zou doen. Ze koos eieren voor haar geld en liep weg. Heb toen verschillende keren gebeld. Maar steeds gooide ze de hoorn erop, toen ik wilde bellen dat ik zwanger was eveneens. Later met haar verjaardag een bloemetje gestuurd, met kerst een kaart en toen mijn dochter geboren was een kaartje. Deze heeft ze niet ontvangen zegt ze. Toen mijn zus belde dat onze dochter geboren was was haar reactie 'nou, dan is ze mooi van haar vrachtje verlost' Heb nooit meer wat van haar gehoord. Ook niet nu ik voor de tweede keer zwanger ben. En eerlijk is eerlijk, het geeft me rust. Ze draait haar hoofd voor me (maar ook voor mijn moeder) als ik haar tegen kom, verspreid gemene roddels het dorp in. Nou ja, het kan me weinig meer schelen. Ze maakt iedereen ruzie en zij is diegene die alleen zit met kerst. Heb gedaan wat ik kon. Dus om terug te keren naar je vraag, nee, zou het niet accepteren. Ook je oma hoort respect te hebben en grapjes als dat je broer op Hitler lijkt vind ik geen grapje! 83 jaar ofniet, dit gaat ver! Te ver! Sterkte meid!
Uhm een foto is een foto en ja dan kan je op iemand lijken of men dat nou wil of niet. Misschien vind oma de foto niks doet het haar inderdaad aan dingen herinneren en geeft ze dat zo aan. Oplossing is makkelijk andere foto geven en tja opmerkingen over een band enzo. is er niks tussen haar en je ouders voorgevallen? dat ze dat op deze manier probeerd te uiten?
er is heel veel voorgevallen tussen de hele familie (ooms, tantes, oma, dus ook mn ouders ja.) ik ken de foto, en hij is van toen mn broer 14 was ofzo.... hij kijkt niet eens nors erop.... ze krijgt van mn broer geen andere foto, hij heeft gezegd dat ie de foto wel wil komen ophalen als t haar stoort. de foto hangt daar trouwens al meer dan 10 jaar....
Zou het aan haar aangeven dat je er niet van gedient bent dat zij negatieve uitspraken over je ouders en broer maarkt. Vragen of ze in het vervolg hier rekening mee kan/wil houden. Mocht ze dit niet willen dan kan alleen jij zelf de keuze maken of je dit kunt accepteren of niet. Btw,ik vindt die hitler opmerking ook echt niet kunnen. Ook al lijkt iemand op hem,je kan hiermee iemand flink kwetsen.
heej wij hebben dezelfde oma! Heb je haar er al op aangesproken dat je het nogal wat vind om iemand met hitler te vergelijken?
jazeker, staat in mn openingspost. maar ze vond t niet zo erg.... en dat terwijl ze zelf de oorlog heeft meegemaakt als klein meisje. en mn broer lijkt echt voor geen meter op dat miezerige kereltje met snor....
Ik heb ook een oma die rare dingen zegt.. ze wist dat we graag een kindje wilden en dat we waren verloofd en alsnog de vraag of het een moetje was..... wij hebben als gezin met verschillende mensen gesproken. en ouderdom het alleen zijn en ook toch dementie enz... heeft ook te maken met het verliezen van grenzen. Lees bijvoorbeeld het onderstaande stuk eens.. Decorumverlies bij bejaarden tragisch verschijnsel | Mens en Gezondheid: Diversen
alsof je het over mijn oma hebt, alleen is zij ondertussen al weer bijna 90. En ook hier geldt niet altijd dat wijsheid met de jaren komt, haar uitspraken worden steeds botter en kwetsender. Geestelijk is alles prima in orde, alleen kan oma soms heel raar uit de hoek komen. Mijn manier om daar mee om te gaan is veel te negeren, gewoon over iets anders beginnen. Gaat het me echt te ver, vertrek ik en vertel waarom ik weer ga. We wonen vlakbij elkaar, dus ik kom vaak even aanwippen met de kleine. Kan zo vertrekken en kom dan een paar dagen later wel weer langs, dan is ze meestal ook weer poeslief. Wat voor mij helpt is bedenken waarom ze zo doet. Opa is al bijna 15 jaar geleden overleden, sinds die tijd woont ze alleen. Al 15 jaar is er dus niemand die haar corrigeert als ze iets raars doet. Ik denk dat veel mensen aparte trekjes zullen krijgen na zo'n lange tijd waarin je eigenlijk alleen met jezelf rekening hoeft te houden. Niet meer langs gaan is voor mij absoluut geen optie, het is mijn oma, ze heeft ook veel leuke kanten en heeft niet het eeuwige leven. Ik zou haar heel erg missen als ik niet meer zo even langs kan gaan. Probeer dus te focussen op de leuke dingen en probeer te begrijpen waar haar gedrag vandaan komt. En denk ook aan de lieve oma die ze was toen je nog klein was!
ik zou volgende keer aangeven over de foto 'kom maar, dan haal ik hem wel weg' of 'dan haal je hem toch weg' -dan hoef je er ook niet naar te kijken - klaar. En anders dan wil ik er niets meer over horen hoor. Of een andere foto geven, zo, dan hang je die toch op die plek, dan is het nu klaar en wil ik er niets meer over horen.. iets in die trant. Ik vind het ook absoluut niet kunnen.. Maar voor sommige oudere mensen geld: Hoe ouder, hoe eigenwijzer- dus spijkers met koppen slaan, anders blijft 'gezeur' .
Komt op mij over als een oude vrouw die niet al te slim is in haar uitspraken maar verder zou ik me er niet al te druk over maken. Je broer moet een keertje duidelijk maken dat het minder dan leuk is om vergeleken te worden met één van de grootste criminelen en gekken uit de geschiedenis en jij / jullie weet / weten wel beter ten aanzien van de band.. dus leg het naast je neer. Oude mensen verander je niet meer.. moet je ook niet willen en in de winter van het leven wil je toch geen radicale stappen meer nemen? Nergens voor nodig.. het is niet zo dat je er nog 20 jaar naar zal moeten luisteren. Weet vooral beter.
ik zou het ook niet accepteren en duidelijk maken dat jij zulke opmerkingen niet meer wil horen. Als ze iets tegen jouw ouders ofzo heeft dan moet ze dat maar tegen hen zeggen. En dat als ze er mee door blijft gaan dat je dan niet meer zoveel reden ziet om op bezoek te komen. Oude mensen denken vaak dat ze alles kunnen zeggen omdat ze "eenmaal zo zijn". Nou ik vind dat geen excuus. Zolang ze bij haar volle verstand is zal ze moeten nadenken over wat ze zegt. En iemand op een foto vergelijken met hitler gaat gewoon helemaal nergens over.
ik zou sterk gaan twijfelen of ze niet dement aan het worden is... betekend dan namelijk niet dat ze dan ineens niet meer kan fietsen of smsen of wat dan ook! zou er niet zo zwaar aan tillen maar dr juist in de gaten houden!
Ik zou haar de volgende keer gewoon vragen of ze misschien dement aan het raken is? Misschien snapt ze dan dat opmerkingen kunnen kwetsen. Zou haar wel vragen of ze haar kwetsende opmerkingen voor zich wilt houden. Verder zou ik het me persoonlijk niet te veel aantrekken als je moeder en broertje zich er ook niet veel van aantrekken.
Ze mag vinden wat ze vind, maar jij mag er wel voor kiezen om het niet aan te horen. Gewoon zeggen oma ik wil het daar niet met je over hebben want ik kom hier om met jou te zijn en tijd door te brengen. Niet om vervelende verhalen of opmerkingen te horen over familie.
ik heb oma er dus wel op aangesrpoken, en even een pauze ingelast. mn moeder en broer hebben er wel veel last van, dit was voor mn broer de druppel (ze heeft in 3 jaar tijd heel wat 'uitgevreten') en hij heeft t contact verbroken, en de foto teruggevraagd. ik ga er eens goed over na denken, het is voor jullie erg moeilijk een situatie te schetsen op basis van 1 topic-post natuurlijk. er is erg veel gebeurd, en de oma die ik altijd heb gekent en waar ik leuke dingen mee deed is verandert in een verbitterde oude vrouw die heel veel mensen kwetst (ook tantes en ooms). ze heeft sowieso niet veel 'vriendinnen' meer, die haken ook af door dr gedrag, en ze heeft hulp van maatschappelijk werk gehad. mn broer is voor mij net zo belangrijk als mijn man, als iemand steeds weer kwetsende dingen over mn man zou zeggen, zou ik op een gegeven moment ook afhaken, ik vrees dat ik dat nu ook zal doen..... maar heb er wel verdriet van en moet er steeds aan denken wat opa wel niet zo zeggen, als de arme man nog geleefd had.
Leuk he van die oma's die zo bot uit de hoek komen... Ik heb ook zo'n botterik van een oma. Ik hou het contact heel erg op de vlakte en kom er zo weinig mogelijk. Na zoveel jaren en zoveel kwetsende dingen gezegd te hebben ben ik er eigenlijk wel klaar mee. Het heeft mij in het verleden veel verdriet gedaan want het is toch je oma.. Maar juist nu besef ik mij veel beter dat je JUIST als je oma bent zulke dingen niet mag en kan zeggen over je kinderen/kleinkinderen...
Ik herken het wel en weet wel een beetje wat je bedoelt met dat er al veel meer is gebeurt Hier nl net zo in de familie en ik heb nu het contact met iedereen afgekapt buiten ons gezin wel nog contact met ouders ,broers en zus maar niet meer met ooms en tantes en oma s Hier worden ook vaak kwetsende dingen gezegd en gedaan en ik ben echt een gevoelsmens en zat er dan ook altijd mee Ruim een jaar geleden besloten om geen contact meer te hebben en het voelt veel fijner en rustiger Ik denk maar zo als ze geen rekening met jou gevoelens kan houden wat moet je er dan nog? Zij kwetst jou,jij geeft dat aan en zij doet er niks mee tja dan houd het op ,toch? Respect moet van 2 kanten komen Sterkte met je keuze!