Straatje om de hoek (5 min lopen) woont een stel met een kindje, dat 5 mnd jonger is dan mijn dochter. Als zij of wij een rondje lopen, kom je altijd bij elkaar door de straat. Een paar jaar terug heb ik een tijdje met haar gepraat in de feesttent tijdens dorpsfeest. Vond haar niet mijn 'type' Ik hoorde later van mijn man, dat haar partner (die al eerder een vrouw en kids had) nogal losse handjes gehad schijnt te hebben... Mijn man heeft niks met die man. Die vrouw is mijn type totaal niet. Ik kwam haar vanmorgen tegen bij de supermarkt en ze zei dat ze laatst had getwijfeld om aan te bellen zodat onze kids samen konden spelen... Ik zei zoiets van ''ok, nou ja, momenteel zijn wij hartstikke druk met verbouwing'', (is ook zo, had ze gezien) en mijn zwangerschap vordert ook mooi gestaag... Daarover doorgekletst en niet meer over eventueel samen spelen... Maar ik zit er dus niet op te wachten... Is dat raar? Laatst zei ze al een keer dat de kids allemaal samen op school komen, maar dat is ws niet zo. De school in ons dorp is christelijk en wij gaan onze dochter voor 98% zeker naar de openbare school doen, die maar iets verderop staat. Ik begrijp wel dat het later, als de kinderen naar school gaan, ook kan voorkomen dat mijn dochter een vriendje/vriendinnetje krijgt waarvan ik/wij de ouders niet zo leuk vinden. Maar naar school dat duurt nog even. Hoe zou ik dit aanpakken? Ik hoop dat ze voorlopig snapt dat wij met vakantie en nieuwe baby onze rust willen maar heeft iemand wel eens in zo'n situatie gezeten?
Tja moeilijk... je bent nergens toe verplicht hoor, als jij steeds een smoesje bedenkt als zij wil afspreken snapt ze dit hint vanzelf en anders gewoon aangeven dat je geen behoefte hebt om af te spreken. maaaaarrr.. laat je niet misleiden door 'het is mijn type niet' . Ik ken een moeder van school die ook totaal mijn niet was, dacht ik. Maar ze is superleuk, kan het heel erg goed met haar vinden en we liggen met heel veel dingen op 1 lijn. We komen nu bij elkaar met verjaardagen ed en spreken elkaar bijna wekelijks wel met een bakkie.
Goed dat jij het aangeeft. Dat wilde ik ook net zeggen. Dat blijken achteraf om de één of andere rare redenen altijd nét de beste vrienden te zijn. Maar ja, dan moet je er wel voor open staan Je hoeft niet altijd exact hetzelfde te zijn.
Ik zou het toch eventueel éénmalig proberen. Het kan dan je type niet zijn, maar de kinderen kunnen het misschien wel fijn vinden om samen te spelen. Valt het die ene keer toch zwaar tegen kan je daarna nog altijd het afweren. En anders ... Heeft je dochter er een leuk speelkameraadje uit de buurt bij. Dat daarom niet naar dezelfde school gaat, maar wel vlakbij woont.
misschien vinden de kindjes het wel erg gezellig saampjes? je kan het toch 1x proberen is het niks dan blijft het toch bij die ene keer
Ik zou het toelaten en aankijken hoe het gaat. Is toch juist aardig dat ze het vraagt? Misschien is het wel een hele leuke lieve vrouw. En mocht het geen succes zijn dan zeg je de volgende keer gewoon nee.
Denk dat je je teveel laat leiden door roddels (want hij 'schijnt' losse handjes te hebben) en gevoel bij de moeder. Ik zou het zeker toestaan,. Misschien wel juist nu. Heb je even je handen vrij met de baby op komt. De kids laten vanzelf merken of ze het gezellig vinden of niet. En je kunt ze ook een keer bij jou uitnodigen om te zien hoe het gaat. En niet bang zijn voor de vader. Roddels zijn maar roddels.
Ik ben al vaker op mn bakkes gegaan met 'het is mijn type niet' Dat type is een van mijn beste vriendinnen nu en ik zou me werkelijk geen leven zonder haar kunnen voorstellen!
De losse handjes zijn niet alleen roddels, maar daar gaat het me ook niet om. Mijn dochter is sowieso nog heel bang van andere kindjes, dus de paar kindjes van mijn vriendinnen die ze wél geregeld ziet, vind ik eigenlijk eerst genoeg. Ze speelt ook al wel met een overbuurmeisje. Ik denk/hoop dat het een stuk beter wordt als ze eenmaal naar de PSZ gaat, maar dat kan pas half oktober...
Ik had haar gewoon uitgenodigd, is toch leuk voor de kids? En als het niet klikt eerlijk zeggen, wie weet klikt het tussen de kinderen wel, en hadden ze elkaar over een paar jaar toch wel gevonden. Mijn moeder kon de moeder van mn beste vriendin ook niet uitstaan, maar liet me wel logeren enzo.
idd vooroordelen. ( ook al zeg je van niet ) zie het eens positief en laat de kindjes eens samen spelen. wie weet is het hartstikke leuk. en zo niet dan vervaagt dat toch wel vanzelf vaak. en anders zeg je het op dat moment nog. maar wie weet valt het mee. had het zelf afgelopen zaterdag. speurtocht van school, zat in een groep met wat ik dacht een vreselijk arrogante moeder. wat bleek, ze was hartstikke aardig en we hebben een gezellige ochtend gehad
Ik snap t wel in die zin dat ik met m'n kids en huidige vermoeiende zwangerschap ook niet op nog meer speelafspraakjes zit te wachten. Je zegt in je laatste post dat je dochter er niet naar vraagt en eigenlijk voor deze leeftijd genoeg afspraakjes heeft. Reden genoeg toch? Dan maakt het verder niet uit om wie t gaat. Ik zou ook eerlijk zijn, en zeggen dat t te duk voor je is. Werkt bij mij goed.
Ik vind het zelf heel apart eigenlijk jou reactie. Je komt op mij een beetje star over. Mocht je echt niet willen dat ze samen spelen dan zou ik daar gewoon eerlijk over zijn. Zeg haar dat je het niet ziet zitten. Zoiets kan je in mijn ogen niet echt op een subtiele manier aangeven dus het zal vast niet zo leuk overkomen op haar.