Hoi meiden, Ik wil niet werken. Ik heb nog 1,5 week verlof en hoe dichterbij het komt hoe meer weerstand ik voel. Ze is nog zo klein en heeft de laatste weken behoorlijk wat mee gemaakt. Een ziekenhuis opname vanwege ernstige verborgen reflux. Ze is nog zo klein en kwetsbaar ik kan het gewoon niet. Het kinderdagverblijf is heel leuk en gezellig maar toch ze zijn mij niet. L. heeft snel dat ze onrustig is als niet alles volgens programma gaat. Bij pappa komt ze zelfs dan niet tot rust en ik ben bang dat dat ook gebeurd als ik er niet ben. Ik ga 2 vaste dagen werken (wat bijzonder is in de zorg) Op woensdagmiddag gaat ze naar het kinderdagverblijf en de zaterdagochtend is ze gewoon thuis bij pappa. Rationeel weet ik ook wel dat het allemaal goed gaat komen maar mijn gevoel kan het niet. Ik hou heel erg veel van mijn werk en ben altijd vol enthousiasme naar me werk gegaan. Voor het eerst wil ik niet en heb ik het gevoel dat ik me dochtertje in de steek laat. Ze heeft haar mamma nodig. In het ziekenhuis hadden ze gezegd dat ik meer moest los laten, en niet alles zelf moet willen doen maar dat kan ik niet. Loop ik nu heel erg op de feiten vooruit?
Nou anderhalve week vind ik niet zo ver vooruit . Maar goed, denk wel dat je het een beetje los moet gaan laten dat jij de enige bent die goed voor je dochter kan zorgen. Je maakt het jezelf wel moeilijk zo. Weet niet wat je verder wilde met je post, maar succes met werken over 1,5 week! Het went snel genoeg weer...
Je kunt jezelf ook eens gaan bedenken of werken wel is wat je wilt. Als je echt zo graag thuis wil blijven bij je kindje moet je naar mogelijkheden gaan zoeken omdat voorelkaar te krijgen. Ik weet heus wel dat dat niet altijd even makkelijk is, maar meestal is dat wel omdat we veel te veel willen en overal eissen aan stellen. En als je het wel erg prettig vind om te gaan werken dan zul je daar even doorheen moeten. Iedere moeder vind het vervelend om haar kindje voor het eerst achter te moeten laten bij iemand, maar als het goed is wordt dat steeds makkelijker en vraag je je af waarom je er eerst zo moeilijk over deed. Succes.
met het vooruitlopen valt wel mee hoor ik snap best dat je er tegenop ziet, ook als ze wat ouder was geweest en niet de ziekenhuisopname had gehad, had je er ws wel tegenop gezien. En dat is niet erg. je zegt dat je van je werk houd, dat is al heel belangrijk. En dat gaat je vasthelpen om thuis even los te laten als je aan het werk bent. Ik lees dat je dochter weinig naar opvang hoeft, en dat ze het merendeel van de week gewoon thuis is. Dat is al heel wat dat je dat zo geregeld kon hebben. Verder zou ik zeggen, laat je dochter een beetje los, ga aan het werk en laat het op je afkomen. Als je straks merkt dat dit toch niet is wat je wilt kun je altijd verder kijken wat je dan wel wil. En misschien valt het allemaal nog best mee. Sterkte ermee!
Ja, lastig! Weet er alles van Verschil alleen is dat mijn zoontje al 6 maanden is als ik weer ga werken. Maar ik denk dat het voor jouzelf wel heel erg fijn is (of je nou werkt of niet) als je je dochtertje met een gerust hard bij een vertrouwd persoon achter kunt laten (kdv, papa, oma, etc...). Want op een gegeven moment heb je echt tijd voor jezelf nodig. Ik moet zeggen dat ik na 6 maanden thuis zijn heel erg toe ben om weer aan het werk te gaan. Van alleen maar thuiszitten bij mijn zoontje word ik niet gelukkig. Ik denk dat het sowieso heel erg belangrijk is dat je kindje ook leert om alleen met papa te zijn. Ja, papa doet het natuurlijk anders dan mama, maar niet perse slechter Vind het soms ook moeilijk om het los te laten, maar je zult zien dat ze het hardstikke goed doet bij papa En dan kun jij straks met een gerust hard werken, tijd voor jezelf maken en dan weer opgeladen heerlijk bij je dochtertje zijn!
Hoi, Ik kan me je gevoel wel goed inbeelden. Onze tweede dochter heeft de eerste 10 weken erg veel gehuild, blijkt dat ze reflux en koemelkallergie heeft, in zh gelegen met flinke griep en daarna behoorlijke verkoudheid, het was net twee weken rustig in huis toen ik weer aan de slag moest, nu moet ik wel rustig aan opbouwen ivm bekkenklachten, maar, ik had ook dat gevoel, het kan niet, het is te vroeg, nu pas kunnen we rustig genieten na al die zware weken. Nog vind ik het erg moeilijk, ben ik blij thuis te zijn, en heb ik de hele dag de neiging om te bellen hoe het gaat. Maar, het is langs de andere kant ook weer fijn om aan de slag te zijn, even geen mama, en er in mijn geval, huishoudelijke zorg, er weer voor anderen te kunnen zijn, ipv anderen voor mij. Idd proberen los te laten, maar dat is niet makkelijk. Heb ik met mijn dochter van bijna drie nog steeds. Maar het komt goed hoor Succes, maar eerst, geniet nu nog van je verlof!
Als mijn berekening correct is dan beginnen we tegelijkertijd met werken. Ik moet dinsdag voor het eerst weer aan de bak en ook ik zie er afschuwelijk tegenop. De afgelopen week hebben we 3 ochtenden proefgedraaid. Het ging heel goed en de leidsters zijn echt schatten. Je gaat ook niet in de kinderopvang werken als je kinderen niet helemaal geweldig vindt. Ook onze kinderen vinden ze helemaal geweldig en dat geeft me wel een fijn gevoel. Ze heeft een schriftje waarin de leidsters schrijven wat ze zoal gedaan heeft en hoe het ging. Ze hebben zelfs al werkjes met haar gedaan. Heel schattig allemaal. En mijn dochter vond het allemaal prima. Ze begon zelfs te huilen toen ik kwam dat vond ik niet zo leuk maar dat heb ik liever dan dat ze begint te huilen als ik weg ga. Het is een hele hoge drempel waar je overheen moet. De eerste keer dat je je kind achterlaat in de armen van de leidster is hartverscheurend. Maar dat gevoel gaat over... tenminste, na 3 dagen merk ik dat het minder wordt. Ik wens je veel sterkte...
Ik herken je gevoel wel hoor! Over 2 weken ga ik weer werken en vanmorgen heb ik onze kleine man voor het eerst naar het kdv gebracht om te wennen Ik begon al te huilen toen de leidster zei dat het nog zo'n kleintje is. bah bah bah! Iedereen zegt dat het makkelijker wordt en bij jou is het gelukkig maar een dag dat je haar moet wegbrengen dus dat is misschien nog te overzien maar het blijft gewoon rot.... Succes!
Meiden, het is altijd moeilijk he om je kindje achter te moeten laten. Maar ik kan jullie garanderen dat het echt "makkelijker" wordt. Ik had het ook zo moeilijk en in het begin belde ik ook echt iedere dag wel een keer of het goed ging, en dat werd steeds minder en ik was steeds meer geruster. Het is een proces waar je doorheen moet., SUCCES!!!
Probeer het positief te zien; je dochter is in een andere omgeving, dat is ook goed voor haar want er is meer in het leven dan alleen bij mama in de buurt zijn. En ze kan als ze wat groter is heerlijk spelen met andere kindjes! Mijn dochter kan natuurlijk nog niet spelen maar andere kleine kinderen vind ze al wel mega interessant! Misschien dat je dochter het de eerste keren niet zo leuk gaat vinden maar ze moet ook wennen, net als jij. Komt allemaal goed!
Ik dacht van te voren ook echt dat ik het niet zou kunnen om Stijn achter te laten. Mijn gevoel was er van overtuigd dat het niet goed zou komen, hoe moest ik nou de hele dag zonder mijn manneke, maar ook hoe moest hij zonder mij. Als moeder ken je je kind toch het beste! En toch, hoe gek het ook klinkt, het went! Je zult aan je kindje vast merken dat er veranderingen zijn, maar na een aantal keer gaat het echt beter en makkelijker. Houd goed contact met de leidsters en met papa, dat helpt om een vertrouwd gevoel te krijgen. O en ik leg Stijn altijd van te voren uit wat er gaat gebeuren en dat ik hem ook altijd weer op kom halen, hoe klein hij nog is, ik vind het toch prettig/ belangrijk om dat te doen. Veel succes.
Meid, ik voel met je mee, heb precies hetzelfde gehad. Ik kan nu wel zeggen dat het me achteraf allemaal heel erg is meegevallen, en het ook weer erg lekker is om onder de mensen te zijn, maar daar heb je nu niks aan. Ik hoefde pas toen mijn zoontje 6 maanden was weer aan het werk, doordat ik al mijn ouderschapsverlof aaneengesloten op heb genomen, dat heeft een hele hoop gescheeld omdat hij toen gewend was aan het dagelijks ritme, alle medische rompslomp achter de rug was, en daardoor liet ik hem ook met een veel beter gevoel achter bij mijn vriend, opa en oma en kdv. Misschien is dat een oplossing voor je? Of misschien tijdelijk 1 dag per week werken zodat jij, maar ook zij kan wennen? Sterkte!
Hoi dames, Ik ben weer aan het werk. De eerste dag tranen met tuiten gehuild. Bijna gênant. De 2de dag heb ik er minder last van gehad omdat mijn man haar naar het kdv gebracht heeft. Morgen moet ik weer en dan is het pappa dag ben benieuwd. Moet wel zeggen dat ze het heel goed doet op het kdv en de leidsters heel lief voor dr zijn. Maar ik bel dan ook wel 2x per dag om te horen hoe het gaat. Ik merk wel dat ik het ook wel lekker vind om weer te werken. Is best zwaar om eerlijk te zijn. Ben me handigheid soms een beetje kwijt maar gelukkig begrijpen ze dat op me werk. Vroeger deed ik alleen 3 bewoners zonder moeite nu heb ik er 2 gedaan in meer tijd. Echt mijn conditie is 0,0 maar dat zal zich wel weer opbouwen. Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes. Liefs Jessica
fijn dat het redelijk gaat! De kop is eraf en het zal makkelijker worden. Succes verder! Ik ga morgen weer voor het eerst werken, vind het ook erg spannend, maar mijn man brengt haar weg, dat scheelt! (hoop ik). Toi, toi!
Hier nog iemand die haar kleine meisje niet achter wil laten... Ik heb nu nog 2 weken vakantie en moet dan ook weer aan de slag, en zie er als een bak tegen op... Ik werk in de kinderopvang, ben dus vroeg van huis weg en laat thuis (moet ook 1,5uur reizen) Aan de andere kant lijkt me werken ook wel weer lekker, gewoon er weer even tussen uit, maar liever bij mn meisje!!!
Loesje komt goed. Het gaat steeds beter. Heb nu een weekje vakantie gehad en moet zeggen dat ik het heerlijk vind om te werken en nu extra geniet als ik wel thuis ben.