Het is vast niet heel verwonderlijk dat ik wespen behoorlijk eng vind. Ik heb als kind geleerd mezelf te beheersen, rustig te blijven zitten en dat dan de kans het grootste is dat de wesp weer weggaat. Inmiddels met baby en bijna tweejarige probeer ik nu dus zo kalm mogelijk te blijven. Maar als er binnen een wesp zit houd ik die de hele tijd angstvallig in de gaten om te zien of hij al weg is. Gisteren in de tuin voelde ik dat er een in mijn haar zat en kon niet zien of hij al weg was. Ik stond duizend doden uit . Ik ben dus als de dood dat een van mijn kids of ikzelf gestoken wordt. Ben zelf in heel mijn leven misschien drie keer gestoken, maar weet nog heeeel goed hoe zeer dat deed. Mijn eerste wespensteek op tweejarige leeftijd is zelfs mijn eerste jeugdherinnering. Het is dus niet zo dat ik panisch ga slaan en gillen ofzo, maar als een wesp op minder dan een meter afstand van mijn zoon komt dan pak ik hem op en ga weglopen. Of ik zeg: 'gelukkig is de wesp weer buitenspelen'. Nu merk ik dat mijn zoon dit soort zinnetjes gaat herhalen en ook een beetje angstig kijkt als hij een wesp ziet. Hij vangt natuurlijk op dat zijn moeder er niet zo'n fan van is. Van bijen, spinnen, mieren en kevers is hij helemaal niet bang, en ik ook niet. Hoe gaan jullie hiermee om? Het lijkt mij persoonlijk ook wel nuttig dat hij een beetje angst heeft voor wespen zodat hij er niet te dicht bij in de buurt komt, maar wil ook niet dat hij er vreselijk bang voor wordt. Mijn man bv blijft altijd koelbloedig en gaat ze rustig naar buiten 'helpen' of vangen en buiten vrijlaten. Dat soort dingen durf ik echt niet. Nu goed, het lijkt me best een realistische angst, maar ik ben wel benieuwd hoe andere moeders dit ervaren, wat je doet als je het zelf ook eng vind en hoe je kinderen hierop reageren. Dus... Nog meer angsthazerij hier?
Het rustig blijven zitten tot ze vanzelf weggaat is bij mij afgeschaft nadat ik daardoor zelf gestoken ben en allergisch erop gereageerd heb. Zoonlief kijkt mij wel raar aan als hij mij ziet waaien, maar nee, ik kan er niet meer rustig onder blijven...
Helaas, aan mij heb je niet veel. Ik sta namelijk zelf ook duizend doden uit alleen al als ik een wesp zie ! Ik ben er een aantal keer door gestoken als klein kind, omdat ik altijd panisch reageerde ( en nog ) Mijn man blijft ook heel rustig, maar ik kan dat niet. Helaas heb ik mijn dochters met deze angst al besmet en reageerd Romy inmiddels net zo panisch als mama. Elke keer bij het zien van een wesp denk ik " nu blijf ik stil zitten en laat mijn angst niet zien " maar het lukt me niet, zelfs op een vol terras ren ik weg bij het zien van een wesp. Ik heb zelfs een keer heel de tafel op het terras per ongeluk omgegooid bij een vluchtpoging " schaam "
Ik kan ook niet rustig blijven. Meestal zie ik een wesp al van een afstandje aankomen en loop ik rustig weg, voordat zij in de gaten hebben dat er een wesp in de buurt is. Maar de kinderen weten wel dat ik bang ben, heel vervelend maar het is niet anders. Ik probeer mijn angst zoveel mogelijk onder controle te houden.
Precies, al van meerdere mensen gehoord dat stil blijven zitten niet helpt......ja sorry, maar dan ga ik rennen ha ha
Ik ben nog nooit gestoken, maar ik ren heel hard weg. Ik doe niet panisch ofzo maar ik til me kind op en ren weg. Ze hebben het niet eens door dat het om een wesp gaat, maak er een spelletje van. Oppakken en wieeeejjj wegrennen haha, meestal kijken ze me aan alsof ik gestoord ben, maar het werkt wel
Haha, dat is ook wel een leuke...helaas ziet mijn oudste de wesp tegenwoordig eerder dan ik...maar bij mijn jongste kan ik dit spelletje ook wel proberen, alleen weet niet of het me lukt.....ik ren en gedraag me alsof er zojuist een oorlog is uitgebroken.
Hmm ik probeer altijd heel rustig uit z'n weg te gaan. Hier ook geen goede ervaring met stil zitten en wachten tot ie weggaat. Meeste tijd gaat dat wel goed... Maar in augustus zijn ze gewoon in een permanent rothumeur en lijken ze ook sneller te steken. Papa springt echter een halve meter de lucht in. Met als gevolg dat dochterlief dus ongeveer bang is voor alles wat zoemt. Tenzij ze meteen ziet dat het een bij of hommel is.. Want die zijn lief. Ben ik wel met d'r eens... Maar iets minder panisch mag wel van mij Geen oplossing hier helaas. Hebben laatst in de Efteling heel gezellig pannekoeken gegeten Met 5 wespen die over je stroopfles rondjes lopen zaten we alledrie niet echt lekker. Snel pannekoek naar binnen en wegwezen dus. Zelfs geen koffie meer gedronken... Dat hebben we ergens anders in het park gehaald. En die mevrouw zei nog vrolijk: laat ze maar lekker zitten hoor! Wespen maken honing en dat is heel nuttig. Zelfs mijn 5-jarige was te verbaasd om d'r tegen te spreken....
In de efteling is het vreselijk, vooral bij al die prullenmanden ! wij hebben een abbonement, maar om deze rede ga ik dus liever niet
Hier is het al mislukt kinderen zijn ook bang voor wespen en bijen. Hoe zal dat nu komen juist hun moeder. Probeer wel rustig te blijven hoor maar heb de zenuwen als ze voorbijkomen,. Nog niet gestoken nooit niet dus weet niet hoe het voelt en klopt nu heel hard af dat het ook nooit gebeurt. Zeg nooit nooit. Aan mij heb je dus ook eigenlijk niks. Vorige maand had zich een bijen kolonie gevormd in mijn buiten muur. Met die hitten golf dus alles hier pot dicht. Gelukkig heeft de gemeente ze toen weg gehaald. Die man van eigenlijk mag het niet ze zijn tegenwoordig beschermde dieren die bijen dan. Hij zegt maar je hebt kinderen en de buren beneden ook daarom doen we het nu wel. Dacht wat een opluchting. En dan maar een pot minder honing.. ( sorry voor de dieren liefhebbers. ).
Helaas...aan mij heb je ook niets... Ik sta er bij iedereen om bekend hoe panisch ik word als ik een wesp zie... Ik word echt letterlijk gillend gek dan... Ren hard weg en kom niet meer terug voordat dat beest weg is.. Het helpt wel, want ben nog nooit gestoken Weet dus nog niet eens hoe het voelt, haha
Maar ja, meerdere mensen zijn ook juist gestoken toen ze gingen rondslaan en rennen. Ik denk dat als zowel blijven zitten als panisch doen niet werkt de middenweg toch is: rustig terugtrekken...
Manlief ging dit weekend een grote wesp te lijf en een dikke stok... Daar moet je dan bijna 30 voor zijn Maar ook hij heeft een panische angst. Bijen is anders. Die steken ook niet zo snel volgens mij. Wij hebben er in een hoop aarde gehad toen wij ons huis aan't bouwen waren. Daar kan je hier in B ook een imker voor bellen en die komen ze dan halen.
Ik heb het met bijen en wespen, maar ik ben voor beide ook behoorlijk allergisch. Toen ik nog op een kdv werkte hadden we een wespenplaag en ik was alleen met veels te veel kindjes en ben toen ondanks dat ik rustig bleef toch gestoken. Had het bijna niet gehaald toen. Dus ik ben nu echt panisch voor beide beestjes. Weet nog niet hoe ik dat straks met m'n dochter ga oplossen..
Ohh ik dacht dat ik de enige was die zo panisch was. Als ik op een terrasje zit ben ik altijd de enige idioot die er als een haas vandoor gaat. En ja rustig blijven is dan ook niet voor mij weggelegd. Ik raak echt volledig in paniek. En het rare is, ik ben niet eens zo bang om geprikt te worden want dat ben ik nog nooit. Mijn allergrootste angst is dat ik OF allergisch ben en direct dood neerval zeg maar of dat er 1tje per ongeluk mee mijn mond binnengaat en mij in mijn keel steekt waardoor ik het loodje leg. Mijn angst is zo bizar groot voor die krengen dat buiten eten/drinken voor mij echt geen optie is. Ik drink buiten heus wel maar dan uit pakjes drinken met een rietje. Ik kan het mijn dochter dus ook niet leren rustig te blijven maar meestal zie ik de wesp eerder want heb daar echt een alarm voor. En dan pak ik haar op en loop ik rustig weg. Of als de wesp dichtbij is dan ren ik weg. Dochter zegt dan: wat gaan we doen? Gewoon even rennen is mijn antwoord... en dat werkt tot nu toe prima
Ik ren gelijk heel panisch weg Ik hoop dat ik mijn angst in bedwong kan houden zodra mijn dochter er iets bewust van mee krijgt.