Hoi Allemaal, Vrijdag 15 december 2006 is onze dochter Nadine geboren met een zwangerschap van 33 weken en 3 dagen. Woensdag 13 december braken op mijn laatste werkdag de vliezen. Ik werd direct opgenomen en kreeg weeremmers. De eerste nacht had ik 1,5 cm ontsluiting, maar het zette niet door. Ik kreeg een spuit voor het rijpen van de longen. Donderdag overdag ging het prima. Maar s avonds begon het weer. De zuster zei dat het mijn bekkeninstabiliteit was. Ik wist niet waar ik het zoeken moest. Ik kreeg morfine tegen de pijn en was zo stoned als een garnaal. Om 4 uur moest ik naar de toilet. Ik dacht dat ik ontlasting zou krijgen. Ik vroeg aan de zuster of dat kon. Dat mocht. Na 15 min kwam ze kijken. Was niet gelukt. Ik werd weer naar bed begeleid. Ik lag net en moest weer poepen. Was hartstikke duf en dacht dit klopt niet. Ik voelde en voelde het hoofdje zitten. Aan de bel getrokken en de zusters helemaal in rep en roer. Ik werd op het bed getilt en mijn man werd gebeld. Het was toen kwart over 4. De dokter moest opgepipt worden en om tien voor 5 was mijn man er. Na 3 persweeen is Nadine geboren. Al met al ging het nog wel snel, alleen namen de zusters mij niet serieus. Was mijn bekkeninstabiliteit, maar in werkelijkheid dus gewoon weeen. Nadine ligt nog in het ziekenhuis. Ademen kan ze zelf. Drinken gaat nog niet en af en toe neemt ze te lang adempauze. Dipjes noemen ze dat. Wanneer ze 5 dagen "dipvrij" is mag ze naar huis. Vandaag is de 2e dipvrije dag. Wij moeten thuis dan sondevoeding geven. Groetjes Mariska