voorkeur voor geslacht

ze noemen het een rijkeluizen wens.

ik snap de voorkeur wel. wij hebben een jongen en opzich zou ik best een meisje erbij willen.maar aan de andere kant een jongen zou ook zo leuk zijn 2 broertjes is zo leuk hahaha.

echt ik denk dat iedereen wel een beetje voorkeur heeft.maar iedereen heeft nog een grotere wens dat het gezond is

 

Zolang je niet denkt TE telleurgesteld te raken als het toch een jongen is zou ik me er niet druk om maken, iedereen heeft wel een beeeeetje voorkeur hoor.
Ik had me er eigenlijk nietzo mee bezig gehouden tot ik wist dat het een meisje was en toen had ik wel zoiets van ja, dat vind ik misschien toch wel het leukst ook!
Maar ik denk dat als het een jongen was geweest ik het netzo leuk had gevonden maar gewoon op een hele andere manier, er zit zoveel verschil tussen een jongen en een meid.
Zolang je op een gezonde manier een voorkeur hebt zou ik me er echt niet te druk om maken hoor.

 

ik kan het me wel voorstellen. (al had ik dit niet bij de tweede zwangerschap) ik denk dat je je er niet teveel zorgen over moet maken. ik ben van mening dat ook al wordt het weer een jongetje, dat je er net zoveel van zal houden! het is en blijft je eigen vlees en bloed en dat besef je echt wel als je een flinke prestatie heb moeten leveren als je het op de wereld hebt gezet!
ik weet niet hoe ver je bent, maar in jouw geval zou ik er voor kiezen om bij de 20 weken echo het geslacht te laten vertellen zodat je je er op kunt voorbereiden (wat het ook wordt)

 

Ik ben bijna uitgerekend van de eerste, weet niet wat het wordt, en heb werkelijk GEEN voorkeur!!! Lijkt me alletwee geweldig om te hebben en heel cliche... als het maar gezond is!!!!

 

Ik had voor mezelf een meisje leuk gevonden en voor mijn zoontje een broertje.

Nou, het is toch echt een jongetje dus ben sowieso helemaal happy, maar omdat we eigenlijk maar 2 kindjes willen, zal ik dus waarschijnlijk nooit een dochter hebben en dat vind ik dan weer wel een beetje jammer. Maar was absoluut niet teleurgesteld met een 2e ventje hoor!

Er is een verschil tussen een voorkeur hebben en een afkeur hebben voor het ander.

 

Ik hoop stiekem op weer een meid straks, mocht ik nog weer zwanger raken. Zou dat wel heel gezellig vinden, een meidenhuis (papa hoopt wel dat we straks een knulletje gaan krijgen, hihi).

Tja, met een jongetje ben ik ook blij hoor! En wij gaan toch kijken wat het wordt tijdens de zwangerschap, (nou wel hopen dat het dan ook te zien is ), dus dan is er nog zat tijd om een mind-switch te maken, als dat nodig is
Uiteindelijk is het voor mij niet heel belangrijk wat het wordt, enkel als je me vraagt wat ik zou kiezen als dat zou kunnen, dan zou ik dus weer een meid kiezen. Maar uiteindelijk is een gezond kindje het belangrijkste, daar zou ik nog veel liever invloed op uitoefenen, als dat zou kunnen, (Thirza was een huilbaby, dus dat was een zware tijd).

Ik vind het niet iets om je voor te schamen hoor. Als het zo zou zijn dat het zo groot wordt, dat je ook echt niet meer blij kunt zijn met een kindje van het andere geslacht, da wordt dat anders.
Als je bij jezelf twijfelt of je snel genoeg die turn kunt maken, is het misschien wel verstandig om bij een echo te kijken of je kunt zien wat het is...

 

Nee hoor das helemaal niet raar. Ik hoopte ook op een jochie, maar tis toch echt een meid. Ach ja, dan maar een meidengezin.

Liefs,
DD

 

Toen ik zwanger was van de 1e had ik ook geen voorkeur, we wisten ook tot de bevalling niet wat het was. Bij een 2e wilde ik het van te voren wel weten (wilde niet teleurgesteld zijn na d ebevalling maar gewoon kunnen genieten mocht het een knulletje zijn) want we zouden het ook bij 2 kindjes houden. Ik hoopte zo op een meid omdat ik anders in een mannengezin zou leven de rest van mijn leven. Ik ben ook echt een meisjesmama... Met 20 weken zagen we dat het een meid was en mijn geluk kon niet op. Dus ik herken je gevoel wel. Maar pas wel op dat het niet de overhand gaat nemen!!

Toen we uiteindelijk toch nog een keer zwanger werd, zei ik nog tegen mijn man, nu zul je zien....krijgen we weer een meid die heel pittig is zodat ik het mannelijk geslacht weer ga waarderen hahaha
Met 20 weken bleek het een meid en man....zo pittig is ze de eerste 2 jaar geweest! Nu inmiddels is ze super lief en is het heerlijk genieten van onze zoon en 2 meiden.

 

Inderdaad cliche, maar oh zo waar!!! En zeker als je al wat langer aan het "klungelen" bent, of al eens een MK hebt gehad ofzo...

Zelf weet ik het eigenlijk niet zo goed... Aan de ene kant van meet af aan gefocust op een meid (instinct?), aan de andere kant; ik heb mijn leven lang gebabysit, nu nog, en eigenlijk altijd alleen maar meiden onder mijn hoede gehad. Een piemeltje zou ik dus ook erg leuk vinden nu!

 

Ik herken het ook wel hoor. En natuurlijk wil je op de eerste plaatst dat het gezond is, lijkt me logisch. Maar inderdaad, allebei de smaakjes is natuurlijk wel leuk.
Bij de 1ste wisten we niet wat we kregen en nu wil ik het wel graag weten. En als we nu weer een kereltje krijgen ben ik net zo blij natuurlijk, dan krijgen we gewoon een mannen-gezin

 

Dat is denk ik ook wel logisch, ik vraag me alleen af dat als je sraks voor een tweede gaat wat dan je laatste kindje zou zijn je er nog zo over denkt als de eerste een jongen is. Eerlijk is eerlijk...ik dnek dat elke mama wel heel graag ook een meisje zou willen hebben. Terwijl ene jongen natuurlijk ook erg welkom is.

 

Aan het begin van de zwangerschap hoopte ik ook op een meisje.
Maar toen bij de 20 weken echo bleek dat we een zoon krijgen, heb ik geen één moment teleurstelling gevoeld.
En hoe meer ik erover na ga denken, hoe meer het 'klopt' dat het een jongen is.

 

Moet er wel even aan toevoegen dat het bij ons de eerste is.

 

Ik denk dan toch dat het wel anders is. Voor veel mensen is de 2e ook de laatste dus inprincipe ook 'hun laatste kans'... Klinkt wel heel zwaar maar ja.. beter kan ik het even niet zeggen.

 

Mja, op zich snap ik dat wel hoor.
Ik bedoel, als hier ooit een tweede komt zou ik het ook leuk vinden als het een meisje zou zijn.
Kan me alleen niet voorstellen dat het een teleurstelling zou zijn als het een tweede zoon wordt.
Misschien dat ik er even aan zou moeten wennen, aangezien je ergens vanbinnen op een meisje hoopte, maar echt teleurstelling, nee.

 

Wij zijn nog maar net bezig, en ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik toch wel voorkeur heb voor een meisje. (en manlief - uiteraard - een jongen)
Je weet dat je er hoe dan ook blij mee bent, maar een beetje fantaseren mag toch wel?

Een meisje is bekend - je weet wat die allemaal gaan meemaken enz.
Kan me voorstellen, dat als het de 2e of 3e is, je hoopt op een ander geslacht om dat ook mee te maken.

Maakt je er niet minder gelukkig om! Als het maar gezond is

 

Ik denk ook zeker dat er een verschil zit in je wens als het een eerste of tweede kindje is. Bij de eerste had ik ook absoluut geen voorkeur. Nu leek het me toch wel erg leuk als het een meisje zou zijn. Ik was ervan overtuigd dat het een jongentje zou zijn (zelfbescherming?) en zou ook zeker niet teleurgesteld zijn (vooruit, misschien een pietsje) maar het is een meid. Lijkt me helemaal niet raar hoor, die wens.
En veel vaders hebben toch ook stiekem wel de wens voor een zoon?

Ik schaamde me trouwens ook wel een beetje voor die wens hoor, maar je leest het zoveel dat het waarschijnlijk gewoon normaal is

 

Anja: Nee teleurgesteld zou ik ook niet zijn hoor, vind het ook zo zwaar klinken ...'teleurgesteld'... Ik zou juist gezegend zijn met nog zo'n lekker ding

Kuona: Dat heb ik nu dus ook.. ik ga van een jongen uit (al zegt mijn gevoel een meid). Maar dat komt omdat ze bij mijn vriend thuis alleen maar jongens krijgen Ik vind het gewoon bijna zielig voor mijn schoonmoeder

 

ik wil ook heel graag een meisje nu! maar het is gelukkig nog niet zo erg dat ik een jongetje niet leuk zou vinde maar zal dan wel ff teleurgesteld zijn!