Mijn eerste reactie is echt wauw wat stel jij je aan. Natuurlijk is het vervelend dat je ouders gingen scheiden, maar kom op dat was vast niet om jullie te pesten. Wie was ik om daar over boos te zijn, natuurlijk was ik verdrietig maar om dan geen contact te houden vind ik wel heel drastisch. En ja ik spreek uit ervaring, mijn ouders gingen scheiden toen ik 15 was. Enorme rot tijd met vele nare jaren maar ik heb het nooit iemand kwalijk genomen. En de man waar je moeder nu mee is kan er al helemaal niks aan doen. En 25 km ver. Mijn dochter heeft alleen nog maar w 2 oma's. 1 woont 150 km verder op de ander 90. Dus wees blij dat je vader maar 25 km verder op woont. Nee sorry ik snap dit echt niet en vind het triest voor je moeder en vader. Kom op rn stap er over heen.
Heeft je moeder nooit contact gezocht? Misschien is die man wel hartstikke aardig, vind het wel gek dat je nooit de moeite hebt genomen om hem te ontmoeten. Het blijft je moeder..mis je haar dan niet? Bel haar op en spreek af dat ze (alleen?) Naar jou toe komt. Denk je dat zij je dochter niet wilt zien? Oh en 25 km vind ik idd ook niks. Kan je toch makkelijk even heen rijden?
Nee natuurlijk niet, maar dat zeg ik ook niet. Dat ze wilde scheiden sta ik inmiddels volledig achter. Ongelukkig bij elkaar blijven gun ik niemand. Ik begrijp dat ze haar resterende jaren graag gelukkig door wilt brengen met iemand waar ze gelukkig mee is.
Misschien ben ik niet helemaal duidelijk geweest? Maar ik heb gewoon contact met m'n moeder. Die heb ik niet laten zitten hoor. Mijn moeder komt gewoon bij mij thuis en we gaan samen naar de stad, doen gezellige dingen. Gaat erom dat ik niet bij haar kom. Ik ga even alles doorlezen en probeer dan op iedereen te reageren. Bedankt voor je reactie.
Klopt. Zoals de moeder van m'n vriend overleden is. Vind je reactie nogal kortzichtig. Ik zeg nergens dat ik geen contact met mijn vader en zn vriendin heb. We zien elkaar wel alleen niet zo regelmatig als ik zou willen.
Jeetje zeg. Waarom doe je zo moeilijk? Ik lees het als dat jij het je moeder nog steeds heel erg kwalijk neemt dat je ouders gescheiden zijn en dat haar nieuwe liefde de grote schuldige daaraan is. De nieuwe vriend is in een stressvolle en verwarrende periode 1x dus niet heel aardig tegen je geweest. Een periode waar iedereen tegen je moeder was. Je wil zo graag dat je dochter opa's en oma's heeft maar moeite wil je er niet voor doen. Dat is gewoon lui. 25km is helemaal niet ver zolang je gewoon een auto onder je kont hebt. Het enige vervelende aan die afstand is dat je van tevoren even moet bellen of er iemand thuis is, zodat je niet voor niks heen en weer rijdt. En iemand afschrijven omdat hij 1x vervelend tegen je heeft gedaan? Als je zo met iedereen omgaat hou je weinig mensen over die je wel wil zien. Je hebt hem niet eens een kans gegeven. Dat je moeder gelukkig met hem is telt blijkbaar dus niet om je over een telefoontje heen te kunnen zetten. Als je echt zo graag wil dat je dochter opa's en oma's heeft dan stap je in de auto naar je vader en geef je de vriend van je moeder een kans.
Sommige dingen worden niet makkelijker of beter als je er langer over nadenkt. Soms moet je je verstand op nul zetten, de sprong wagen en kijken wat er gebeurt. Wie weet komt er iets moois uit. PS: Ik had overigens uit je eerste verhaal ook niet gehaald dat het contact met vader en (met name) moeder er wel met enige regelmaat is. Dat maakte een groot verschil voor mijn reactie
Dus als ik het goed begrijp zijn je beide ouders nu gelukkig. En jij wil graag opa's en oma's voor je kind. Dan zou ik voor mezelf hulp zoeken om het scheiden van je ouders te verwerken. Ik zou de banden herstellen en op bezoek gaan. En ik zou niet zeuren om 25 kilometer.
Waarom bespreek je het niet met je moeder? Dat je het moeilijk vind om hem te zien, nadat hij zo lelijk enz is geweest. Maar dat je het wel lastig vind dat je het huis vermijdt. Overigens, ik ben niet welkom in het huis van me vader vanwege zijn vriendin. (Was dr verjaardag vergeten, (maar dat ik bijna van iedereen, ach het is raar mens) Maar goed, hij komt naar ons toe. Soms spreken ergens anders even af. We appen en we bellen.
De reacties zijn wel waar hierboven. Ook al kennen we natuurlijk niet alle details. 25 km is niets. Dat wonen mijn ouders ook. Over de nieuwe vriend van je moeder. Ik zou proberen de boosheid opzij te zetten en echt helemaal opnieuw beginnen. Ga er blanco in. Niet gelijk over wat er allemaal gezegd is beginnen of dingen beginnen uitpraten, maar elkaar leren kennen. Wil of lukt het niet, dan heb je het geprobeerd. En bedenk je dat je moeder dit echt een leuke man vindt, dat zal toch niet voor niets zijn. Dat hij een grote mond heeft gegeven. Ja dat doe je in het heetst van de strijd. Was jezelf helemaal vriendelijk in dit gesprek?
Ik geloof ook dat ik hier om tips en advies vraag toch? Wat IK kan doen om hem te accepteren en hoe hier mee om te gaan? Voor degene die hun verhaal deelden en vertellen hoe zij hiermee om zijn gegaan. Bedankt. Dit zet aan het denken!!! Aan degene die mij lui of kinderachtig noemen of dat ik het niet voor m'n kind over heb?? zak er lekker in. Er wordt gedaan alsof ik te beroerd ben om m'n vader op te zoeken, contact met m'n ouders te hebben en de wereld om mij draait? Hou toch op joh. Ik geef aan dat ik het juist anders zou willen zien en wat ik er ZELF aan zou kunnen doen. Er zitten zo ontzettend veel azijnpissers op dit forum die er geloof ik op geilen om de meest botte reactie te geven die ze maar kunnen bedenken, aangezien ik jullie vaker tegen kom in andere topics. En nee, 25 KM is niet 6 uur rijden, maar mijn vriend werkt 5 dagen in de week dus die dagen heb ik dus geen auto. Daarnaast heb ik rekening te houden met m'n kind. Ik kan niet om 7u 's avonds nog met haar naar m'n vader toe, omdat ik dan wel de auto heb. Zij moet dan naar bed. Voor degene die zullen zeggen, dan stap je toch lekker op de fiets met je kind?? Normaliter zou dit geen probleem zijn, maar ik heb bekkeninstabilliteit en 50 km fietsen op een dag zit er momenteel niet in. Op de dagen dat ik en m'n vriend vrij zijn, geloooof me azijnpisser, doen we echt wel moeite om ze op te zoeken maar zij werken beide ook dus het afstemmen lukt niet altijd. Het gaat erom, dat ik het jammer vind voor mijn kind dat ze dus niet zoveel contact met ze heeft. Mijn vader en zijn vriendin komen ook wel eens hier heen hoor. Het contact is er wel, Ik vind het alleen jammer dat het niet meer is, dat zou ik juist leuk vinden. Het contact met mijn moeder is er dus ook en dat contact is goed!! Ik vind het jammer dat ik niet bij haar kom en ik vind het jammer dat ik mij zo voel richting haar vriend en ik vraag wat IK kan doen om hier verandering in te brengen. Dus geloof me, Ik heb wél de juiste intenties. Ik wil júist mijn best doen om de situatie te veranderen. En waarschijnlijk ben ik in mijn openingspost niet helemaal duidelijk geweest en ben ik niet tot in de detail getreden, maargoed ik kan ook niet weten hoe mijn post over komt en wat de reactie hier op zal zijn. De reacties op deze post kan ik mij wel voorstellen.
Bedankt voor je reactie. Dat lijkt mij inderdaad ook een goed idee om het bespreekbaar te maken. Al vind ik zoiets niet heel makkelijk, maar ik sta er wel voor open. Wat naar dat je niet welkom bent zeg!! Dat lijkt mij echt niet leuk.
Ik ben echt heel blij voor beide dat ze het geluk weer hebben gevonden. Je gunt het niemand om alleen en eenzaam te zijn. Zeker mijn ouders niet. Er is meer gebeurd en gezegd in die periode, waar ik niet over uitgeweid ben. Maargoed, Ik ben echt wel bereid om mijn trots opzij te zetten en de stap te zetten, al vind ik dat wel moeilijk. Dat durf ik ook wel toe te geven. Maar het is denk ik wel een idee om in een cafeetje af te spreken!! Ik zag juist alleen maar een ongemakkelijk horror beeld voor me bij hun thuis waar ongemakkelijke stiltes zouden vallen Bedankt!! Ga er zeker over na denken hoe ik dit ga doen!
Mij lijkt het het beste en als je een op een in gesprek zou gaan met de vriend van je moeder. Ga met zijn 2en ergens wat drinken en spreek uit wat je dwars zit en vervolgens wat je graag zou willen. Wie weet wilt hij precies hetzelfde en zou dit een begin kunnen zijn van een hele leuke vriendschap. Voor je moeder ook een hele opluchting denk ik want die zit er ook maar tussen in. Overigens snap ik je gevoel heel goed. Niemand ziet zijn ouders graag scheiden. Of je nou 5, 10, 30 of 40 jaar bent, blijft heel lastig.
Ben het niet met alle reacties eens maar mijn werk was al 60km rijden enkele reis en dat deed ik 5 dagen per week door de spits dus vind 25km naar je vader echt niet zo ver. Tenminste als je een auto hebt of er ov rijdt en je dat kan betalen. Anders snap ik dat het een uitdaging is. Hoop dat het lukt om de band met je moeder goed te krijgen. Als ik het zo lees was die voor de scheiding prima. Het is op zich niet nodig een band met haar nieuwe vriend te krijgen, maar geen hekel aan hem hebben is voor jezelf misschien ook fijn.
En als je nog contact hebt met je moeder: Dan heb je Het is nu bijna 15 jaar al zo. Voorheen moest ik het in drievoud en 3 weken vantevoren aanvragen, zeg maar. Ik mocht nooit zo spontaan langskomen. Het ligt aan haar, ze heeft het eea in de oorlog meegemaakt. Maar het geeft niet. Ik heb een hele lieve moeder.. en leuke schoonouders. En dat is genoeg.
@karlijn kun je niet met het ov naar je vader toe een keer overdag? Ik snap dat je niet savonds om 19 uur nog met je dochter weggaat..
Nou, dat is de eerste keer dat ik er serieus over denk de negeerknop te gebruiken. Echt waar, ipv iedereen gigantisch uit te schelden, kun je beter kritisch naar je openingspost kijken. Het is niet voor niets dat iedereen hetzelfde reageert. Ik weet niet eens of je gescheld voor mij was bedoeld, want volgens mij had ik niet echt wat onaardigs gezegd (behalve dat ik verbaasd was dat je 25 km als ver kon zien), maar dat maakt ook niet zoveel uit. Er zaten wel wat onaardige reacties tussen, maar zo erg was het nu ook weer niet dat je even helemaal los moest gaan. Verder: Openbaar Vervoer? Kleuter! Ach ja, verder komt mijn scheldrepertoire helaas niet...
@karlijn jij hebt wel enorm last van pot verwijt de ketel of niet. Jij schetst een beeld in je openingspost en daar wordt op gereageerd. En als de reacties die allemaal het zelfde zijn je niet bevallen zijn het ineens azijnzeikers. Want de topics waarin jij je ongezouten mening hebt gegeven waarin het woord respect soms ver te zoeken was bestaan zeker niet? Tussen een auto en fiets zitten nog meer opties hoor. Dus die 25 km is gewoon gelul. Je hebt wel contact met de vriendin van je vader, maar de vriend van je moeder wil je niet zien? Volgens mij wilde je moeder scheiden, niet haar vriend. Het is dus zeker niet eerlijk om hem als boeman neer te zetten. En dat hij 1x onaardig is geweest aan de telefoon... Tja, lees je eigen reactie is na. Met dat soort kinderachtige reacties begrijp ik best dat mensen wel eens onaardig tegen je zijn. Advies? Zet je er overheen en pak de telefoon. Maak een afspraak. Opgelost. En nu ga ik er lekker in zakken en azijn drinken.
Ik heb nog ff je openingspost gelezen. Ze gaf 4 jaar geleden aan dat ze wilde scheiden. Pas na 1,5 jaar was de scheiding rond En sinds 5 maanden (nu het huis is verkocht) woont ze samen. Ik moet zeggen, ze heeft wel heel lang voor jullie gewacht om te gaan samenwonen. En hij ook. Het zal voor hem ook niet gemakkelijk geweest zijn. Want je moeder, waar hij veel van houdt, heeft wel wat moeten doorstaan met dr kinderen. En opgegeven moment gaat hij daar zich een keer mee bemoeien en gaf jou een grote mond. Dat kan hem niet geheel kwalijk nemen. Het is moeilijk om je geliefde zo gekwetst te zien. Kijk als hij nou je moeder bij iedereen had weggehouden en zij gelijk bij hem introk. Dan was het een klootzak geweest. Maar hij heeft geduldig al die jaren gewacht.