Het is zo vreselijk onwerkelijk en ik zou het liefst in een sneltreinvaart die eerste 20 weken doorkomen...ik ben namelijk zo bang dat het misgaat doordat ik PCOS heb (verhoogde kans op miskraam). Maar hier mijn verhaal : Mei 2010 gestopt met de pil: erg onregelmatige cyclus, kreeg opeens acne en kwam aan terwijl ik steeds minder ging eten. Verschillende artsen verklaarden me tot ongeduldig en vertelde me dat ik elk pondje er toch echt zelf aan vrat. Okt 2011: afspraak met fertiliteitsarts. Na zijn vragen te zijn doorlopen had hij een paar vragen. Of ik aankwam zonder er ook maar iets tegen te kunnen doen en of ik last had van acne sinds ik gestopt was met de pil. Na die vragen een echo en daar was de kralenkrans te zien. PCOS. Deze maand een cyclus analyse: onregelmatig, pcos maar wel goede natuurlijke eisprong. Daarna meteen aan de clomid. 1e ronde clomid: geen eisprong, matig semen 2e ronde clomid: eisprong, slecht semen 3e ronde clomid + 1 ronde IUI : semen ongeveer 5,4 miljoen, echter geen zwangerschap 4e ronde clomid + 2e ronde IUI: semen 1,3 miljoen , geen zwangerschap Nou de laatste ronde IUI met clomid. Na deze ronde zouden we evalueren...iui met hormonen spuiten of IVF. De stress begon al met de ovu testen...elke keer rond CD14 een positieve test...nu pas op CD16. Mijn man kon eigenlijk de volgende dag zijn werk niet missen, dus ik zou het semen wegbrengen en later teruggaan voor de IUI. Zo gezegd maar niet zo gedaan. Mijn telefoon gaf op de navigatie opeens een rood balletje aan en wilde dat ik een andere route nam dan normaal. Ik nam de gok en geloofde het ding maar, het is niet voor niets een smartphone toch? Het was wel om dus ik kwam een beetje in tijdnood met de 30 minuten. File...omleidingen ga zo maar door ! Vervolgens blijkt de telefoon leeg te zijn en weg navigatie. Nou eindelijk bij het ziekenhuis, opschieten !! Geen parkeerplaats dichtbij, ver lopen naar het ziekenhuis...shit...ik kan helemaal nog niet zo snel lopen in verband met een knie operatie. Vervolgens zit de fertiliteit ook nog eens helemaal achterin het ziekenhuis. Ik strompelde zo snel als ik kan ! Op de minuut in de 30 minuut kunnen overhandigen. Mijn fertiliteitsarts moest lachen toen hij me verhit aan zag komen strompelen (die stond daar toevallig). Wat moet die man gedacht hebben haha. Nou op de terugweg maar de gebruikelijke route aangezien ik geen navigatie had. Nou ik was blij dat ik mn navigaie geloofd heb, het verkeer stond helemaal vast op de snelweg richting het ziekenhuis. Beide banen afgesloten door een ongeluk ! Nou eind van de ochtend terug voor de IUI. Ondertussen nog erger strompelend omdat ik weer dat hele eind moest lopen. Voelde me wel een beetje bejaard. Helemaal vergeten dat de poli waar de IUI gedaan werd ook helemaal naar achteren is verplaatst. Strompeldestrompel haha. Het is er veeel drukken dan normaal en het zit vol met boze vrouwen omdat het spreekuur uitliep. Vind de wachtruimte wel een stuk beter want eerst moesten we tussen de zwangere vrouwen die voor een echo kwamen zitten. Nou het is zo ver. Dezelfde verpleegkundige als de eerste IUI. Dit keer was ze meer rustig en legde ook meer uit. Ze was ook helemaal blij met de nieuwe stoel. Ik moest plaatsen en het ding ging met een druk op de knop naar achter. De beensteunen waren duidelijk voor langere mensen gemaakt en zoals altijd was het weer vrij pijnlijk, niet de IUI maar in de beensteunen liggen met de knie. dit keer was het erger want ik ben gewoon te klein voor de stoel haha. Nou de IUI was gedaan. Ik moest 15 minuten blijven liggen (voorgaande keren 10 minuten) die best langer duren zo in je uppie. Tot ik me opeens bedacht...hoe kom ik weer uit die stoel? Er was een plankje uitgeklapt onder mijn benen en de stoel had verhoogde zijkanten waar ik niet zo overheen kon klimmen. De stoel stond ook op aardige hoogte. Uiteindelijk was het zo ver, de 15 minuten waren om en ik mocht opstaan. Na een paar minuten had ik het plankje een stukje weg kunnen klappen maar niet helemaal. Ik had ook de afstandsbediening gevonden...die plaatsen waren helemaal niet logisch. Met whatsapp nog gevraagd aan een vriend welke knop hij logisch zou vinden voor naar beneden haha. Uiteindelijk maar gaan gokken, doodsbang de gloednieuwe stoel om zeep te helpen. Gelukkig het lukte ! Na ruim een week had ik een zwangerschapstest gedaan, ik was even helemaal in de war...ik dacht dat ik al bijna op NOD zat. Ik dacht een heel twijfelachtig streepje te zien. Ik wilde mezelf niet gek maken en gooide hem weg. Een goed gesprek gehad over alle mogelijke volgende stappen. al onze opties besproken, echte hoop voor de IUI met clomid had ik niet meer. In de loop van de week moest ik steeds vaker plassen en mijn boobs werden ook steeds gevoeliger. 4 dagen voor NOD een testje gewaagd. Ik moest werken dus het was 06:00. Ik doe de test en begin meteen heel vaag wat te zien. Ik ren (nouja strompel) naar boven en zeg dat mijn man moet komen. Hij zegt dat echt niet wil...hij wil slapen... Ik beloof hem dat het het waard is en geef hem mijn badjas. Samen lopen we naar de toilet waar inmiddels een streepje zichtbaar was. Maar dit zegt toch niet dat je zwanger bent ? Ja...een 2e streep betekent zwanger !! Ja het is wel een streep...maar die is veels te vaag joh..dat kan niet... Nee schat, het maakt niet uit dat hij vaag is...het is echt !!! Toen kwam er een grote lach tevoorschijn en kreeg ik een grote knuffel. Ik moet snel opschieten want ik moest vroeg naar werk om snel het door te geven. Ik zou namelijk die dag met schadelijke stoffen werken. Ik was wel een klein beetje bang voor de reacties want afgelopen jaar ben ik er veel niet geweest vanwege 4 operaties. Het herstel van de laatste operatie duurt al 4 maanden en is voorlopig ook niet klaar. En ik werk er pas 2 jaar. Maar hij vloog me meteen om me nek, zo blij was hij voor me! Na werk kwam ik thuis (werk therapeutisch 2 uurtjes) en mijn man was nog thuis...die moest het nog even verwerken haha Hij kwam er ook meteen mee dat ik dan uitgerekend ben op 2e kerstdag. De testen werden mooi donkerder, hcg was vandaag 156 en 10 mei heb ik de eerste echo ! Het was een zware tijd, zeker de laatste maanden omdat ik gewoon door gegaan ben met de clomid ondanks de zware operatie en herstel. Maar het is het zeker waard. Het klinkt belachelijk maar ik kan niet wachten op het moeten boeren, overgeven, misselijk zijn, maagzuur, slapeloze nachten en helemaal gek worden van die grote buik. Ik zal van elk kwaaltje genieten dat ik de kans krijg om die mee te maken ! Zo dit was mijn veels te lange verhaal haha
Hey Wachtende, Wat leuk dat je je verhaal zo uitgebreid opgeschreven hebt!! Een genot om te lezen, en wat een geluk lees ik door de regels (navi volgen, file mislopen, dus op tijd potje ingeleverd!). Moest allemaal zo zijn Ben zo blij voor je!! Hoop dat je een voorspoedige zwangerschap zult hebben! Liefs
Mooi beschreven....En het is jullie van harte gegunt! Van harte gefeliciteerd..... Ga er heerlijk van genieten samen!!!