Normaal gesproken kijken we met mijn zoontje een beetje flauw kinderprogramma "gefopt". Een lichte glimlach normaal gesproken. Tot afgelopen zondag we het na een tijd weer eens keken. Ik had het gewoon niet meer van de lach, tranen over mijn wangen, hijg, hijg. Terwijl mijn vriend en mijn zoontje elkaar aankeken van; huh, wat is nou zo grappig? Pas ook toen een oudere meneer struikelde bij de kapper. Normaal gesproken had ik hem serieus opgeholpen enz. Terwijl ik nu bijna in mijn broek plaste van de lach en een half uur later weer opnieuw begon. Soms ben ik bang dat ik er bijna in blijf, of begin te huilen omdat ik niet meer kan stoppen... En AUW mijn banden, gelijk een harde buik. Kennen jullie dit ook?
Hahaha! Nee maar ik moet wel uitkijken dat ik niet spontaan in janken uitbarst in bijvoorbeeld de supermarkt. Was laatst boodschappen doen en kreeg zo'n geluksmomentje. De tranen schoten in mijn ogen. Moest me echt even vermannen, anders stond ik een partijtje te janken in de AH.
ja ik heb dat ook al gehad, om iets wat redelijk grappig was echt zo moeten lachen dat mijn man er bang van werd, haha. De tranen over m'n wangen idd. Het ging bijna over in huilen, raar hoor. Het zullen de hormonen wel zijn.
zeer herkenbaar, mijn man en ik reden in de auto we zouden een vaatwasser gaan halen alleen ik deed hem voor hem en hij voor mij (bleek achteraf) heel de tijd zat ie te fitten op mijn rijgedrag (tenminste zo VOELDE het want zal wel mee hebben gevallen) en ik zeg hem dat ie zijn mond dicht moet houden aangezien hij zelf zijn aanhangerrijbewijs nog geeneens kan halen (heel gemeen want hij heeft faalangst met examens en ik weet dat) dus ik begin te huilen zet de auto langs de kant ga helemaal uit mijn dak (zo erg huilen!) en daarna begin ik keihard te lachen, je zag mijn man met een nerveuze blik naar mij kijken zo van"wat moet ik met dit geval aan?" hij heeft wijselijk zijn mond gehouden en me geknuffeld en de rest van de rit terug moest ik nog steeds snikken (ik heb dat altijd heel lang, wel grappig want onze zoon ook) Rare wezens die zwangere vrouwen! Oja van het weekend hadden we ruzie omdat hij spekkies had gehaald voor onze zoon (zogenaamd want hij eet ze zelf op!) ik zat ze eten totdat ik misselijk werd en heb ze snel aan de honden gevoerd om ze maar weg te hebben, werd ie boos joh! heel discussie om een zakje met spekkies van 0,69 ct
Mijn man kan helemaal geen hoogte van mij krijgen. Het ene moment ben ik boos, dan supervrolijk en lach ik ook om letterlijk alles. Ik maak zelfs grapjes waar ik zelf helemaal dubbel om lig, om vijf minuten later vervolgens weer in hard gesnik uit te barsten. Ik heb altijd al last gehad van hypersensitiviteit, maar nu kan echt letterlijk alles een aanleiding zijn om te lachen, huilen of woedend te zijn. We hebben een goed excuus zullen we maar zeggen ; )
Dat heb ik ook. Ik ben nu 6 weken maar kan zo hard lachen en dan het volgende moment gaan huilen om helemaal niks. Mijn hormonen vliegen alle kanten op. Kan ook heel kattig zijn opeens. Echt heel vaag...
Jaaa, dat had ik ook. En ik vond het heerlijk eerlijk gezegd. Niks zo lekker als even flink lachen. Ik kon ook dubbel liggen om dingen waar andere mensen niets aan vonden. Meestal werd ik ook aangekeken alsof ik gek was .
Wat grappig, dit is heel herkenbaar Af en toe lig ik ineens helemaal in een deuk om iets als ik met mijn man aan het praten ben. Waar ik misschien normaal een beetje om lach, kan ik nu niet meer ophouden met hinniken hahaha. En ook al paar keer tranen over m'n wangen gehad van het lachen. En dan grijp ik naar m'n buik, roepend 'au m'n buik ik kan niet meer'. En zelf denk ik dan ook echt 'waar lag ik nu eigenlijk om' Maar kan bijna niet ophouden. x Sophie