wij bellen ook eerst onze ouders (mijn broers die komen gelijk met mijn ouders mee gereden veronderstel ik Die staan echt te springen!) daarna de peter en meter. de rest krijgt 's avonds gewoon een smsje of worden verwittigd door onze ouders de eerste dag is voor onze ouders en peter en meter, de dagen erna mag iedereen die graag wil komen wel even langs komen
Ik vind het super om te zien hoe sommige vrouwen de broek aanhebben enkel en alleen omdat ze de bevalling moeten doen. "ik beval dus ik bepaal wie erbij mag zijn..." "ik beval dus ik bepaal wie er als eerste op bezoek mag komen..." En wat je partner wilt zie ik bij de meeste niet terug. Ik lees nergens van, mijn partner voelt zich ook vertrouwder bij mijn ouders dan bij zijn eigen ouders, dus mogen mijn ouders eerst. Soms zie ik dames zo fel voor hun ouders kiezen dat ik me afvraag hoe dat voor een partner moet zijn. Zo het derde wiel aan de wagen zijn. Ik weet hoe dat voelt door mijn ex-partner. Alleen ging dat dan niet over bevallen , dus eigenlijk nog minder belangrijke dingen in het leven. Maar ik weet hoe het voelt als je schoonouders te belangrijk blijven voor je partner. Vreselijk. Ps. iedereen doet hoe hij het wilt, dit is gewoon mijn mening
Mijn man denkt er gelukkig net zo over En als dat niet zo was, vind ik nog dat ik daar meer over te zeggen heb, ik heb van 7 tot 20 weken elke dag overgegeven, ik heb last van bi, ik lig snachts wakker van de pijn daarvan, en ik moet het kind eruit persen. Als ik dan liever mijn ouders het eerst zie, moet mijn man daar ook niet over zeuren, ik vind dat ik dat verdiend heb. Zijn vader mag dezelfde dag nog komen hoor, maar mijn ouders eerst
Vind je dan dat jij het na de bevalling thuis ook voor het zeggen hebt wat betreft de baby? Wanneer in bad, wanneer een schone luier? Vraag ik me dan af he. Wanneer vind je dat je man weer evenveel inspraak heeft?
Nee hoor, mijn man heeft evenveel inspraak, maar als ik met een wond in bed lig, wil ik zijn vader niet als eerste zien. Ik denk ook niet dat het verder iets te maken heeft met de baby in bad doen enzo, dit gaat puur over het eerste uur na de bevalling. Gelukkig wil mijn man zijn vader ook niet als eerste zien, sterker nog, ik denk dat zijn vader geluk heeft met mij als schoondochter, anders had hij helemaal niet hoeven komen
@Marijke, ja maar dit klinkt dan weer heel anders als je vorige post. Dit is hoe jij en je man het willen. En over die wond. Als die er is is die meestal wel al gehecht voor anderen binnenstormen. Tenminste bij mij was die wond zo ongeveer gehecht toen Lara gemeten en gekleed terug bij me kwam. En in die tussentijd stond mijn hoofd niet naar bezoek.
Wij bellen in ieder geval eerst mijn ouders, dan mijn zus en dan mijn schoonouders. Allebei de opa's en oma's in spé wonen in hetzelfde dorp dus het zou mij geeneens verbazen als ze nog met elkaar mee zouden rijden ook. Het is hier toch een dikke 45 minuten vandaan. Ze weten zelf ook dat we in deze volgorde bellen, en dat heeft niets te maken met wie er beter ligt of waar de band beter mee is. Toen we vertelden dat ik zwanger was, waren mijn schoonouders de eerste, toen mijn zus en ouders, dus hebben we nu afgesproken dat we de rollen omdraaien. Zo is iedereen (behalve mn zus, maar die woont toch nog thuis) een keer de eerste en hebben we hopelijk geen scheve gezichten. En als dat dan wel gebeurd...jammer dan
Bij mijn eerste bevalling heb ik mijn moeder gebeld en mijn man zijn ouders... Allebei tegelijk... Geen gezeur over wie het het eerste wist... Mijn moeder woont een uur rijden bij mij vandaan dus die is pas 's ochtends gekomen (ik ben om 1.00 bevallen) en mijn schoonouders wonen maar 5 minuten hier vandaan, dus die waren er zo! Ik heb mijn moeder gewoon de keus gelaten, ze had van mij ook 's nachts mogen komen, maar dat vond ze zelf niet zo fijn. Een uur heen is ook een uur terug en dan is de hele nacht alweer voorbij... Overigens hebben wij pas gebeld om een uur of 3 toen ik gewassen en gehecht was en we Jelle uitgebreid bewonderd hadden... Beetje offtopic: Ook de geboortekaartjes hebben we pas op dag 4 de deur uitgedaan, juist om te voorkomen dat in de kraamweek te druk word met visite. Je moet nog zo wennen aan elkaar. Nu kwam de meeste visite pas vanaf het weekend na de bevalling en hebben wij lekker kunnen genieten van onze kraamweek...
Mijn vriend heeft net zoveel te zeggen als ik hoor....tis niet zo dat omdat ik dat graag wil dat het dan meteen zo is...hij gaat er over nadenken en ziet er wel wat in dat ik liever anders heb dan vorige keer....zo niet dan komen ze toch allemaal tegelijk denk ik...
@Brenda: ik vind dat je wel een beetje kort door de bocht gaat... alsof voorkeur voor wie eerst op bezoek komt en wie daarin de zwaarste stem zou hebben, gelijk betekent dat de vrouw DUS ook alle andere beslissingen neemt. Bovendien denk ik echt dat je het over wat anders hebt, als je noemt dat jouw ex-partner teveel aan zijn ouders hing en dat jij 'weet hoe het voelt als dat zo is'. In ons geval bijvoorbeeld, is het zo dat juist mijn man ook nog wel veel aan zijn ouders hangt, daarvoor in therapie is gegaan vorig jaar en mijn argument om mijn ouders eerst erbij te hebben komt dus helemaal niet voor uit teveel hangen aan mijn ouders. Ik zie ze een keer of 6 per jaar en spreek ze gemiddeld genomen eens in de 2 weken aan de telefoon denk ik. Maar zoals ik al zei: 4 mensen aan mijn bed als ik net zo'n zware klus achter de rug heb, is MIJ gewoon teveel (maar dat heb ik op dergelijke momenten al snel, dat bezoek dan teveel is). Dat betekent dus dat ik hoe dan ook bezoek op wil splitsen en wat mij betreft komen mijn ouders dan eerst, omdat het voor mij gewoon OK is en fijn is om mijn emoties te kunnen laten zijn voor wat ze zijn op dat moment. Bij mijn schoonouders heb ik dat niet, dan zou ik me bijvoorbeeld groot zitten houden en dat zou me nog meer energie kosten dan dat ik al gebruikt heb voor de bevalling zelf. Voor mij speelt dat dus erg mee: even helemaal mezelf kunnen zijn en dat kan bij mijn man en dat kan bij mijn ouders, maar niet bij mijn schoonouders. Ik moet er ook niet aan denken dat broers en zussen (van beide kanten) direct op de stoep staan... ik verwacht gewoon dat ik na de bevalling eerst maar eens even gewoon rust wil. De kaartjes zullen wij dus ook op ons gemak versturen,
Zo denk ik precies ook rozenmarijke; ik heb ook erg gauw "last" van drukte...kan er gewoon niet tegen op zon moment veel mensen om me heen....
Ik vind dat je het moet doen zoals jij en je partner het willen. Het gaat om jullie wondertje en het is heel logisch dat je daarbij je eigen voorstelling bij hebt. Ik heb ook mijn man er alleen bij. Misschien een hele goede vriendin van me waarbij ik ook was bij de bevalling. Ik snap dat je je schoonouders niet wil kwetsen maar ik denk dat als je het er verder ook niet over hebt (dus er zelf een probleem van maakt) er niks aan de hand is. Dan denken je schoonouders er waarschijnlijk niet eens bij na. Ze zijn dan allang blij dat ze hun kleinkind mogen aanschouwen.
Ik ben het helemaal met Roemarijke eens, bij mij is drukte ook snel te veel, ik heb bijv ook een hekel aan verjaardagen enzo. Dus als ik dan net ben bevallen heb ik daar al helemaal geen zin in.
Hoi Allemaal, Bij ons zal het waarschijnlijk als eerste mijn schoonouders zijn die bij ons komen. Mijn ouders hoeven van mijzelf niet perse gelijk op de stoep te staan. Of misschien harder nog even helemaal niet. dit heeft natuurlijk wel een voorgeschiedenis maar we willen op dat moment met mensen samen zijn die je altijd steunen, niet alleen bij leuke momenten maar ook bij minder leuke momenten. zo zie je maar weer iedereen kan er anders over denken. Groetjes Snowwie
Is dat moeilijk voor je nu? Dat je ouders er niet bij zijn? Ik weet niet wat er gebeurd is natuurlijk, maar het kan ook wel moeilijk zijn. En zeker denkt iedereen er weer anders over. De een vind de ouders het belangrijkste de anders bijvoorbeeld de broer of zussen. Daarom moet je ook met je partner (indien aanwezig natuurlijk) overleggen wie er bij zijn. Je kan natuurlijk ook zeggen dat je even rust wilt en alleen e ouders laat komen bijvoorbeeld en de rest een paar dagen later. Ik vind dat mensen dat moeten begrijpen dathet erg zwaar en emotioneel is.
Is id wel lastig hoor, maar ik word er zelf gelukkiger en rustiger van als we dat niet op dat moment hebben denk ik. Het lijkt me al heel hektisch allemaal en dan ook nog je ouders erbij die zich eigenlijk nooit ergens om bekommeren en gewoon weken lang niets van zich laten horen, en dan ineens wel de leuke opa en oma willen zijn. Nee dat hoeft voor ons niet. Groetjes Snowwie
Drukte kan ik ook niet zo goed tegen. Maar bij mij zeiden ouders en schoonouders niet zo heel veel. Waren volgens mij zelf onder de indruk. En zeker moet iedereen het doen zoals ie wilt. Hebben wij ook gedaan. Het is alleen als ik lees, dat vrouwen vinden dat zij het voor het zeggen hebben enkel en alleen omdat zij bevallen zijn, dat mijn nekharen overeind gaan staan. Sommige schrijven gewoon dat hun partner daar niks over te zeggen heeft.(niet per se in dit topic hoor) Ik denk dan, die is ook net vader geworden en is, als het goed is, hartstikke trots. Maar hij moet dan wachten met zijn trots aan zijn ouders te tonen omdat mama vindt dat haar ouders voorgaan. maar nogmaals, ik wil niemand aanvallen , het is gewoon zoals ik erover denk. En dan denk ik , het is misschien iets om over na te denken.
wij hebben het op zijn beloop gelaten de eerste keer. hebben wel gezegd dat ik tijdens het bevallen alleen mijn man aan mijn bed wilde hebben. toch heeft mijn moeder ook aan mijn bed gestaan en dat heb ik als heel positief ervaren. mijn ouders en broer hebben gewoon in de gang van het ziekenhuis zitten wachten tot ze naar binnen mochten. mijn man zijn ouders komen toch niet. wonen te ver weg, geen vervoer en te weinig contact mee. deze keer bel ik ook als eerste mijn ouders ze moeten ons zoontje opvangen aangezien we weer naar het ziekenhuis moeten. Ik heb tegen mijn ouders ook gezegd dat zij moeten doen waar zij zich goed bij voelen. als ze in het ziekenhuis willen zijn op de gang mag dat willen ze thuis afwachten mag het ook. ik vond het niet zo'n probleem uiteindelijk dat mijn ouders er zo snel waren. terwijl ik dat wel verwacht had.
ja hier ben ik het helemaal mee eens. Ik denk dat het voor mannen toch al best lastig is, want ze kunnen alleen maar kijken hoe hun vrouw pijn heeft en ze kunnen niets doen. Tijdens de hele zwangerschap en bevalling staan ze aan de zijlijn, dan zou het toch raar zijn als ze op het moment dat er echt een baby is geboren alweer aan de zijlijn staan. Zij hebben dan net zo veel recht op hun kind en op het "showen" daarvan als de vrouw. Bevallen is een voorrecht dat wij vrouwen hebben gekregen! Maar het fijnste is natuurlijk als je het gewoon lekker met elkaar eens bent en er helemaal geen probleem over ontstaat. Ik ben erg blij dat mijn moeder en zusje weer bij de bevalling zijn. En mijn vriend vindt dit heel normaal, dus regelt het zichzelf allemaal.