Char: bedoel jij mij??? Ik ben al 6 weken zwanger dus ik hoef niet meer op de Wachtbank, ik hoop dat het goed blijft zitten, zie Echo. Ik had FM en IUI ik hoefde alleen de zwangerschapstest zelf te doen. Denk dat jij niet mij bedoelde, misschien poppetje?
Dikke knuffel voor Denise! Vandaag TP gehad van 1 cryo. We hadden er in totaal 3, maar helaas zijn eerste 2 niet doorgedeeld Gelukkig is onze cryo hèèèèl goed gedeeld. Ik zal later foto posten. Mijn blaas zat zo gigantisch vol, dat ik het bijna niet meer kon ophouden. Zei tegen manlief: Was zo bang dat ik over ze heen zou piesen! Hahaha gelukkig is dat niet gebeurd!! Even later had ik wel een blunder. Ik ging nog even naar de wc om de utro bolletjes in te brengen. Komt er ineens een vrouw binnenzetten in 'mijn' toilet! Oeps, shit, vergeten door op slot te doen. Natuurlijk net op het moment dat ik echt bezig was met inbrengen *schaam schaam*Gelukkig gooide ze de deur snel weer dicht! Waarschijnlijk van schrik hihihi Nu zit ik dus ook weer op het wachtbankje......
Char, ik moet zelf testen. Mijn cryo krijg ik terug in eigen cyclus zonder utro of pregnyl.. Bij Mia werd het ook in eigen cyclus gedaan. Wanneer denk jij het terug te krijgen? Hope2bmama. Nu goed broeden!!!
Super dat je zo'n mooie deling had bij de cryo!!! Ben benieuwd naar de foto!!! Vraagje he: ik lees overal dat je 1 ltr water in een kwartier moet drinken ofzo zodat je blaas vol is? Moet dat ook voor de punctie? Of alleen voor de tp? Ik zie daar nl enorm tegenop want vlgs mij krijg ik die liter helemaal niet weg joh .
O meiden, dat wachtbankje waar jullie het over hebben lijkt me verschrikkelijk! Even wat vraagjes... In hoeverre hebben jullie met de mensen om jullie heen gedeeld dat jullie hiermee bezig zijn? Mijn man vond het in het begin moeilijk, maar we hebben al een kindje en moeten wel opvang hebben als we naar het ziekenhuis moeten, dus in december zijn we het toch wat mensen gaan vertellen. Die bolletjes, krijg je die er wel goed in? Moet het dan niet wat vochtiger zijn?
Jolie, tot nu toe vallen de hormonen mij ook nog mee, maar ben wel bang voor Gonal-f en eigenlijk alles wat nog komen gaat. Iedereen bedankt het 'welkom'!
Ik zal een beetje meer nog vertellen over mijn weg hier naar toe. In 2007 was ik eigenlijk zomaar zwanger en in 2008 ben ik precies op de uitgerekende datum bevallen van een prachtig meisje. Ze is met een keizersnede gekomen. Ik heb het wel zelf geprobeerd, maar ze lag in stuit. Met 6 cm ontsluiting was ze nog helemaal niet ingedaald, waardoor een keizersnede onvermijdelijk was. Wij woonden toen in een klein appartement, die wij pas verkochten in 2012. Eindelijk konden we gaan voor nummer 2. Helaas lukte dat dus niet. In april 2013 ben ik bij de huisarts geweest. Eerst sperma getest en toen dat goed bleek het een en ander bij mij nagekeken. In eerste instantie leek alles ok. In september 2013 kreeg ik een laparoscopie en toen bleek dat één eileider helemaal niet doorgankelijk was en de andere met moeite enigszins doorgankelijk was. De gyn wou ons nog een paar maanden laten proberen en in december is besloten om door te gaan naar IVF. We hebben op dat moment pas onze familie ingelicht. Ik ben er allemaal vrij gesloten over. 12 januari ben ik begonnen met decapeptyl en gister heb ik een echo gehad. Alles was in orde en vanavond begin ik met Gonal-F. Vreemd, want ik dacht dat ik dag 5 moest beginnen, maar morgen is het dag 6. Nou ja, die arts zal het wel weten.
Even een losse note: Ik vind het wachtbankje wel prima. Even geen spuiten en hormonen troep meer, blij dat alle stappen goed doorlopen zijn en nu kan ik niks meer doen. Merk ook dat ik weer stuk opgewekter ben. Neemt natuurlijk niet weg dat ik het rete-spannend vind en dat ik al 5x de stadia van embryo ontwikkeling gegoogled heb
Bij mij weet iedereen het, familie vrienden, collega's ... En alle facebookvrienden met inclusief oude studiegenootjes. Drie maanden geleden heb ik het gewoon gemeld dat wij bezig gaan met IVF als status op Facebook. Ik vind het erg prettig dat ik er niet geheimzinnig over hoef te zijn en dat ik er open over kan praten en zelfs grappen erover kan maken. Iedereen leeft ontzettend mee.
Voor een punctie moet je blaas leeg zijn en voor een terugplaatsing vol, maar niet zóó vol als die van mij...... Haha als het nog langer had geduurd, had ik ze er onder gepiest hihi
Ook bij ons weet iedereen het. Het is niet iets om ons voor te schamen!!! Er hangt veel te veel taboe nog op dit onderwerp. Alsof wij hier voor kiezen of het fout is..
Bij mij weten de mensen die dichtbij staan wel dat dit ons te wachten staat (absoluut geen taboe bij ons), maar niemand weet dat we al begonnen zijn. Mijn hele gezondheidstraject staat al zo in de aandacht en is zo medisch, dat we dit graag zo intiem mogelijk wilde houden. Bovendien geeft het mij persoonlijk stress als mensen extra vaak vragen hoe het gaat of naar de voortgang vragen, dan wordt het in mijn beleving nog groter. Ik merk na een jaar vast ziekenhuis bezoeken eindelijk weer dat de focus van mij afgehaald is (omdat mensen denken dat ik nu ziekenhuis-vrij ben) en vind dat super prettig! Maar dat is natuurlijk voor iedereen weer anders, ligt aan je eigen behoeftes en beleving.
Zo voel ik dat ook, ik wil niet steeds vragen krijgen. De mensen die het weten heb ik ook gevraagd mij niets te vragen, ik informeer wel. Gelukkig krijgt dat veel begrip! Mijn man heeft er wat meer moeite mee dat veel mensen het weten. Hij vindt het erg intiem. Normaal vertel je natuurlijk ook niet dat je er mee bezig bent. De eerste gonal f zit er nu net in, ging prima.
Het is voor iedereen natuurlijk verschillend ... Persoonlijk vond ik de vragen 'waarom hebben jullie geen kinderen' e.d. veel vervelender. Nu begrijpen mensen wat er speelt en over het algemeen krijg ik veel begrip. Meestal heb ik totaal geen probleem om er over te praten. En als ik er geen zin in heb dan verander ik van onderwerp en dan is het ook goed. En sinds ik een berichtje op Facebook heb gezet, kreeg ik zoveel reacties, priveberichtjes van bekenden die in hetzelfde schuitje hebben gezeten. En waar ik het helemaal niet van wist. Alle mailtjes en berichtjes waren zo hartverwarmend.