Ik weet niet zo goed wat ik het beste kan doen. Ons dochtertje is 7 weken. Het is een rustig meisje, we hebben niets te klagen. Ze slaapt goed door vanaf het begin al. Ondanks dat ze erg klein is doet ze het goed. Ze begint nu te groeien, maatje 56 past steeds beter Toch voel ik mij niet altijd blij. Ik heb vroeger zelf geen leuke moeder gehad. Helaas was zij niet blij met mij. Daarnaast ben ik jaren gepest op school. Hierdoor voel ik mij niet prettig meer over mijzelf. Dat is al jaren zo. Ondanks hulp blijft dit gevoel over mijzelf. Ik blijf onzeker, stil en verlegen. Voor mezelf opkomen gaat heel moeilijk. Ik heb altijd het gevoel gehad dat mensen niet op mij zitten te wachten/dat ik er niet toe doe. Sinds mijn zwangerschap is dit gevoel sterk verergerd, waarschijnlijk door de hormonen. ook mijn werk heeft dit verergerd. Ik heb gezien dat alleen mensen die op de voorgrond staan worden gezien, de rest niet. Ik werd daar echt niet gezien en gewaardeerd, ondanks dat ik vind dat ik eigenlijk beter werk afleverde dan sommige mensen met een snelle babbel. Mijn contract is niet verlengd, dat vind ik niet erg. Maar ik weet niet wat ik met werk moet gaan doen. Ik ben bang dat ik nergens gewaardeerd zal worden omdat ik nu eenmaal niet oo de voorgrond sta. Het luefste ga ik helemaal niet meer werken hierdoor. verder heb ik geen ouders om op terug te vallen. Met schoonfamilie klikt het ook niet. Zij zijn erg overheersend en walsen over ons heen. Ze zijn jaren hier niet geweest, maar nu wij een kindje hebben kan het ineens wel. Helaas zijn ze nog hetzelfde dus hebben we alweer een aanvaring gehad waarbij schoonfamilie bij ons in huis staan te schreeuwen hoe ik met ze om dien te gaan. Ik vind dat niet fijn en merk dat ik er doodongelukkig van word. Ik voel me nog altijd niet prettig bij ze. in het algemeen voel ik me erg alleen en steeds meer waardeloos worden. Ik weet niet wat ik hiermee moet / kan doen.
Ik lees t verdriet in je woorden heel vervelend dat je je zo min voelt. Niemand heeft t recht om de ander minder te laten voelen. Maar je hebt gelijk; met n grote mond bereik je meer. Tenminste zo lijkt t vaak. Je moet t bij de basis gaan aanpakken. Leren van jezelf te houden. Vraag bij de huisarts een doorverwijzing naar de psych. Stapje voor stapje moet je gaan leren zelfverzekerd te worden en voor jezelf op te komen. Als je dat lukt zal je veel beter in je vel gaan zitten. Dikke knuffel en succes.
Ik snap heel goed dat jij je zo voelt. Je hebt het niet makkelijk gehad vroeger, en dat heeft je gemaakt zoals je bent. Jij zult leren van de fouten die je moeder heeft gemaakt. Jij moet sterk zijn voor je lieve dochtertje, zij voelt tenslotte als de beste hoe haar mama zich voelt. Ik zou gewoon gaan solliciteren bij banen waar jij je zelfverzekerd bij voelt, waarbij je weet dat je het leuk zult vinden en jezelf kan laten zien. Vooral niet denken dat je te min voor iets bent, want dat ben je écht niet. Naarmate je dochtertje ouder word zul je zien dat je zelfvertrouwen zal groeien. Ik vind het heel erg dat je schoonouders je zo behandelen. Jullie zijn de ouders en bepalen wie er langs komt. Het is tenslotte niet goed dat jullie kindje ertussen zit. Als jouw vriend/man bijvoorbeeld wilt dat zij haar opa en oma ziet, of andersom, gaan ze maar naar hun toe, en hoef jij niet mee. Jij zou je niet zo moeten voelen door hun, je doet het namelijk hartstikke goed als mama. Je bent een sterke vrouw, laat nooit iemand anders je het gevoel geven alsof je dat niet bent.
Wat vervelend dat je je zo voelt! Contact met mijn ouders heb ik ook niet dus weet hoe lastig en pijnlijk dat kan zijn. Jammer dat de band met je schoonouders ook niet zo goed is. Ik weet niet hoe je vriend/ man het vindt als zijn ouders in jullie huis tegen jou aan het schreeuwen zijn? Ik zou dat dus niet accepteren in je eigen huis, als ze zich niet kunnen gedragen zijn ze gewoon niet welkom. Ik denk dat het goed is als je eens met een professional gaat praten zodat je wat zelfverzekerder gaat worden. Het is niet goed dat je je zo voelt.
Het verleden komt ineens terug als je een kindje be t gekregen ik had een rot vader en na de bevalling van mijn dochter dacht ik hoe kun je niet van je kind houden wat heb ik zo slecht gedaan dat er niet van me gehoude kan worde ... ik had een opdringerige schoon moeder ( iig dat vond ik) en ik was ook altijd stil terug houdend wilde niemand kwetse dus liet over me heen lopen en door die dingen kreeg ik een post natale depressie en voelde me ook waardeloos en een slechte moeder Maar ten eerste je bent niet waardeloos je bent sterk ... je bent zo sterk dat je kunt toegeven dat er iets dwars zit ik zou ook zeggen ga naar je huisarts vraag een verwijs brief zodat je zelf nog sterker word om je schoon ouders is goed op hun plek te zetten want dit is nu jou gezin niet van hun Heel veel sterkte en je kunt het voor je kleintje en jezelf
Wie wil even luisteren? Er zijn weer een paar rotdingen met schoonfamilie gebeurd. Ik krijg as usual weer de schuld. Terwijl ik jaren van alles heb geaccepteerd. Laatste wat ik heb meegemaakt is dat schoonma 6 weken na de bevalling zei tegen ons dochtertje dat ze een onderkinnetje kreeg en dat ze dan het kinnetje van mama had. (Ik dus). Ik heb niks gezegd, was verbouwereerd. Als ik wel iets had gezegd was het weer flauw en kinderachtig geweest dat ik erover val. Ik zal zelf nooit zoiets zeggen tegen iemand die net bevallen is. Ik xou bang zijn ze te kwetsen zo kort na de bevalling. Nu maakt schoonfam een hoop stampei omdat ik niet veel tegen xe praat als ik ze zie. Nee vind je het gek. Ik voel me niet op mijn gemak bij die mensen die nooit rekening met ons houden. Ik zou nu geen gedag hebben gexegd en dat is meteen een drama. Wij worden al jaren nergens bij betrokken en dat vindt verder niemand een probleem. Maar andersom dus meteen een hoop syampei over zoiets onbenulligs. Met ons wordt nooit rekening gehouden. eerlijk gezegd ben ik het zat. Ik heb meer dan 10 jaar die bullshit geaccepteerd. Ik overweeg nu bij man weg te gasn en woonruimte te zoeken voor mijn dochtertje en mij. ik voel me gewoon niet gelukkig bij die mensen.
Waarom snapt je man niet dat jij die behoefte niet heb? Hij voelt zelf toch ook wel aan dat jij je biet prettig bij Hen voelt? Je bent niet verplicht om hun te zien hoor, ik vind echt dat je makkelijk zonder al die negativiteit kan. Toen ik no geen 23 uur geleden was bevallen zei mijn schoonmoeder; wat ben je nog dik zeg! Dat is aan me blijven knagen tot zoverre ik geen contact meer met haar wil, (mede omdat ze het na 2 maanden herhaalde) Vriendlief gaat nu met de kleine naar haar toe, zij kwam toch al nooit hier, verder geen problemen meer. Het is jouw dochtertje, jij bepaald wie haar wanneer ziet. Koppie onhoog meid, laat schoonouders nooit een reden te zijn om te scheiden. Conmuniceer met je man, en als hij t niet begrijpt, geef ik je groot gelijk..