Hallo allemaal Ik ben 24 jaar en woon samen met mijn verloofde we hebben al een prachtige zoon van 16 maanden, ik ben nu onverwachts zwanger terwijl ik gewoon de pil gebruik. Mijn verloofde helpt zelden tot bijna nooit, hij slaapt de hele dag komt 4 uur in de middag ze bed uit gaat douchen en gaat naar ze werk dan komt die rond 3 uur in de nacht thuis en gaat die tv kijken en zich zelf vermaken rond 8 uur als ik en mijn zoon uit bed komen of 7 uur hangt er van af duikt hij het bed weer in en slaapt dan weer tot 4 uur zo gaat dit 6 dagen in de week want hij werkt 6 dagen als hij vrij is blijft die hele dag in zijn bed, hij is dan moe. Nou ben ik natuurlijk stiekem wel blij met nog een klein wondertje in mijn buik groeit maar niet op deze manier ik kan niet nog een keer fulltime voor een kind alleen zorgen ik en mijn vriend zien elkaar nauwelijks en praten al haast niet tegen ellkaar. 1 kind opvouden is al zwaar alleen laat staan straks een pasgeboren baby erbij. De keuze is voor mij zo moeilijk want ik voel dat ik nu wordt gedwongen om abortus te doen want alleen kan ik het niet en praten met mijn vriend erover werkt ook niet ik zit zo in de knoop en heb het er zo moeilijk mee. Sorry voor dit ontzettende lange verhaal. Hoopt dat iemand mij begrijpt en wil echt niet als een zeikwijf overkomen. Groetjess
Jeetje op deze manier leef je ook volledig langs elkaar heen zeg!! Heeft hij echt alleen maar zulke werkuren? Ongezond, je leeft als een soort mol op een gegeven moment, zijn dag en nachtritme is volledig omgedraaid. Ik zou toch eens goed met hem om de tafel gaan zitten en je zorgen uitten. Misschien is het eens tijd voor hem om naar ander werk te zoeken zodat jullie samen een normaal ritme hebben en zo ook samen van jullie kindjes kunnen genieten want hij mist nogal wat op deze manier. Ik neem aan dat ook de papa van zijn kindjes wilt genieten?? Succes!
Je kan ook voorstellen aan hem dat hij gewoon meteen gaat slapen als hij thuis is, dan tot 10 uur. Dat zijn netjes 7 uur slaap en kan hij dan overdag jullie bijstaan. Ik neem aan dat hij toch ook wel zijn kinderen wil zien opgroeien en op deze manier lijkt het mij dat jullie ook niet echt een relatie kunnen onderhouden. Sterkte!
Over abortus zou ik zeker nog niet nadenken. Eerst maar eens een goed gesprek aangaan met je partner! Als ie nou is gewoon naar z'n bed gaat als ie om 3 uur 's nachts thuis komt dan kan ie overdag nog tijd met jullie besteden.
Inderdaad, hij zal zijn ritme wat bij moeten stellen, dat is volledig omgedraaid waardoor hij 's nachts leeft. Ik zou een goed gesprek met hem aangaan, jullie kiezen samen voor een kindje dus zal hij hier ook zijn steentje in bij moeten dragen! Lijkt me toch ook dat hij dat zelf leuk vind??
Sorry ik begin had ik medelijden met je, maar alleen nadat je het woord abortus noemt(überhaupt dat je daar aan durft te denken) Heb ik al geen medelijden met je.. En dit is echt mijn mening! Succes
Je moet je goed bedenken wat jij wilt. Wil jij wel 40 jaar lang zo een leven? Dat je overal alleen voor staat en je verloofde jou nergens bij helpt? Is het misschien mogelijk dat hij van tijden wisselt? Hij heeft wel een gezin en dat moet af en toe prioriteiten hebben. Over abortus zou ik zeker niet nadenken.. ik heb daar een velle mening over. Er zijn mensen die geen kinderen kúnnen krijgen maar het wel heel graag zouden willen, en dan laat jij een abortus plegen? Tuurlijk is abortus soms de enige oplossing, maar in jouw geval is dat niet de enige oplossing. Ik zou het heel hypocriet en egoistisch van je vinden als jij een mooi en gezond kindje van zijn of haar leven beroofd omdat jouw verloofde moe is en veel slaapt. Komop.. Denk goed na over wat JIJ wilt.
Bedankt allemaal voor de reacties. Gesprek met mijn verloofde heb ik natuurlijk al 100x gehad daar begin je meteen mee. (En niet alleen sinds ik zwanger ben ik ben natuurlijk niet blij met deze situatie hij leeft in de nacht ik overdag) is geen geplande zwangerschap en is door mijn pil heen gegaan die ik keurig elke ochtend neem. Er zijn veel problemen tussen mij en mijn vriend maar nooit wilt hij luisteren naar mij, abortus wil ik zeker niet maar ik vind dat je ook goed moet kijken of je situatie het kan. Mijn zoontje mag hier niet onder lijden ik vraag mij echt af hoe ik het moet opbrengen om in mijn eentje voor me zoon en een pasgeboren baby te zorgen? Ik weet het niet. Ik vind het niet ideaal om alles alleen te doen dan kan je beter alleenstaande moeder worden ik ben ook 3 maanden geleden bij hem weg gegaan door deze situatie maar na vele gesprekken weer samen gekomen ik ben toch op een rare manier gek op hem. Ik wil niet voor abortus kiezen en heb ik ook tegen mijn verloskundige gezegd maar wat moet je doen als je man niet naar je luistert en er gewoon alleen voor staat
vind het echt raar dat hij pas om 8 naar bed gaat terwijl hij om 3 uur al thuis is.. dat gaat nergens over. kinderen kies je (meestal) samen voor dus ook voor hem niet alleen de lusten maar ook de lasten. toen mijn dochter geboren was deed ml altijd de eerste voeding en ik de 2de in de nacht om het een beetje te verdelen terwijl ik gewoon uit kon slapen. nu werkt je vriend in de nacht nou dan gaat ie hooguit maar om half 4 naar bed en kan ie rond 11 wel weer eens wakker worden. het wordt tijd dat ie volwassen word want alleen pubers liggen de hele dag in bed. en voor puberaal en kinderachtig gedrag geldt: wie niet luisteren wil moet maar voelen. als hij zijn routine/ritme niet veranderen wil zou ik weer weg gaan en dan misschien wel definitief hoe moeilijk ook... ik hou heel erg veel van mijn man maar als ie zich als een puber wil gedragen ga ik wel voor mezelf zorgen. je hebt al genoeg aan je eigen en je kindjes dan hoef je ook niet nog voor een groot kind te zorgen
Chantl, ik lees eigenlijk dat je heel erg worstelt met je verstand en gevoel. In wat je schrijft geef je eigenlijk duidelijk weer dat deze relatie op deze manier echt niet is wat jij wil. Daarnaast je gevoel. Je bent wel gek op hem, zeg je. Maar waar je gek op bent zou je dan ook moeten uitzoeken want hoe jullie nu leven lijkt er niet veel om gek op te zijn. Kan ook te maken hebben met het moeilijk vinden om vertrouwde los te laten, angst voor wat komen gaat, etc. Ik denk dat het goed zou zijn dat jij je aanmeldt bij maatschappelijk werk. Daar zitten geen kosten aan en dan je samen met iemand op een rijtje zetten wat je zou willen, hoe je het kan aanpakken en desnoods voorbereiden op alleenstaand ouderschap als vriend uiteindelijk echt niet wil of kan veranderen. Betrek ook lieve en betrouwbare mensen uit je omgeving erbij: familie, vrienden, etc. Kies wel mensen die jou willen steunen en meedenken. Mensen die alleen zouden roepen dat je vriend een lapswans is, helpen jou niet maar zullen je een vervelend gevoel gaan geven. (Uiteindelijk hoor je dan steeds erdoor heen dat jij ook dom bent omdat je bij hem blijft en dat is niet wat steun inhoudt!) Want jij moet, hoe moeilijk ook, jouw tempo volgen! Soms zijn dat kleine stapjes. Echt een neutrale begeleider kan je goed doen. Abortus vanuit een emotie als deze is nooit een goede oplossing. Eigenlijk is je kindje hartstikke gewenst lees ik er doorheen. De vraag is niet of je kindje er komt, maar hoe jij of jullie dit gaan doen, waarbij voortzetting van de huidige situatie geen optie is. Laat je vriend bij de begeleiding betrekken, motiveer hem om mee te denken in oplossingen. Heel veel sterkte!