Vanmorgen kwam ik op mijn werk, waar de vrouw van mijn collega met hun pasgeboren kindje op bezoek was. Ze is net drie weken terug bevallen, kwam ultra-relaxed over en zou na het bezoekje op het werk nog even naar de Albert Heijn voor boodschappen gaan... Zojuist zie ik, vanachter mijn werkplek, een vrouw uit ons stadje voorbijlopen die anderhalve week terug nog met een dikke buik liep...Ze loopt samen met een vriendin heerlijk te wandelen met haar pasgeboren baby en peuterdochter. Met haar vriendin samen loopt ze gezellig te kletsen en te lachen. Ik ben zelf op dit moment zwanger van de tweede, over de helft alweer. De bevalling van onze eerste was dramatisch. Ik ben compleet stuk gegaan, uiteindelijk is ons kind er na 2,5 uur persweeën met een flinke knip en veel geweld met een grote vacuümpomp uitgesleurd door de gyn (diverse pogingen met kiwi gingen hierbij mis, ons kind was zelfs gewond aan zijn kopje, heeft de eerste 36u niet kunnen drinken van de pijn)...enfin, het werd op het nippertje geen spoed ks. Na twee dagen mochten we naar huis. De eerste 7 dagen kon ik daar amper mijn bed uit. Na twee weken kon ik onze straat nog maar nauwelijks op en neer wandelen, met een vertrokken gezicht van de pijn en met zo weinig kracht...Mijn hechtingen zijn vervolgens ook nog eens gaan ontsteken en hebben mij nog zo'n twee maanden van helse pijnen voorzien. Er kon niks aan gedaan worden, het moest er uit zweren, volgens de vk en de arts in het ziekenhuis waar ik twee keer naar toe ben gegaan om ernaar te laten kijken. Enfin... Ik zie deze twee dames vanmorgen en kan alleen maar denken: Hoe is het in vredesnaam mogelijk?! Hoe doen ze dat?! Hoe kan dit?! En tegelijk denk ik: Ik zou dat dit keer ook zo graag willen...!! Dus een vraag, om mijn beeldvorming wat realistischer te maken dan hij nu is (zit nog in het stadium doemdenken): Hoe ging het bij jullie? Hoe snel na de bevalling was je voldoende hersteld om weer naar de supermarkt te gaan? Om lachend met je vriendin samen met de kinderen te gaan wandelen?
zelf weet ik het nog niet want ben nog niet bevallen maar bij mijn zus ging het ook zo snel. bij de eerste duurde de bevalling 5 uur, natuurlijke stuitbevalling en na 5 minuten zei zo: nou, zo wil ik er nog wel eentje. tweede keer beviel ze zo snel dat de VK er maar 10 minuten van heeft gemaakt. Ze ging ook binnen een week weer haar ding doen beneden enzo. op het werk (kdv) zien we ook heel veel ouders binnen twee weken op bezoek met de kleine om de oudste naar het kdv te brengen. We hadden er eentje die binnen een paar dagen weer op de fiets zat moet zeggen dat iedereen toen wel echt in shock was... vriendinnetje van me heeft een keizersnede gehad en de kleine is nu 6 weken maar in combinatie met bekken instabiliteit komt ze nog steeds het huis niet zoveel uit.. hele verschillende verhalen dus ben wel erg benieuwd naar mensen met ervaring dus hou het topic in de gaten.
Bij de eerste kon ik niet wachten tot de kraamhulp weg was opmde laatste dag want dan konden we eindelijk met de kleine naar buiten. Meteen ook naar de supermarkt, moest toen wel een paar keer zitten tussendoor. Bij de tweede stond ik drie dagen later alweer beneden op te ruimen. Kreeg toen ook vaker te horen of ik niet moest rusten, was voor mij niet nodig. Bij de derde heeft het ook een week geduurd voor ik weer een beetje mezelf was.
Hier ook een grof geweld bevalling met gigaknip en vacuüm. Daarna nog een paar dagen in het ziekenhuis geweest. Maandag vliezen gebroken, dinsdagavond bevallen en uiteindelijk zaterdagmiddag naar huis geloof ik. Ik liep maandag daarna, dus week nadat alles begon, mijn eerste rondje door de straat. Echt niet gemakkelijk maar het voelde wel heerlijk! Uiteindelijk wel last gehad bij het zitten van het knoopje, die is er dus op dinsdag afgeknipt en daarna ging het herstel best vlot. Kon alleen heel lang geen broeken aan. Dus veel leggings en rokjes.
Hier zojuistvoor t eerst mn dochter van school gehaald(lopend)3 weken geleden bevallen was een hel van bevalling veel bloed verloren en icm bi moet ik t lopen voornamelijk verder opbouwen,maar ben gister ook voor t eerst weer wezen auto rijden naar mn ouders met onze jongste spruit (45 min)ben er nu ook wel echt aan toe om weer beetje mee te doen scheelt wel dat dit de derde is moet ik zeggen en dat ml ook nog 2 dagen per week thuis is
Op de 9de dag na de keizersnee lopend naar de winkel gegaan (2,5km totaal), was geen probleem. Dag 4 deed ik eigenlijk alles wel in huis en met de kleine. Schoonzus is helemaal het toppunt, die stapte 3 dagen na de geboorte van de 4de op de fiets om even wat te halen in de stad. Toch moet je niet kijken naar anderen, iedere bevalling is anders en de 1 is zwaarder dan de ander.
Kijk gewoon goed naar wat je aankan anders duurt je herstel misschien langer. Hier blijf je na een standaard bevalling altijd 2 nachten in het ziekenhuis en verder is er geen kraamhulp. Bij de eerste hele lange en zware bevalling gehad met veel bloedverlies. En heb heel lang moeten herstellen. Bij de tweede snelle bevalling en kwam lopend de verloskamer uit. Heb me thuis laten verwennen door schoonmoeder en op de 5e dag ofzo weer met mijn huishouden begonnen en op dag 7 naar buiten wandelen met beeb. Bij de derde op dag 3 weer huishouden en gekookt. Snelle en makkelijke bevalling gehad. Op dag 5 gaan wandelen en op een terras gezeten.
Ik kon ook na een week wel weer stukje wandelen en wij zijn na een week al op bezoek geweest bij vriendin die paar dagen na mij bevallen was, die een uur rijden bij ons vandaan woont. Maar ik had dan ook een makkelijke bevalling (helaas wel beetje uitgescheurd, dus hechtingen, maar verder niet). Geen bevalling is te vergelijken denk ik.
Op dag 9 een klein blokje rondom het huis gewandeld. Op dag 10 met auto naar het centrum gereden om daar de straat op en af te wandelen en even op terras te zitten. Zag er fit uit en vond het oprecht fijn om even de deur uit te zijn. Zal er daardoor ook stralend uit hebben gezien, terwijl ik een heftige bevalling achter de rug heb (twee weeënstormen en hechtingen).. Ik dwing mezelf om het rustig aan te doen al verveel ik me nu heel erg, aangezien ik al vanaf de 31e zwangerschapsweek thuis zit.
Ik ben officieel nog aan t "herstellen" maar zo voelt het niet. Aan mn onderlichaam en buik kan je totaal niet zien dat er ooit een kindje in heeft gegroeid, ziet er precies zo uit als voor de zwangerschap. Ik vloei niet meer en ben alweer ongesteld geweest. Ook doe ik alles weer (heb eergisteren zelfs de avondvierdaagse gelopen) Wij hadden ook na 3 weken weer sex. Maar ik hoor ook wel dat t anders kan, mensen die zelfs na de kraamweek nog hun bed niet uit kunnen komen.. Gelukkig geen last van
Ik heb na een week weer een rondje buiten gelopen. Heb gewoon een standaard bevalling gehad. Paar kleine scheurtjes met hechtingen waarvan er 1 zeer deed maar eigenlijk alleen met zitten. Eerste keer buiten lopen was ik nog wel wat licht in me hoofd, maar eenmaal de drempel over voelde ook wel weer goed.
Hier een 'makkelijke' bevalling. Op dag 3 een klein stukje buiten gelopen. Dat was wel zwaar maar juist die beweging deed mij wel goed. Na een ongeveer een weekje weer zo goed als hersteld.
Ik heb bij allebei tijdens de kraamtijd erg rustig aan moeten doen vanwege bi. Na een week kon ik in huis redelijk bewegen. Na 2weken gingen we bij vrienden op de koffie omdat ik gek werd thuis en na 3weken even naar het centrum maar wel vaak rusten en heel moe bij thuiskomst. Deze keer zal ik denk ik snel weer het huis uit moeten omdat mn man geen vrij kan krijgen en de kinderen naar school moeten (die gelukkig tegenover ons huis is) Ik moest wel nadat ik iets had ondernomen wel bijkomen en kon ook maar 1x per dag zoiets doen en niet iedere dag. Kijk niet teveel naar anderen en pak je rust.
Ik heb zelf een prima bevalling gehad (ingeleid, duurde in totaal 7 uur en 40 min, knip maar totaal geen last van gehad) maar bij mij heeft het toch wel even geduurd dat ik moeiteloos een wandeling kon maken om bijv boodschappen te doen. Ik ben veel bloed verloren en daardoor was ik lange tijd nog wel wat slapjes en had ik na een korte inspanning veel last van een stekend gevoel in m'n onderbuik. Kortom heeft het wel een paar weken, 6 ongeveer, totdat ik weer moeiteloos kon wandelen.
Ik ben ook 1,5 dag na de bevalling in het ziekenhuis gebleven, heb een helse bevalling gehad, knip van 7 cm en met vacuüm geboren. Veel pijn aan de knip gekregen, wond is na 1 week gaan wijken en is pas na enkele weken echt genezen. Toch ben ik de 5de dag al gaan wandelen met ons mannetje, wel heel rustig aan maar heb zo snel mogelijk alles opgepakt, wilde absoluut niet in bed blijven liggen ondanks dat ik doodmoe was en veel pijn had.
Hier 17 dagen terug een superzware bevalling gehad van 34u waarvan 27u weeën en 2,5u geperst uiteindelijk is onze zoon met een knip geboren en gelukkig geen vacuüm waar op het einde wel sprake van was. Eenmaal thuisgekomen na 24u Z-H ivm langdurig gebroken vliezen, kon ik niet zitten lopen of liggen, ik dacht dat het nooit overging maar gelukkig gaat het sinds begin deze week echt stukken beter, ik hoef niet meer na te denken hoe ik beweeg zonder dat het pijn doet. Dus 2weken echt pijn gehad. Vandaag de eerste keer alleen weg geweest samen met de baby, best trots op mezelf terwijl het maar iets heel kleins is
Ik had een hele makkelijke/snelle bevalling. Mentaal was ik wel overweldigd doordat het allemaal zo snel ging en de baby er ineens was. Dat heb ik wel even moeten verwerken. Fysiek alleen wat last van zitten de eerste week door de hechtinkjes maar de dag na de bevalling had ik al even 10 minuten gefietst om de kat van mijn vader te gaan voeren omdat hij weg was. Dat ging prima. Ik voelde me dus fysiek wel snel ok.
Ik ben op zaterdagmorgen bevallen, de woensdag daarna ben ik al in de supermarkt geweest, even eruit. De zaterdag ben ik mee gegaan echt boodschappen doen, en de woensdag daarom heb ik de hele middag in de kroeg gestaan, omdat er kermis was hier... Weet niet of je dus veel aan mij hebt. Ik had best een lange bevalling, maar geen knip/scheur, een heel klein scheurtje (2 hechtingen) in mijn binnenste schaamlip. Ik kon gewoon niet wachten, ik was de laatste 8 weken al zo goed als aan huis gekluisterd dat ik echt behoefte aan 'vrijheid' had. Liefs,
Bij mij ging het ongeveer hetzelfde qua bevalling en herstel, behalve dan dat ik 99min geperst heb en de kiwi in 3x trekken wel resultaat had. Terwijl ik met 41,1 nog 5km wandelde en fitness deed, kon ik ook pas na een maand weer fatsoenlijk lopen... Daarvoor leefde ik op Brufen en Pcm en leek het alsof er een vlijmscherpe kiezelsteen in mijn achterste zat (bloeduitstorting inwendig) Nu bijna 1jr verder, ik loop nu met een dubbele verzakking. zeeeeer frustrerend dat vriendinnen die nooit gesport hebben, alle mogelijke zwangerschapskwaaltjes hadden, 3dgn na hun bevalling weer liepen als een kiviet. Dus Victoire, ik schud je de hand
Laat je vooral niet gek maken door die paar die je buiten ziet lopen! Iedereen die een hele tijd rustig aan moet / wil doen, zie je namelijk niet. Bij de eerste liep ik na 2 weken al de honden uit te laten, maar dat was omdat mijn partner andere zaken belangrijker vond en er niet was. Bij de tweede was ik er beter aan toe, na een keizersnede. Toch rustiger aan kunnen doen. Bij mijn fysiotherapie werden we gewaarschuwd dat te vroeg teveel gaan doen inderdaad ( op latere leeftijd) kan leiden tot verzakkingen. Dan maakt dat weekje extra alleen in huis rond rommelen toch veel minder uit.