Ik ben benieuwd of hier meerdere mensen zijn die mensen bezoeken in een AZC, of mensen op weg helpen die een status hebben gekregen. Bv als vrijwilliger van VluchtelingenWerk Nederland, zomaar omdat je iemand ontmoette, of op een andere basis. Het lijkt me leuk om hierover ervaring uit te wisselen (zonder teveel in detail te treden over de personen die je bezoekt, dus meer in het algemeen, om privacyredenen). Dan denk ik aan: wat voor dingen doe je samen, merk je cultuurverschillen, hoe ga je om met een taalbarriere, maar ook praktisch: neem je je kinderen mee naar het AZC, hoe vinden ze dat, enz. Het lijkt mij erg leuk om straks als mijn kinderen wat ouder zijn ze gewoon mee te nemen zodat ze daar met andere kinderen kunnen spelen, kennis kunnen maken mer kinderen uit andere culturen en landen, en ook dat ze leren dat niet iedereen het in de wereld goed getroffen heeft, en dat het goed is om dan te helpen. Tevens wil ik graag in contact komen met mensen die Moslim zijn of meer weten over dit geloof omdat ik hierover soms in gesprek raak, er wederzijdse vragen zijn, maar er vaak een flinke taalbarriere tussen zit waardoor het gesprek niet zo diepgaand is. Is er hier iemand die per PB wat vragen voor me wil beantwoorden? Want over dit onderwerp mag op dit forum niet gepraat worden en ik zou het jammer vinden als het topic dan gesloten moet worden. Ik ben benieuwd wie er mee wil komen kletsen!
Wat ontzettend leuk om te lezen dat je zo open staat voor andere culturen en echt iets voor mensen wilt betekenen! Super ook om je kinderen er t.z.t. in te betrekken. Heb tijdens mijn studie, maatschappelijk werk, stage gelopen bij vluchtelingenwerk. Daar ook veel van geleerd. Vooral hoe knap het is als mensen hier, met kinderen en al, een nieuw leven proberen op te bouwen vanuit het niets. Je ziet dan echt wel de keerzijde van het vluchteling zijn; in plaats van wat in nederland de trend is om te denken 'allemaal economische vluchtelingen die willen profiteren'. Een bijzondere stage die ik nooit zal vergeten. Wat betreft Islam, ik ben Moslim, dus je kunt me zeker een pm sturen met je vragen dan doe ik mijn best om ze te beantwoorden. Groetjes!
Wat leuk! Ik heb een tijd lang een relatie gehad met een asielzoeker. Ik wist het eerst niet. Hij ging een keertje een cd ophalen van huis die hij voor mij gebrand had (hoe romantisch)...en ik keek eens goed en dacht; hey, hij woont achter een hek...dat is raar. Geen id dat dat een asielzoekerscentrum was. Taal was lastig, hij kon een beetje nederlands maar we liepen vaak vast. Hij kon geen engels. Maar omdat we verplicht nederlands praatten leerde hij het vet snel! Na 2 jaar was hij bijna vloeiend en kon zelfs grapjes maken. Ik was erg onder de indruk. Qua cultuurverschil was er best veel. Maar dat maakte alles ook extra interessant. We probeerden elkaar altijd erg goed te begrijpen, dus ruzie om misverstanden was er bijna nooit. We respecteerden elkaar en onze afkomst. Hij gaf zijn moeder bijvoorbeeld een kado op zijn verjaardag, voor haar was het immers ook een hele bijzondere dag geweest. Vond ik een mooi gebaar en had ik zelf nooit bij nagedacht. Mannen zoenden elkaar op de wangen en sliepen rustig bij elkaar in bed...Maar homo's vond hij eng/raar....dat was zo vreemd. Eten/snoep werd ALTIJD gedeelt. Je moest ook alles aannemen wat je werd aangeboden, maar hoefte het niet metteen op te eten. En zo nog 1001 dingen. Het was heel frustrerend dat hij niet mocht werken (en zijn moeder ook niet). Ze werkten allebei zwart. Hij in de snackbar en zijn moeder als schoonmaakster bij mensen thuis. Ik vond het altijd doodeng..voor als er controle zou komen. Het is sneu dat deze mensen niks mogen betekenen voor de samenleving. Zijn moeder was bijvoorbeeld hoog opgeleid en had in hun geboorteland een hele goede baan. Zonde! De relatie heeft mij heel veel geleerd. Ook over hoe rot het nederlands systeem is. Dat ze papieren verwachten die de meeste nederlanders niet eens kunnen overleggen. Brieven die ik al niet begrijp... Mijn moeder helpt haar buurman met vanalles en nog wat. Hij heeft (of krijgt) status. Daar heeft zij een groot aandeel in gehad. Zonder persoonlijke hulp van iemand die vragen durft te stellen over onduidelijke brieven en documenten lukt het bijna niet. En is nu even geen plek in mijn leven voor zoiets. Maar mocht ik ooit in contact komen dan sta ik daar volledig voor open. Leuk dat je dit wilt doen. Het zijn mensen in een bijna mensonwaardig situatie.
leuk topic! Heb heel lang gewerkt met asielzoekers; betaald werk. Erg leuk en boeiend werk! Helaas nu geen werk meer omdat de instroom van asielzoekers minder is. Maar klets hier graag mee over van alles.
Wat lief van je dat je zo in contact komt met asielzoekers. Het moet voor hen fijn zijn dat iemand ze 'wegwijs' wil maken en oprecht wil weten wie ze zijn en hoe het met ze gaat. Ik kan me er geen voorstelling bij maken hoe erg het moet zijn om alles achter te laten en in een totaal vreemd land met niets te beginnen.. Momenteel kan/durf ik het niet aan om zo'n stap te zetten. Ik ben thuisblijfmoeder maar doe wel een opleiding/cursus, zit in de ouderraad, een werkgroep die het wijkpark hier onder handen gaat nemen. Voor mij erg druk (kan niet zo veel hebben). Wel doe ik volgend jaar mee aan het project 'taalmaatjes'. Je wordt gekoppeld aan iemand van je eigen leeftijd hier in de buurt die de taal nog niet zo goed beheerst en graag wil leren. Je gaat dan gewoon af en toe samen wat leuks doen, op de koffie, naar de bieb etc. Lijkt me super om zo te helpen, maar juist ook om te leren
Ik ben inmiddels 9 jaar samen met een ex asielzoeker. Inmiddels is hij Nederlander, maar jaren onder spanning geleefd van uitzetten, procedures , bijna uitgezet en generaal pardon. Cultuur verschillen zijn er zeker. Moeilijkste vind ik verschillen in opvoeding van kinderen. Hij is moslim maar dat vind ik alleen maar fijn. Hele goede normen en waarden. Verder kim ik nu niet meer in AZC's . Vervelende herinneringen aan die tijd , van stempelen en melden en kleineren