Ik snap t wel hoor dat je je moeder er bij wilt hebben.. ik denk dat ik dat ook wil.. nou vond mijn vriend dat niet erg gelukkig omdat hij ook niet weet hoe hij gaat reageren als t allemaal opgang komt zeg maar haha.. suc6 gr joy
je hebt natuurlijk goed recht je moeder erbij te willen maar eerlijk gezegd heb ik het nooit begrepen als men iemand anders dan partner erbij wil. Vind echt dat het een moment met zn 3en moet zijn. Familie komt na paar uur wel. Maar goed dat is mijn mening, maar voor de intieme band samen vind ik het veel beter.
Lastige situatie heb je. Ik zou toch nog een keer het gesprek met hem aangaan en hem uitleggen wat jouw gevoel is. Jij moet immers bevallen, hij kan alleen maar toekijken. Misschien is hij gekwetst door je verhaal, alsof hij niet goed genoeg is, en moet je hem uitleggen dat dat het niet is. Sterkte ermee en ik hoop dat je moeder er uiteindelijk wel bij is!
Hoi, Mijn man en mijn moeder zijn bij de bevalling aanwezig. Mijn moeder komt dan niet in het begin gelijk mee. Mijn man en ik willen eerst nog even samen zijn. Mijn man heeft er totaal geen moeite mee dat mijn moeder erbij zal zijn. Ik vind zelf dat je er is goed met je vriend over moet praten.
Hoi life! Ik zelf wil alleen m'n man erbij, maar goed, wij zijn ook wat ouder en al ruim 6 jaar bij elkaar. Kan me heel goed voorstellen dat je een rustiger gevoel hebt als je moeder in de kamer erbij is. Als ik je goed begrijp hoeft ze niet eens iets te doen, maar is wel je vangnet voor als je vriend het niet trekt. Is een lastige situatie. Ben bang dat ik je niet echt kan adviseren in wat je moet doen, alleen maar zeggen: probeer het toch bespreekbaar te maken. Is het anders een idee om het op te schrijven? Zo kan hij je niet in de rede vallen als je je standpunt duidelijk probeerde te maken. Kan hij op zijn gemak je brief lezen en daar dan op reageren. Succes meid! Dikke knuf
ik heb de rest van de reacties niet gelezen... ik moet je vriend toch wel gelijk geven persoonlijk geen haar op mn hoofd die iemand anders dan mn man erbij zou willen (naast medisch personeel) zelfs niet op de gang! mijn man is ook gesloten (autistish) maar mannen hebben ondanks gesloten kunnen zijn wel degelijk gevoel hoor! heb mn man nog nooit zo zien huilen beide keren, de schat en ja de grootste taak komt absoluut op jou neer maar bijv bij bevalling bij mn zoontje grote weeenstorm en phetedine spuit was hij mn steun pilaar waar ik tegen leunde aanhing omdat alles draaide hij kreeg niet eens de kans voor een slokje water zelf of een hap eten op het moment dat jullie kindje geboren word word er ook een gezin geboren dit is mijn persoonlijke mening en gevoel erover
Misschien is het een idee om af te spreken dat jullie samen beginnen met eventueel je moeder op de gang. En dat JIJ tijdens het bevalproces mag beslissen of je haar nodig hebt en dat HIJ dat dan accepteert en dus niet uit zn plaat gaat. En geef aan dat het niet is omdat hij niet goed genoeg is... misschien voelt hij zich aangevallen. Mijn schoonzus heeft een topman maar wilde toch graag haar moeder erbij. Gewoon omdat ze dit ook met haar wilde delen. Ik kan me er zelf nieta bij voorstellen. Ik vind het al 'vervelend' dat mn moeder strkas in huis is tijdens de bevalling ivm de kinderen... (maar ik weet en wist dat mijn lief de beste steun is tijdens het bevallen... heeft bij M zelfs voor kraamhulp gespeeld )
Lastig hoor, maar als ik er iemand bij wil hebben, naast mijn vriend, heeft hij echt niks in te brengen, sorry. In principe is alleen mijn vriend (dan man) bij de bevalling, maar als ik op dat moment voel dat er iemand anders is die ik nodig heb, dan zal hij dat ook direct regelen, zo is hij! Ik zou me dus echt niet laten ontzeggen wat ik graag wil, jij bent straks aan het bevallen en natuurlijk is hij de vader, maar jij moet het doen, dus als jij je moeder erbij wilt hebben, moet ze er zeker bij zijn!!
mijn man wilde ook absoluut niet dat mijn moeder er bij zou zijn en ik wilde dat gelukkig zelf ook niet. ik vind idd ook iets dat je met z'n 2en doet. en met mijn moeder er bij zou mijn man zich enorm aan haar storen. en t moet ook zijn mooiste dag worden dus dat begrijp ik wel. maar als jij het heel graag wil dan zeg ik doen. jij moet bevallen en je prettig voelen. mijn man is ook erg gesloten maar wat dacht je hij was te best tijdens de bevalling . hij liet me met rust als ik dat vroeg masseerde mijn rus deed alles wat ik vroeg we waren een sterk team en heb echt te gevoel dat we het samen hebben gedaan. en dat geeft heel veel voldoening voor hem als voor mij.
Ik zie dat er veel meningen verschillen. En dat kan ik ook begrijpen. De kans om het uit te leggen kreeg ik ook niet van hem dus ben afgehaakt omdat ik bijna moest huilen Misschien voelt hij zich idd bedreigd doordat ze erbij mag zijn. Hoop dat ik nog een kans krijg om het uit te leggen en dat hij zich wat inhoud. Want idd ik moet bevallen hij niet
nogal egoïstisch om zo je man/vriend buiten te sluiten! hij ziet z'n eigen kindje (wat hij samen met jou heeft gemaakt en je al 9 maanden steunt) niet eens ter wereld komen. Sorry hoor, maar dan klopt er iets niet vanuit jouw denkwijze
Ik vind niet dat je kunt zeggen dat je vriend er niet bij mag zijn.. Nee dat vind ik zelfs een beetje raar... Hij is de vader van jullie kind! Dat je je moeder erbij wil ok, maar dan zou mijn vriend er toch ook echt bij zijn..
Lastig. Kan me indenken dat je je moeder erbij wil hebben maar je kan je vriend niet de toegang ontzeggen, dat is niet eerlijk. Maar waarom niet beiden dan? Mijn man moet erbij zijn, zou niet anders willen en tzt kijk ik wel hoe ik me voel wat betreft mijn moeder. Maar ik denk echt dat er verder niemand bij mag zijn hoor. En hij blijft mooi bij mijn hoofd staan! Moet er niet aan denken dat hij dingen ziet die ik zelfs nog nooit bij mezelf heb gezien, anders heeft die arme kul straks een trauma... Maar dat je de schaamte tegen die tijd voorbij bent geloof ik wel hoor (qua doktoren ofzo) Bij mijn miskraam hebben ze ook tijdens die echo met drie man naar mijn doos lopen loeren en het kon met niets schelen. Al hadden ze er een warm buffet voor 200 man neergezet, no problem
Ik vind het helemaal niet moeilijk. Jij wil je vriend en je moeder er bij, nou dan zijn die er bij. Ik vind dat je vriend dat maar heeft te accepteren. Ik lees hier zoveel van dit soort dingen en dan denk ik elke keer "mijn man zou er niet eens moeilijk over doen, het zou totaal geen issue zijn, als ik dat zou willen, dan doen we dat, klaar." Vreemd, al die mannen die daar zo moeilijk over doen. Als hij een keer een meloen uit zn aars moet persen mag hij bepalen wie daar bij is, daaaag! Ik wil overigens alleen mn man er bij.
Ik zou eens aan hem vragen waarom hij liever niet heeft dat je moeder erbij is. Als zijn argument is dat het een intiem moment voor jullie tweeën is, dan heeft ie op zich wel een punt, maar dat zegt nog niet zoveel.. Ik zou dan toch doorvragen over hoe hij dat intieme moment voor zich ziet. Wil hij degene zijn die je vasthoudt, een koel doekje komt brengen of je moed inspreekt? Wil hij je rots in de branding zijn ipv je moeder? Dan neemt dat misschien al wat van je zorgen over zijn gedrag tijdens de bevalling weg.. Of is hij bang dat je moeder zich 'ermee (of met hem) gaat bemoeien' (en wat houdt dat dan in)? Of gaat het hem meer om het moment direct na de geboorte? Als je weet wát hij nou zou vervelend vindt aan de aanwezigheid van je moeder (waar is hij bang voor?) dan kun je daar met elkaar afspraken over maken en kun je hem misschien ook duidelijk maken wat voor jou de meerwaarde zou zijn van de aanwezigheid van je moeder, en hoe jij graag zou willen dat hij en je moeder zich tijdens de bevalling gedragen. Dan is een compromis zoals al eerder werd geopperd (je moeder wel in de buurt, maar (nog) niet in de ruimte) misschien wel een goede afspraak. Maar misschien verbaast hij je wel met zijn beeld van zijn rol tijdens de bevalling.. misschien een idee om ook eens te praten over wat hij denkt tijdens de bevalling te moeten doen? Ik vind het overigens best heel positief als een man inziet dat ook híj iets moet doen tijdens de bevalling, en inziet dat jij de bevalling echt niet in je eentje moet doen! Hij wil er zijn voor zijn jou en jullie kindje. Ik kan me voorstellen dat hij zich door de aanwezigheid van je moeder iets minder belangrijk gaat voelen. HIJ wil graag jouw steun zijn. Praat er dan maar eens over wat je dan van hem zou willen. Jij moet inderdaad de zwaarste klus leveren, en het gebeurt allemaal in/aan jouw lijf, maar ik vind dat hij net zo'n grote stem heeft in wie erbij mag zijn dan jij dat hebt. Het is en blijft ook voor hem de enige keer dat zijn kindje geboren gaat worden, en ook hij zal willen dat de bevalling zoveel mogelijk aan zijn ideaalbeeld voldoet. Ik zou dus niet zomaar zeggen "dan heeft ie pech", maar proberen door praten over elkaars gevoel/ideaalbeeld van de bevalling elkaar te begrijpen en van daaruit een compromis te sluiten.
Mijn man is ook helemaal niet moeilijk, al wil ik de hele straat uitnodigen hihihi Maarja hij heeft ook eigenlijk niet zoveel te vertellen over het algemeen
ik vind het eigenlijk best wel heel erg sneu voor je vriend. zo te horen heb je niet zo veel vertrouwen in hem. wat zal hij zich ellendig voelen. als ik tegen mn man zou zeggen dat ik mn moeder erbij zou willen hebben zou hij zich heel erg gepaseerd voelen. je zegt op voorhand al dat hij jou niet kan helpen en niet kan bijstaan. mijn man is ook heel erg gesloten. maar op het moment dat ik aan het bevallen ben is het een wereld vent. bij de eerste bevalling heeft ie de godganze dag naast mn bed gezeten en mn hand vastgehouden. hij deed alles wat ik vroeg. onze band en relatie is daar zo ontzettend sterk van geworden. het was een helse bevalling en hij heeft daarna een maan din de ziektewet gezeten om er weer een beetje bovenop te komen zo'n indruk had het gemaakt maar op dat moment was hij de beste die bij me kon zijn. ook voor het verwerken na de bevalling is het prettig om dat samen te kunnen doen. ik zou er met hem over praten dat moet vast lukken voor die tijd. ik zou aangeven dat je het samen met hem wilt gaan doen. maar houd als vangnet je moeder achter de hand, dat als je het niet trekt of whatever dat je vriend jouw moeder belt en vraagt of ze komt. je zal zien dat het allemaal wel mee valt. je bent bang voor de bevalling daarom wil je denk ik je moeder erbij hebben. nou ik zal je vertellen jij moet het misschien lichamelijk doen. maar geestelijk moet je vriend het net zo goed als jij. en dat is misschien nog wel veel moeilijker. hij zit maar naast je en kan niet veel doen terwijl jij pijn lijd. geef hem een kans. dat is wel zo eerlijk. en zeggen ik moet bevallen dus ik zeg hoe we het doen. dat vind ik de reinste onzin. je bevalt niet alleen je bevalt samen. ik denk dat het juist voor jullie relatie goed is om dit samen te doen. en dat hij aan geeft dat hij het graag samen wil doen dat zegt toch wel wat neem ik aan. ik kan me wel voorstellen dat hij niet op een schoonmoeder zit te wachten. dek je nou echt dat een moeder achteraf op een stoeltje gaat zitten als haar dochter pijn heeft?? dat denk ik dus niet. als het niet goed gaat kan je haar er altijd bij halen maar probeer het in elk geval met je vriend geef hem dat vertrouwen
Ik heb ook niet alle reacties gelezen maar het is duidelijk dat je EN je vriend EN je moeder erbij wilt hebben... Ik ben nu zwanger van mijn tweede kindje en mijn vriend word voor het eerst papa. Ik heb aan hem gevraagd of hij het erg vind als mijn moeder beneden blijft met mijn dochter.. Dat vond hij niet erg. Mijn moeder gevraagd of ze er bij wou zijn in de vorm van als ik haar ECHT nodig blijk te hebben (wat ik zelf niet denk) en dus of ze beneden wil blijven. Mijn moeder vond het persoonlijk erg belangrijk dat wij dit in eerste instantie samen aan gaan, dat het iets voor ons 2en was.. Maar ze wil wel beneden blijven zodat als het echt nodig is of als ik of mijn vriend het fijn vinden dat ze er bij komt, dit ook kan. Waarom stel je zoiets niet voor aan je vriend? Ik snap zijn reactie en ik snap jouw gedachte.. Uiteindelijk ga je dit leven met hem aan en zul je de rest van je leven op hem moeten bouwen. De enige reden dat ik mijn moeder erbij heb gevraagd is als de weeen erg lang duren voordat ik mag persen en mijn vriend bv even lucht nodig heeft of iets wil gaan drinken en voor mijn dochter. Maar het pers gedeelte doen wij sowieso samen. Ik snap dat je het eng vind.. Je weet niet wat je overkomt. Maar ondanks dat jullie elkaar nog niet zo lang kennen denk ik toch dat je een beetje vertrouwen in hem moet hebben. Als je vraagt of je moeder erbij mag zijn met de weeen, of beneden mag wachten (of in het ziekenhuis) en dat je zegt dat jullie het persen sowieso samen doen, dan lijkt me dit toch reëel..? Iedereen heeft overal andere ideeën over. Je moet doen waar je je goed bij voelt, maar tegelijk ook rekening houden met een ander.. Soms moeilijk als je zwanger bent met al die hormoontjes! Succes meid! Kindje komt sowieso ter wereld.. Wie er ook bij is.
Nogmaals voor de duidelijkheid. Vriend staat naast me hoe dan ook. Bij de weeen en hetpersen!!! Hij zal het kindje als eerste zien. Maar wat jullie alle al zeggen snap ze reactie en gedachte van mij ect. Ik heb de kans biet gekregen om uit te leggen en hij vertelde mij ook niets, gesprek was binben 2 min gestopt, daarom weet ik niet zo goed hoe ik het moet doen om voor beide duidelijkheid te hebben. En ik wil mijn moeder ook niet helemaal naast me hebben want daar hoort me vriend. Maar wil haar wel graag bij me hebben. Alleen de kabs niet gekregen om het uit te leggen. Het is niet zo dat ik hem niet vertrouw of buitebsluit?... Maar ondanks dat is en blijft me moeder de groene zone al jaren lang! Vind dat ze het wel mag mee maken. En nisschieb wel conpromie sluiten. Tot persen dan weg, alleen liever heb ik haar alsmaar bij me...