+1 Ik vind zeker dat ook mijn vriend zijn wensen gerespecteerd moeten worden. Het is niet alleen mijn kind en mijn bevalling. We bevallen samen. Toen we een beval plan moesten opstellen voor de verlos hebben we dat ook samen gedaan. Daarbij heb ik ook concessies moeten doen. Zo wilde ik thuis bevallen en hij liever niet. Dus nu samen voor het kraam centrum gekozen. Is het een idee om bij de verloskundige een beval plan te maken? Dan moeten jullie over dit soort dingen praten en kan hij niet boos worden o.i.d. De verloskundige leidt het gesprek.
@mvm2008 haha jaa naar je snapt wel wat ik bedoel toch? @Strijkkraal ben ik het ook wel mee eens, hij moet ook bepalen, maar dan moet hij ook mijn wensen horen. Toen ik zwanger was geraakt en hij zei dat hij het niet wou naakte me keuze moeilijk, andere mensen zeiden jou keus als hij het niet wil is het dan jamner wil je het houden hou je het. Helaas was ik het er niet mee eens, hij is de papa. Uiteindelijk wou hij dolgraag de baby houden:-D Maar alsnog, hij moet wel luisteren naar mijn verhaal en ik de zijne enbdat is dan niet gebeurd.
Toevallig heb ik het er vandaag over gehad, Mocht er nu bij de derde op de "normale"manier bevallen worden zullen we dan mijn moeder en jou moeder er bij laten zijn....dan al wel staand bij mijn hoofd, en niet richting de explosie. Ik kreeg meteen naar mijn hoofd je bent niet wijs, wij zijn geen roma familie :S Het leek mij wel bijzonder.....ook voor mijn moeder en schoonmoeder...
Dat klopt, maar weet bereid om van je plan af te wijken. Persoonlijk vind ik dat hij eerder recht heeft dan je moeder... hij wordt tenslotte vader. Zeker als hij zo onzeker is als jij hier schrijft ... het is belangrijk voor hem.
Bij Sylvano is mijn moeder erbij geweest mijn vriend vond dit absoluut niet fijn. Bij deze bevalling zal mijn moeder binnen een straal van zoveel meter zijn voor mocht het nodig zijn dat ze kan komen. Maar het iets van ons samen en wil dus nu niet mijn moeder erbij.
Eerlijk gezegd vind ik dat je vriend het moet accepteren. Mijn vk heeft mij gezegd dat ik iemand moet vragen naast mijn man, die mij steunt en waar ik mij niet bij hoef groot te houden. Ik heb mijn moeder gevraagd, manlief heeft hier niks tegen in gebracht, hij is straks bij de bevalling, hij pakt onze dochter straks aan en geeft haar met de verloskundige samen aan mij.. Het eerste huidcontact wat de kleine heeft is met haar vader. Mijn moeder zal er zijn, als steun om mij erbij te helpen. Zij heeft 3 bevallingen mee gemaakt, waarvan 1 kindje is overleden.. Ze is mijn beste vriendin & ik wil haar niet de kans ontnemen haar dochter's bevalling niet mee te mogen maken. Na de bevalling willen we rust, dat vinden wij belangrijk. Tuurlijk schop ik mijn moeder dan de kamer niet uit, maar zij respecteert dan wel onze privacy, ons moment. Ze heeft wel aangegeven niet 's nachts mee naar het ziekenhuis te gaan als ik dan ga bevallen. Vind ik ergens wel fijn dat ze dit direct aan geeft. En het is toch fijn, als de hele bevalling of aankomende bevalling te lang duurt dat ze zich kunnen aflossen?
Moet jij je groot houden dan bij je man? Ik vind dat het een overleg is, mijn man hoeft niet klakkeloos dingen te accepteren, hij heeft zelf ook een mening die belangrijk is. Maar goed, jouw man vond het prima, dan is het een heel ander verhaal, maar wat had je gedaan als je man daar toch wel problemen mee had gehad? TS haar vriend vind het dus niet zo prima, en dan heb je daar gewoon een compromis te sluiten.
Ja helemaal met je eens... Maar TS, eerst toch maar proberen met je vriend om de tafel te gaan zitten en dit te bespreken! Ik had van de week ook een discussie over de bevalling met mijn man.... ik wil deze x heel graag thuis bevallen maar mijn man vindt dit helemaal niks, hij vindt het te gevaarlijk. Tja, en als hij zich er niet prettig bij voelt, vind ik het onzin om perse mijn zin door te drijven. Dus nu besloten tot een ziekenhuisbevalling en dat vind ik nu ook prima.
Nee ik hoef me niet groot te houden bij hem. Hier is ook geen redenatie van ik beval dus ik bepaal.. Slaat echt nergens op dat men dit sowieso al eens zo uit drukt. Tóch vind ik dat er een goed gesprek moet plaats vinden & duidelijkheid geschept moet worden. Ik wil mijn moeder erbij, ook al ben ik ouder & al 8 jaar met dezelfde samen. Dit is iets nieuws & de band tussen mijn man en moeder is goed. Hij gaat er niet tegenin omdat ik het graag wil, hij weet dat mijn moeder waarschijnlijk in de nacht niet mee gaat en gaat ze overdag mee is ook de vraag. Wat zou ik doen met mijn man en bevalling als hij het niet wilt? Tja, een goed gesprek voeren zoals het hoort. Vragen waarom hij dit niet wilt, niks in de groep gooien van.. "Ik wil, ik lijd en jij MOET maar accepteren.."
Ik snap het dan weer niet dat je daar je moeder bij wil. Het is iets heel privé en vooral intiems onder vader en moeder. En de verloskundigen steunen je echt voldoende hoor, die van mij waren net vervangmoeders. Ik kan je man wel begrijpen, hij voelt zich wss minderwaardig omdat je je moeder erbij wil in plaats van hem. Mijn vriend is ook gesloten, maar tijdens de bevalling was hij echt top. En sinds hij dat heeft meegemaakt, respecteert hij me nog meer zegt hij. Vergeet niet dat dit voor hem ook iets unieks is dat hij wss alleen met jou wil delen, niet met je moeder. En je kan altijd aan je moeder vragen om buiten te wachten. Moest het echt niet gaan kan ze nog altijd er voor je zijn. Maar ik denk dat je je te veel zorgen maakt. Zo heftig dat niemand weet wat ze moeten doen en enkel je moeder je kan kalmeren of helpen is het niet.
Ik lees echt met grote verbazing opmerkingen als: " mijn man heeft daar niets over te zeggen" en " ik ben degene die dat beslist" Ten eerste natuurlijk heeft man daar WEL wat over te zeggen! Hallo zeg, hij doet de bevalling dan niet maar krijgt net zo goed een kind. En ten tweede ben ik juist alleen maar blij dat mn man nooit akkoord zou gaan met iemand anders erbij. Vind dat een gezonde reactie in een relatie waarbij man verantwoordelijkheid neemt. Vind het meer zeggen over de vrouwen die deze beslissingen toe eigenen en doen alsof partner er beetje bij hangt. Jeej, wordt volwassen en laat je ouders (moeder) los... ik heb zeer goede band met mn moeder maar dit vind ik? eerlijk gezegd niet gezond voor je relatie.
Ik en mijn man hebben samen besloten om het met zijn tweetjes te doen. Ik vind het belachelijk dat een man daar niets over te zeggen heeft... Ik wil mijn moeder er niet bij hebben. Maar ik heb tegen mijn man gezegd als hij t fijn vind dat zijn moeder er bij is ik dat prima vind.
Mijn vriend zal erbij zijn (hoewel hij nu nog zegt dat hij niet weet of hij daar wel tegen kan en of hij er dus wel bij wil zijn, hij denkt erover om op de gang te blijven staan, de dappere schat...), maar ik hoop natuurlijk dat dat tegen die tijd goedkomt. Verder hoop ik op een thuisbevalling dus verder niemand behalve de vlk en kraamhulp missch, weet niet precies of die er standaard bij zijn
Ieder zo z'n ding. M'n moeder wil ik er niet bij omdat ik me dan groot ga proberen te houden. M'n schoonmoeder is in ieder geval niet welkom, maar dat zullen we haar duidelijk maken, gelukkig is m'n man het daarmee eens Heb wel tegen m'n man gezegd: je weet het nooit. Wie weet gil ik om m'n moeder. Maar hoe je het went of keert: als mijn man er maar is, dan ben ik tevreden.
Ik denk dat er iets niet helemaal goed is als je je vriend er niet bij wilt hebben.. Ik wil mijn man er bij ten eerste en ten tweede mijn moeder. Allebei dolgraag! Maar bij een keizersnee mag er maar 1 mee en dat word dus echt mijn man!! En ik vind dat je vriend er echt wel wat over te zeggen heeft hallo zeg.. beetje raar
Ow volgens mij heb ik t verkeerd begrepen, je vriend is er dus wel bij gelukkig maar.. Ik wildde graag mijn moeder er bij en heb dit eerst overlegd met mijn man en die ging akkoord dus heb ik haar gevraagd.. Als hij tegen was, dan had ik het ook niet gevraagd.. en had ik ook niet heel erg gevonden hoor.. maar ik vind het zelf wel heel speciaal..
Ik wil ook mn man en mn moeder. Mn man om te steunen en mn moeder op de achtergrond ik ben heel hecht met mn moeder maar heb nu al afgesproken dat als zij tijdens de bevalling weg wil dat dat goed is, en als ik haar weg stuur dat dat ik goed is no hard feelings
Ik lees steeds vaker dat moeders bij de bevalling zijn. Is dat een nieuwe trend? Als wij geen oppas vinden voor onze andere kinderen (beetje ingewikkeld verhaal, ik zal ook niet in Nederland bevallen maar in het Midden Oosten) dan blijft mijn man uiteraard bij de andere kinderen. Ik zal dan of met een doula of alleen in het ziekenhuis bevallen. Het is niet anders.