Hee meiden, ik wil even mijn verhaal kwijt.. Ik ben nu bijna 18 weken zwanger, vind het echt geweldig, maar vind het tegelijkertijd zo moeilijk om te genieten.. Ik ben vanaf week 8-9 doodziek geweest tot zon 16 weken.. Dit ruilde ik in voor bekkenproblemen.. Ik heb voor mijn gevoel ook nog helemaal geen tijd gehad om te genieten. Tot 8 weken vond ik het zo spannend of alles wel goed zou gaan, dat ik eigenlijk nog niet echt durfde te 'genieten'. Daarna dus doodziek geworden, en nu last van mijn bekken Ook op het werk kreeg/krijg ik totaal geen begrip daar kreeg ik te horen: 'ja die jonge moeders hebben tegenwoordig overal last van'. Daarnaast blijft iedereen maar zeggen: geniet er maar van! Wel blijven genieten hè, het is zo voorbij.. Ja, dat wil ik wel, maar hoe dan?! Ik kan nu niet echt zeggen dat ik het leuk vind.. Lichamelijk gezien dan.. En ook geestelijk is het best zwaar vind ik.. Alles veranderd, toch bezorgd of alles goed blijft gaan, en dan ook nog als de kleine er is, kan ik dat wel? Pffff.. Ik vind het zo zwaar..(en ben eigenlijk helemaal geen klaagmiep van nature) Ik had het denk ik ook gewoon heel anders voorgesteld. Ik zag het al helemaal voor me, een dikke buik en heel trots gevoel.. Dat heb ik nu ook wel, maar anders.. Het zware (lichamelijke klachten enz) lijken nu de overhand te nemen, en dat vind ik zo niet leuk!! Ik kan hier ook uren om huilen.. Gelukkig is mijn man heel trots op mij en steunt me door en door, maar ik wil dat zelf voelen.. Ik wil ook genieten!! Zo, sorry voor het verhaal..maar dan ben ik het weer even kwijt.
hier precies zo. ik vind zwanger zijn echt een hel. ik word er altijd heel kriegel van als mensen zeggen dat ik moet genieten. de mensen die mij kennen weten dat ik het verscrhikkelijk vind, ik steek het ook niet onder stoelen of banken en die houden gelukkig hun mond. genieten van je zwangerschap kun je niet leren volgens mij. accepteren dat het niet jou ding is is het beste. dat werk bij mij tenminste wel. ik kan me er niet druk om maken en tel rustig de weken af tot het voorbij is.
Vervelend dat je zoveel klachten hebt! En het is niet verplicht om te genieten van je zwangerschap. Voel je echt niet schuldig als je niet geniet. En zwanger zijn is lang niet voor iedereen rozengeur en maneschijn. Ik kreeg die opmerkingen ook wel. Maar soms kun je ze gewoon niet snappen die opmerkingen als je het zelf niet zo ervaart.
Ja in mijn familie weten ze ook dat ik het (op het moment) niet leuk vind, dus die houden er wel rekening mee..maar die buitenstaanders weten het altijd zo goed Grrrr
Laat die buitenstaanders lekker dan! Als je naaste familie je maar steunt en begrijpt hoor. Je moet dat soort opmerkingen gewoon het ene oor in en het andere oor uit laten gaan, anders word je gek
Ja ik weet het, maar trek het me toch wel aan.. Ik wil ook geen zeur zijn, en voel me dan toch snel aangesproken. Terwijl ik zelf heel goed weet dat ik er niks aan kan doen! Ik wil gewoon zo graag blij zijn, maar de klachten spelen nu helaas de baas..
Voor mensen zonder klachten is dat makkelijk praten altijd.. Ik denk dan maar: wat fijn voor hen dat ze niet weten hoe het voelt.. Ik heb er ook wel eens doorheen gezeten vanwege bekkenklachten en allerlei kwaaltjes erbij.. Ik vind zwanger zijn hartstikke bijzonder en leuk en geniet van het getrappel in mijn buik enz.. Maar ik kijk ook echt uit naar het moment dat de kleine er eenmaal is en dat ik dan mijn eigen lichaam weer terug heb en dat het weer functioneert zoals het hoort.. Moet wel zeggen dat ik me nu stukken beter voel sinds ik voor 100% in de ziektewet zit.. (Vanaf week 18 hier bekkenklachten, vanaf week 27 halve dagen gaan werken en vanaf week 30 helemaal niet meer.) Ik heb nu een stuk meer rust en daardoor een stuk minder pijn. Zo zijn de dagen een stuk beter uit te houden.. Denk maar zo: het is voor een goed doel Maar je mag je best af en toe rot voelen hoor.. Tis echt niet alleen maar rozengeur en maneschijn
Heb hetzelfde en ik vind het ook ontzettend tegenvallen (door bekkeninstabiliteit) Was altijd zo actief, hele dagen druk. Nu heel weinig. Nog 2 ochtenden werken en dan verlof. Ben keihard toe aan verlof omdat het gewoon te zwaar is. Ben altijd heel positief ingesteld en klaag nooit. Heb nu het gevoel dat ik alleen maar klaag bah! Ben er wel voorzichtig mee.. Er zijn zoooveeel vrouwen die er alles voor over hebben om zwanger te worden. Bij ons ging het ook niet vanzelf dus dan denk ik: zeur niet zo, moet je kijken wat je er voor terug krijgt. Dus komt allemaal goed dames! Zonnetje schijnt!
Probeer je niet teveel aan te trekken van anderen. Je moet niks! En zwanger zijn is nou eenmaal niet 9 maanden alleen maar leuk. Ik heb me de hele zwangerschap best goed gevoeld, maar er waren ook momenten dat ik er niet van genoot omdat ik bloedverlies had en me veel zorgen maakt, we midden in een verhuizing en verbouwing zaten of omdat ik gewoon mezelf niet was. Dat hoort er nou eenmaal bij. En ik kreeg ook van iedereen te horen dat ik vooral moest genieten, waardoor ik me weer schuldig ging voelen. Dus probeer van de kleine momentjes te genieten, maar voel je niet al te rot als er ook minder leuke momenten zijn.
Probeer af en toe een genietmomentje te vinden, maar echt 9 maanden lang genieten zit er voor (bijna) niemand in denk ik hoor.. Het is ook gewoon zwaar af en toe en soms totaal niet leuk. Achteraf wordt het vaak een beetje geromantiseerd, dat deed ik ook toen ik graag weer zwanger wou worden. Maar als het dan zover is dan denk je soms weer van "ooh ja.. zo was het ook " niet altijd alleen maar leuk
Ik heb in de zwangerschap van ridder hg en bi gehad Het zwanger zijn was toen echt een hel. Deze keer gelukkig alleen bi maar helaas wel in een dusdanige zware variant dat ik heel veel moet laten. De zwangerschap van ridder heb ik er steeds tegen gevochten ook mede door het niet serieus genomen worden door collega's de fam van mijn ex enz. Nu heb ik me eraan over gegeven en als het niet wil dan wil het niet. Ik ben inmidels al ruim 12 weken bij huis en wordt ook door mijn werkgever serieus genomen ben inmiddels door zowel de arbo als het uwv voor de volle 100% afgekeurd om te werken in mijn zwangerschap dus ook daar zit geen druk meer. Mijn vriend en mijn en zijn fam kan ik ten alle tijde inschakelen als de huishouding niet meer lukt en dat is ook heel fijn. Voel me nu echt serieus genomen met mijn bi. Ik geef me er nu ook echt aan over en als het niet wil heb ik lekker een dagje op de bank. Dit geeft dat ik nu kan genieten al zijn er nog dagen bij dat ik flink de pe in heb hoor en ja ik zal blij zijn als ze er is en ik weer kan herstellen en me straks weer normaal kan bewegen en niet op hoef te zien tegen een simpel boodschapje doen omdat ik daarna veel pijn heb
Ach meid . Helemaal normaal. . Mijn eerste zwangerschap liep exact zoals bij jou alleen kreeg ik er aan het eind nog pre eclampsie bij.. ik heb ook niet genoten, maar daar heb ik nu zoon spijt van! !! Probeer te genieten van de kleine dingen. . Zoals wanneer je de baby voelt bewegen. . Is echt heel belangrijk. . Doe een foto shoot aan het einde van je zwangerschap. Heb ik niet gedaan en ook echt spijt van. . En het is niet altijd rozengeur en maneschijn. . Dat laten ze je alleen maar denken. . Ik weet zeker dat geen enkele vrouw dat zal zeggen als ze eerlijk is!
Mijn zwangerschap met dysmatuur baby en elke week ziekenhuis was ook niet bepaald leuk. Pas op het einde kon ik genieten. Ik werd ook heel kriegel van die opmerkingen van genieten en het 'maak je geen zorgen'.... Als alles volgens het boekje ging had ik me vast minder zorgen gemaakt. Maar zo gaat helaas niet altijd. Dus het is niet raar hoor! En je mag best eens lekker klagen. Vanaf de zijlijn lijkt het zoveel makkelijker. En mensen zeggen die dingen denk ik ook uit gewoonte ofO..
Als ik je 1 tip mag geven; gewoon "ja natuuuuuurlijk" zeggen als mensen tegen je zeggen dat je MOET genieten.. Ik werd/word ook echt spuugziek van dat soort mensen, hoe goed ook bedoeld, maar ze zouden eens even in jou situatie moeten zitten, dan piepten ze wel anders.. En echt, over een paar weken, als je alles een beetje kunt handelen, weet hoe je moet omgaan met alle ongemakjes enzo, dan komen die geniet-momentjes vanzelf.. Ik heb vreselijke bandenpijn, kan weinig tot niks, zit al 7 weken in de ziektewet en dit blijft zo tot mijn verlof en ben nog "maar" 22 maar voel me soms zo een oud mens haha! Maar ik zal tegen niemand meer uitgebreid vertellen waar ik last van heb.. Want dat gezeur altijd.. Kan mijn ei verder prima kwijt bij manlief en mijn moeder en dat is goed zo
Ja jullie hebben ook gelijk.. Het zal vast vaker 'niet leuk' zijn, dan wel. Het is tenslotte wel een hele verandering in je lijf.. Ik probeer dus ook wel te genieten, maar het is soms even knap lastig.. En dan is even klagen zoooo fijn
Hou toch op, genieten van je zwangerschap...Leuk voor dames zonder kwaaltjes, maar ik geniet nauwelijks. Ik ben tot week 20 24 uur per dag misselijk geweest, en toen heb ik een paar goede weken gehad, en toen begonnen de andere klachten: pijn in mn ribben, rugpijn, slapeloze nachten..Daarnaast heb ik al maanden een vieze smaak in mijn mond. Ik kan mensen wel slaan die tegen me zeggen: ach, je weet waar je het voor doet, wel genieten he? Dan denk ik: ik weet nog helemaal niet waar ik het voor doe, ik kan me er nauwelijks een voorstelling van maken, en ik vind zwanger zijn zelf gewoon niet leuk. Ik wil graag een kind, dus het is een noodzakelijk kwaad, maar voor het zwanger zijn an sich...nee, niet mijn ding. Dus mensen die zeggen dat je moet genieten, mogen ook eens stilstaan bij het feit dat het niet voor iedereen even leuk is.
ik zeg altijd zwanger zijn is leuk, je zwanger voelen niet. probeer het lichamelijke (de misselijkheid, moeheid ongerustheid) en alles voor de baby (de naam, de kamer, de kleertjes, en het voelen van de baby ect) los van elkaar te zien. het is moeilijk dat weet ik uit ervaring (in eerste zwangerschap extreem misselijk geweest en nu bekkenklachten en extreem moe). maar dit is niet onmogelijk. en probeer je niets aan te trekken van mensen die nare opmerkingen maken want zij voelen immers niet wat jij voelt. iedere vrouw en zwangerschap is anders. en ik garandeer je het zwanger voelen gaat echt weer over en dan heb je, je hummeltje in je armen. dikke x
Ik heb in het begin ook echt niet genoten van mijn zwangerschap. Ik voelde me er erg schuldig over... want ik had hier immers zelf voor gekozen! Ik ben van 6 tot 16 weken verschrikkelijk beroerd geweest. Daarna ging het gelukkig wel beter maar sliep ik erg slecht en had ik heel de dag last van rusteloze benen. Vanaf 24 weken meerdere malen per dag vervelende harde buiken waardoor ik continue 'on edge' was. Met 30 weken werd het lichamelijk zwaarder... Ik dacht echt... wie doet dit nou voor zijn lol? En toen ineens met 34 weken kreeg ik meer energie, begon ik uit te kijken naar de baby maar tegelijkertijd ook te realiseren dat zwanger zijn best heel bijzonder is en het een tijdelijke staat van zijn is... Ik werd ook ineens bang dat ik straks het getrappel en mijn buik erg zou gaan missen. Ineens was het 'genieten' daar... Maar zwanger zijn zal nooit mijn favoriete hobby zijn hoor... Zeker niet als ik weer zo misselijk ben. Blegh... Zie er nu al tegen op . Ik wens je veel sterkte! Laat je in ieder geval niet wijsmaken dat je MOET genieten. Genieten is optioneel en niet voor iedereen. Alle zwangerschappen zijn anders... en als er zo'n roofbouw of je lijf wordt gepleegd is het logisch dat je daar niet om staat te springen.
Ik heb ook een vrij heftige zwangerschap ( wk 6 tm 18 kotsmisselijk, toen zware luchtweginfectie, daarna bekkeninstabiliteit, zwangerschapsdiabetes, blaasontsteking en veel harde buiken) Ik heb mijn momenten dat ik echt kan genieten, vooral als mijn meisje lekker aan het schoppen en schuiven is, dan ervaar ik weer echt waar ik het voor doe! Nu de laatste 10 weken echt bijna ingaan gaat het iets beter, de pijn wordt alleen maar erger, maar het einde is in zicht!