Onze dochter van 14 wk slaapt overdag en 's avonds best wel slecht. s Nachts is gek genoeg geen probleem. Ze heeft medicatie voor reflux en krijgt nu sinds een week Pepti, omdat er een vermoeden van kma is. Ook passen we al tijden alle leefregels toe. Maar elke keer als ik haar in bed leg, is het huilen. En dan niet jengelen of een beetje jammeren, nee, vaak echt binnen een minuut krijsen. Als ik haar neerleg gaat het nog wel maar op het moment dat ik haar slaapzak dichtrits en de gordijnen dicht trek, begint ze al. Ik heb altijd hetzelfde ritueeltje overdag: nog even knuffelen, slaapzak aan, gordijnen dicht, hand op hoofd en slaap lekker zeggen en het muziekje aan. Ik moet vaak nog wel 2 of 3 keer terug om te troosten. Ze heeft dan wel haar ogen dicht dus ik weet dan dat ze wel moe is. Na de laatste fles om 23 uur slaapt ze zonder problemen in, en slaapt dan zo 8 uur aan een stuk. Maar overdag is het altijd bovenstaand verhaal. 's Avonds leggen we haar niet eens in bed en houden haar bij ons, op de arm of in de wagen, want anders blijven we lopen...Ik snap dat ze vast graag bij ons is maar ze heeft toch ook haar rust nodig; beneden is er altijd geluid (tv, telefoon, man en ik praten). Wie herkent dit en heeft tips?
Mijn meisje (12 weken) huilt ook vaak even als ik haar ik bed leg. Sommige kindjes hebben dat denk ik nodig om in slaap te komen (ontlading). Een speentje helpt hier wel, maar ook dan moet ik nog wel eens terug, omdat ze haar speentje kwijt is voordat ze goed slaapt. Als ik haar 's avonds in bed leg, is ze gek genoeg bijna altijd stil en heeft ze niet eens haar speen nodig? Ik denk dat er niets anders op zit dan een paar keer terug te gaan en haar te troosten als je haar op bed hebt gelegd. Zo weet ze dat je niet ver weg bent. Het wordt vast beter!
Op zich past dat wel bij reflux kindjes. Evenals het doorslapen snachts. Dus als ze zich verder laat troosten en wel in slaap valt... tja... dat is toch niet zo erg? M sliep zo goed als allen in draagdoek of wagen. T prima in bed soms wat jengelen. S (reflux) niet of nauwelijks en nergens. Ingebakerd met speen en veel gedoe in bed (inclusief brullen) ging nog het best. Met een maand of vijf draaidr hij zelf op zn buik en toen ging het beter. Dus misschien op zn buik laten slapen. Ik begrijp dat dit bij refluxkindjes zelfs veiliger wordt geacht?
Hier een kindje zonder reflux en ook altijd huilen bij in bed leggen. Soms laat ik hem.overdag in de box slapen en soms in bed hij heeft het huilen denk ik soms.gewoon even nodig als ik naast hem ga zitten even de was vouwen ofzo ligt ie snel al in dromenland. Dus weet niet of het met de reflux te maken heeft.
Herkenbaar! Ons zoontje van 8 maanden heeft dat nog steeds helaas. Sinds een maandje gaat het wel af en toe beter gelukkig, ik vind het heel vervelend... Heb heel wat uurtjes boven aan de trap doorgebracht. Laten huilen doen we niet, paar keer ernaartoe, troosten in bed of in onze armen naast bed (stil tegen je aanhouden, niet wiegen, gewoon laten voelen dat je er bent door de aanraking, niet praten). Als het echt niet wil, uit bed en een kwartiertje/half uurtje later weer in bed. Werkt het als je er even bij blijft tot je baby in slaap valt? bijvoorbeeld hand op buikje/hoofdje? dit werkte wel bij ons zoontje toen hij nog zo jong was... Verder heb ik veel gehad aan het boekje van Stefanie lampe, baby in een droomritme. Daar kijk ik nu nog wekelijks in! De gouden tip heb ik helaas niet voor je! Ons zoontje heeft trouwens geen reflux.
Op haar buik wil ze niet slapen, dan brult ze nog harder Ze heeft een speentje maar die spuugt ze in haar verdriet c.q. woede vaak meteen uit. Ik laat haar nooit langer dan 10 minuten huilen, daar voel ik me gewoon niet goed bij. Vaak moet ik dan 2 keer terug en dan slaapt ze wel. Maar ik vroeg me af of dit nu 'normaal' is. Het slapen wordt op deze manier zo'n strijd en ik zie er gewoon tegenop om haar in bed te leggen..
Je legt haar wel bij de eerste vermoeidheidssignalen in bed? Oogjes wrijven/gapen/wegkijken/jengelen. Bij ons is huilen voor het slapen gaan wel normaal. Maar 10 minuten laten huilen vinden wij te lang. 10 minuten jengelen niet.
Wat mijn dochter hier prettig vond was een gedragen shirt van mij in haar bedje. Nu nog leg ik een shirt in haar bedje, een schone, en die trekt ze over haar hoofdje heen en zo valt ze meteen in slaap. Geeft haar een gevoel van geborgenheid denk ik. Je zou ook kunnen proberen om naast een gedragen shirt met een warme kruik het bedje voor te verwarmen. Dan ligt ze meteen lekker warm?? Lastig he...maar ik zou wel steeds proberen haar in haar bedje te leggen en er steeds eventjes heengaan, zo zachtjes mogelijk natuurlijk. Zeker als ze ligt te gillen.
Ze heeft wel een tutdoekje, dat ik regelmatig een nachtje bij me draag. Maar kan ik dat veilig bij haar in bed leggen? Vind het zo eng, dat ze het misschien over haar hoofdje heen trekt ofzo. Ik vind 10 min ook lang, maar soms is het met 3 min al gedaan. Helaas is dat dus maar soms..Ik word er soms helemaal naar van, dan denk ik: wat kan ik voor je doen, dat je niet met verdriet in slaap valt? Ik leg haar bij de eerste signalen in bed, tenminste, dat denk ik. Vind het nog steeds een beetje moeilijk te zien bij onze dochter, ze gaapt nauwelijks en wrijft nooit in haar oogjes..Bij jengelen of overactief worden leg ik haar erin. Baby in een droomritme heb ik ook, ik volg dus zoveel mogelijk die methode, maar ik zie na een aantal weken nog weinig vooruitgang.
Met een tutdoekje moet ze erg veel moeite doen om daarin verstrengeld te raken. Ik zou het echt lekker tegen haar wangetje aanleggen en kijken of ze ermee gaat kroelen. Ik heb haar ook in moeilijke periodes gewiegd en dan zorgde ik er wel voor dat ze net niet in slaap was voordat ik haar weglegde. Anders zou ze binnen no time weer gedesillusioneerd wakker worden. Ja dat huilen is heel naar en zielig, maar soms hebben ze het ook eventjes nodig. Om alle indrukken te verwerken. Zolang je haar maar niet te lang laat huilen en je laat merken er voor haar te zijn doe je het toch goed? Mijn dochter huilt/ jengelt ook soms, dan wacht ik altijd eventjes en zodra ik merk dat ze echt gaat huilen ga ik er heen. Dan geef ik haar speentje, die heeft ze dan vaak uitgespuugd, en valt ze meestal gelijk in slaap. En probeer te bedenken dat het een fase is en het écht steeds gemakkelijker gaat worden!
Volgens mij interpreteer je de slaapsignalen wel goed! Het is ook heel lastig te zien! Ik heb me erbij neergelegd dat ons zoontje huilt voor het slapen gaan en probeer zo rustig mogelijk te blijven. Ook probeer ik er elke keer zo blanco mogelijk in te gaan, ik probeer van tevoren niet te gaan denken: ow hij zal wel weer gaan huilen... Ik zorg dat ik rustig ben als ik hem naar bed breng en als dit niet lukt of hij al veel gehuild heeft, dan brengt mijn man hem naar bed (indien mogelijk). Ons zoontje heeft de eerste 8 weken van zijn leventje gebruld door koemelkallergie en nog steeds kan ik er niet goed tegen. Maar het wordt met de tijd echt beter! De signalen die worden afgegeven worden steeds duidelijker, jij wordt steeds zekerder en jullie raken steeds meer op elkaar ingespeeld... Tenminste zo ging/gaat het bij ons! Ligt ze trouwens ingebakend? Of mag dat niet met reflux? Ze heeft verder geen pijn? Om dat uit te sluiten kun je paracetamol proberen
Ze heeft tot voor kort in een Puckababy gelegen maar ze begint om te rollen dus dan mag dat niet meer. Ze deed dit trouwens ook al toen ze in die Puckababy lag, dus ik heb niet het idee dat het daaraan ligt. Ze is onder behandeling bij de kinderarts voor reflux en/of kma, daar proberen we nu achter te komen. Voor de reflux heeft ze al enige tijd medicatie. Toevallig heb ik haar vrijdag een paracetamolletje gegeven omdat ze koorts had en bleef huilen na de inentingen. Maar ook toen: brullen bij het in bed gaan..
Dan denk ik dat het bij je baby hoort, huilen bij het slapen gaan... Misschien heeft iemand anders de gouden tip, ik houd me ook van harte aanbevolen! Anders zit er, denk ik, niets anders op dan het te accepteren, rustig te blijven (lukt beter als je leuke dingen doet met vriendinnen/partner zodat je beter in je vel zit, althans dat werkte bij mij!) en wachten op betere tijden . Ik heb wel gemerkt dat in mijn omgeving bijna alle baby's lekker gaan slapen als ze in bed worden gelegd, die gaan zelfs lachend naar bed... (Al heb ik hier mijn vraagtekens bij....) Ons zoontje dus niet, nooit gedaan ook, hij is volgens mij veel te bang dat hij iets mist, is mega nieuwsgierig! Ik wilde zelf vroeger ook nooit naar bed, dus misschien dat hij het van mij heeft.....
Heb je al eens op de buik geprobeerd? En anders zou ik er zeker bij blijven en haar het vertrouwen geven dat je er bent.
Ooh ik las ergens overheen.. ja dat is lastig. Heel erg je gevoel volgen, maar dat doe je zo te lezen al. Misschien accepteren of erbij blijven. Succes!
Hier ook altijd huilen bij naar bed gaan. Hier heeft ze t gewoon nodig en na 10 minuten huilen slaapt ze dan. Het is inderdaad vervelend, maar wij laten haar wel even gaan. We hebben gemerkt dat hoe langer we blijven of als we te snel teruggaan het in slaap vallen alleen maar langer duurt.
Hier een manneke van 20 weken. Laatste tijd ook wat aan t klungelen. Hier mogelijk te maken met een zeer mondje. Weinig slapen, veel huilen, door vermoeidheid moeizaam drinken ( borst en flesweigeren) van de honger niet kunnen slapen, door vermoeidheid niet kunnen drinken....pfff Deze week heel strak-> lekker drinken, poosje bij me zitten,knuffelen, poosje spelen in box of op zitzak bij me in de buurt. Bij eerste tekenen van vermoeidheid, gapen, oogjes/oortjes wrijven, gebalde vuisten,druk worden, bleek worden pak ik hem op, houd hem heerlijk tegen me aan, rustig naar boven en en zachtjes in bed. Hij sputtert dan wel even,blijf meestal in de buurt wat rommelen en zachtjes kletsen. In de eerste weken was t een 'makkie'. Drinken,kroelen, in bed, slapen...dat is helemaal over hier. Hij slaapt momenteel soms maar een half uurtje, twee keer per dag en dan s nachts ook wakker.... Hoe meer hij slaapt overdag,hoe beter t s nachts gaat. Het is een wakker mannetje,wat overal graag bij wil zijn, maar vermoeidheid zorgt ook dat hij nog alerter is..... Tsja, naar anderen moet je meestal maar niet kijken.... beetje sputteren of wat huilen mag wel, maar brullen en overstuur raken vind ik een teken bij ons dat er iets niet lekker gaat. Moet ook gewoon accepteren dat mn kind geen slaap baby is..
Toevallig bij mijn jongste ontdekt dat ze begint te huilen zodra ze het matrasje raakt als ze te lang op is geweest. Vaak is er niets aan te doen omdat ze zo lang over de fles doet. Maar we proberen haar nu sneller in bed terug te leggen en dan slaapt ze meteen in. Ook als ze in bad is geweest is ze meteen vertrokken. Misschien is de reden dat ze 's avonds wel meteen slaapt de vermoeidheid. Probeer dat eens.
Ja, dat is ook het enige wat ik nu nog kan bedenken. Maar hoe weet ik dan het juiste moment te pakken? Dat vind ik zo grappig aan dat boek van Stephanie Lampe, dat je schijnbaar maar een kort moment hebt waarin je de baby rustig kunt wegleggen en dat ze zonder morren inslapen. Als je de golf gemist hebt, moet je wachten op de volgende. Maar hoe weet je dan of je het juiste moment te pakken hebt? Net weer, ik heb haar na de fles ongeveer nog een kwartiertje bij me gehad, toen meende ik te zien dat ze rode oogjes kreeg en ze werd wat stiller. Ik leg haar neer en bij het eerste armpje in de mouw van de slaapzak gebeurt er nog niets, maar bij de tweede zet ze me toch een keel op! En dan gelijk dikke tranen...Dus ik blijf er maar even bij zitten en uiteindelijk gleed ze weg. Ik was beneden, en ze begon weer. Toen moest ik plassen dus ik dacht: sorry, je moet even wachten en toen ik van de wc kwam, was ze stil. Dus op zich lukt het uiteindelijk wel maar ik vind dit zo naar, ik wil niet dat in haar eentje verdriet heeft daarboven....Maar ze heeft ook haar rust nodig!
oh herkenbaar. en die slaapsignaaltjes zijn soms zo lastig te zien. Eerst dacht ik dat ik het doorhad en dan gaat hij opeens weer andere dingen doen als hij moe wordt. Ik heb me erbij neergelegd dat hij altijd een beetje huilt in bed. Begint vaak als ik net beneden ben maar houdt ook snel weer op. En het is geen brullen. Als hij te moe is, dan huilt hij ook harder en dan moet ik hem soms echt in slaap wiegen met mijn pink in zijn mond. Helaas wil hij na lang proberen geen speentje dus is mijn pink het zoethoudertje geworden.