Geen pijn gelukkig, ik heb tot kerst nog fysio gehad, dus een jaar zeg maar. Maar ik krijg die arm nog steeds niet helemaal recht omhoog zoals zou moeten zeg maar. Ik heb nu een frozen shoulder zoals dat heet , het kapsel rond mijn schouder is te stijf en dat kan wel twee jaar duren voor het weer goed is ALS het al weer goed komt.....
Het ergste vond ik dat mijn dochter er bij was toen ik viel en ze zo overstuur was.... En dat die fysio die ik als eerste had zo'n zak was, mij zo onzeker maakte door te zeggen dat ik maar wat flinker moest zijn en mijn arm met geweld omhoog heeft getrokken en ik lag te huilen van de pijn... Mijn man denkt dat het wel eens zijn schuld kan zijn dat dat botstukje weer los is gaan zitten omdat tijdens de operatie bleek dat het amper vast zat....
Wil nooit zo graag paracetamol nemen omdat ik ook migraine heb en dat nog zo lang mogelijk wil kunnen onderdrukken met paracetamol. Ze schijnt er recistent voor te kunnen worden. Pijnstillers mag ik niet omdat die niet mogelijk worden gebruikt met hartproblemen en die zitten bij mij in de familie, dus mij is geadviseerd die niet te nemen. Net werd de pijn echter zo hevig, dat het doortrok naar mijn onderrug, dus nu heb ik ze maar wel genomen.....
Nou daar moest ik nou eigenlijk ook meteen aan denk. Wat een zakkenwasser zeg :x Heb je wel een klacht tegen hem ingediend ? Inderdaad erg zeg dat je dochtertje ook zo overstuur was...zo zielig als kinderen van dat intense verdriet hebben. Ik heb dat ook een keer gehad met mijn zoontje. Ik hou er niet van als mijn man mij optilt, wil gewoon beide voeten op de grond hebben. Dus mijn man tilde mij op van achter, ik schrok en gaf een middelmatige maar wel paniekerige gil. Nou, mijn zoontje kwam in paniek en huilend de keuken ingerend ! "Mama, mama !" Echt erg, krijg er nog tranen van in mijn ogen !
Dames ik had gisteren wel even een pijnlijk momentje. Mijn vader is toch iets meer dan een jaar geleden in 1 keer dood neergevallen door een hartstilstand ? Nou, mijn zoontje heeft nu dus helemaal geen opa meer. Gisteren dus gingen we mijn zoontje ophalen uit de creche, werd een van die kindjes door haar opa opgehaald. Dat meisje hartstikke blij natuurlijk, en riep:"Opa, opa !" rende op hem af en sprong in zijn armen. Ik keek naar mijn zoon en brak bijna, was alsof iemand mij recht in mijn gezicht sloeg en daarna mijn keel dichtkneep ! Mijn zoontje kent het woord namelijk wel, omdat ik hem over opa vertel, en als hij zijn foto ziet dan wijst hij er ook naar en zegt hij: "Opa." Maar ik werd met mijn neus op het feit gedrukt dat hij dus nooit door zijn opa opgehaald kan worden en met hem kan knuffelen enzo, en dames dat deed zo'n pijn ! Mijn man zag het gelukkig meteen en hield me in de gaten, hij voelde nl precies hetzelfde op dat moment, want mijn eerste reactie was mijn zoon pakken en de deur uitlopen. (zonder zijn tas te pakken en de leidster te vragen hoe de dag was verlopen) Heb me dan ook de hele avond klote gevoelt gister, bah !
Dat zijn inderdaad pijnlijke momenten en kan me voorstellen dat je daar op zo'n moment veel verdriet om hebt! Sterkte meis......Knuffel!
ik zou dat echt uit gaan zoeken of dat mogelijk is, dat het zijn schuld is! En dan aanklagen inderdaad! (lijkt Amerika wel) Maar zonder gekheid, vind ik niet normaal hoor.........wat eenzak inderdaad.....
nou meiden, ik heb de vk gebeld! Vind het zo spannend allemaal hihi. Heb 14 maart de intake, dus over 3 weekjes! Ze heeft verder niet gevraagd naar lengte van mn cyclus oid en gaat dus gewoon uit van de 1e dag van mn laatste menstruatie, ze zei; dan ben je nu dus 5 weken zwanger. Dus ik ga mn banner even aanpassen, scheelt weer een week. (grote kans dat bij een echo blijkt dat het toch minder ver is, maar dat zien we dan wel weer)
Nee, heb geen klacht ingediend, we kunnen niet bewijzen dat het door hem.komt,.... Hebben het er in het ziekenhuis wel over gehad. Die fysio kraakte ook de chirurg en haar af en trok de adviezen vannde chirurgie in twijfel, hij had geen vertrouwen in dokters enzo.... Hijnhad vooral veel vertrouwen in zichzelf:x sukkel... De fysio die ik daarna had was echt zo'n topper, hij is de eerste keer een uur met mij gaan zitten en heeft het hele verhaal van de val, de andere fysio en alles aangehoord, vervolgens heeft hij een boek met plaatjes van schouders en hoe dat met spieren enzo allemaal zit erbij gepakt en uitleg gegeven wat er allemaal is gebeurd. Hij heeft me plechtig beloofd me geen pijn te doen. En heeft me echt op kunnen beuren en mijn zelfvertrouwen wbt mijn schouder weer terug gegeven. Ik kon alles wel tien keer vragen als.ik het niet begreep en hij zou ook die tien keer uitleg hebben gegeven. Later heeft hij me wel pijn gedaan hoor, maar ik vertrouwde hem volledig en hij luisterde goed naar mij en wat ik kon hebben. Dat mijn dochter zo overstuur was was echt zo naar ze heeft het er ook nog weken over gehad en weet alles nog tot in detail na te vertellen na een jaar. Wat dan weer zo schattig was is dat ze.wel eens mee moest naar de fysio en hij haar "hulp fysio" had gemaakt, die taak nam ze uiterst serieus. Ze stond me dan thuis met oefenen ook regelmatig aan te moedigen of in haar handen te klappen met een luid "jaaaaaa goedzo mamaaaaa" er bij, dat was toch zo lief!
Ach jee meis, dat is wel even heel confronterend.... Kan me voorstellen dat dat voelt als.een klap in je gezicht Dikke knuffel van hier meis.....
Ik heb het er toen met de nieuwe fysio over gehad en met de chirurg in het ziekenhuis maar er is gewoonweg niet te bewijzen dat het door hem gekomen is..... Ik vond het naar om te merken dat iemand je zo kan behandelen als je zwak bent en onzeker omdat dit nieuw was voor mij. Je vertrouwt er dan op dat zo iemand kennis van zaken heeft en je helpt omdat je dat nodig hebt.... Het tegendeel was dus waar.... Ik ben op zich helemaal niet zo onzeker en kan best voor mezelf opkomen, maar als iemand dan zegt "je moet wel durven bewegen en een beetje flinker zijn" dan denk ik, ben ik dan echt zo'n watje.... Ik heb hiervoor nooit echt pijn gehad dus weet niet of ik een hoge pijngrens heb. De bevalling was geweldig, deed wel pijn maar prima te doen dus ik dacht niet echt een pieper te zijn.... Volgens de chirurgen ben ik geen pieper en volgens mijn super fysio ook niet. Die vent spoort gewoon niet denk ik dan maar....
Hee dames Even een ego berichtje vanaf m'n tel want we liggen nog in bed Ben zo blij! Ik zal straks even op de vorige reacties reageren, vind dat zo lastig om m'n tel vandaar