Goedemorgen, zoals sommigen misschien wel weten van mijn vorige berichten, is ons leven de afgelopen maanden een rollercoaster. Dat hou ik even kort. Onze dochter zit nu, na heel veel ellende, in een gesloten instelling. Het is zo ontzettend verdrietig en moeilijk te accepteren, maar er was geen andere keuze meer. Ze is zo vaak weggelopen van verschillende plekken en heeft zichzelf erg in gevaar gebracht. De laatste keer bijna 2 nachten weg. Dat is echt een nachtmerrie. Mijn angst dat ze hier erger uitkomt dan erin is gegaan, is heel erg groot. Vooral door alle verschillende kinderen die daar zitten. Verder over de locatie en begeleiding niks dan goeds. Er is een heel plan en daar gaan we ons aan vasthouden. Als je denkt dat het allemaal niet erger kan, zijn we vorige week maandag in een nog veel grotere nachtmerrie terecht gekomen. Mijn lieve vader, ons grote vangnet, degene die er altijd was, heeft een einde aan zijn leven gemaakt. Op een gruwelijke manier. Hij heeft jaren gevochten om beter te worden. Had veel onzichtbare lichamelijke klachten, waaronder ernstige tinnitus. Hierdoor is hij ook erg depressief geworden. Hij heeft alles en alles gedaan om geholpen te worden, maar nu waren de hoop en energie helemaal op. We zijn allemaal helemaal kapot van verdriet. Hoe komen we hier ooit nog uit. Ik was al opzoek naar hulp voor verwerking wat er allemaal is gebeurd en nog steeds gaande is en dan gebeurd er zoiets vreselijks. Hoe kan je zoiets verwerken? Ik vertik het om hier voor altijd ongelukkig over te blijven. Wil door voor mijn gezin, maar voel me aan alle kanten geamputeerd. Dochter weg, vader dood. Hoe ga je om met zo’n plotselinge en heftige situatie? Ik ben nooit iemand zo dichtbij kwijtgeraakt.
Ach meid, eigenlijk weet ik niks te zeggen, maar zomaar weer wegklikken kan ik niet. Tips heb ik niet, maar ik wil je heel, heel veel sterkte wensen is deze intens moeilijke tijd ❤️
Ach, wat ontzettend verdrietig... Ik kan je geen zinvolle adviezen geven, maar wil je wel heel veel sterkte wensen...
Eigenlijk geef je in de laatste alinea precies het antwoord op je vraag. Je wil het niet voelen, want je wil door, maar toch voel je het in alle hevigheid wel. Wat volkomen logisch is. Het is veel en het heeft tijd nodig. Heel veel sterkte met het verlies. Wat verschrikkelijk voor je dat zo’n belangrijk persoon in je leven er op zo’n manier tussenuit knijpt. Dat is niet te bevatten. Gecondoleerd <3
Och jee. Wat krijg jij veel op je pad. Heel veel sterkte met alles. En gecondoleerd met dit enorme verlies. Heb je iemand om mee te praten? Kan de POH van de huisarts mogelijk iets voor je betekenen?
wat vreselijk, wat een ellende om door te moeten maken, zowel je dochter opgenomen als vader die zo'n beslissing heeft genomen. Misschien is er in de buurt een psycholoog of hulp voor rouwverwerking. want zowel het overlijden van je vader is een rouwproces waar je doorheen moet. maar ook de hele verwachting hoe je leven en het leven van je dochter zou zijn is een soort rouw proces waar je door heen zult moeten. en waarbij je vanalles zult gaan voelen om hier doorheen te komen om weer verder te gaan. vaak helpt het al om aan iemand je verhaal te kunnen vertellen, zonder dat iemand direct een mening heeft, dat kan ook de praktijkondersteuner bij de huisarts zijn. Heel veel sterkte.
Helaas geen tips maar wil je wel heel graag sterkte wensen. Wat enorm veel om op je bordje te krijgen
Wat een ellende allemaal. Ik weet helemaal niet wat ik moet zeggen om je beter te laten voelen. Alleen dat je zeker door moet gaan met hulp zoeken en dat ik hoop dat je niet te maken krijgt met die ellendige wachtlijsten. En dat je echt je nog een periode doodongelukkig zal voelen, maar ik weet zeker dat er betere tijden komen. Heel veel sterkte.
Ik hoop zo dat er betere tijden komen. Voor nu ben ik alleen maar heel erg angstig voor de volgende gebeurtenis. Wie zegt dat het nu ophoudt
Wat heftig van jou dochter. Ik wens haar heel veel goede hulp en geluk toe en jullie als gezin ook. ❤ Gecondoleerd met je vader wat erg allemaal ik weet er ook de juiste woorden niet voor. Ik zou hulp gaan zoeken bijv zoals aangegeven POH bij de huisarts en goed ook dat je hulp wilt dat is al 1 stap want je bent het waard!! Een hele dikke knuffel voor jou en je gezin.❤
Wat heftig allemaal. Het zal zeker wat tijd kosten om alles een plek te geven.. wellicht met wat hulp? Heel veel sterkte!!
Je vader is dan niet meer fysiek aanwezig, maar hij zit voor altijd in je hart. Vaak als je nog vragen hebt, dan weet je zelf het antwoord wel, dat komt omdat je hem goed kent. Geef het tijd. Het verdriet slijt met de tijd. Wat betreft je dochter: hoe gaat zij met dit verlies om?
Jeetje! Ik heb het idd gevolgd rondom je dochter, want zij is maar iets ouder dan mijn dochter. Ik wil je heel veel sterkte wensen en je condoleren met het verlies van je vader.
Lieve vrouw, wat verschrikkelijk Gecondoleerd met het overlijden van je vader, en sterkte met de situatie van je dochter. Dat de zon langzaam weer mag schijnen op jouw gezin.
Dat is ook wel heel pittig allemaal! Ik zou nu nog niet nadenken over ‘voor altijd’ ed, maar proberen in het hier en nu te leven. Per dag en in kleine stapjes. En als het niet alleen lukt, zsm hulp vragen! Heel veel sterkte!
Woorden van troost heb ik niet, tranen springen me in de ogen bij het lezen. Ik vind het verschrikkelijk voor je/jullie!
Gecondoleerd met het overlijden van je vader. Ik heb veel gehad aan gesprekken met de praktijkondersteuner van de huisarts, ik zat voor mijn gevoel ‘vast’ in de rouwverwerking na het overlijden van een goede vriendin. Heel cliché, maar dit een plekje geven kost tijd. En praten helpt daarbij is mijn ervaring, maar het is geen ‘instant fix’. Dus gun jezelf ook tijd, hoe moeilijk dat ook is. Heel veel sterkte!