Ja, mooi is dat om te zien he. Echt schattig dat voetje! Ik vind andermans echo's al zo mooi om te zien maar als het je eigen kindje is zweef je helemaal op een wolkje
Ja het is erg vervelend dat ik zo lang moet wachten dat vind de HA ook. Maar hij zei dat dat helaas in NL veel voorkomt die wachtlijsten. De kids weten nog helemaal nergens vanaf. Die weten niet beter dan dat ik een beetje ziek ben op het moment en daar medicijnen voor slik. Uiteindelijk gaan we ze wel een keer vertellen zodra het hier weer wat rustiger is. Mijn vriend is sowieso iemand die zich moeilijk in kan leven in een ander. Dat vind ik op het moment wel lastig. Wanneer ik een aanval krijg zegt hij heel makkelijk "ehh, er is niets aan de hand dus je moet gewoon rustig doen, klaar". Tja, als het zo makkelijk was zou ik het er ook niet zo moeilijk mee hebben... Ook ben ik juist van de week terug naar de HA gegaan omdat mijn leven op het moment gewoon helemaal stil staat door al die aanvallen. Ik kan me nergens op concentreren en zodra ik onder de mensen kom of als het wat te druk om me heen wordt, krijg ik weer een aanval. Dat terwijl ik juist graag weer dingen wil ondernemen en verder gaan met mijn leven maar dat lukt zo gewoon niet. Ik zit nu gewoon een beetje opgesloten in mijn eigen huis en daar wordt je ook niet vrolijker van... Hij zegt nu juist meerdere keren op een dag dat ik weer met m'n schoolwerk verder moet gaan en dingen buiten huis moet gaan doen. Hij kan daar soms best boos over doen ook nog. En wat ik ook zeg, hij snapt maar niet dat dat juist is wat ik zo graag wil en probeer maar dat het gewoon niet lukt op dit moment. Pfff.... erg lastig. Nu dus al een aantal dagen ook antidepressiva erbij. Hierdoor ben ik me juist nog veel slechter gaan voelen. Heb een paar dagen constant het gevoel gehad of ik elk moment flauw ging vallen, misselijk, duizelig, hoofdpijn, benauwd. De paniekaanvallen werden veel heviger en frequenter en de oxazepam had een stuk minder effect. Donderdag avond helemaal in paniek met de HAP aan de telefoon gezeten omdat ik er weer helemaal van overtuigd was dat ik dood aan het gaan was. (klinkt heel dom nu na de hand) Die arts kreeg me uiteindelijk een stuk rustiger en raadde me aan éénmalig iets meer oxazepam te nemen. Maar dat moest dan wel eenmalig zijn... Kennelijk is de a.d. hetgeen wat het best helpt in dit geval alleen heb je kans dat het de klachten in het begin juist verergerd (heb ik weer natuurlijk). Vrijdag voelde ik me nog precies hetzelfde en ben toen ook nog een keer naar de HA gegaan. Met hem afgesproken dat ik toch iets meer oxazepam mocht nemen deze insteldagen, ipv max 3 naar max 5 tabletjes, en dat ik die standaard 3 op vaste tijdstippen zou nemen en dus niet pas zodra ik al een aanval kreeg en extra als het echt nodig is. Ook hebben we afgesproken dat ik het dit weekend nog even aan zou kijken. Gelukkig voelde ik me gisteren al een stuk beter. Vandaag weer ietsjes minder maar gelukkig lang niet zo erg als die andere dagen. Nu maar hopen dat ik me snel weer echt goed ga voelen want dan kan ik tenminste weer verder met m'n leven...!!
@kzh: Wat fijn zo'n mooie echo...!! Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik er nooit veel in zie Hhahaha...!! Is alles nog goed gegaan met het afscheid van je hondje...?? In ieder geval heel veel sterkte hiermee nog... @Pucks: Wat fijn dat dat knopje nu om is gegaan in je hoofd. Vanaf nu lekker gaan genieten van deze tijd...!!
Vervelend dat je vriend zich niet zo goed in kan leven in jouw situatie! heb je wel iemand in je nabije omgeving waar je begrip kunt vnden? Hopelijk gaat de ad samen met de oxazepam je wat meer rust geven! En gaat die wachtlijst opschieten! @ de echo : bovenaan t hoofdje, rechtsonder voetjes, en een handje op t hoofdje Afscheid was erg moeilijk, als ik aan hem denk schieten de tranen meteen weer in mn ogen.. Nooit meer lekker met hem knuffellen, of wandelen.. Bah
Aha, nu zie ik het ook Gelukkig heb ik m'n beste vriendin ook nog. Die heeft sowieso veel verstand van al die psychologische poes pas. Daarnaast hebben we toevallig vaak dezelfde dingen. Zo worstelt zij ook al jaren met een depressie (ook PDS en HMS net als ik ) alleen gelukkig geen paniekaanvallen. Toch kan zij gelukkig ook weleens mijn vriend de goede richting insturen en dat is wel fijn. Wat ontzettend moeilijk van je hondje. Onze honden zijn ondertussen al zo'n 12 jaar geleden heengegaan maar ik ken het gevoel nog maar al te goed. Ben ook ontzettend bang dat er een keer iets met m'n katten gebeurd... Heel veel sterkte hiermee...!! <3
Dat is wel heel fijn, een vriendin die je begrijpt en ook nog goede invloed op je vriend heeft! Thanks! Het nadeel van huisdieren, ooit moet je er na al die mooie jaren afscheid van nemen
Ja ik hoop echt dat mijn katten nog lang bij ons zullen blijven. Ze zijn nog redelijk jong (poesje is bijna 5, katertjes zijn bijna 4). Maar dat zijn echt mijn kindjes <3 Er is trouwens hier ook nog een beetje goed nieuws. In die gequoteerde berichten van mij konden jullie lezen dat mijn zusje (van bijna 25) dus ook een vrij hoog FSH heeft van 9. Haar HA heeft met een FA overlegd en deze gaf aan dat hij haar FSH ook liever een stuk lager had gezien dus ze heeft nu eindelijk ook een verwijzing gekregen. Ik zei haar toen al meteen dat ze het beter maar niet meer uit moest gaan stellen en gewoon direct moest beginnen met klussen. Maar ondanks dat ze al 9 jaar een relatie heeft komt het eigenlijk nu niet zo goed uit. Mijn zwager zit op het moment zonder werk en haar contract loopt binnenkort af. Stel dat ze dan zwanger wordt is de kans natuurlijk klein dat deze verlengt wordt. Daarnaast wonen ze nog in een caravan. Ze hadden eigenlijk al een mooi appartement gekocht en alles was zo goed als rond toen mijn zwager dus onverwachts werd ontslagen waardoor alles ineens niet meer doorging. Daarnaast voelde ze zich begrijpelijk ook wat ongemakkelijk tegenover mij. Maar ik gaf meteen al aan dat ze dat dus absoluut niet moet doen. Het is over 10 jaar immers nog net zo confronterend en als puntje bij paaltje komt zou er waarschijnlijk niemand zo blij zijn voor hun als wij. Wij kennen de keerzijde van de medaille. Maaarrrr, nu had ik haar gisteren aan de telefoon en ze hebben nu toch de knoop doorgehakt, ze gaan er gewoon voor...!! Het is namelijk sowieso nog maar ff afwachten hoe snel het kan gaan. Haar FSH is toch al wat aan de hoge kant en mijn zwager wordt er ook niet jonger op (alweer 35). Ze hebben het al aan mijn moeder en zijn ouders verteld, dus het gaat echt gebeuren. Woehoe, dus toch misschien binnenkort een [onze-achternaam] kindje..!! Het blijft natuurlijk een beetje een dubbel gevoel voor mij, had natuurlijk liever zelf zulk nieuw willen brengen maar ben echt super blij <3 <3 <3
Normaal gesproken ben ik ervoor dat mensen eerst hun zaakjes op orde hebben, maar in deze situatie heb je gewoon weinig keus! En met de hulp van familie komen ze er wel! Zou wel super zijn als het ze gaat lukken, ook al zou het voor jou heel confronterend zijn.. Maar, tante worden is ook heel bijzonder! Oh dan kan je nog lang genieten van je beestjes!
Vandaar dat zij het eigenlijk nog even uit wilden stellen. Maar ja, de kans is er dat ze dan misschien ook te laat zijn. Precies wat ik ook zei, het is niet alsof ze onverantwoordelijke mensen zijn en als ze het echt willen kunnen ze er voor zorgen dat het gewoon gaat werken. En ze kunnen altijd hulp krijgen van beide families. En ik heb nu al 4 neefjes van mijn vriend z'n kant. Maar dat is toch niet hetzelfde als een neefje/nichtje van je eigen broertje of zusje
@natasja, ik wil even zeggen dat ik heeel veeel respect voor je hebt hoe je ermee omgaat. Dat je je zus zo helpt en steunt, zelfs nu het bij jezelf níet zo goed gaat. Je zorgt ervoor dat je stiefkindertjes het niet merken, terwijl je je eigenlijk zo rot voelt. Petje af!! Fijn dat je goed kan praten met je vriendin. Dat is wel heel belangrijk. Ik hoop dat je er snel weer boven op komt, en dat je verder kunt gaan. *Knuffel! @Ook een knuffel voor jou, ik hoop dat je er een goed gevoel bij hebt, bij het overlijden van je hond. Dat je er rust bij vindt en het een plekje kunt geven. Sterkte!
@hier, alleen maar genieten. Voel me de laatste tijd veel beter! De meeste mensen om me heen weten het nu. Zo leuk al die reacties! We zijn hier en daar al aan het kijken naar meubeltjes en kinderwagens. Zwanger zijn wordt steeds leuker!!
Hoi! Ik kom ook uit Gelderland! Sinds augustus proberen mijn vriend (31) en ik (28) zwanger te worden! Gister aangemeld op deze site waar ik hopelijk ervaringen en verhalen kan delen. Vorige week woensdag onwijs hetftig ongesteld geworden terwijl mijn nod 28 oktober zou zijn. Enorm teleurgesteld natuurlijk.... Nu hopen dat het deze maand raak is!
Dank je wel Pucks...!! <3 Fijn om te lezen dat je er steeds meer van gaat genieten Misschien een beetje raar maar het doet me echt goed om op deze manier toch een beetje in jullie geluk te delen...!!
Ow, en *edit: Wij hebben 3 neefjes, niet 4, typfoutje Maar ze zijn alle 3 geboren terwijl ik al samen was met mijn vriend. Dus ze zien mij wel echt als een tante...!!
Welkom Lelie! Vervelend hoor, dat ongesteld worden. Heb je hiervoor anticonceptie gebruikt? Inderdaad hopen dat het dit keer raak is! Waar kijk je het meeste naar uit als je denkt aan een kindje? Natasja, dikke knuffel voor jou! Wat een heftige situatie... Ik heb morgen weer een echo, begin nu wat zenuwachtig te worden. Vorige week had ik een paar dagen wat minder vertrouwen in een goede afloop dit keer, maar daarna werd ik weer rustig en zelfverzekerd. Hoop zo dat het terecht blijkt en dat er morgen een gezond kindje te zien is!
@ pucks ; ik begon ook echt te genieten vanaf de 12 weken ongeveer @ lelie ; welkom hier! Ben je in augustus pas gestopt met anticonceptie? want dan zou je cyclus nog even tijd nodig kunnen hebben om op gang te komen, bij mij ging dat ook gepaard met flinke ongi's.. succes! @ natasja ; je bent gewoon een stoere meid! Ook al gaat het niet altijd even goed met je, vind het echt knap dat je toch hier mee kunt lezen en ook nog positief op ons kunt reageren! *knuff* @ anemoon ; spannend! komt vast goed meid.. morgen ga je lekker genieten van jullie kleintje!