Hey meiden, zoals velen van jullie weten hebben wij lang in de medische molen gezeten voor een kindje, wat we helaas nog niet in onze armen hebben mogen sluiten. Nu had ik van mijn zus kleertjes gehad van mijn nichtje, die daaruit was gegroeit, voor als we aan kindjes zouden beginnen. Nu zie het er naar uit dat dat voorlopig even achter ons ligt. We gaan ons focussen op de bruilofd in 2013 en we proberen lekker van elkaar te genieten en weer echt te leven. We zijn bezig met een verbouwing in de slaapkamer... en onze kasten gaan eruit, dus hup gelijk de boel opruimen. Eerst kwam ik kleren tegen maatje 38/40 wat ik paste voor mijn hormoon gebruik ( nu 44/46) Daarna zijn we begonnen aan de kleertjes die we van mijn zus gehad hebben. Er zaten een hoop leuke dingetjes tussen... en een hoop hebben we weggegooit de rest zetten we op MP. Ineens stortte ik in.. volgens mij was het teveel.... gewoon het gevoel voorlopig geen kindje in mijn armen te kunnen sluiten ondanks alles wat we er al voor hebben gedaan.... voel me nu ook heel erg uitgeput en de slaapkamer is nog een rommel Ik moest geloof ik even van me af wou schrijven..... in de hoop dat het oplucht... Weten jullie trouwens op baby kleren op MP beetje verkopen ( mijn zus krijgt het geld) het is van maatje 52 t/m 86 ( en 18 maanden stonden op sommige labels)
ik ken het ook, bij mij is het op dit moment niet mogelijk zonder medice molen, en dan nog de vraag, heb een autoimuun ziekte waardoor de kans op miskramen heel groot is. sterkte
Dat is toch heel logisch dat het je te veel werd! Het is net alsof je definitief het idee moeder te worden samen met de kleertjes op marktplaats zet... Ik snap heel goed dat dit je heel erg veel pijn doet. Ooit was je droom aan die kleertjes verbonden, jouw kindje en die kleertjes horen bij elkaar. En ook al is je kindje (nog) nooit geboren, voor jou bestaat het al. Nu je die kleertjes opruimt, en weg doet, valt meteen je droom om die kleertjes ooit je eigen kindje aan te doen in stukjes. Dikke knuffel...
Ik heb je onderschrift idd wel eens gelezen en voel zo met je mee! Bij ons heeft het 2,5 jaar geduurd en in die periode heb ik me ook wel eens afgevraagd, wat als...? Ik heb nooit wat durven kopen tot het zover was, voornamelijk om de reden dat je er dan mee geconfronteerd wordt. Ik kan me zo goed voorstellen dat je het niet meer trekt! Een kinderwens is zoiets sterks, je zou er alles voor willen opgeven. Heel veel sterkte toegewenst.
Wij hebben ook het medische traject doorstaan dus voel precies wat je bedoelt. Steeds als ik je voorbij zie komen en je onderschrift lees, krijg ik een brok in me keel Sterkte en op naar die mooie bruiloft!
hey meis! snap dat het eventjes heel moeilijk is vooral omdat je het eventjes stopzet allemaal. mocht je zin hebben in een bakkie koffie mail me maar
Nou kan me helemaal voorstellen dat je dan even breekt hoor, het is toch best "definitief" om dat dan op te ruimen en het is een rouwproces en die ruimte moet je jezelf ook geven meid, het is helemaal niet erg om even te breken, heel logisch vind ik! Succes met de slaapkamer verder opruimen...
ik wil je heel veel sterkte wensen Kan me voorstellen dat je even brak. miss wil je dit helemaal niet horen van iemand die wel een kleine heeft maar ik hoop dat ondanks alles jullie in de toekomst ook een wondertje in jullie armen mogen sluiten!!! Heel veel sterkte en heel veel geluk met elkaar en met de bruiloft!
Heel logisch hoor, het is toch een rouwproces wat je doormaakt. Na 10 jaar mocht het bij ons gelukkig eindelijk lukken maar eigenlijk hadden we het ook al opgegeven. Heel veel sterkte