wie donor? wat voor donor?

Ik ben ook al sinds mijn 18e geregistreerd als orgaandonor,
maar niet voor wetenschappelijk onderzoek en niet mijn ogen en huid.

 

Ik ben orgaandonor (ja, nu nog niet natuurlijk, maar we snappen 't idee) en ik hoop over 'n maandje of drie, vier voor 't eerst plasma of bloed te mogen gaan geven..

Ik heb gezien hoe mijn vader plasma en bloed nodig had toen hij in 't ziekenhuis lag en aangezien hij 't niet meer terug mag geven, moet ik 't dan maar doen..

 

Hier ook sinds mijn 18e aangemeld als donor.... hier mogen ze ook alles behalve huid en netvlies....

Heb zelf ook al eens zitten denken aan beenmerg donor maar weet idd dat het erg pijnlijk is en dat houd me nog tegen. Maar als een bekende of familie beenmerg nodig heeft zou ik het zeker doen mits ik een geschikte kandidaat ben natuurlijk.

 

Ben ook donor, na mijn dood mogen ze alles van me hebben. Heb het in de familie nu 2x meegemaakt dat er donoren nodig waren, de ene een long, zijn heeft het niet overleefd omdat er geen long was... de andere had een nieuwe lever nodig en kreeg die gelukkig net op tijd.. toen wist ik het zeker, ik wil andere mensen niet in die angst en onzekerheid laten zitten..

 

Nou ik wilde dat ook, tot ik er bij na dacht dat ik ook nog een beetje toonbaar moet zijn voor mijn kindjes als ze afscheid van mij willen nemen...
En ik weet wel ze poetsen je weer helemaal op, maar het idee dat je helemaal open hebt gelegen en er van alles mist, voelde voor mij niet goed, dus ik heb er vanaf gezien

 

Dat pijnlijke valt wel mee, kijk maar (site van Sanquin) :

Hoe worden stamcellen afgenomen?
Er zijn twee manieren om stamcellen af te nemen (twee donatievormen). Beide donatievormen hebben hun voor- en nadelen.
1 Uit de beenmergholte
Dit is de ‘klassieke’ manier, die tot voor kort het meest werd toegepast. De stamcellen worden met een holle naald uit de holte van de bekkenkam opgezogen. Tijdens de afname is de donor onder narcose.
2 Uit het bloed
Deze methode bestaat nu enkele jaren. Met behulp van medicijnen (‘groeifactoren’) kun je de stamcellen in het beenmerg in aantal laten toenemen. Een deel van de stamcellen verlaat dan het beenmerg en gaat naar het bloed. De stamcellen zijn dan uit het bloed te verzamelen door middel van hemaferese (zie verderop in deze folder). De donor hoeft hierbij niet onder narcose of onder spinaal-anesthesie. Als een familielid stamceldonor is wordt deze manier van stamcellen geven tegenwoordig het meeste toegepast.


--> natuurlijk voel je als de narcose voorbij is ook wel wat, maar dat is vergelijkbaar met een flinke blauwe plek. Dat is niet te vergelijken met de pijn van een beenmergpunctie zonder narcose.

 

Ik laat de keuze aan mijn man. Dit betekent dat ik volledig zal worden leeggetrokken, alhoewel, ik denk niet dat iemand mijn longen wil hebben.

IIG ik vind dat mijn man hiervoor het zeggen heeft en andersom ook. Ik wil dat hij het goed moet vinden en er een goed gevoel moet hebben. Mocht hij al dood zijn dan zal mijn familie de keuze moeten maken.

 

Ik ben al sinds mn 18e donor (en ben d'r 40 nu). Mijn kinderen zijn het ook sinds hun 18e. Vind dat gewoon heel belangrijk.
Als jij of je kinderen een ander hart nodig hebben om maar iets te noemen ben je denk ik HEEL ERG blij als het er is.

Van mij mogen ze de wet aanpassen. Iedereen is verplicht donor en als je het niet wil moet je dat laten registreren.
Er lopen zat mensen rond die het in principe wel willen zijn maar er niet over na willen denken, of er gewoon niet bij stilstaan of zoiets hebben dat doe ik later wel.

Ze mogen alles van me hebben alleen mn gezicht niet. Wil wel nog toonbaar en als mijzelf in de kist liggen. En ik wil ook niet naar de wetenschap. (zeg ik nu)
De familie mag beslissen omdat ik het hun niet moeilijker wil maken dan ze het al hebben. Maar iedereen weet wat ik zou willen.

 

ik ben ook donor,
na mijn dood mag alles worden gebruikt.

dit wegens mijn principe: behandel de ander zoals je zelf wil worden behandeld.
oftewel, ik kan ook in de toekomst in de onfortuinlijke omstandigheden komen, afhankelijk te zijn van een donor voor mijn eigen leven.

vind trouwens ook dat bij eventuele schaarste (wat al een probleem is) alleen mensen die zelf donor willen zijn, recht mogen hebben op donormateriaal.

snap trouwens wel dat mensen het eng vinden, en daarom moeten wennen. je moet het dan ook pas doen als je het goed hebt onderzocht en niet meer bang bent.

sorry maar dit is echt onzin.
los van het feit dat als je hersendood bent je niet meer kan voelen (je hersenen regelen immers dat je zenuwen nog iets voelen) hoef je niet bang te zijn, of te denken dat ze je lang in leven gaan houden.

je bent allang gestorven en dood voordat ze daaraan beginnen.

mocht blijken dat bv jouw hart bruikbaar en onmiddellijk nodig is, dan zullen ze zorgen dat dat zsm uit je lichaam wordt verwijderd, en tot die tijd wellicht de omstandigheden voor dat hart nog zo optimaal mogelijk maken.

maargoed.

 

ik ben ook donor ze mogen van mij alles hebben in mijn lichaam maar van de buitenkant moeten ze gewoon afblijven zoals haren, ogen, huid e.d. nee daar hou ik niet van hahaha de rest nieren, hart, longen, lever e.d. mogen ze er allemaal uithalen wou ook bloeddonor worden omdat ik een zeldzame bloedgroep heb maar dat ging niet omdat ik nog maar n jaar geleden een bloedtransfusie heb gehad..

 

Ik ben ook donor. Ik heb net van de week wel wat laten veranderen. Nu mogen ze alleen mijn huid niet hebben, dat doe ik voor anderen. Van mij hadden ze dat ook mogen hebben. Immers, de kist kan ook dicht. En misschien wil mijn familie mij wel helemaal niet dood zien. Maar zover ik het begrepen heb, is het zo dat, ook al heb je aangegeven dat ze alles mogen hebben, dat de familie dan nog steeds het laatste woord heeft. En als je het niet wilt hebben, dat het dan uberhaupt niet gebeurt. Maar dat weet ik niet zeker. Anyway, ik ga het er later ook nog over hebben met mijn kind (-eren) als ze wat groter is/zijn, daar is ze nu nog te jong voor. Maar voorlopig is dit mijn beslissing, alhoewel mijn man het er niet mee eens is, maar ik zou later, als ik het nodig mocht hebben, ook een donororgaan willen hebben, ik zou het nogal hypocriet vinden om een donororgaan te accepteren, terwijl je zelf niks geven wilt. Ik ben ook beschikbaar voor de wetenschap, misschien vinden ze door het gebruik van een orgaan van mij wel een medicijn tegen een ziekte. Alhoewel ik dan weer liever niet oefenmateriaal wordt voor geneeskundestudenten. Maar eerste keus is toch donor voor andere mensen.

 

Ik ben nu al 11 jaar donor, ze mogen alles van me hebben als ik gestorven ben.

 

..ik ben ook donor. Ben geen bloeddonor, ik zit daar wel aan te denken. vind het dan ook wel fijn dat in de zoveel tijd me bloed wordt nagekeken, heb af en toe nog wel eens last van me hypochondrie

 

Ik heb ook een donorcodicil, al heel lang. Ze mogen alles van mij hebben. Ik heb me er destijds goed in verdiept.
Wat moet ik er nog mee? Wie weet heeft een ander er wat aan. Je zou er zelf op zitten wachten of voor familie, dan hoop je toch ook dat er op tijd nog een orgaan vrijkomt.
Je hebt 2 m2 aan huid gemiddeld, dus ook genoeg ruimte om het van plekken te halen die niet in het zicht zitten voor anderen.
Ik ben een tijd bloeddonor geweest, maar ze zaten altijd zo klungelen, verkeerd prikken etc., dat ik daarmee gestopt ben. Misschien dat ik het wel weer ga doen.

 

Dat wilde ik ook nog zeggen idd. Ik zou het ook geen fijn idee vinden als mijn organen naar iemand zouden gaan die zelf te beroerd was om zich op te geven als orgaan donor. Helaas kan je dat dus (nog) niet specificeren bij je specifieke wensen.....

 

Ik ben geen donor, dit was omdat ik overgeleverd wilde worden aan de wetenschap. Dan kun je geen donor zijn. Maar wanneer je naar de wetenschap gaat, heeft je familie geen kans om van je lichaam afscheid te nemen, je wordt heel snel weggehaald en ze zullen je dan niet meer zien.
Daarom ga ik nu toch Donor worden, vindt niet dat ik mijn kindjes dat aan kan doen.