Ik had van iemand gehoord dat je pijn kunt voelen nog als je hersendood bent en ze je een week in leven houden voor de organen. Wat ik ook niet wist is dat de familie er nog iets over te zeggen heeft als ik dood ga. Dus toch maar even mijn keuze veranderen8)
die doen dat op basis van feiten, en niet op basis van gevoel. Zij zeggen niet dat mevr X geen nieuwe longen krijgt omdat ze gerookt heeft, en dhr Y wel omdat hij een erfelijke ziekte heeft. Zij gaan uit van bepaalde criteria waaraan je moet voldoen om in aanmerking te komen voor een orgaan. Het is niet dat ik je niet snap hoor. Begrijp je gevoel wel, maar ik vind dat je onvoorwaardelijk donor moet zijn. Anders kun je het nog veel verder doortrekken namelijk. Want dan zou je het karakter etc erbij moeten betrekken. Dan zou je je organen alleen aan een 'goed' iemand willen geven bijvoorbeeld. Gaat veel te ver vind ik.
Ik zou het zelf wel willen om donor te zijn, maar laat de keuze over aan mijn nabestaanden. Ik vind het een beetje egoïstisch ten opzichte van hun om te zeggen 'goed, ik wil dat jullie alles eruit halen' en vervolgens blijkt dat ik mijn nabestaanden daarmee enorm kwets. Overigens kennen mijn nabestaanden wel mijn wensen. Ander soort donor wordt ik misschien met een jaartje ofzo... mijn vader heeft namelijk een nierziekte waardoor hij een nieuwe nodig heeft. Ik ben erover na aan het denken donor bij leven voor hem te worden, maar het heeft nogal wat voeten in aarde. Groetjes, Josien
Dat je pijn voelt als je hersendood bent is onwaarschijnlijk. De hersenen zouden dan moeten reageren op de pijnprikkels en dat gebeurd niet bij hersendood. Dit is bewezen door wetenschappelijk onderzoek. Het kan zijn dat iemand langer dan een week "leeft"die hersendood is. Maar dat heeft er meer mee te maken dat de familie niet een besluit kan nemen en bijvoorbeeld nog hoop heeft, of geen toestemming wil geven voor het stoppen van de behandeling. Wanneer er over wordt gegaan tot orgaan verwijdering zal dat na het tekenen van de verklaring en toestemming van familie spoedig gebeuren. Iig binnen 24 uur.
Ok dank je mama van Marit! Vooral fijn om te weten dat dat binnen 24 u gebeurd. Dat wist ik namelijk ook niet! Oh ja: ik doneer mijn huid wel maar hoop niet dat ze dan uhm huid uit mijn gezicht halen of zoiets
zo kunnen ze je weer klaarmaken zodat je fam afscheid van je kan nemen en ben je optijd voor je eigen begrafenis.
Petje af meid, heel nobel van jullie! Ik weet zeker dat jullie daar een heleboel mensen héél gelukkig mee zullen maken!
Ik ben bloeddonor, kost in principe weinig inspanning maar je kan er wel echt mensen mee helpen. Daarnaast mogen ze alles van me hebben als ik dood ben. Eiceldonor zou ik niet kunnen, ik ben sowieso erg slecht met hormonen. En die moet je dan volgens mij wel slikken. En daarnaast zou ik het idee dat er ergens nog een kindje van mij zou rondlopen niet kunnen hebben. Zou ik heel raar vinden en zou niet kloppen voor mijn idee.
Idd hier hetzelfde. Ik zou graag andere mensen willen helpen maar het idee vind ik al eng genoeg dus ik wacht nog ff geduldig met die enge dingen Mja voor hetzelfde geld ben ik er morgen niet meer natuurlijk.. ach ja dan is het toch al te laat
Ik ben ook donor na mijn dood! Bloeddonor zou ik ook wel willen, kan heel goed tegen bloedprikken, maar ik heb ondergewicht en dan mag dat niet.
Met overgewicht mag je toch wel bloeddonor worden? Of ook niet dan? HIer mogen niet me nabestaanden beslissen dan aangezien ik weet dat mijn vader er fel op tegen is. En nog een paar mensen in mijn familie dus dan weet ik dat er niks uit me gehaald word. En zelfs al wil een zware roker me long gun ik het diegene ook want ik vind iedereen verdiend een 2e kans. Altahns op dat gebied dan vind ik. (dus geen moordenaars enz) Heb alleen ingevuld dat ze niet me huid mogen hebben, maar ik denk dat ik dat om gaat zetten. Want ik vertrouw erop dat ik ten aller tijde mooi in me kist komt te liggen. En vertoonbaar.
ik vind het ook een beetje onzin om zelf aan te kunnen geven naar WIE een orgaan moet gaan. Er zijn al te weinig organen en als er dan organen zijn, moeten die nog matchen met degene die ze nodig heeft. Dat kan best nr 5 of 6 op de lijst zijn, in plaats van nr 1. Maar als er dan nóg meer criteria zijn (behalve de medische, noodzakelijke) dan wordt de kans alleen maar weer kleiner dat je orgaan naar diegene gaat, die het op dat moment het hardst nodig heeft. Verder ben ik het ook eens met de onvoorwaardelijke. Iemand die zelf geen orgaan donor is, uit een stuk angst, wat maar niet weggaat, is mogelijk wel bloeddonor, plasmadonor en heeft zich zijn hele leven ingezet voor anderen. Maar ineens... telt dat allemaal niet, want nee, hij/zij is niet helemaal perfect. tja, en dit kun je natuurlijk tot in het extreme doorvoeren... (je krijgt alleen wat je zelf ook geeft) wat uiteindelijk dus nergens meer over gaat
Ik ben orgaandonor, behalfe mijn ogen en huid mogen ze alles hebben. Bloeddonor kan niet, m'n bloeddruk is zo laag, als ik buisjes moet prikken lig ik al 2 dagen plat daarna. Dus laatstaan een hele liter! Maar geweldig dat mensen het doen, ik vind als je iets kan doen voor een ander dan doe je dat. Net als MvM, kleine moeite, en een groot geschenk voor een ander!
Ik ben ook donor, al vanaf mijn 10e (met meetekenen van mijn ouders). Nu heb ik mijn huid en ogen uitgesloten. Dat vind ik een naar idee. Ik heb niet alles gelezen, dus misschien staat het er wel. Maar hoe wordt je precies beenmergdonor? Zou me op zich best willen registreren voor zoiets. Zijn hier mensen die dat zijn? Ben wel benieuwd hoe het in zijn werk gaat.
Dit heb ik gehad met mijn vader. Deze is nierpatient. Dialyse enz. Ik ga geen nier aan hem afstaan. Dit met de doodsimpele reden dat hij dit zichzelf heeft aangedaan. Ik ga geen half jaar uit de running zijn om hem een nier te geven en dat hij weer terug gaat naar zijn oud patroon. Ik wil even vooropstellen, mocht mijn moeder een nier nodig hebben, zusje/broertje, man of ooit kind, ik deze direct zal geven als de organen enz kunnen.
Ik ben orgaandonor en bloeddonor. (Nou ja, dat laatste nu natuurlijk even niet.) Ik vind het een prettig idee dat ik andere mensen hiermee kan helpen. Ik heb overwogen om beenmerg-donor te worden, maar dat vond ik om eerlijk gezegd toch te eng. Het schijnt heel pijnlijk te zijn. Bovendien ben je toch even uit de running en dat vind ik ook best een bezwaar gezien mijn werk.
Tenminste iemand die een antwoord durft te geven. Niemand reagert op deze vraag. Goh...hoe zou dat toch komen. Is het woord hypocriet misschien van toepassing????? @knuf konijn, ik bedoelde de vraag ietsje anders. Over het algemeen zal t voor veel mensen niet moeilijk zijn om hun orgaan af te staan aan directe familie. Ik bedoelde meer wat je zou doen als dus 1 van je naaste een orgaan nodig heeft. Van een vreemde. Zou je dat accepteren? Terwijl je zelfs niks weg geeft als je komt te overlijden.
Mijn buren hebben een aantal jaar geleden hun 12j dochtertje verloren. Doodgereden door een stomme niet oplettende muts achter t stuur. Na heel veel denken, in zeer korte tijd. God, wat hebben die mensen het moeilijk gehad, hebben ze besloten dat de organen van hun dochtertje gebruikt mochten worden. Zij heeft daar 3 mensenlevens mee gered. En nu, vele jaren later doet dat die mensen veel goed om te weten. Je krijgt dus wel te horen wat er met je organen gebeurd is (als je dat wil weten) Ook krijg je globaal te horen naar wie. Geen persoonsgevens, maar wel dat het bv. een 25j. man is en uit wel land.
Oh ik "durf" ook wel antwoord te geven hoor Maar een naaste,hoe dichtbij ook,ben je niet zelf. Ik zou er persoonlijk dus vrede mee hebben. Maar als ik had ingevuld dat ik geen donor wilde zijn,had ik ook geen organen voor anderen aangenomen. Ik heb besloten nu te doneren maar weet nog niet of ik een orgaan aanneem als ik ziek ben. Ligt ook aan de leeftijd die ik heb trouwens.