Depri en relatiedip door mmm :-(

Ik herken het wel meid van voor mijn zoontje.
Die heeft 4,5 jaar op zich laten wachten, 2 tese's , kid uiteindelijk.
Het is idd een enorme last dan.
En ieder verwerkt het anders.
Maar toen we eenmaal begonnen met de icsi ( bij de laatste tese toen) had ik zoiets nu komt er vaart in en hebben we kans op een kleintje.
Ik hoop dat jij je dan ook wat "beter" zult voelen.

 

Hoi mayra, ik snap precies wat j bedoelt ik hetzelfde gehad wij zijn nu een jaar ziekenhuis in en uit en na de eerste mislukking zat ik er helemaal doorheen en zag ik alles niet meer zitten. Voelde me zo alleen en begon over alles na te denken wat als het nooit gaat lukken? Maar dat heeft allemaal geen zin. Je wilt zo graag een kindje dat je daar alles voor over heb en t u u r lijk is hets het zwaar maar je weet waar je het voor doet dus probeer vol te houden en positief blijven! Dikke knuffel voor jou. Komt vast wel goed allemaal!

 

herkenbaar hoor! Vooral die ''wachttijd'' tot de daadwerkelijke behandeling; vreselijk slopend. Ik zie overigens ook wel tegen de ''echte behandeling'' op; als wij tenminste de kans krijgen. Als er geen zaad bij mijn man is, zit de MMM er voor ons op omdat we niet voor donorzaad willen kiezen....

tips: praat erover met je man maar bestook hem er niet dagelijks mee. Spreek ''praatmomenten'' af. Of zoek een hulpverlener/echtpaar bij wie je dat regelmatig kan doen. Lees boeken over dit onderwerp (bijv van Odilie van Eck). Ga ook af en toe een weekendje weg en las ''nu-hebben-we-het-er-even-niet-over'' momenten in.

 

Oh neee meid zo moet je het echt niet opvatten hoor!!
Voor iedereen is het pijnlijk en een hele strijd.
Bij ons duurde het gewoon langer eer dat we wisten welke richting we op moesten gaan indien er geen ( bruikbaar) zaad gevonden zou worden.

 

Hier ook veel begrip voor jou. Wij zijn zelf vanaf augustus 2007 bezig voor een tweede kindje. Nu iets meer dan een jaar in de mmm en al heel veel tranen gelaten. Manlief praat er ook nauwelijks over. En als ik er dan over begin dan krijg ik het standaard antwoord te horen; we zien wel wat eruit gaat komen. Voel me ook vaak alleen in de behandelingen. Hij hoeft niet te spuiten en niet iedere keer voor een echo te komen. Na de tp tijdens de 2de IVF poging heb ik overstimulatie gekregen. Zit nu al voor de 4de week thuis en heb een paar dagen in het ziekenhuis gelegen. Gelukkig was/is hij er nu wel voor mij. Beetje positief nieuws... 8 september hebben we een positieve test gehad in het ziekenhuis, thuis op 9 en 13 september nog eens getest en hij is echt nog steeds positief, de 22ste hebben we onze eerste echo. Hoop zo op een mooie echo. Na de 1ste IVF poging ook een positieve test en na een paar dagen al bloedverlies. Dus echt heel blij durven we nu nog niet te zijn.

Wat ik als heel erg fijn heb ervaren, is dat je hier op het forum je verhaal kwijt kunt bij meiden die in de zelfde situatie zitten als jij. Dat geeft me toch een fijn gevoel en hoef ik manlief hier niet steeds "lastig" mee te vallen. Hij is en blijft toch een stuk nuchterder dan ikzelf.

Wil je heel veel sterkte wensen en hoop voor jou op positief nieuws.

Dikke knuff,
MissQ.

 

Hey meid, het is ook niet niks die hele MMM. Wij hebben sinds juni 2008 een kinderwens en in mei 2009 kregen we te horen dat we niet op een natuurlijke manier zwanger konden worden. Na heel veel onderzoeken en ingrepen uiteindelijk in december 2010 begonnen met de prikinstructies en in januari dit jaar met de eerste ICSI begonnen. Onze relatie is er ook wel door veranderd; de ene keer sta je wat verder van elkaar af en de andere keer beleef je alles heel intens. Zeker toen we eindelijk groen licht hadden ging het weer stukken beter en hadden we weer hoop en strijdlust zeg maar. Ik denk dat wanneer je eenmaal "bezig bent" het voor je gevoel wel snel is gegaan wanneer je terug kijkt, dat hadden wij tenminste wel. Wij zijn er uiteindelijk wel sterker door geworden. Geef niet op meid!

 

Ik heb een heel lief pleegkindje van 3 in huis en zit nu in de wacht weken van icsi 2 ik mag de 25 ste testen dus hoor het

 

Hoi Mayra,
Ik vind je verhaal heel herkenbaar. Ook bij ons zorgt de MMM voor relatieproblemen en somberheid bij mij. Ik wil er veel over praten, hij niet, ik zie het somber in, hij blijft veel positiever. Hij schaamt zich, ik vind het niets om voor te schamen.
Het is een hele weg, en hopelijk met een goed einde. Maar oh wat zou ik graag willen dat het anders was.
sterkte en fijn dat je post. Ik ervaar er ook steun aan als ik merk dat ik niet de enige ben in deze situatie.
groetjes en suc6.

 

Hoi meissie,

De hele MMM is 1 grote rollercoaster, met heel veel ups and downs.

Wij lopen sinds 15 mei 2009 in de MMM en zijn inmiddels gestart met IVF 2. Niet omdat mijn man het probleem is, nee deze dame is het probleem.

Het is erg verdrietig en elke mislukte poging ontneemt je weer even je energie. Wat doe ik eraan?

Wij hebben een babysite en ik heb de gave van mijn moeder meegekregen, om mijn gevoel te verwoorden. Zodra een poging mislukt en ik me vreselijk rot voel, ga ik zitten en schrijf het eruit. Zodra dat gedaan is laat ik het ook los, en ga ik vol positieve energie naar de volgende TP.

Wij hadden uit IVF 1 7 toppers, 6 cryo's en 1 verse. De vierde cryo leidde tot een zwangerschap, maar tevens een VMK. Hetzelfde geldt voor de laatste cryo, zwangerschap maar VMK.

Op dat moment ging ik wel even door een diep dal, veel praten met mijn man helpt, maar vooral veel schrijven.

Wat kan ik je adviseren? Probeer iets te vinden waar jij je verdriet eruit kan gooien, iets waar jij goed in bent. Bij mij is het dus schrijven, ik schrijf op de babysite ook echt aan ons kindje, en dat lucht zooo enorm op!

Heel veel succes meis!

 

Zoals Babii al schreef, heeft zij het geluk gehad dat er uit de eerste IVF poging een aantal bevruchte embrio's waren die ingevroren konden worden. De kwaliteits-eisen hiervoor zijn erg hoog. Het terug plaatsen van deze cryo's (dus de ingevroren bevruchten embrio's) valt onder de eerste poging.

Het klopt dat ze hier 3 pogingen vergoeden.

Wij hadden bij de 1ste IVF na terug plaatsing nog 6 bevruchten emmies over die helaas niet voldeden aan de strenge eisen om ingevroren te worden. Deze 2de keer hadden wij er maar 3 die bevrucht werden en zijn er 2 terug geplaatst, nummer 3 is helaas bij ons niet ingevroren.

Ik hoop dat je hier voldoende antwoord door krijgt. Mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust hoor!

Dikke knuff,
MissQ.

 

Ik ben nu bezig met de 4e tp van poging 1. Dit is afhankelijk van het aantal bevruchte eitjes en de kwaliteit van de embryo's.

Hier had ik 12 eitjes, waarvan 8 bevrucht en allemaal van goede kwaliteit. Deze zijn ingevroren en die kan je weer gebruiken bij een terugplaatsing, mits ze goed ontdooien. Heb al een keer gehad dat ze er 3 moesten ontdooien, omdat 2 het niet overleefd hadden. Dit is allemaal 1 poging.

Je krijgt 3 puncties vergoed, dus als er geen bevruchtingen zijn heb je pech en zoals bij babii en mij heb je geluk.

Hier al 3 jaar in de mmm en onze relatie heeft al vele diepe dalen gehad. Enigste was je kan doen is blijven praten en zorgen dat je ook leuke dingen samen blijft doen. En de boze buien kunnen vergeven, hier gebeurde dat in het begin niet. En dat was niet zo heel goed voor de relatie.
En proberen elkaar te begrijpen en soms dingen met een korrel zout te nemen.

En helaas bestaat de mmm uit veel wachten en geduld hebben.
Is zwaar en de relatie komt onder druk te staan, maar als je relatie het overleefd dan is het sterker dan daarvoor.

Succes

 

dit gevoel is zeker herkenbaar,
dat is de reden waarom wij toen (tijdelijk)zijn gestopt.
mijn grootste wens is een kindje mogen krijgen maar mijn huwelijk staat toch wel voorop..
we hebben besloten dat we binnenkort weer een afspraak maken bij de gyn kijken wat de volgende stappen zijn..
maar meid volg je hart en raak elkaar zeker niet uit het oog!!!

heel veel sterkte met alles!
knuffel van mij..