Hallo dames, 2,5 jaar geleden heb ik een goede vriendin leren kennen. Ze is hartstikke aardig, ze staat altijd eigenlijk voor me klaar. Alleen ze is gelovig. Ze gelooft in God. Op zich niet zo erg.... maar ze gaat er zo veel over. In het begin ook al, maar toen vond ik het nog niet zo erg. Maar het begint me de laatste tijd een beetje te irriteren. Heb echt geen behoefte eraan om ook te gaan geloven, of om me eigen erin te verdiepen... hoe zouden jullie hier mee omgaan. Ze gelooft ook echt stellig erin.
Aangeven dat je weet hoeveel God voor haar betekent maar dat dit voor jou nu eenmaal anders is en dat je hoopt dat jullie het wat vaker over andere onderwerpen kunnen hebben?
Gewoon eerlijk zijn en vertellen dat je het niet continue over god wil hebben. Hier zou zo'n vriendschap uiteindelijk geen stand houden.
Dit ja! Gewoon op een nette manier aangeven. Hopelijk respecteert ze dat en kunnen jullie gewoon vrienden blijven
Tja in een vriendschap kun je eerlijk tegen elkaar zijn toch? Ik heb ook een gelovige vriendin, ikzelf geloof niet in god, maar dit gaat toch al ruim 10 jaar goed. Zolang je elkaars overtuigingen respecteert.. maar ik moet zeggen dat ik het wel fijn vind om me erin te verdiepen, en vind het ook interessant om te horen hoe zij het beleeft. Heb nog geen moment gedacht dat ze me probeert tot het geloof te laten komen, en anders kap ik dat snel genoeg af met: je weet hoe ik er over denk, toch?
Ik heb ook een gelovige vriendin. Alleen komt het bij ons zelden tot niet ter sprake. We hebben ooit eens een discussie gehad waar we niet uitkwamen dus we vermijden het nu. We respecteren het wel uiteraard en hebben het er zijdelings wel over maar niet meer diepgaand. Gaat prima al heel lang.
Ik wou in het begin wel naar haar verhalen luisteren, omdat ik weet hoeveel het voor haar betekent. Maar misschien moet ik inderdaad gewoon eerlijk zijn. Ze had me zelfs van de week gevraagd om mee te gaan naar de kerk. Ik heb vriendelijk bedankt....
Dat ze gelovig is, lijkt me verder geen probleem, maar het moet niet opgedrongen worden. Ik neem aan dat je dat inderdaad gewoon eerlijk kan zeggen.
Ik heb vriendinnen van allerlei afkomsten en geloven. Het is bij mij maar 1 keer een issue geweest. Dat was een meisje die Jehova getuige is. Die was echt zo fanatiek dat ik er moe van werd. En daar heb ik het contact mee gebroken. Jouw vriendin lijkt toch een beetje de bedoeling te hebben je kennis te laten maken met de kerk. Dat kan heel leuk zijn (ik ben ook in Kerken, Moskeeen en Synagoges gewest). Maar geef wel duidelijk je grens aan en als daar geen respect voor is, dan zou ik er mee stoppen.
Ik als gelovige heb voornamelijk vriendinnen die ongelovig zijn. Ook dat is wel eens wat lastig: niet zozeer dat ik het over het geloof heb, maar meer in de zin dat zij soms dingen doen waar ik niet achter sta: onenightstands, veel drinken, vreemdgaan, dildopartys. Ik heb het allemaal weleens voorbij zien komen. Maar we praten er dan over. Ik luister wel en oordeel niet, geef wel mijn kijk op bepaalde zaken vanuit het geloof. Maar het is aan mijn vriendin wat ze er mee doet. En ja: ik vraag soms ook aan mijn vriendin of ze met bijv kerst mee wil naar de viering. Heel soms wil ze wel, en soms ook niet. Even goede vrienden.
Idd dit! Ik zou er even over willen praten maar het zal mij heel snel gaan irritreren. Ik heb er zelf totaal niks mee.
Mijn beste vriendin is ook gelovig, islamitisch overigens en ik ben katholiek opgevoed maar doe verder niks met mijn geloof. We zijn juist allebei erg geïnteresseerd in elkaars opvattingen.. Zo stuur ik haar tijdens de ramadan iedere dag een berichtje om te checken hoe het gaat en zij wenst me fijne paasdagen en een kerstkaartje! Ik denk dat respect heel belangrijk is.. Al is dat in iedere vriendschap belangrijk, wel of niet gelovig. Mijn vriendin respecteert dat ik bijvoorbeeld met meerdere mannen een relatie heb gehad/intiem ben geweest en ik respecteer dat zij nog 0,0 ervaringen heeft met het liefdesleven en ook niet op zoek is terwijl ik dat wel heel erg was. En zo houd ik met uit eten altijd rekening met haar, dat we ergens gaan eten waar we halal of vis/vegetarisch kunnen eten. En door al die kleine dingetjes ben je er misschien stiekem toch wel altijd mee bezig, maar zo voelt het niet voor mij. Soms vraag ik ook vind je het vervelend als ik hier of hierover praat omdat ik weet dat we hierin lijnrecht tegenover elkaar staan. Maar altijd krijg ik de meeste vriendelijke en respectvolle reacties. Ze probeert het dan echt vanuit mijn principes te bekijken en dit doe ik dus ook bij haar... Maar hoe zit het bij jullie, zijn het wellicht aanleidingen die haar er toe leiden om een reactie erop te geven waar dan god toevallig in voorkomt. Zoals dingen als je aan elkaar vraagt van goh wat heb je gedaan vandaag en zei zegt oh naar de kerk geweest etc. Of is het echt continue als je haar spreekt dat ze je probeert te overtuigen van haar eigen geloof? Als dat laatste het geval is gewoon eerlijk zijn, en zeggen van joh. Ik weet dat je gelovig bent en dat dat belangrijk is voor je, dat respecteer ik maar ik heb het gevoel dat je mij niet respecteert in het "niet geloven" iets in die richting. Misschien heeft ze niet eens door dat ze dit doet... gewoon puur omdat het zo belangrijk is voor haar. Of ze bevestigd het gevoel wat je hebt en dan kun je uitleggen dat je daar geen behoefte aan hebt en vanuit daar een verdere beslissing maken. Want zei zal die keuze moeten respecteren in een vriendschap... Probeer gewoon eerlijk en open te zijn en praat vanuit de ik vorm. Dus "Ik heb het gevoel dat..." ipv "Jij ....." succes! Ben benieuwd hoe het ging!
Hier moest ik wel om lachen. Men noemt het niet voor niets 'gelovig'... Persoonlijk zou ik er geen problemen mee hebben een vriendschap op te bouwen met een gelovig persoon, mits we gezamenlijke raakvlakken hebben buiten het geloof om. Als iemand nergens anders over kan praten dan God/geloof/de kerk zou het voor mij ophouden. Dan zijn ze m.i. Beter af met een gelijkgezind persoon.