hallo dames, als het over mijn aankomende bevalling gaat, doet mijn vriend hier vaak een beetje makkelijk over. vooral met vrienden doet hij of het 3x puffen klaar is. ik ben niet extreem bezig met/ bang voor de bevalling, maar denk er wel over na. bijvoorbeeld over hoe ik om zal kunnen gaan met de pijn, maar ook over wat ik wil als dingen anders lopen, omdat ik niet weet of ik dat dan aan kan geven. ik bedoel dan of ik wil dat mijn vriend bij mij blijft of bij de baby als er iets met een van ons beiden is. ik vind het vervelend dat hij er zo makkelijk over doet, maar weet niet zo heel goed waarom. ik vind het in ieder geval vervelend dat ik daardoor wil dat hij goed in de gaten heeft hoe zwaar het voor mij is. terwijl ik natuurlijk geen zin heb om tijdens de bevalling steeds te benadrukken hoe zwaar het is. misschien ben ik er tijdens de bevalling wel helemaal niet mee bezig, maar ik baal van de drang om hem uit te leggen dat het niet niks is. mijn vriend is een lieve zorgzame kerel die ik eigenlijk niet zo ken. ik heb er natuurlijk ook met hem over gepraat. het lijkt een soort wisselwerking geworden. hoe meer ik aangeef dat een bevalling zwaar is en er vanalles mis kan gaan, hoe meer hij het bagatelliseert en hoe meer ik weer de behoefte heb uit te leggen hoe zwaar het kan zijn etc. ik heb al uitgelegd dat ik niet van hem vraag dat hij mijn eventuele zorg wegneemt, maar dat hij er naar luistert en begrip toont (mannen!). ik denk dat ik me moet beseffen dat het meer een houding is dan dat hij straks echt niet ziet dat ik het zwaar heb.. herkennen jullie dit van je man/vriend? hoe gaan jullie er mee om? liefs, lauwie
Zal hij niet zo reageren om jou gerust te stellen? Hij zal vast wel weten dat het geen pretje zal zijn. Hoe meer je er mee bezig bent, hoe banger je ervoor kunt worden. Je gaat er dan tegen opzien, misschien wil hij jou en zichzelf daarvoor beschermen!? Bij mij is het zelfs zo dat hij weet dat het een hele bevalling kan zijn, en juist daarom kliert. Ik hoop voor je dat hij toch een keer laat weten hoe hij er echt over denkt!
Ja, of dat hij er zelf gewoon tegenop ziet en het voor zichzelf "kleiner" maakt dan het is. Om er zelf beter mee om te kunnen gaan?
Ik herken het niet direct, mijn vriend erkende de zwaarte van een bevalling vanaf het begin. Maar wat mij wel op viel is dat ie veel naar vrienden van hem luisterde. Als een vriend van hem die een baby had vertelde over de bevalling leek het hem behoorlijk te raken wat je als vrouw moet doormaken. Ik weet dus niet of jullie vrienden hebben die een baby hebben, maar je zou het gesprek eens die kant op kunnen sturen. Laat die andere pappa maar vertellen hoe knap zijn vrouw/vriendin wel niet was tijdens de bevalling, en hoeveel respect hij nu wel niet voor haar heeft. Als ik jou was zou ik het wel lekker luchtig houden hoor. Dus ze niet speciaal hiervoor uitnodigen, maar wachten op een spontanen gezellige avond. En check vooraf ff of die andere pappa niet net zo denkt als jouw vriend .
Zou het niet ook zo kunnen zijn dat je vriend niet goed weet wat hem te wachten staat? Ik geloof wel dat zodra de bevalling eenmaal begonnen is en er een huilend klein wezentje tevoorschijn komt, mannen wel compleet ondersteboven zijn.
dank voor jullie reacties! hij zegt dat hij denkt dat ik stress krijg als hij er gestresst over doet. dat er iets tussen stress en te luchtig zit, krijg ik niet tussen zijn oren. het zou idd fijn zijn als hij zijn gevoelens erover wat beter kon verwoorden. (dat zou ik wel vaker dan over dit onderwerp willen ) gisteren was het weer eens aan de orde omdat een vriend van hem vader werd. in een mailtje schreef die vriend 'na een zware lange bevalling..' mijn vriend vond dat onzin. de middag ervoor stonden ze samen nog op de golfbaan en was er niets aan de hand. hij stoorde zich eraan omdat die vriendin vanaf het begin van de zwangerschap riep dat het allemaal zo gemakkelijk ging. (ze was niet moe, maar lag wel om 20.30 in bed) hij vond het op de een of andere manier hypocriet dat het nu ineens zwaar was. volgens mij is dit juist het verschil tussen die vriend en vriendin. bovendien vind ik een avond, nacht en ochtend pijn best lang.. maar goed, praten met een vriend heeft dus een averechts effect in dit geval. dat was ook de aanleiding waarom ik er weer last van had. ik denk dat jullie wel gelijk hebben dat hij er ook wel tegenop ziet en zich niet zo goed uitdrukt. en ik weet ook dat hij het moeilijk vind om mij pijn te zien lijden en er tijdens de bevalling voor me zal zijn. ik denk dat ik daar maar op beter op kan vertrouwen en niet van te voren al verwachtingen heb over begrip en verwoorden hoe hij zich voelt. liefs, lauwie
Misschien moet je een keertje met hem dat programma op SBS6 kijken, de verloskundige praktijk? Of via uitzending gemist Try before you die terugzoeken, die bevalling die Filemon heeft gedaan? Misschien denkt ie dan anders!
Maar hij heeft dus wel in de gaten dat n bevalling niet echt n paar minuten puffen en t kind eruit persen is? Want dat had die van mij in het begin dus niet (kwam ik na 6 maanden zwangerschap pas achter ) Die dacht dat zodra je "bezig bent" het in een mum van tijd klaar is en je je kindje hebt. Dus die zat zichzelf helemaal zenuwachtig te maken omdat we dan wel optijd in t ziekenhuis moeten zijn. Had taferelen in zn bol van NU weten we dat we bezig zijn en dan hebben we nog 10 minuten en dan komtie...dat halen we noooooit! Heb hem dus maar even uitgelegd dat je eerst ontsluitings weeen krijgt en als die om de paar minuten komen dat je DAN al naar t ZH gaat. Niet pas als je kan persen. Nu is hij n stukje geruster gelukkig. Want hij was er zo zenuwachtig voor dat ik al t idee had hem te moeten begeleiden ipv hij mij
Jouw man komt dan van dezelfde planeet als die van mij Maak jezelf niet gek meid, jullie zitten gewoon even op een andere golflengte, ik kan me dat nog zo goed herinneren. Hier ook een grapjas met de pufcursus en erover praten ho maar, dat deed ik dus ook hier en op een ander forum En wat denk je, tijdens de bevalling was hij super! Geloof me dat gaat bij jullie ook gebeuren.
Hi... Mijn vriend was ook zo "lacherig"over de bevalling, maar hij heeft het echt super gedaan....! Hij heeft me er echt doorgesleept.... De bevalling opzich vond ik niet zwaar maar kreeg al persweeen met 7 cm die ik moest wegpuffen,.... nou mn vriend pufte echt goed mee en door hem kon ik ze ophouden! Komt allemaal goed als het eenmaal zover is!
jutte, hij is 2x meegeweest naar de cursus en heeft daar ook de film gezien. maar bedankt voor de tip. wilma, hij heeft denk ik idd wel ongeveer een idee van wat er te gebeuren staat. jouw man had een beetje het tegenovergestelde begrijp ik? gelukkig is ie weer wat gerust gesteld! monique en ramona, bedankt! dit geeft me het vertrouwen dat hij mij ook goed zal steunen! liefs, lauwie
Mja is zn eerste en nouja daar voor nooit zo bij stil gestaan ondanks dat zn zus een 2ling en eentje dr nog bij heeft gehad. Die was meer bezig met hoe komen we optijd in t zh als hoe gaat die bevalling. Nu issie langzamerhand zenuwachtig aan t worden voor de bevalling Verbaasde mij ook hoor dat hij dat niet wist. Maar goed hij wist wel meer niet wat voor mij al gesnede koek was voor ik ook maar ooit zwanger was Kan me ook niet voorstellen dat hij je niet zal steunen hoor. Mn eerste man was autistisch (wisten we toen nog niet) en zelfs die heeft me gesteunt. Wel op zijn manier maar toch. Als je vrouw/vriendin pijn ligt te leiden dan doe je dat...dus dat komt vanzelf wel goed. Ook al doet hij er nou lacherig over. zodra zn oogjes geopent worden tijdens de bevalling komt dat helemaal goed. Kan haast niet anders
wat misschien ook het geval is, is dat in sommige boeken staat dat mannen hun vrouw niet het gevoel moeten geven dat ze 'zielig' zijn. Als mannen medelijden tonen, kan de vrouw daar onzeker van worden, terwijl ze juist moet vertrouwen op haar lichaam. Een man moet haar zelfvertrouwen inspreken: je lichaam is hiervoor gebouwd, het doet pijn, maar je kunt het! Misschien dat je vriend dat op z'n eigen manier uitlegt en je zo juist wil helpen? Tja, mannen komen nu eenmaal van een andere planeet zeggen ze...
hihi, lijkt me ook onwaarschijnlijk dat hij het uit een boek heeft. maar je hebt wel gelijk, croky, tijdens de partnerles werd dat ook benadrukt. ik denk idd dat het van die planeet komt!
Hey, Ik had ook het idee dat mijn man er wat te luchtig over de bevalling sprak toen ik zwanger was.. Niet heel erg hoor, maar hij had wel vaak de opmerking: als je begint te schelden op mij (lees: over mij) dan ga ik de kamer uit.. en nog meer van dat soort kleine dingetjes waarop ik zei: Joh we weten helemaal niet hoe het gaat lopen (qua bevalling zelf en pijn etc..) Uiteindelijk, tijdens de bevalling, niks meer van: ik loop wel ff weg of dat soort dingen..Hij voelde zich compleet machteloos omdat hij niks kon doen...Heeft me wel gesteund hoor, maar hij kon natuurlijk niets van me overnemen.. Dus, hoe stoer ze nu ook praten, vaak piepen ze wel anders tijdens de bevalling. Want dan ZIEN ze hoeveel het doet met HUN vrouw...
Ik herken het wel een beetje. Manlief 'ergerde' zich altijd als mensen zeiden dat de bevalling zwaar was. Als alles volgens het boekje gaat is het niet zwaar...zo dacht hij. Nu na de bevalling van Luca is hij totaal veranderd in die gedachten. Ik hoorde zelfs van zijn collega's dat hij zoveel respect hadden voor vrouwen..dat ze dat 'zomaar ff doen' zwanger zijn en bevallen. Ik heb de eerste paar weken na de bevalling ook geregeld gehoord hoe trots hij op me is en dat ik dat toch maar mooi hd gedaan. (hoor het nu nog wel eens hoor ) Ik denk dat je vriend er een makkelijk beeld bij heeft omdat hij zich niet kan voorstellen hoe het is om te bevallen. En in films gaat het allemaal zo makkelijk..ff puffen paar keer persen en daar is ie dan. Ik denk dat hij na/tijdens je bevalling wel anders gaat praten en er met andere ogen tegenaan kijkt
ramona, hij ging zelfs mee naar de voorlichting over borstvoeding! wist jouw man dan wel wat ie voor je kon doen? meepuffen of rugweeen verlichten ed?