Als ik het zo lees mag ik bijna van geluk spreken dat ik 'maar' van die simpele aanvallen heb. Ik denk dan wel bijna dood te gaan en hou constant m'n hoofd vast in de angst dat hij ontploft (😉, verder hoef ik alleen maar te spugen (en heel misselijk dus). Geen uitval oid. Wel moet iedereen van me afblijven en me met rust laten. Kan niet meer lezen, ergens gericht naar kijken of een gesprek voeren. Hahaha. Ik lees trouwens dat het meestal hoofdpijn aan 1 kant is, maar dat het geen must is. Bij mij doet m'n hele hoofd pijn. Hoe is dat bij jullie?
De pijn zit wel op 1 plek, maar straalt nogal uit. Het helpt mij om in bed te gaan liggen en zo stil mogelijk en rustig mogelijk te blijven. Als ik gefrustreerd raak, wordt de pijn intenser. (Lijkt wel alsof we over een bevalling praten ) En Merah, er is altijd wel iemand met iets ergers. Het kan je helpen relativeren, maar hoe jij je eigen pijn ervaart mag er ook zijn.
Bij mij zat het altijd aan 1 kant. Ook altijd dezelfde kant, nu nog steeds vaak trouwens als ik gewone hoofdpijn heb. Ik kon trouwens niet liggen, dan had ik het gevoel dat de pijn er niet uit kon 'stromen' ofzo, ik heb hele gekke dingen gedacht tijdens die aanvallen . Ook geprobeerd me op de pijn te focussen, toch een manier te vinden om ermee om te gaan. Ik zat tijdens aanvallen altijd rechtop of half rechtop in bed, met de pijnlijke kant van mijn hoofd tegen de koude muur. Ook wel eens tegen de muur lopen beuken, maar dat ging alleen maar meer pijn doen, maar de dreun op zich maakte het tijdelijk even lichter. Pfff wat een ellende was dat zeg, blij dat ik het niet meer heb... en hopelijk nooit meer krijg.
Ik heb al migraine sinds ik 3 jaar oud ben en ik kan inmiddels wel zeggen dat ik misschien wel getraumatiseerd ben. Dit klinkt misschien overdreven, maar zodra ik migraine op voel komen, raak ik echt in paniek. Gelukkig gaat het sinds mijn eerste zwangerschap 4 jr geleden een stuk beter en is het inmiddels een paar keer per jaar ipv per maand. Hoe een aanval verloopt is per persoon verschillend.