Op 4 oktober heb ik samen met onze dochter een auto ongeluk gehad waarbij ik zelf nekklachten heb opgelopen (die nog steeds af en toe opspelen) nu is het een hele rompslomp om vergoedingen te krijgen etc. maar gelukkig doet Das dat voor me regelen.. ik ben vrij snel weer gaan autorijden om niet bang te zijn, ook over dat punt, en dat is eigenlijk altijd goed gegaan.. Tot een paar dagen geleden, ik merk dat ik wat meer angst heb tijdens het rijden over dat punt.. Ik droom vaker over een ongeluk op dat punt waardoor er in mn droom veel zorgen ontstaan voor de kleine in mn buik en iedere keer als ik er nu langs kom denk ik "oh blijf staan" en voel ik me gespannen.. Is dat een "terugval" of zal het door de hormonen komen dat ik nu ineens wat mer angst heb? Voor iemand herkenbaar? Overigens vermijd ik het punt niet ik moet er van mezelf overheen..
lijkt me helemmal niet vreemd hoor. Je gaat autorijden niet vermijden dus ga je er goedmee om. Dat je erover droomt ook niet gek, je verwerkt het en al je zwanger bent droom je toch vaak heftiger (is mijn ervaring)
Je droomt in deze fase van je zwangerschap meer.. En vooral dingen waar je mee bezig bent.. Of indruk op je heeft gemaakt negatief of positief!! Denk dat het wel weer voorbij gaat!!
heej meis, het is ook nog niet zo lang geleden he. En vooral nu je zwanger bent, heb je meer last van de hormonen. Ik heb zo'n 7 a 8 jaar geleden een ongelukje gehad (ik wilde voor een rotonde remmen, maar gleed door, het had die middag na lange tijd weer geregend). Met een klap kwam ik op de rotonde tot stilstand. Ik heb een hele lange tijd ook de angst gehad om weer bij die rotonde te rijden, maar ook op andere plekken. Ik ging ver van te voren al remmen, zodat ik langzaam een bocht kon nemen. Na een tijdje werd het steeds minder eng. Het heeft gewoon tijd nodig. Het is ook niet niks wat er is gebeurd. Vooral nu je een dochter hebt en nog eentje onderweg, zal het altijd in je achterhoofd blijven zitten. Vergeten kan je het nooit, maar de angst wordt echt minder.
Volgens mij heel normaal, hoor! Een jaar of 15 geleden heb ik een ongeluk gehad, waarbij ik van de dijk ben gereden. Het regende flink en ik kwam van de rotonde af, gaf iets teveel gas en raakte in een slip. Ik kreeg echt geen grip meer op de weg, het enige wat ik nog kon doen was het stuur loslaten, mijn hoofd beschermen en op hoop van zegen maar zien waar ik uit kwam... Nou ja, dat was dus onderaan de dijk, op z'n kant en niet in staat om de auto uit te komen omdat ik de deur niet open kreeg tegen de zwaartekracht in. Gelukkig reed er een hele aarige man achter mij, die is meteen te hulp geschoten... En in mijn hoofd hoorde ik mijn vader zeggen: "Als je eens een ongeluk hebt, rustig blijven en kijken of je de auto uit kunt. Zo niet, dan wachten op hulp, maar vooral rustig blijven." En dat hielp! (Achteraf stond ik te trillen als een rietje en ging ik helemaal over de zeik, maar toen "mocht" het) Mijn toenmalige vriend is gekomen om me op te halen en heeft me gedwongen in zijn auto te stappen en naar huis te rijden... Toen vond ik dat helemaal niet leuk, maar achteraf gezien wel goed, anders had ik waarschijnlijk niet meer gedurfd. Maar: Ik heb nog jaren angst gehad om in de regen te rijden. Dan zat ik met klamme handjes achter het stuur, met witte knokkels van het knijpen. Ik reed dan ook net te langzaam en was daarmee eigenlijk een gevaar op de weg. Gelukkig is dat wat gesleten, maar als ik nu in het donker moet rijden met hevige regen, zit ik nog steeds niet op m'n gemak. Voor de rest heb ik er geen last meer van, behalve als mijn man onverwachts eens een rotondetje schuin pakt. Dus dat hij met 2 wielen over het midden stuk gaat... Dan schijt ik echt 7 kleuren... Gelukkig weet hij dat nu, dus hij doet het niet meer...
Bedankt voor jullie reacties! Het moet.dus gewoon weer slijten.. Hopelijk wordt het na de bevalling wat minder en due dromen ook...
Ik heb ook een ongeval gehad waarbij een ander persoon niet stopte bij een stopstreep. Dit is 6 jaar geleden en nog altijd geen vergoeding gekregen dus hou er maar rekening mee dat dit lang kan gaan duren.:x Al is de aansprakelijkheid bij mij erkend toch kan zo`n proces extreem lang duren. Ik heb nu nog altijd heel erg de moeite ermee om mensen te leren vertrouwen in het verkeer.....ook heb ik hiervoor een emdr-therapie gehad. Misschien is dat iets voor jou om na je zwschap te gaan doen? Bij mij heeft het niet echt geholpen maar misschien bij jou wel....
Oh ik heb al vergoedingen gehad materieele vergoeding en fysio therapie, maar over vergoedingen voor de extra hulp in huishouden, deel salaris wat ik misgelopen ben (ort) etc doet men moeilijk maar ik verwacht dat dat goed komt, DAS is daar goed mee bezig. Tegen partij wilde ook afsluiten met een vergoeding maar de rechtsbijstand wil dat pas als ik zo goed als klachtenvrij ben of na mijn bevalling als de klachten niet erger worden (schijnbaar kan je onder invloed van hormonen ook minder klachten krijgen of in sommige gevallen meer ) tegen partij is ook aansprakkelijk gesteld, deze man wordt ook vervolgd vanwege zijn asociale / onverantwoorde rijgedrag wat hij heeft vertoond.. Maar ja daar heb ik verder niks aan.. Maar 6 jaar?? Wow das lang! Heb je wel rechtsbijstand die je helpt?? Wel vermoeiend voor je zeg.. Moet je ook steeds formulieren enz invullen? Daar wordt ik zo moe van dat ze zowat alles van je willen weten!
het is een heen en weer getrek over een boel dingen....en dat constant...als de aansprakelijkheid erkent is ben je er nog niet....kijk jij weet dat je nu last hebt van je ongeval....maar de tegenpartij acceptteert dat niet zomaar....dit gaat heeeeel lang duren! Ik heb een advocaat .... maar het is een enorm lang proces wat nu eindelijk op zijn einde komt....ik had ook gedacht dat het snel afgehandelt zou zijn...maar echt niet dus bereid je maar voor!
Ik heb het ook gehad nu 9 jaar geleden. Helaas heb ik nog steeds ernstige klachten. Ook ik ben meteen weer in de auto gegaan. Het heeft wel een hele tijd geduurd voordat ik niet meer schrikkerig was in de auto. Ik heb het soms nu nog steeds, zodra ik plotseling moet remmen en bijv niet zo lekker in mijn vel zit kan ik weer enorm schrikken.
pfff gister de slechtse chauffeur van nederland gekeken op tv...krijgt me daar toch iemand een vet ongeval...dan merk ik hoe moeilijk ik het er nog mee heb....ik dnek dat je er de rest van je leven last van houdt.... Mijn vriend wordt altijd gek van mij in de auto....maar ja ik let liever goed op nu hoor...
Hebben wij toevallig ook gekeken.. Ik was vooral kwaad (omdat ik zelf ook door een aso ben aangereden weliswaar niet die te hard reed maar die op een weg waar ze mij voorrang moesten geven achter iemand stond te wachten, het te lang vond duren, rechts in is gaan halen en zo zonder te kijken de weg is opgestoken terwijl wij eraan kwamen maar ja die wordt uiteindelijk achteraf vervolgd voor artikel 5 en het veroorzaken van letsel ) kan me niet voorstellen waarom iemand zo onverantwoord kan rijden! En tegelijkertijd gezien hun klap dacht ik; nou die komen er nog mooi van af zonder klachten.. En ze deden er nogal lacherig over zulke mensen leren het ook niet tenzij ze zelf ooit iets eraan overhouden..