Ik wacht nog steeds.... ik heb wel af en toe een beetje buikpijn en ook helder bloedverlies, maar heel weinig. Dus heb het idee dat het wel gaat komen. Inmiddels heb ik ook een bezoek gebracht bij mijn huisarts en gelukkig heeft hij mij ook bevestigd dat ik er gewoon op kan wachten en dat hij het werkelijk belachelijk en erg onaardig vond wat de verpleegkundige mij eerder had gezegd (dat het geen verstandige beslissing was om de curettage af te zeggen omdat volgens haar de miskraam niet meer vanzelf op gang zou komen wanneer dit 2 weken na het stoppen met groeien van het vruchtje nog niet was gebeurt...) Haar reactie heeft me veel angst en onzekerheid meegegeven. Ik was blij dit van mijn huisarts te horen en wacht dus rustig af.... Nogmaals, ik moet er wel bij zeggen dat het me redelijk af gaat omdat ik me totaal niet meer zwanger voel, ik wacht 'gewoon' op mijn volgende menstruatie.....
He Meiden, Wat zijn jullie verhalen herkenbaar. Wat fijn! Bij mij is twee weken geleden geconstateerd dat het vruchtje gestopt is met 9 weken. Nu ben ik 11,5 weken en nog helemaal niks. <Mijn lijf is nog helemaal zwanger! Donderdag terug naar de gyn. Wil perse geen curretage vanwege het risico op verklevingen. Heb al vruchtbaarheidsproblemen en wil dat risico echt niet nemen. Die pillen lijken mij wel een optie. Toch hoor je daar ook vervelende dingen over. Dat ze niet altijd werken en dat je alsnog een curretage moet ondergaan. Wie heeft hier nog meer ervaring mee. Als ik donderdag naar de gyn ga, dan ben ik eigenlijk 12 weken zwanger. Hoe lang zou ik nog mogen wachten? Liefs en heel veel sterkte voor iedereen!
Wat een vreselijke verhalen zeg. Ik ben gisteren het vruchtje verloren, dacht al eerder maar dat waren enkel stolsels.. Het verschil zie je weldegelijk! Dinsdag op controle in het ziekenhuis. Hoop van harte dat alles dan weg is maar daar ga ik wel vanuit. Bloeden wordt alweer wat minder.. Sterkte iedereen; ik ben er nog steeds goed kapot van. x
Miepie, ik ben inderdaad wel een type dat over een paar weken ineens een enorme huilbui kan krijgen en dan voor mijn gevoel zonder reden. Hier verder nog geen veranderingen. Vrijdag zou de VK me nog bellen, maar daar heb ik helaas niks van gehoord. Net zelf gebeld en ingesproken op de voicemail. Ik heb een hekel aan onzekerheid en ik voel me nu heel onzeker. Wat gaat er allemaal komen en wanneer? Hoe nu verder? Etc...
Beginneling, (hoop dat je dit nog ff leest) wat blijkt nl => ik had in de eerste instantie een afspraak gemaakt voor een curettage, deze heb ik een paar dagen later afgebeld, maar tijdens het maken van die afspraak kreeg ik ook 2 tabletten mee naar huis, er werd me uitgelegd dat ik deze vaginaal in moest brengen 4 uur voor de curettage. Ik vond dat op zich al een vreselijk idee en heb die tabletten in mijn tas gestopt en er niet meer naar gekeken. Maar omdat ik hier las dat de tabletten die gebruikt worden om een miskraam op te wekken ook inwendig worden gebruikt heb ik die tabletten uit mijn tas gehaald om te kijken naar de naam, wat blijkt! => Cytotec tabletten! Ik heb dus 2 van die pillen in huis.... Tegelijkertijd durf ik ze niet eens te gebruiken, in ieder geval niet zonder dit in overleg te doen met een verloskundige of huisarts. Maar hoeveel van de pillen heb jij in totaal gebruikt om de miskraam op gang te brengen?
Hoi Annika, ik weet wel dat je Beginneling aansprak, maar misschien ter info even meegeven dat er bij mij 4 tabletten werden ingebracht, (zogezegd ook om sowieso de curettage voor te bereiden), en die hebben dus wel snel hun werk gedaan... Hoe is het ondertussen met je? Liefs, Sunnyke
Dankjewel Sunnyke! Ik was vooral nieuwsgierig eigenlijk, want nogmaals ik durf ze niet eens op eigen risico en zonder overleg te gebruiken natuurlijk, maar omdat ik ineens had gezien dat ik die bewuste pillen gewoon in mijn tas had zitten, terwijl ze deze vanuit het ziekenhuis dus niet meer geven heb ik wel héél even gedacht 'zal ik?', maar nee, lijkt mij geen goed idee. Ik voel me op zich goed, in die zin dat ik me vooral niet meer zwanger voel en dat me veel goede moed geeft en hoop dat het wel door zal zetten. Mijn afscheiding is nu al zo'n 3 dagen troebelig, bruinig, roze en zelfs wat helder bloedverlies => heel weinig maar toch.... Mijn 2 weken wachten zitten er bijna op.... maar ben van plan om langer te wachten als het nog niet is doorgezet, hoe lang weet ik nog niet, maar ik geloof gewoon dat het gaat komen en wil zo graag dat mijn lichaam het zelf op lost! Dus tja, geduld is een schone zaak....... Ik begrijp eigenlijk niet zo goed hoe iedereen om mij heen wel aan die pillen komt terwijl mijn ziekenhuis deze niet meer voorschrijft en de huisarts ze ook niet mag geven? Mijn huisarts had het over een abortuskliniek waar ik dan zou moeten zijn? Maar dat voelt wel heel naar als je zwangerschap gewoon gewenst was toch? Hebben jullie ze gekregen via je veroskundige? Annika
Hi Annika, Ik lees het nog! Ik had net als Sunnyke 4 tabletten om in te brengen. Ik moest het gewoon thuis doen. Ik had er in totaal 8 mee gekregen voor het geval de eerste 'lading' niet zou werken. Ik heb er dus nog 4 over. Ik kreeg ze gewoon in het ziekenhuis van de gyn., ze stelde het ook voor om die pillen te gebruiken, zij had er goede ervaringen bij. En het heeft mij goed geholpen. Ik denk dat die 2 van jou er voor zijn om je baarmoeder mond open te zetten voor de curretage. Want daar dienen ze dus ook voor. Maar nu heb je dus geen curretage gehad en wacht je nog af? Als het ziekenhuis je die 2 pillen mee geeft waarom schrijven ze dan niet gewoon 4 pillen voor om de miskraam zo op gang te brengen? Vaag... en dat je naar een abortuskliniek moet vind ik ook een beetje raar. Maar ik merk wel dat het in alle provincies/steden/dorpen weer anders gaat... Maargoed, ik heb er een goede ervaring mee, voor zover je zoiets een goede ervaring kan noemen natuurlijk. Het idee is heel naar, dat je iets in je lichaam stopt en je weet niet wat het met je gaat doen... maar er gebeurd dan tenminste iets! Sterkte met hoe het verder allemaal gaat lopen!
Hoi Allemaal, Er is al wel heel veel gezegd over het afkomen van een miskraam, maar ik wil toch mijn ervaringen nog met jullie delen. Mijn eerste miskraam kwam spontaan. Ging gepaard met veel kramp en steken, daarna bruin bloedverlies en vervolgens veel rood bloedverlies, een soort heftige menstruatie. Het erge bloedverlies stopte snel, ik heb echter nog ruim 8 weken donkerbruin bloedverlies gehad en dus ook geen eisprong of nieuwe menstruatie. Na deze spontane miskraam op 6 weken was mijn cyclus nog zeker 4 maanden van slag. Bij miskraam nummer 2 werd inderdaad op 8 weken ontdekt dat het kindje gestopt was met groeien rond 6w3d. Ik heb 3 weken afgewacht (tot 12 weken dus) maar er gebeurde niets. Al die tijd voelde ik mij nog superzwanger. Ik vond dat heel zwaar. Ten slotte in overleg met de gyn gekozen voor de tabletten, maar helaas gebeurde er NIETS! Dus curettage volgde. Ik zag erg tegen de curettage op, maar het viel me zoooo mee. Sterker nog, ik heb het achteraf gezien als veel prettiger ervaren dan de spontane miskraam. Ik heb geen pijn gehad, nauwelijks bloedverlies en mijn cyclus kwam direct weer op gang. Sterker nog, ik werd meteen zwanger en deze zwangerschap ging goed! Na de bevalling kreeg ik nog een keer een miskraam, ook weer op 6 weken en ik heb dit keer afgewacht tot de 9e week en toen voor de curettage gekozen, mede omdat het me de vorige keer zo was meegevallen. De tabletten zouden bij mij geen zin hebben, want die hadden de vorige keer ook niks gedaan. Ik voelde me tijdens deze zwangerschap ook niet zwanger trouwens, maar ik vond het afwachten toch erg vervelend omdat het mij het gevoel gaf dat ik niet verder kon. Mijn gynaecoloog zei mij trouwens dat een zwangerschap ALTIJD komt, maar soms wel pas rond de 16e week en dus niet de 12e week. In de 12e week begint het gele lichaam te verschrompelen, maar dat proces is pas helemaal voltooid rond de 16e week als de placenta bij een gezonde zwangerschap alles overneemt. Ik vond wachten tot 16 weken gewoon te lang. Dan ben je 4 maanden verder! Op dit moment ben ik ook zwanger en naar alle waarschijnlijkheid is het weer een miskraam. Vorige week bleek bij de echo het kindje een week te klein en er was te trage/onregelmatige hartactie. Voor de zekerheid moest ik natuurlijk een week afwachten. Ik weet nu al dat als deze week blijkt dat het kindje niet meer leeft, ik niet ga afwachten maar zo snel mogelijk voor een curettage wil gaan. Het stelt echt niks voor, met 15 minuten is alles gebeurd en na een uur kun je weer naar huis, zonder pijn en met nauwelijks bloedverlies. Mijn advies: doe in de eerste plaats waar je je goed bij voelt. Maar zie niet op tegen een curettage, want echt dat is niet vervelend. In ieder geval vind ik het stukken minder naar dan een spontane miskraam en mijn ervaring is dus dat na een curettage je cyclus veel sneller op gang komt dan na een spontane miskraam (dit geldt overigens niet voor iedereen hoor). Het syndroom van Asherman komt maar heel weinig voor, mijn gyn zei me: als wij het goed doen dan krijg je geen verklevingen. Ik ben nu 3 keer gecuretteerd (ook na mijn bevalling omdat de placenta door midden brak toen) en het is tot nu toe steeds goed gegaan. Ik wens je veel sterkte met je beslissing en ook met de verwerking. Ik hoop dat je snel weer verder kunt en zwanger wordt! Groetjes Noodles
Inmiddels is weer wat tijd voorbij gegaan. Misschien handig als mensen weten wat je te wachten staat als je wacht op de abortus na een missed abortion. Bij mij begon het vloeien na 6 dagen na de echo. Toen was het vruchtje dus al 4 weken gestorven. Eerst nog weinig last. Twee dagen daarna kreeg ik meer krampen en bleek ik zelfs weeen (buik en rug) te krijgen, om de zoveel minuten, steeds sneller! Net een bevalling dus! Ik pufte de weeen weg, ging vanzelf. En het vruchtje kwam er opeens uit, veel groter dan verwacht! Het was 7 weken toen het stierf, maar het het was niet 1 cm zoals gezegd, maar zo groot als mijn vuist! Dat voel je dus wel als je het uitperst! Blijkt dat de dooierzak etc, als die compleet blijft, het zo groot kan maken. Toen was ik twee dagen opgelucht dat het eruit was. Ik dacht dat ik nu zou gaan opknappen. Maar toen weer pijn, een soort vage persweeen, wist niet hoe ik moest zitten of liggen. Dus twijfel of ik niet alsnog curettage moest. Maar het zakte en het is nu alleen nog heel gevoelig. Waarschijnlijk de laatste stukken slijmvlies etc die nu worden opgeruimd. Hobbeltjes op de weg, bukken, naar de wc gaan... au... en ik vloei ook nog aardig. Het valt me lichamelijk (naast het emotionele natuurlijk) behoorlijk tegen, zo'n miskraam van een vrucht van 7 weken! Toch ben ik persoonlijk blij dat ik niet gecuretteerd hoefde te worden. Maar ik had graag vantevoren iets meer van dit soort lichamelijke klachten geweten. Dan had ik iets meer ziekteverlof met mn werk afgesproken bijvoorbeeld. Succes iedereen!
Ik zat nog na te denken over die pillen. Daar heeft de vk of de huisarts ook bij mij niet over gepraat. Toen ik erover begon tegen de vk gaf ze aan dat het inderdaad een optie is. Maar gek, zijn ze daar eigenlijk tegen ofzo? Ik had zelf ook wel moeite met het idee, omdat het natuurlijk een soort abortuspil is. En hoe gezond zijn die hormonen als je straks weer zwanger wilt raken? Ik ben altijd skeptisch met pillen en ingrepen enzo. Ik vind het prima wat een ander doet hoor! Maar als het even mogelijk is ga ik de medische toestand graaaag uit de weg. En net als Annika eerder in dit forum zei: de abortuskliniek, dat doe je toch ook liever niet als je een kindje wenst (begon ze tegen mij ook over, hebben we dezelfde vk misschien?hahaha?). Er staan soms demonstranten voor. Moet jij daar doorheen met je verdriet. Nou volgens mij is de enige conclusie dat er geen prettige oplossingen te bedenken zijn voor de nachtmerrie die missed abortion heet! Dames sterkte!
Even voor de duidelijkheid: die tabletten zijn absoluut geen abortuspil, maar juist maagtabletten oorspronkelijk! Iemand heeft per toeval ontdekt dat het dus ook werkt om een miskraam op te wekken, als je het vaginaal inbrengt.
Ben ik ook nog even.... Dank voor jullie verhalen weer. En tjee Mique, je verhaal greep me erg aan, vooral omdat je omschrijft dat het vruchtje rond de 7 weken is gestopt met groeien, maar dan toch zo groot en een behoorlijke miskraam. Mij is gezegd dat ik rekening moet houden met een heftige menstruatie en omdat het al rond de 6 weken is gestopt met groeien zal ik waarschijnlijk niet eens iets van weefsel terug vinden.... Ik wacht nog steeds trouwens, de afscheiding wordt iedere dag steeds iets meer, het is nog steeds bruinig en soms ook helder rood, echt bloedverlies. Maar ook nog steeds minimaal, en zonder krampen. Het klinkt misschien gek om het zo op te schrijven maar ik heb wel het gevoel nu dat ik er klaar voor ben, laat het maar komen.... Maar ben ook bereid om langer te wachten, als ik maar geen curettage hoef.... Ik wil het gewoon echt niet! Als het niet anders kan, okee, maar nu heb ik een keuze gelukkig! Mique => hebben we dezelfde vk misschien?hahaha... Wie weet, ik kom iig wel net als jij uit Zuid holland, maar bij mij was het niet mijn verloskundige die dat zei, maar mijn huisarts. [/quote]
Via google hier terecht gekomen. Wij hebben bij de echo ook te horen gekregen dat de zwangerschap is gestopt bij 7,5 week. Sinds eergisteren heb ik wat bloedverlies, maar het zet niet echt door. Wel wat lichte buikkramp en de afspraak om de vk morgen te bellen. Ze had het erover dat het dan misschien ' op gang geholpen moest worden', maar geen idee of ze daar die tabletten mee bedoelt. Ik wil ook liever geen curretage, maar mijn lichaam de kans geven om het vruchtje af te stoten. Maar ik ben wel sinds gisteren thuis en dat voelt ook niet goed. En ik wil ook het sporten zoveel mogelijk blijven doen. Iemand enig idee of het opeens heel heftig kan worden of dat dit geleidelijk gaat? Alvast bedankt!
Hee Sproet, wat een rottijd he?! Vervelend voor je. Het gaat bij iedereen weer anders volgens mij. Je kunt misschien een soort mini-bevalling krijgen zoals ik die had. Dat begon geleidelijk, met af en toe krampen 's nachts en de volgende nacht pas heftiger. Na 12 uur krampen/weeen kwam het eruit. Ik had er aardig wat last van, maar dit kan bij jou anders zijn natuurlijk. Alles voelde gekneusd van binnen, gezwollen. Ik had al vanaf het begin steeds flinke kramp voordat ik wat slijmvlies verloor. Misschien heb ik een lage pijngrens haha. Wat ik achteraf trouwens anders zou doen: thuis blijven om te herstellen! Ik verloor het vruchtje op zaterdag (gelukkig thuis, want die plons bloed etc is best griezelig) en ben daarna alweer halve dagen gaan werken. Dat had ik al afgesproken toen ik nog wachtte en me even iets beter voelde. Dan kan het werken ook wel, is mijn ervaring. Even wat afleiding. Maar na de abortus begint het fysieke herstel pas echt... met pieken en dalen. Dus ik zat die week regelmatig te huilen(hard!) op het werk. Niet prettig, ik had gewoon niet moeten gaan nog. Iedereen begrijpt het wel, maar het is ook een intiem stukje verdriet dat ik liever iets meer prive had willen houden. Maar ik hoor nu verhalen dat als je bij de gyn komt, die zegt: na de abortus een week thuis blijven. En je man ook. Duidelijke taal. Als je bevalt moet je ook herstellen he! Achteraf stom, ik liep meteen boodschappen te doen, autorijden etc. Had gewoon moeten rusten. Het is niet alleen emotioneel hoor. Ook voor je lichaam een zware aanslag! Het gaat ook niet alleen om het vruchtje, maar ook om de hele 'binnenbekleding' van je baarmoeder die opgeruimd wordt. Ik zou heeeeel rustig aan doen met sporten dan.. En je moet nadenken wat je met het vruchtje gaat doen. In de tuin begraven ofzo? Denk er rustig over na. Maarja, ik heb 1 ervaring, een ander beleeft het misschien heel anders. Succes Sproet en Annika!
Hoi Mique, Ik stond echt op het punt om toch te gaan sporten. Zo van, er gebeurt toch niks. maar nu dus heftige buikkramp. Tja, vruchtje opvangen hebben wij het eigenlijk niet over gehad, ik ben bang dat het zo in de wc verdwijnt. Maar er is nu wel duidelijk iets gaande. Zo maar even op zoek naar paracetamol (dat mag toch wel? ) Op mijn werk weten ze niks. Het gaat met mijn moeder niet zo goed en mijn collega's denken dat dat de reden is dat ik thuis ben. Ik heb wel zittend werk, dus misschien gaat dat maandag wel weer als het vandaag of morgen echt doorzet. Maar dat is volgens jou dus iets te optimistisch? Nou, eerst maar even verder afwachten! Hoe lang geleden is het bij jou en hoever was je?
@sproet, Nou meis toch krampen. Neem lekker 2 paracetamols joh. Je mag er wel 6 of 8 op een dag. Tegen mij hadden ze hetzelfde gezegd als tegen jou: zware menstruatie, en waarschijnlijk mis je het vruchtje als het in stukken eruit komt etc. Maar het was ondanks pas 7 weken zwangerschap (kwam eruit bij 11 weken) zo groot als mijn vuist bijna! Dat was afgelopen zaterdag. Ook de hele dooierzak etc zat er eromheen. Het kan er dus wel compleet uitkomen. Bij mij op het toilet. Ik heb het opgevangen en, nadat de vk nog gekeken had, begraven. Ik was wel echt geschrokken... menstruatie.. mijn neus. Dit leek meer op een bevalling. Maar niet bang zijn. De natuur, je lichaam weet wat die moet doen. Bel je vk of huisarts als je ongerust bent. Ik vind het echt kl#%&#%te voor je dat je dit doormaakt joh. Maar je bent niet alleen. Veel sterkte!
Hoe dubbel kan het eigenlijk allemaal zijn hè? Eerst vrees je omdat je menstruatie wel eens door kan zetten en nu hoop ik gewoon zo ontzettend dat mijn miskraam doorzet! Nog liever gister dan vandaag. De verschilende verhalen maken me erg onzeker. Vooral omdat ik gewoon wil afwachten, en lees dat dit ook kan als je dat wilt en dat het uiteindelijk altijd zal komen (soms zelfs wachten tot 16 weken, maar het komt uiteindelijk wel), maar ik lees ook verhalen van meiden die schrijven dat het vruchtje niet afkomt? Ik vraag me dan af tot welke week ze uiteindelijk hebben gewacht? Ik heb nu wel al een aantal dagen wat bruinverlies en zelfs bloedverlies, iemand daar ervaring mee, dat het zo begint?
All, hier is alles achter de rug. Gisteren na 3 weken de natuur zijn werk te laten toen en geen resultaat, bij de gyn toch besloten tot het opwekken van de miskraam dmv Cytotec. Gisteren om 13.30 4 tabletten ingebracht en rond een uur of vijf werd de buikpijn wat heviger en rond half 9 in een keer een grote golf en toen werd het vruchtje geboren. Heel goed herkenbaar. Het hoofdje, oogjes, armpjes en beentjes. Heel heftig om het te zien. Daarna in een paar delen een enorme vruchtzak (was vandaag eigenlijk ook al 12 weken). Kon het niet over mn hart verkrijgen om het vruchtje door te spoelen. We hebben er heel goed naar gekeken. Het was heel mooi rose, echt een minikindje. We hebben het dus in de tuin bij onze plataan begraven. Daarna nog wel wat krampen gehad, maar wel goed kunnen slapen. Nu nog bloedverlies. Voelt zo ontzettend dubbel. verdrietig, maar ook blij dat alles nu achter de rug is... Liefs ps Pijn was prima te hanteren. Zou het de volgende keer weer op deze manier willen doen. ps2 Allemaal heel veel succes en sterkte!
Elke, wel goed om ook eens een positief bericht over de cytotec te lezen. En niet alleen maar misselijkheid, diarree, enorme krampen en uiteindelijk alsnog curettage... Annika, ik zit ook te wachten tot het loskomt en wil het ook nog even de tijd geven. Ik had woensdag en donderdag wat bloedverlies, helder rood. Sinds gisteren meer en ook meer buikkrampen. Ik moet straks de verloskundige bellen om te overleggen. Vannacht ook wakker geworden van kramp in mijn buik, dus gaandeweg lijkt er toch iets te gebeuren. Maar of het voldoende is? 8-[