Elke, wat heftig. Een mooi compleet kindje om te zien dus. Droevig zeg. Vergeet niet nog te rusten he.. Succes sproet en Annika. Duurt vast niet lang meer. Ik hoop dat het snel voorbij is voor jullie zodat je weer vooruit kunt gaan kijken. xxx
Beetje rare gedachte misschien, maar gisteren werd het dus opeens heftiger. Kwam ook meer bloed en behoorlijk kramp gehad. Toen ik op de wc zat hoorde ik ook een echte plons, maarja.. wij hebben zo'n pot waar het meteen verdwijnt. Dus heb niet kunnen kijken wat het was. Nu nog wel buikkramp maar bloedverlies lijkt weer af te nemen. Nu denkt mijn vriend dat die plons misschien het vruchtje was :-# Zou best willen dat zijn theorie klopt, ha ha. Dinsdag waarschijnlijk naar het ziekenhuis voor een echo. Dan zullen we het wel zien.
Denk het ook Sproet. Gek idee he. Rustig aan doen meid. Ik ben net bij de huisarts geweest omdat ik nu een week later nog buikpijnen heb. Maar het is goed, het hoort erbij. Het is allemaal ontzwangeren.
Nou, de plonstheorie ging toch niet helemaal op. Vannacht heftige buikkrampen gehad en na het zoveelste bezoek aan de wc is het vruchtje eruit gekomen. Ik ben erg blij dat ik mijn lichaam de kans heb gegeven om het zelf te doen. En nu maar hopen dat ik weer helemaal schoon ben!
Zo heftig Sproet. Ga je nu nog iets doen met het vruchtje? Ik hoop dat je nu schoon bent inderdaad. Was het compleet, denk je? Ik had nog wel een dag of 5 naweeen en last van de buik etc. Hopelijk blijft je dat bespaard.
Vergeleken met vannacht voel ik me alweer een stuk beter en het bloedverlies is ook een stuk minder. En het vruchtje, nou ik had mijn lenzen niet in, maar.. eeh... het zag eruit als een kleine tennisbal (ik heb -5 ) en ik heb het gewoon weggespoeld. Moet ik nu trouwens vandaag als dag 1 tellen of de dag van het eerste bloedverlies? Ik hoop dat ik over een paar dagen weer fit ben. Waarschijnlijk krijg ik volgende week een echo om te zien of alles weg is.
Sproet, wat een heftig verhaal ook.... wel fijn dat je je eigen lichaam zoals je wilde de kans hebt kunnen geven en dat dat is gelukt. Met hoeveel weken is het vruchtje nu uiteindelijk bij je losgekomen (hoe schrijf je dat eigenlijk?...) Hier nog steeds niks... behalve de afscheiding waar ik al eerder over schreef, maar dat lijkt nu zelfs weer minder te worden. Het duurt wel lang moet ik zeggen. Ik wil het nog steeds op deze manier, maar nog liever gister dan vandaag.
Annika, weet je zeker dat er nog iets moet komen? Sommigen hebben niet zo'n 'bevalling' maar alleen bloedverlies. Heb je een afspraak voor een echo staan of niet? Misschien idee?
Hoi Annika, Ik zou vandaag precies 12 weken zijn geweest. Vruchtje was volgens vk gestopt met 7,5 a 8 weken. Wat vervelend dat het bij jou nog niet doorzet. Hoe lang heb je die afscheiding al? Bij mij wilde de vk wel steeds dat ik haar belde. Maar heb wel duidelijk gemaakt dat ik nog wilde wachten. Nu krijg ik waarschijnlijk volgende week een echo om te zien of alles weg is. Voel me alweer iets aan de betere hand gelukkig!
Hoi Mique! Ja, het lijkt me wel dat er nog iets moet komen, het is zo weinig wat ik de afgelopen dagen heb verloren, en ik voel op de één of andere manier ook af en toe een soort steekjes in mijn baarmoeder, het rommelt dus wel. Ik heb geen afspraak voor een echo, maar heb wel een afspraak gemaakt met mijn verloskundige dat als het er over 2 weken nog niet is, dat ik dan kan komen voor een echo. Verder las ik op internet nog ergens hoe dat nou zit met de 12 weken termijn=> Als er bevruchting plaats vindt, dan blijft het gele lichaam ongeveer 3 maanden progesteron produceren. Daarna neemt de placenta de taak over. Ik ben over 2 dagen 12 weken, dus er moet daarna toch wel echt iets gaan gebeuren lijkt mij? Er is tenslotte geen placenta die de taak kan overnemen. Ik hou hoop!
Oh Sproet, dankje nog ook voor je antwoord, dus ook rond de 12 weken bij jou! Dat geeft me ook weer goede moed!
Als ik zo (terug)lees, lijkt het mij ook niet dat dit het al geweest is. En mbt die 12 weken-grens. Zou ik het inderdaad toch nog even afwachten. Zeker omdat je zo tegen een curettage opziet. Bij mij ging het toch heel geleidelijk achteraf. Twee dagen licht bloedverlies, twee dagen meer bloedverlies en ook wat krampen, 1 nacht buikkramp en de volgende nacht dus heftige buikkrampen en mk. Hopelijk komt er met die 12-weken grens iets bij je op gang [-o< PS: langs elkaar heen gepost zie ik nu
Annika, mijn huisarts gister had er wel een aparte kijk op. Ze gaf aan dat die paar weken zwangerschap (mijn vrucht was 7 weken, dus eigenlijk natuurlijk pas 5 weken in de groei, want je krijgt er 2 cadeau) ervoor zorgen dat je torenhoge spiegels hormonen aanmaakt. En die moeten eerst zakken 'onder nul' voor je lichaam het vruchtje er uitstoot. Kun je het een beetje verklaren voor jezelf? Merkte je veel van de hormonen toen je zwanger was? Je hebt er waarschijnlijk heel veel aangemaakt. Volgens mij zei je een tijdje terug dat je je al niet meer zwanger voelde, maar is dat echt zo als je kritisch nadenkt? Ik vrees dat je domweg pech hebt dat je zo lang moet wachten. Murphy's law of niet? Nou ik hoop dat je er snel vanaf bent en niet alleen maar hoeft te blijven griezelen van andermans verhalen
Mique, ik kan me wel vinden in je verhaal. Het gekke is wel dat ik me de eerste weken helemaal niet zwanger heb gevoeld (ik heb nl een zoontje en vergeleek daardoor deze zwangerschap met de eerste), ik heb zelfs tijdens de 7e week nog een zwangerschapstest gedaan omdat ik toen al een beetje twijfelde of alles wel i.o. was (die uiteraard positief was), en vlak daarna ben ik bijna 2 weken goed misselijk geweest, tot de dag voor de echo....=> terwijl het vruchtje rond de 6e week is gestopt met groeien, wat op zich wel weer vreemd is omdat ik me dus pas zwanger ben gaan voelen nadat het vruchtje is gestopt met groeien?? Dus tja, beetje lastig wel... Ik heb nog wel gedacht om nu weer een zwangerschapstest te kopen, om te checken of het hcg al uit mijn lichaam is, maar nog niet gedaan. En ja, ik griezel af en toe wel van alle verhalen, goed omschreven van je! Maar tegelijkertijd ben ik blij om mijn verhaal hier op te kunnen schrijven en ook de ervaringen van anderen te mogen lezen.
Hee maf eigenlijk.. ik werd ook pas echt moe, misselijk, beroerd vanaf week 8, terwijl het precies vanaf toen ook niet meer leefde. Daarvoor weinig tot geen kwalen, juist veel energie!
Ik moet woensdag voor een controle-echo. Annika, hoe is het bij jou? Begint het al door te zetten?! Groetjes Sproet
Ik heb in mei bij de eerste echo (9 weken) ontdekt dat ik een leeg vruchtzakje had, geen embryootje dus.. Ik wilde geen curretage en wachten tot het vanzelf kwam, helaas was er na 6 weken nog niks en ben ik toch voor curretage gegaan, dat was erg pijnlijk, maar ik had verder geen bloed. Na 4 weken weer gewoon ongesteld geworden en nu weer zwanger, volgende week eerste echo weer, ben vreselijk zenuwachtig!
Zo hee Guppy! Wat spannend maar wat gaaf als het nu goed zou zijn! Voel je je verder (behalve de zenuwen) wel goed? Ik heb zelf 'mazzel' gehad dat het spontaan kwam, maar ik las op zich eigenlijk meestal nog wel positieve verhalen over een curettage. Kreeg je geen goede narcose of deed het daarna nog veel pijn? Vervelend zeg. Ik ben altijd benieuwd naar ervaringen, wie weet sta ik ooit weer voor de keuze.. hoop het niet natuurlijk..
Ik was op controle in het ziekenhuis, toen ze zeiden dat het die dag wel kon, toen moest ik snel verdoving inbrengen, maar normaal moest dat al veel eerder en thuis voordat je naar het ziekenhuis zou gaan. Ben niet onder narcose geweest, maar denk dat de verdoving gewoon nog n iet goed werkte, nog 2 spuiten derin gehad, aii, niet fijn dus, daarna had ik vrijwel geen last meer eigenlijk. Toch zou ik het weer op deze manier doen, afwachten tot het vanzelf komt. Daar heb ik toch een beter gevoel over, mocht ik ook idd weer tot de keuze komen te staan.. Ik net toevallig een beetje rozige afscheiding, hopelijk is het niks ernstigs
Guppy1978, allereerst gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap, en snel zeg! Hoop voor je dat alles gaat! Ik wilde je verder nog wat vragen nav je verhaal, je schrijft dat je ongeveer 15 weken hebt gewacht!? (als ik het goed begrijp) en uiteindelijk hebt gekozen voor curettage want ik me kan voorstellen, dat is wel lang zeg! Ik zou graag van je willen weten of je wel in die wachtperiode al last hebt gehad van bruine/rode afscheiding? En met hoeveel weken was het vruchtje bij jou gestopt met groeien? Ik maak me toch wel steeds meer zorgen.... vandaag precies 12 weken, maar nog niks aan het doorzetten... Misschien heb ik te hard geroepen dat ik persee géén curettage wil, straks kan het niet anders....