Ik denk dat alle ouders wel eens een gillende driftige peuter hebben gehad dus om anderen zou ik me maar niet druk maken. Mijn oudste had een keer zo'n bui ergens en wilde ook niet mee naar huis. Dus die heb ik gewoon achtergelaten en ik ben naar buiten gelopen. Hij kwam binnen 10 seconden krijsend en gillend achter me aan en liep vervolgens braaf mee naar huis. Hij heeft het nooit meer gedaan. Dus bij de jongste zelfde verhaal. Alleen die was na 10 minuten nog niet buiten. Toen ik stiekem ging kijken zat hij gewoon in zijn eentje op de grond te spelen met een of ander papiertje en wilde nog steeds niet mee. Die heb ik dus maar gewoon onder mijn arm genomen en mee naar buiten genomen en verder genegeerd. Gelukkig heeft hij zelden zo'n bui maar ik neem 'm gewoon onder mijn arm en negeer hem volledig.
Soms gaat het soepel.. soms is het echt gezellig.. soms hebben hun ruzie onderling.. soms, heeeeeeeel soms, heeft de oudste dwarse zin.. soms, luisteren ze beide niet.. soms, voor mijn gevoel te vaak, luistert de jongste niet. Soms is de jongste super uitgelaten.. En soms heb ik het gevoel dat ik de enigste ben met deze 'problemen'.. en soms denk ik, gelukkig ben ik niet de enigste..