Ik hoop dat iemand me hier even wat moed in kan praten... Al jaren ben ik doodsbang voor de tandarts. Ik heb op mn 17e een wortelkanaalbehandeling ondergaan en er moesten 2 kiezen worden getrokken. Dat was echt een helse ervaring; tig prikken in mn gehemelte en heel veel gekraak, gewrik en bloed. Daarna ben ik van schrik 8 jaar niet meer geweest...Toen ik 4 jaar geleden kiespijn kreeg, moest ik wel weer. Ik had inmiddels een nieuwe tandarts vw verhuizing en gelukkig bleek er niet heel veel ad hand te zijn, vulling moest vervangen plus 1 gaatje. Ik nam me heilig voor nu braaf twee x per jaar te gaan maarja, de angst won het weer... Nu heb ik sinds 2 weken een viezige smaak in mn mond en de ha kon niets vinden. Ook is het tandvlees van mn onderste twee voortanden behoorlijk ver naar beneden getrokken. Ik heb nu dus met knikkende knietjes een afspr gemaakt bij de tandarts van mn man. De assistente was heel lief en ze plannen extra tijd in omdat ik zo angstig ben. Maar ik heb zitten Googelen en dat moet je natuurlijk niet doen.. Heeft iemand tips voor me hoe ik de komende dagen doorkom? En hoe sleep ik mezelf naar de afspraak? Ik ga volgende week op vakantie en ik wil gewoon kunnen genieten dus ik ga wel, dat moet gewoon..
Tips heb ik niet voor je ik ben ook een erge angsthaas en ook al bijna 8 jaar niet geweest. Ik weet al sinds juli dat ik op 4 september moet en als ik er alleen al aan denk ga ik over mn nek
ik ben bang geworden voor de tandarts toen ik 12 was ik had voor het eerst een gaatje en ik was doodsbang voor de verdoving, mijn vader was mee die zat in de w8kamer ik gilde omdat ze mij een klem om de mond gedaan hadden zodat ik mijn tanden niet meer op elkaar kon zetten, en er waren 2 asistentes die mij de armen en benen vasthielden zodat de tandarts de verdoving kon geven, mijn vader kwam binnen en was woest toen hij dat zag, maar overal waren alle tandartsen vol dus heb nog 5 jaar bij die tandarts moeten zitten ! steeds vaker gaatjes en steeds werd 1 keer in het jaar mijn hele gebit gedaan, mijn mond boven en onder werd verdoofd, en kreeg totaal 12 verdovingen ( boventanden links recht en in het midden 2 en onder idem) mijn tanden werden er uiteindelijk alleen maar slechter van. iig, toen kwam er een nieuwe tandarts in diezelfde plaats, dit was een tandheelkundig kliniek, wel duurder, maar ozo goed in wat ze doen ! ik heb in hun enorm veel vertrouwen, ze weten van mijn angst, ze nemen de tijd,en ze laten mij gewoon met rust, ze zeggen mij niet wat en hoe ze gaan doen omdat ik dat niet wil, dat maakt mij alleen maar banger, ik doe gewoon mijn ogen dicht en wil niets weten, wel vragen ze mij om de paar minuten of het nog gaat of dat ze even moeten stoppen ik ga nooit alleen, ik ben tot mijn 18e samen met mijn vader geweest, ik moest gewoon zijn hand vast houden, en nu gaat mijn man mee naar alle afspraken, dat geeft mij gewoon een veiliger gevoel. niet echt een opbeurend verhaal ik weet hoe je je voelt, geen tips voor je helaas succes meid !
je moet aan tandarts en aan de assistente zeggen dat je tandarts angst heeft. ze zijn getraind om daarmee goed om te gaan. het is een van de meest voorkomende fobies. assistente houdt altijd mijn hand vast als het me te veel wordt. en alles wordt goed verteld etc. even wachten als ik tranen krijgt van angst. maar zeg dus dat je echt serieus angst hebt. het lukt dus wel.(ik ben vroeger zelfs n paar keer weg gerend)hahaha. maar het gaat echt goed vanwege de artsen die weten hoe ze hiermee om moeten gaan! beterschap!
@mejojo, wtf, ten eerste mag je onder niet aan beide kanten verdoven ivm verstikkingsgevaar, en max 4 verdovingen ...
mijn man is militair en moest daar ook altijd naar de tandarts. Neem de oudste schooltandarts. Zo word je afgebeuld daar. Mannen zijn soms dagen niet inzetbaar omdat ze een gaatje hebben laten vullen. Nu gaat hij bij mijn tandarts en het gaat al wat beter. Dan moeten we maar alles zelf betalen, daar maken ze er helemaal een afbrokkelproces van... Hij kwam al binnen bij mijn tandarts ik ben bang ik wil liever dat er in Afghanistan op mij geschoten wordt dan dat ik in die stoel ga zitten. (en dat heeft hij wel echt gehad ja) Dus dat vertaalde zijn angst wel. Eerst met hem gepraat waar komt de angst vandaan waar ben je nu bang voor - de pijn, de verdoving het gekraak enz enz enz. Dan proberen ze daar zoveel mogelijk rekening te houden. Nu heeft hij 2 kiezen getrokken 2 zenuwkanaal gehad (moet er nog 1) en al 2x gaatjes wezen vullen. Hij gaat er nog steeds niet zonder stress mee, maar hij vertrouwt de tandarts. Elke afspraak ga ik met hem mee. Maar hij gaat nu en daar ben ik blij mee, want ze hebben zijn gebit verwoest. Nu ziet het er weer een heel stuk mooier uit en voelt hij zich ook weer een stuk gelukkiger
oh schooltandarts, dat was echt erg. Volgens mij ben ik daarom oook zo bang geworden. Er kwam dan zo'n bus op school en vanaf groep 3 moest je daar gewoon alleen heen. Had als kind door antibioticakuurtjes behoorlijk wat gaatjes en die zijn allemaal zonder verdoving gevuld. Doodsbang was ik als die bus weer het schoolplein op kwam rijden Hier nog steeds anst voor de tandarts.. Moet eigenlijk weer een afspraak maken maar stel het steeds maar uit.. Probeer echt 2 x per jaar te gaan want heb snel lelijke aanslag maar oh wat vind ik het naar
Klopt dat hoorden wij van de tandarts kliniek waar ik nu zit ook Maar nadat ik er weg ben is hij zelf ook gestopt heb er verder dus niets mee gedaan * niet dat het nut zou hebben maar toch *
Er zijn tandartsen die gespecialiseerd zijn in bange mensen. Als je een afspraak of controle plant doe dit dan afzonderlijk voor je kind(eren). Zo geef je de angst minder snel door.