Hoi ladies, Hoe is het met jullie en hoe gaan jullie met de teleurstelling om als je ongesteld word. En hoe zorg je ervoor dat je positief de volgende ronde instapt ?
Mag je hier ook reageren als je al 8+ maanden bezig bent maar nog niet de teleurstelling van ongesteld worden hebt meegemaakt?
Ik ga toch even reageren, al is het de vraag of ik straks nog bezig ben. Vermoedelijk wel want de testen zien er weer niet hoop vol uit Positief blijven is soms heel erg lastig... hoe ik positief weer een nieuwe ronde in ga die vraag vindt ik nog lastiger om te beantwoorden voor je... het verschilt namelijk ene moment kan ik mezelf een schop onder de kont geven door dat ik gewoon van mezelf geen opgever ben, een doel is een doel maakt niet uit hoe lang ik er voor nodig heb, iedere maand die niet gelukt is, is dan wel weer een stapje dichter bij het behalen van mijn doel of nja ons doel manlief doet natuurlijk ook mee Maar ja soms heb ik ook even de woordjes nodig van mijn Fertiliteits arts, zoals vorige maand! Ik wou toen de handdoek in de ring gooien, waarom al sla je dood ik zat er gewoon emotioneel erg door heen, denk ik. Maar gelukkig heb ik een fertiliteitsarts die geboren is voor haar vak! Zei weet me dan weer de schop onder me kont te geven en om me door te laten gaan samen met manlief. Wat betreft het om leren gaan met de teleurstellingen, beetje het zelfde als hier boven, en al moet ik zeggen iedere ronde opnieuw teleurstelling op teleurstelling maakt ook dat wanneer je menstruatie of er een mk op gang komt de klap minder... hoe stom ook! Je raakt er aan gewend ofzo! Ik weet niet of je iemand naast je hebt waar je je verhaal altijd bij kwijt kan, maar dat vindt ik altijd wel heel erg prettig vooral als ik er ff klaar mee ben Voor de rest... heb geduld en wachten wordt echt wel beloond alleen de een moet er wat harder voor vechten als een ander.
Wij zijn zwanger geraakt in ronde 11. Ik moet heel eerlijk zijn dat ik mij erbij neerlegde als ik ongesteld werd. Ik heb alleen de eerste twee maanden ovu testen gebruikt om te kijken of ik na 12 jaar pil gebruikt mijn eisprong had. Wij stonden er ook wel vrij nuchter in komt het wel komt het wel komt het niet komt het niet en ik denk dat dat bij mij het verschil maakte om elke maand positief door te komen. Ik wens je heel veel succes en hoop dat je gauw een mooie test in handen hebt.
Hi! Tsja, hoe doe je dat? Ik zit inmiddels in ronde 24 en heb twee miskraam door gemaakt. Het is heftig en de ene periode speelt dat meer dan de andere periode. Mij helpt het om te accepteren dat het moeilijk is en daar niet meer tegen te vechten. En daardoor wordt het juist makkelijker. De hoop is bij echt soms helemaal weg maar ik heb inmiddels gemerkt dat deze altijd weer terug komt. Lieve mensen om me heen, afleiding zoeken, blijven leven en het ondanks al het verdriet fijn hebben mijn man doet bij mij echt wonderen. Door al het verdriet heen kan ik zeggen dat wij samen sterker zijn ooit! En voor wat betreft ronde 24; we gaan er weer 1000% voor! Echt waar, hoe uitzichtloos het ook kan voelen; over 5 jaar zeggen wij tegen elkaar "wat was het zwaar en klote maar het was het allemaal waard!"
Hier ook vanaf vorig jaar oktober/november bezig. Ik heb me er op ingesteld dat het een lang verhaal ging worden. M'n vorige zwangerschap kwam met ivf tot stand. O.a Teveel tegenslagen moeten verwerken heeft hier ons huwelijk gekost. Nu met mijn "nieuwe" vriend op de natuurlijke manier aan het proberen. Voor hem is dat alles de eerste keer. Dus alles op z'n tijd. Ik word er soms knetter gek van, maar dan denk ik weer: ik moet er grip op krijgen. Het mag niet meer ten koste van alles gaan. Ik geef mezelf wel ruimte om flink te balen. @RiRi93 Hebben jullie ook al wel zoiets van: what's the next step? Of waar staan jullie een beetje?
Hoewel ik al een tijdje zwanger ben, heb ik er lang over gedaan. 15 maanden en na 12 maanden voor onderzoeken geweest, niks gevonden. Ik had zelf de moed opgegeven en hoewel ik de tips van de gyn deed opvolgen, had ik weinig hoop. Wat ik geleerd heb, wat ik anderen wil meegeven, hoe cru ook, is dat de natuur zich niet laat forceren. Ik wens jullie allen veel succes. Ik heb er ook lang over gedaan en ik weet nog goed hoe jullie je voelen. Hopelijk hebben jullie snel een positieve test van een plakbaby.
Hier ook vanaf oktober/november bezig, en ook iedere keer weer die teleurstelling die me eigenlijk toch steeds zwaarder valt helaas. Daarom toch besloten om deze maand over te slaan door middel van de pil. Bij mij begint ook steeds meer het gevoel van dat het niet gaat lukken de overhand te nemen, met name door wat de gyn aan het begin van het jaar zei. Toch probeer ik iedere keer door afleiding weer mijn gedachte te verzetten door andere dingen te doen, en soms ook gewoon even keihard te gaan janken en daarna mezelf weer te herpakken.
Hier ook lang bezig! We zijn na iets meer dan 1 jaar proberen naar de fertiliteitskliniek doorverwezen. Lichamelijke checks bij zowel mijn vriend als mij waren perfect, behalve mijn schildklier. Deze heb ik na een 4 weken al op goede waardes gekregen door gelijk juiste dosering gekregen te hebben!! Super fijn Hoe ik omgegaan ben met de teleurstellingen? Even balen en weer verder.. nu ik mijn schildklier op orde heb weet ik niet hoe ik ga reageren als ik straks, over iets meer dan 2 weken ongesteld ga worden (hoop het niet natuurlijk!) We hebben 3 maanden de tijd. Dan worden er vervolgstappen ondernomen als in MMM.. hopelijk heb je snel een mooie test in handen en hoef je je niet meer rot te voelen!!
Wij zijn inmiddels 2 jaar en 3 maanden bezig om zwanger te worden. Met een pauze van behandelingen ertussenin maar wel geprobeerd zwanger te raken. En daarvoor een miskraam. Ik vind de teleurstelling elke maand erg moeilijk te verwerken. Ik heb ook al een beetje de moed opgegeven. Om me heen lijkt iedereen die nog maar net de gedachte heeft zwanger te willen worden, zwanger te zijn en wij niet. Gelukkig heb ik een hele lieve vriend die me steeds wel weer moed inpraat en de wens om toch nog een kindje te krijgen is sterker dan het opgeven.
Oh wat jammer dat het zo gelopen was ! Ehmm ik heb echt geen idee ik wacht de 12 maanden af zoals iedereen dat aanraad en vervolgens kijken naar vervolgstappen..wel heb ik volgende week afspraak staan om te kijken of ik pcos heb
Is idd heel lang Hoop echt dat je snel een positieve test in je handen hebt! Ja de teleurstelling is idd lastig iedere maand en het lijkt alsof alleen jou het niet lukt en iedereen om je heen wel en toevallig ook allemaal zwanger in de 1e ronde haha althans bij mij wel. Hopelijk komt ons tijd gauw x
Ja daar geloof ik ook heel sterk in dat geduld beloond word..alleen soms heel soms zo'n k*tdagje dat alles niet mee zit. Maar uiteindelijk komt het vanzelf wel. Ik zie dat je pcos hebt wat waren jouw symptomen ? Ik word er volgende week op getest ben benieuwd
Ja, ik. Maar de wijze raad die me bij gebleven is. Maak je vooral geen zorgen, als het jou tijd is komt het wel. Stress zal het proces niet vergemakkelijken. Als het komt dan komt het. Het is blijkbaar nog niet jou tijd.
Op zich is acht maanden niet zo’n lange tijd voor je zwanger wordt, maar telkens weer de teleurstelling als je ongesteld wordt is best wel hard. Ik spreek uit ervaring! Dit brengt ook met zich mee dat je je veel te veel gaat concentreren op het zwanger worden, wat weer een zwangerschap tegen kan gaan. Ik weet dat je er misschien niet veel aan hebt om dit te horen, maar de natuur zijn gang laten gaan is het beste wat je kan doen. Probeer jullie eens op andere dingen te concentreren, geniet samen van alles wat je wel hebt, knijp er even tussenuit en eenmaal jullie hierin een evenwicht hebben gevonden en jullie zich niet alleen op een zwangerschap concentreren, zal alles misschien wat vlotter verlopen. Ik wens jullie alvast heel veel moed toe!
Ik sluit me helaas aan. Hier alweer ronde 8 voor een tweede Ons zoontje heeft ook 8 rondes geduurd. Dus ik hoop heel hard, maar heb er geen goed zicht meer in deze maand. Het valt mij ook heel zwaar. Wil ook niet teveel tijd tussen de twee kindjes, dus dat vind ik ook lastig. Mij lukt het niet echt meer om het te relativeren, maar je gaat gewoon door en door..
Ja, en dan ook nog gisteren gehoord dat een vriendin, die net in de 3e ronde zit zwanger is. Leuk voor hun maar voor mij heel moeilijk. Probeer maar blij te doen. Hoop voor iedereen dat het gauw raak is
Wij zijn nu ongeveer een jaar onderweg. Merk aan mijzelf dat nu de teleurstelling groter begint te worden. Dit is de 2e maand dat ik ben begonnen met temperaturen. Gebruikte al wel ovulatietesten, maar de testen geven geen zekerheid op een eisprong. Begon mij er toch zorgen om te maken vandaar dat ik erbij ben gaan temperaturen. Als de menstruatie weer optreed wordt ik soms boos en verdrietig. Probeer het vrij snel los te laten en met vol goeie moed de nieuwe ronde in te gaan. Gun mezelf wel de baalmomenten. En verder, tsja, gewoon doorgaan. Heel cliché, maar voor ons werkt het(tot nu toe)