tja, ik vraag me ook af hoe het kan. Denk dat het vooral door de lengte komt van Daan, hij is niet heel breed of zo.. (hihi, ik suggereer hiermee niet dat Adam heel breed is hoor!)
Hahhaaha... Adam is ook niet breed.. maar het probleem is juist z'n lengte!!!! Broekjes maat 56 zijn vaak net te kort... en vooral truitjes met 'lange' mouwen zijn een crime.. ik heb gewoon een aapje
Haha maar die maten zijn ook RAAR!!! Ja met hoofdletters!! Sarah had gisteren een romper maat 50 aan, een broekje maat 56 en een shirtje maat 68!! Hema is groot, h&m is klein, prenatal is gemiddeld en zeeman is wisselend! Daarvan heeft ze dingen maat 62 veel te klein en maat 56 nog aan de ruime kant! Dus ja... als mensen vragen welke maat ze heeft zeg ik meestal van 56 tot 68 Ons meiske ligt trouwens bij mijn man te slapen... weer vette krampjes! Zo zielig!!!
@beertje: he meid, wat naar dat je moest huilen op je werk! En groot gelijk dat je nog lekker pauze neemt na het kolven, daar heb je recht op hoor!! Je mag tot 25% van je werktijd besteden aan kolven tot 9 mnd na de bevalling. Op een werk dag van 8 uur mag je dus 2 uur besteden aan kolven, naast je gewone pauzes! dus: neem je tijd! Bv geven is al vermoeiend genoeg! en die pet! geweldig! ik wil er ook zo een voor pim! haha! Ik denk dat Pim Jesse nog niet heeft ingehaald hoor! Pim was 2 oktober 63 cm en 6,3 kg. de 6e mogen we weer naar t cb, dus ben benieuwd hoe ons bonkje is gegroied @kledingmaatjes: Pim past nu ook maat 62 goed. ik heb ook twee shirtjes van noppies, die vind ik wel fijn qua elasticiteit (zijn lekker zacht en rekbaar maar lubberen niet uit en sluiten mooi aan) maar ik vind de maat vrij krap. de mouwtjes zijn bijvoorbeeld best kort, terwijl die van de hema juist weer best lang zijn! maar 68 is nog wel te groot. @flier: gezellig, een paar daagjes logeren bij je ouders! lekker gebruik van maken, heb jij lekker wat mama tijd. en ik ben benieuwd naar je kunstwerkje! @pluus: he wat vervelend dat saartje nog steeds zo'n buikpijn heeft. Het is best gezellig die kleine bij je te hebben 's nachts, maar echt lekker slapen doe je dan niet. kan me dus voorstellen dat jullie t wel een beetje beu zijn op deze manier! hopelijk helpt het als je haar wat fruit gaat geven. Maar als je het niet vertrouwt gewoon naar de dokter gaan met dr he! @sita: hoop dat je verkoudheid wat over is meid! niet lekker om zo te snotteren! @hier: vanmorgen weer een afspraak bij de psych gehad. Ben daar echt zo blij mee! Hij geeft me hele simpele maar bruikbare tips en laat me gewoon even nadenken over dingen en stelt de vragen zo waardoor ik zelf vaak al in zie waar het probleem zit. vandaag t vooral gehad over praktische dingen, hoe ik om moet gaan met mn algehele "bleeeeeeuuuhhhhh" gevoel en om moet gaan met de druk die ik mezelf op leg. Ik kan bijvoorbeeld t huishouden eigenlijk niet helemaal aan, het is gewoon te veel bij elkaar. gevolg is dat ik dan de hele dag tegen alles aan sta te hikken en niks doe en me dan schuldig voel. maar ondertussen zit ik dan ook niet lekker. Dus hij zegt: besluit voor jezelf gewoon aan het begin van de dag: dit doe ik wel en dat niet. en zeg dan ook gewoon: die was ga ik vandaag niet strijken, jammer dan. keuze maken en je er aan houden, dan weet je gewoon: ik ga het toch niet doen, en dan is het uit je hoofd in plaats van dat je de hele dag denkt dat je het moet doen en het uieteindelijk niet doet en je je daar weer rot over voelt. (snappen jullie m nog? ) dat soort dingen moet ik dus de komende week gaan oefenen. Waar ik het ook met hem over heb gehad wil ik hier wel eens voorleggen: Ik ben echt stapeldol op pim, maar ik heb het idee dat ik niet doe/reageer zoals het hoort. Klinkt vaag, maar ik zal wat voorbeelden noemen: neem de eerste prikjes. Manlief in tranen, ik had zoiets van: ach gut, zielig, maarja, moet nu eenmaal. Eerste dag kinderopvang: breng m weg, geen drama, geen tranen, brengen, veel plezier, tot vanavond. Kom ik m 's avonds halen (we hadden nooit een wendag gehad, dus meteen een hele dag) zeggen ze: ja we hadden wel verwacht dat jullie een paar keer zouden bellen vandaag. Maar ik had zoiets van: ik heb er alle vertrouwen in dat zij hun werk goed doen en dat pim t daar leuk heeft. dus ik had totaal geen behoefte om te bellen; ik vond het juist wel lekker even de rust zo een dag zonder hem. maar mn man vond het wel heel erg dat pim weg was en zei dat ook de hele dag dat ik me echt schuldig voelde dat ik dat niet had. De volgende dag heb ik dus tussen de middag maar even gebeld, niet omdat ik het echt niet meer kon houden, maar meer omdat ik niet wilde dat die meiden van t kdv dachten dat ik een slechte moeder was die er niks om geeft dat dr kind weg is. Ook mn vriendin zei: oh als ik een keer een paar keer t flesje niet heb gegeven (omdat haar vriend of oma ofzo het heeft gedaan), dan mis ik dat echt! Ook hier totaal geen last van. Ik vind het gezellig hoor! maar heb vaak zoiets van: als iemand anders t wil doen prima. En ergens weet ik wel dat het misschien een beetje onzin is, maar wat vinden jullie er van? ben ik nou echt zo'n harteloze moeder dat ik dat allemaal niet heb?? Ik ben echt wel blij met m hoor, maar ik ben gewoon niet zoals een mama "hoort" te zijn heb ik t idee. ben benieuwd hoe jullie er over denken.
Lieve wolk!! Je bent beslist geen slechte moeder hoor! Omdat jij het los kan laten dat hij naar het kvd gaat en het daar vertrouwd... is toch alleen maar goed!!! Sarah is van de week een avond bij mijn ouders geweest en toen heb ik wel 2 keer gesmst... niet omdat ik mijn moeder niet vertrouwde maar meer omdat Sarah onrustig was en krampjes had! Als dat niet het geval was dan had ik niet gesmst denk ik!! En die prikjes! Ik had precies hetzelfde hoor! Vond het ook geen drama! En die fles... ik kan me voorstellen dat het prima is als iemand anders die doet! Als ik al een keer gekolft heb en dus niet zelf voed vind ik het ook prima hoor als iemand anders dat doet! Mis dat momentje dan ook niet hoor! Meid, niet zo onzeker zijn hoor! Je doet het super en je bent een super mama!!!!!!! En goed joh dat je zo bezig bent met de psych! Dat van het huishouden is een goede hoor! Doe ik ook vaak zo! Het leven is om van te genieten niet om het huishouden te moeten doen! Als iets niet lukt... tja dan komt het de volgende dag wel en als het dan nog niet lukt weer een dag later! Ja dan is het wel eens een rommeltje of wordt de stapel was wat groter... jammer dan! Er zijn belangrijkere dingen!!! Meid, je doet het kei goed!!!
Ow en nog iets... Zaterdag was mijn man even weg met Sarah en ik vond het heerlijk om even alleen thuis te zijn! Ben ik dan ook een slechte moeder? Nee ik ben naast moeder ook nog Pluus en ik geniet ook nog even van mezelf zijn en mijn eigen dingen doen! Ik weet zeker dat meer meiden dat hier hebben! En ja natuurlijk vind ik het fijn als Sarah er is!! Ik kan echt niet zonder haar maar even een momentje voor mijzelf vind ik ook lekker!!!
Wolkje, wat super fijn dat je echt iets hebt aan de gesprekken met de psych! Wat betreft jouw mama-zijn,... heb hier nog geen prikjes meegemaakt, maar denk niet dat ik er met tranen bij zal zitten hoor. Net als met de hielprik, ja.. is even zielig, maar het hoort er ook bij. Het loslaten en Daan al bij een ander achter laten vind ik denk ik wat moeilijker, maar ik vind het daarbij ook heerlijk als ik even mijn handen vrij heb en tijd voor mezelf heb! (ook al is het even alleen met de hond wandelen zonder Daan) En die fles geven.. haha! Heerlijk om even niet te hoeven doen! Niet te druk maken meid, je doet het echt super. Een betere mama had Pim niet kunnen krijgen, anders was hij niet bij jullie geweest. Je mag ook genieten van de momenten dat je even niet voor Pim hoeft te zorgen, is je ook gegund! Niet teveel zorgen maken of je wel een 'normale' mama bent. Ben je echt hoor!! Nou, hier nog steeds verkouden. Niks aan. Het hoesten wordt wel wat minder dus dat scheelt, maar s avonds/s nachts steekt dat nog de kop op. Zo sneu dat Daan nu ook verkouden is,.. dan ben ik toch echt liever zelf verkouden. Ach, zal wel snel weer overgaan. Verder deze week echt helemaal geen visite gepland behalve gisteren de opa en oma's van mn vent. We hebben wel 2 verjaardagen, maar ik schat zo in dat het dan volgende week of die week erna in 1 keer erg druk weer is met het bezoek. Ach ja.. Kleine mannetje is hier in de box in slaap gevallen, bedje was toch niet zo leuk na een lange nacht erin te liggen volgens mij. Vanmiddag dan maar weer in zn bedje. Voor de rest niet veel bijzonders hier op de planning behalve de boodschappen vanmiddag. Jullie nog iets te doen vandaag?
Flier, lengte past hier trouwens aardig goed van 56. Denk niet dat hij nog erg lang in 56 past qua lengte, maar goed.. we zullen het zien. En die armpjes, ja ook hier snel te kort hoor! Heb alleen aardig wat kleertjes van de Hema, dus die zijn gewoon wat ruimer. Moet bij sommige de mouwtjes nog omslaan, dus dat kan nog een poosje.
Wolkje, je bent he-le-maal geen gekke of slechte mama joh! Ik herken enorm in wat je omschrijft hoor. Ik ben heel erg gek op en met Liza, maar heb het af en toe ook echt nodig om mijn eigen ding te doen en wat ruimte voor mezelf. Ik heb er van het begin af aan al geen moeite mee gehad als oma een middagje op moest passen of dat ik weer aan het werk moest. Heerlijk juist! Weer naar huis gaan en mijn meisje dan weer zien en knuffelen is na zo'n dag echt iets om heel erg naar uit te kijken, iedere keer weer een feestje. En ik heb het al eerder gezegd, maar een mama die happy is, betekent ook een kindje die happy is. Dus goed voor jezelf zorgen en lekker in je vel zitten is ook ontzettend belangrijk voor het welzijn van je kindje. Dus ik vind het juist heel knap dat je dit zo kunt. En prikjes, ja...dat vond ik dan wel weer heel erg sneu. Ik heb nog net niet meegehuild...maar had wel even een brok in mijn keel. Voor de rest ben ik niet echt een 'koetsie, koetsie' moeder hoor. Dus niet schuldig voelen en je hoeft je zelf ook niet raar te vinden. Je bent goed zoals je bent. Wat fijn dat je zoveel aan de psycholoog hebt en je handige tools meegeeft zodat je wat meer balans kunt vinden. Jij mag trots zijn op jezelf hoor! Sita, bah...naar dat je nog verkouden bent. Ik ben ook af en aan nog wat aan het kwakkelen met een rauwe keel en dichte neus enzo. Mijn weerstand is zich echt weer even opnieuw aan het instellen merk ik. Eigenlijk net als toen ik net zwanger was, toen pikte ik ook ieder virusje en iedere bacterie op! Lekker dat je even een rustig weekje hebt. Geniet er maar van. Ik heb vandaag mijn vrije dag en heb niet veel op de planning staan. Ik heb me voorgenomen dat ik wel zie waar ik aan toe kom. Alles wat ik doe is mooi meegenomen. Maar niet al te veel, wil ook gewoon van mijn enige dagje in de week met Liza genieten.
Liz, tja die weerstand moet ik ook weer opbouwen. Tijdens de zwangerschap ben ik zelf juist bijna niet ziek geweest, maar merk dat de bevalling (en vooral dat hele weekend weeën hebben) mij onwijs veel heeft gekost en dat ik daar nog van moet opkrabbelen. Maar dat komt wel goed. Heerlijk zo'n dagje vrij! Lekker van genieten Liz! Zeg, wanneer kwam bij jullie de menstruatie weer op gang? Ik ben nu sinds een paar dagen helemaal vloei-vrij (ja, nieuw woord.. haha!), maar heb nu soms t gevoel dat ik alweer ongi moet worden.. Ow, de kleine man wordt wakker om te eten. Ik ben weg.
Ik had mijn eerste menstruatie binnen drie weken nadat ik was gestopt met borstvoeding. En ik dacht dat dit erg snel was, maar eh...er zijn hier dames die het wisten te presteren om nog sneller of tijdens de borstvoedingsperiode al weer ongesteld te worden! En mijn cyclus is nu weer heel erg regelmatig eigenlijk. Net weer mijn (volgens mij al weer vierde) menstruatie gehad. En na de bevalling was het vloeien met een week of 3 of 4 helemaal gestopt.
Wow Liz, schrik gewoon even van je banner! Is Liza al 7 maanden?? Ja, heb hier zo'n ongi gevoel,.. beetje trekkend gevoel onderin mn buik. Gek idee om weer ongi te kunnen worden, aan de andere kant vind ik t ook prettig om weer aan de pil te kunnen en die duidelijkheid weer te hebben.
Hihi...ja Sita, Liza is al weer 7 maanden! Ze loopt al bijna hoor Grappig, ik moet er niet aan denken de pil weer te slikken. Ik ben er zoooow klaar mee! Ik ben nu geloof ik al 2,5 jaar gestopt. En in de eerste instantie totaal niet om zwanger te worden, maar was die hormonen in mijn lijf zo spuugzat. Nee, ik ga nooooooit meer aan de pil of andere anticonceptie waar hormonen in zitten. Ik voel me zonder die zooi in mijn lijf veel scherper en prettiger op de een of andere manier. Ook veel minder hoofdpijn. Ik laat het lekker zo. Misschien, heeeeel misschien als we een tweede kindje hebben gehad, ik het weer eens ga overwegen. Maar....denk niet dat ik overstag ga. Vind het echt rommel. Zo'n klein pilletje die zo'n invloed op je lijf, je stemming en je libido heeft. Want...mijn libido..daar bleef ook maar weinig van over toen ik de pil slikte.
@ de menstruatie, ik had het al weer na een week of 7/8 helaas!! @ De pil, ik heb precies hetzelfde als Liz! Liever geen troep meer in mijn lijf!!
Meiden, helemaal vergeten. Maar wilde jullie nog even bedanken voor de lieve en troostende woorden voor wat betreft de sterfdag van mijn moeder. Deed me goed! Voor de rest van de wereld om mij heen gaat het leven inmiddels weer gewoon door en dat is prima. Maar die dag staat de wereld voor mij wel eventjes stil en voel ik me best eventjes alleen, onbegrepen en in de steek gelaten. Niet zozeer omdat de mensen om mij heen er niet meer aan denken, maar gewoon...het verdriet en het gemis wat ik nog wel dagelijks voel en die dag nog even extra. Dan merk ik opeens wat ik eigenlijk allemaal met me meedraag en dat is best zwaar. Sterven hoort net zo bij het leven als geboorte. Maar het geeft toch even een vreemde twist als iemand dit zelf doet! Dat brengt zoveel tegenstrijdigheden met zich mee. Op zich geen vragen, ik weet heel goed wat er speelde en dat mijn moeder niet gelukkig was en dat ze op was. Dat deel begrijp ik. Maar anderzijds doet het zo'n zeer als ik me bedenk dat ze er daarmee dus ook voor gekozen heeft dat zij mij nooit meer wil zien, ze mijn kindjes niet wil ontmoeten en er niet meer bij en/ of voor me wil zijn tijdens de belangrijke momenten in mijn leven. Hoe kun je je eigen kind dat aan doen?! Ze heeft me regelmatig gevraagd of ik haar nog nodig had, of ik haar zou kunnen missen. 'Natuurlijk niet!!', was dan altijd resoluut mijn antwoord en dan vertelde ik haar ook waar ik haar nog allemaal bij wilde hebben. Nu ik zelf moeder ben snap ik dat stuk gewoon echt niet. Dit geeft natuurlijk ook heel erg aan hoe ziek ze werkelijk was. ziek je moet zijn, als je daadwerkelijk niet meer wilt leven en daar je motivatie en levenslust niet meer uit kunt putten. Ik heb ook echt wel de nodige dalen gehad, maar nooit kwamen dit soort gedachten in mij op. Ik ben ben ermee opgegroeid, maar ik zal nooit kunnen begrijpen hoe rot je je moet voelen om echt niet meer te willen. Dat is denk ik de enige vraag voor mij die onbeantwoord zal blijven. Ondanks dat mijn moeder me ook dit stuk vaak genoeg uit heeft geprobeerd te leggen. Ik snap het NIET!! Daarnaast thnx voor de complimenten voor het aangeven van mijn grenzen. Ben ik zelf ook erg trots op, want het is toch veel makkelijker om er maar in mee te gaan en het de volgende keer dan zogenaamd anders te doen. Maar dat is nou juist de grap van grenzen aangeven. Pas als het even is bezonken, dan voel je pas dat het net een stapje te veel is en het dan terug draaien of er op terug komen, dat is best eng! Dat heb ik ook niet altijd gekund. Maar ik heb geleerd dat, dat wat je geen energie oplevert, maar je energie kost...niet goed is en dus teveel van het goede is. Dan is het tijd je achter de oren te krabben en te overdenken wat je er aan kunt doen om de energiestroom weer in het positieve te krijgen. En dat is een leuk inzicht, maar het nastreven is weer een ander verhaal. En ik ben nu op een punt in mijn leven aangekomen, dat het me dus blijkbaar wel lukt. En dat is zo fijn! Ja...daar ben ik best trots op hihi. Kwetsbaarheid is eng en dit laten zien is nog enger. Maar het is moediger en krachtiger dan dat je er niet naar luistert en niet laat zien. Zwakte tonen is dus helemaal niet zwak, dat is juist heel erg sterk! Gedvderdemme, zit ik hier weer met tranen.... Ik ga mijn voordeeel uren kaart van de NS maar opzeggen. Deze wordt vanaf decemeber 60 Euro!! Wordt mij wat te gortig. Toen ik dat ding aanschafte was het 50 Euro. En de kaartjes worden alleen maar duurder, dus waar blijft dat voordeel dan vraag ik mij af?
Hey lieve meiden, Had net een heel verhaal getypt op m'n iPad, maar t internet knalt er hier steeds uit, dus het is niet gelukt met het posten. Zit nu ff op m'n tel, dus kan niet t hele verhaal opnieuw posten, maar misschien lukt t straks als t internet het weer doet. Maar alles redelijk ok hier in ieder geval hoor
@ beertje: he, wat vervelend zeg dat je jezelf zo rot voelde op het werk! Maar wel heel logisch hoor! Bv geven is fijn, maar het vreet gewoon echt veel energie van je en je hebt je pauze gewoon hard nodig en daar heb je dan ook recht op, zoals er hier al eerder gezegd is! Dikke knuf voor jou! Nog even een vraagje, tot wanneer heb jij pijn gehad rondom je wond? Ik ben nu natuurlijk sinds een paar dagen meer aan t doen, maar heb er nu flink last van! Het vloeien is wel gelukkig al ruim een week gestopt. Oh en geweldige foto's!! Echt een stoere pet, hou ik wel van! @ pluus: vervelend dat t de nachten nog zo slecht gaat. Heb je al aan inbakeren gedacht, of doe je dat al? Kan net even de geborgenheid geven die Sarah nodig heeft.... @ sita: wat vervelend dat je nog steeds zo verkouden bent! Hopelijk is het snel over! En hier nog geen ongigevoel gelukkig, mag ook nog wel ff wegblijven van mij! Zit wel heel erg te twijfelen over de anticonceptie voor straks.... Condooms is hier echt geen optie, kan ik niet goed tegen en vind ik alleen maar onhandig. Wilde eigenlijk weer aan de nuvaring, kan ook met bv, maar zit nu toch ook te twijfelen aan een spiraaltje. De komende 3 jaar wil ik toch nog geen brusje voor Quinten Heeft hier iemand t spiraaltje al gebruikt en wat zijn jullie ervaringen hiermee? @ wolkje: super dat je zulke fijne gesprekken hebt bij de psych en dat hij ervoor zorgt dat je zelf bedenkt wat je nou eigenlijk dwars zit! En wat betreft je vraag... Ik ben erg blij dat je hem stelt! Hier af en toe ook flink onzeker over mn gevoelens. Ik ben de eerste tijd en nu soms nog steeds, maar wordt al minder, echt enorm emotioneel geweest. De kraamhulp en ook de huisarts hebben t woord postnatale depressie al een keer laten vallen. Ze zeiden niet dat ik dat nu echt heb, maar wel dat t binnen een week of 6 wel beter met mn emoties moet gaan en dat t anders verstandig is om met iemand te gaan praten, zeker omdat mn zwangerschap, bevalling en ook daarna t flink heftig is geweest. Ik moet zeggen dat dit me de afgelopen weken erg onzeker heeft gemaakt. Ik heb wel juist t omgekeerde van wat jij voelt, ik moet er echt niet aan denken om niet bij hem in de buurt te zijn en ik ben op sommige momenten gewoon heel erg bang dat mn ukkie iets overkomt. Wel geef ik hem gewoon uit handen hoor en ik vind t prima als iemand anders hem af en toe een flesje bv geeft. Soms ben ik ook echt bang om dingen fout te doen, terwijl ik heus wel weet dat ik het niet fout doe, genoeg ervaring heb en dat een foutje maken ook niet erg is. Het praten over de bevalling en alles eromheen gaat me steeds makkelijker af, soms moet ik nog wel huilen, maar in het begin kon ik echt alleen maar huilen en dat is nu niet meer gelukkig. En ja, soms ben ik heel boos op mn lichaam, het herstel gaat zo verschrikkelijk langzaam, maar gelukkig zie ik er wel een stijgende lijn in. Al met al gaat t steeds een stukje beter, maar juist doordat t woord postnatale depressie is genoemd ben ik over alle gevoelens die ik heb erg onzeker, je weet gewoon niet wat nou normaal is en wat niet. Gelukkig kan ik er goed met Nick en mn moeder over praten en het zo weer relativeren en ik denk ook dat vooral veel praten over je gevoelens erg belangrijk is... Met Quinten gaat t verder hartstikke goed! Hij brabbelt er vrolijk op los en kan sinds gisteren gericht lachen, zo leuk! Het is echt een klein bijdehandje! Zo is hij al van zn buik naar zn rug gerold en rolt steeds vaker van zn rug naar zn zij. Ook pakt hij soms mn vinger beet en brengt die naar zn mondje heel gericht, zo knap! Als jullie trouwens vitamientjes geven met een lepeltje, happen jullie kids dan ook zo goed? Ik sta er echt versteld van dat hij dit vanaf de 2e dag dat hij dit kreeg al zo goed doet! Hij krijgt nu ook meerdere keren per dag cinababy op een lepeltje en vandaag pakte hij gewoon t lepeltje vast en stopte hem zelf verder in zn mondje, niet normaal! De krampjes zijn dus helaas nog niet over, maar hij heeft nu een paar minuutjes kramp en geen uren meer, dus t werkt wel gelukkig Vandaag is hij naar t cb geweest, anderhalve week geleden woog hij 3890 gram en vandaag......4380!!!!! En dat op alleen bv! Hij is nu 54,5 cm lang en begint nu ook echt uit de meeste maatjes 50 te groeien 56 hebben we nu echt wel nodig. En hoe ik me red? Het is erg pittig voor mn lichaam, het vergt echt veel van me en ben ook iedere dag helemaal uitgeteld, maar op zich gaat t prima. Wel met hulp vanaf een uur of 5 van mn ouders hoor. Zelf eten koken en hem in bad doen in mn eentje dat gaat me toch echt nog niet lukken. Vanaf volgende week is nick als t goed is weer wat vaker vrij, dus dat is wel heel fijn. Internet doet t weer
Engeltje, allereerst; gevoelens zijn altijd normaal! Hoe kan je eigen gevoel nou niet normaal zijn? Je voelt wat je voelt. Je kunt daar natuurlijk wel verwonderd over zijn, maar je eigen gevoel is puur en echt. Daarin kun je niets verkeerd of fout doen. Je voelt nu wel dingen die je niet eerder hebt gevoeld. Dan is het toch neit zo gek dat je zo nu en dan verwonder raakt over dat wat je voelt? Dat heb ik ook hoor, sinds de geboorte van Liza. Dat doet gewoon iets met je, het vormt je weer in een andere richting en levert je nieuwe ervaringen en gevoelens op. Laat dat er lekker zijn, maar vraag je alsjeblieft niet af of het normaal is? Ieder mens is anders, ieder mens is uniek, dus daar horen ook verschillende gevoelens en emoties bij. Je kunt het niet fout of verkeerd doen wat gevoelens betreft. En weet je wat? Ik had pas met een maand of vijf/ zes dat ik echt begon te voelen hoe ontzettend veel ik van Liza houd! Dat gevoel heeft echt wat moeten groeien en ontwikkelen. Vond ik dat raar? Nee, eigenlijk niet. Was ik verwonderd? Ja, ik had gedacht dat ik vanaf Liza haar geboorte onvoorwaardelijk veel van haar zou houden en over zou lopen van de onvoorwaardelijke liefde. Ja, natuurlijk hield ik meteen van haar, maar niet in die zin die ik zo net dus beschreef. Dat is toch ook niet zo gek? Toen ik mijn vriend leerde kennen hield ik toch ook niet meteen zielsveel van hem? Dat moest ook groeien. Eigenlijk is Liza nog maar zeven maanden in mijn leven, het grootste deel van mijn leven was ze er niet, kende ik haar niet. En dan moet ik opeens onvoorwaardelijk van haar houden? Beetje gek toch? Ik ga wel echt iedere dag steeds meer van haar houden!! En het wordt steeds meer onvoorwaardelijke liefde. Maar dat was bij mij niet vanaf dag 1 zo. En je hoort vaak andere verhalen. En dat is het verschil in de mens. Daar is in mijn ogen geen goed of fout in. Er is niets zo echts, puur en oprecht als gevoel. Wie ben ik om jou te vertellen dat het niet klopt wat je voelt of dat het gek is wat je voelt? In principe kan dat helemaal niet...toch? Zo was ik echt opperst verbaasd dat ik echt iemand kon 'haten'. Wat ben ik daar van geschrokken zeg! Een jaar of drie geleden overleed een oom van mij, die ten tijde van het overlijden van mijn moeder, samen met zijn vrouw (dus mijn tante, de zus van mijn moeder) mij het leven van mij en mijn broer echt heel erg zuur hebben gemaakt. Ze waren heel erg onredelijk, onbeschoft en bot. Ik ben tot bijna het einde heel netjes en respectvol proberen te blijven. Maar op een gegeven moment lukte dat me niet meer. Er was geen land met deze mensen te bezeilen. Een jaar of drie geleden is deze fijne oom verongelukt. Mijn eerste reactie: 'Boontje komt om zijn loontje!' En zo voelde dat op dat moment echt, maar enkele uren later ben ik hier ontzettend van geschrokken! Ik was hier echt even een week van slag door. Dat ik dit zo kon voelen zeg...zo'n gekke gewaawording. Voelde zo onnatuurlijk. Nu heb ik er vrede mee. Het is zoals het is en ik heb geen zin om het mooier voor te laten komen dan het is. Je gevoel kan je af en toe flink laten nadenken, bewust maken en je laten verwonderen. Maar het is altijd iets van jou. Iets heel intiems en iets heel echts. Ook Liza eet van het begin af aan al haar vitamientjes van een lepeltje. Hoe klein ze ook was. Die kindjes hebben toch ergens een of ander instinct dat ze weten hoe het moet. En idd, ook het zelf doen is herkenbaar. Je mannetje groeit goed hoor! Wat zul jij trots zijn! Geniet er maar lekker van hoor. En je herstel. Ik snap je frustratie dat het je te traag gaat. Maar neem er toch maar de tijd voor. Je lijf heeft een topprestatie geleverd en verdient het nu om op haar eigen tempo weer te hestellen. Dus wees lief voor dr en pamper haar maar flink! Wedden dat ze dit waardeert en je hier later de vruchten van zult plukken?